بيوگرافي والنتينا ترشكوا، اولين زن فضانورد تاريخ
والنتينا ترشكوا (Valentina Vladimirovna Tereshkova) اولين و جوانترين فضانورد زن تاريخ است كه امروز بهعنوان سياستمداري عاليرتبه در مجلس دوماي روسيه فعاليت ميكند. او كه با گذراندن دورههاي حرفهاي خلباني و مهندسي وارد برنامهي فضايي اتحاد جماهير شوروي شده بود، بهعنوان اولين زن فضانورد در سال ۱۹۶۳ با فضاپيماي وستوك ۶ به فضا رفت. سفر تاريخي ترشكوا در فضا سه روز به طول انجاميد و او ۴۸ بار به دور زمين گشت. ترشكوا هنوز بهعنوان تنها زن تاريخ شناخته ميشود كه بهصورت انفرادي در سفري فضايي حضور داشته است.
ترشكوا پيش از انتخاب براي برنامهي فضايي شوروي در بحبوحهي جنگ سرد، نيروي ساده كارخانهي نساجي و چترباز آماتور بود. او پس از گذراندن آزمايشهاي ابتدايي، بهعنوان عضوي از گروه Cosmonaut Corps به نيروي هواوي شوروي پيوست و به درجهي افسري رسيد. اولين گروه فضانوردان زن شوروي سال ۱۹۶۹ منحل شد؛ اما ترشكوا بهعنوان مدرس به فعاليت در برنامهي فضايي كشور ادامه داد. او سپس مدرك مهندسي حرفهاي را از آكادمي ژوكوفسكي دريافت كرد؛ اما با وجود داشتن مجوز پرواز فضايي، ديگر هيچگاه از زمين خارج نشد. ترشكوا در سال ۱۹۹۷ با درجهي سرلشكري از نيروي هوايي روسيه بازنشسته شد.
اولين فضانورد زن تاريخ هميشه از طرفداران حزب كمونيست شوروي بود. او يكي از اعضاي هميشگي عضو محسوب ميشد و عناوين سياسي متعددي در راخبار تخصصيهي فعاليتي خود دارد. از سوابق مهم ترشكوا ميتوان به عضويت در هيئترئيسهي شوراي عالي از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۹ اشاره كرد. پس از انحلال اتحاد جماهير شوروي نيز، فعاليتهاي سياسي ترشكوا متوقف نشد. او با وجود دو بار شكست در انتخابات مجلس دوماي روسيه، در سال ۲۰۰۸ به مجلس راه يافت. ترشكوا در سالهاي ۲۰۱۱ و ۲۰۱۶ نيز مجددا براي عضويت در مجلس دوما انتخاب شد و اكنون نمايندهي حزب «روسيهي واحد» است.
امضاي ترشكوا
تولد و تحصيل
والنتينا ترشكوا ۶ مارس ۱۹۳۷ در بولشوي ماسينيكوا در ولگا متولد شد كه بخشي از استان ياروسلاول در مركز روسيه محسوب ميشود. اين منطقه در ۲۷۰ كيلومتري پايتخت روسيه، مسكو، قرار دارد. والدين والنتينا كه بهجز او، دو فرزند ديگر هم داشتند، از بلاروس به شوروي مهاجرت كرده بودند. پدرش، ولاديمير ترشكوا، ابتدا رانندهي تراكتور بود و بعدها بهعنوان گروهبان تانك ارتش شوروي مشغول به خدمت شد. او زمانيكه دخترش دوساله بود، در نبردي در جنگ جهاني دوم از دنيا رفت.
پس از مرگ پدر والنتينا، مادرش خانواده را به ياروسلاول برد؛ چون اعتقاد داشت منطقهي شهري فرصتهاي كار بيشتري دارد. فيودورونا ترشكوا كه سرپرست سه فرزند بود، درنهايت در كارخانهي توليد پنبه بهنام كراسني پركوپ مشغول به كار شد.
از مجموعه مقالات بيوگرافي:زندگي نامه پاول دورفزندگي نامه هلن كلرزندگي نامه نيكولا تسلا
والنتينا در ۱۰ سالگي به مدرسهي ابتدايي رفت و تحصيلات خود را تا ۱۷ سالگي ادامه داد. او بهمحض فارغالتحصيلي، بهدنبال كار رفت تا علاوهبر تأمين هزينههاي خود، كمكي براي خانواده هم باشد. والنتينا ابتدا در كارخانهي تايرسازي و سپس در كارخانهي نساجي مشغول به كار شد. البته او دركنار كاركردن، تحصيلات خود را نيز ادامه داد و در سال ۱۹۶۰ از دانشكدهاي متخصص در ياروسلاول فارغالتحصيل شد.
ترشكوا از نوجواني علاقهي زيادي به چتربازي داشت. او دركنار تحصيل، در باشگاه هوانوردي عضويت داشت و اولين پرواز خود را در ۲۲ سالگي و ۲۱ مه ۱۹۵۹ با موفقيت به اتمام رساند. والنتينا تمرينهاي چتربازي را بدون اطلاع خانواده انجام ميداد. او همزمان در كارخانهي نساجي هم فعاليت ميكرد كه در تأمين هزينهي كلاسهاي هوانوردي كمك شاياني بود. ورود به فعاليتهاي سياسي نيز در همان سالها اتفاق افتاد. ترشكوا جوان ابتدا در سال ۱۹۶۰ عضو جمعيت جوانان كمونيست شد و در سال ۱۹۶۲، بهصورت رسمي به عضويت حزب كمونيست اتحاد جماهير شوروي درآمد.
ورود به برنامهي فضايي شوروي
ترشكوا هيچگاه در رؤياهاي جواني خود، سفر به فضا را تصور نميكرد و درواقع، علاقهي او به چتربازي بود كه باعث ورود به دنياي فضانوردي شد. پس از اولين سفر موفقيتآميز فضانوردان شوروي به فضا، آنها تصميم گرفتند تا ركورد جديدي براي پيشبرد پيروزيهاي خود در جنگ فضايي با ايالات متحده ثبت كنند. يوري گاگارين سال ۱۹۶۱ بهعنوان اولين فضانورد تاريخ به فضا رفت. نيكولاي كامانين، مدير واحد يادگيري فضانوردي در برنامهي فضايي شوروي، در آن زمان در رسانههاي آمريكايي خوانده بود كه آنها قصد يادگيري زنان براي سفر به فضا را دارند. همين بهانه كافي بود تا برنامهاي جدي براي تقويت حس وطنپرستي زنان اتحاد جماهير شوروي شروع به كار كند.
ترشكوا با ورود به كلاسهاي يادگيري چتربازي، مراحل اوليه را براي سفر به فضا طي كرد
برنامهي كامانين براي فرستادن زنان به فضا بسيار جدي بود. او در دفتر خاطراتش نوشت:
نبايد اولين زني كه به فضا سفر ميكند، آمريكايي باشد. با اين اتفاق، به روحيهي وطنپرستي زنان شوروي توهين ميشود.
او برنامهاي براي انتخاب برترين زنان هوانورد اجرا كرد تا با انتخاب پنج نفر از آنها، يادگيري فضانوردي را هرچه سريعتر شروع كند. برنامهي كامانين براي فرستادن زنان به فضا بهقدري جدي بود كه يادگيري گروه زنان زودتر از مردان شروع شد.
دركنار بيكوفسكي، پيش از مأموريت وستوك ۵ و ۶
برنامهي فضايي شوروي براي انتخاب اولين زنان فضانورد، قوانين جالبي داشت. بهعنوان مثالي از قوانين پيشنياز، ميتوان به قد كمتر از ۱۷۰ سانتيمتر و سن كمتر از ۳۰ سال و وزن كمتر از ۷۰ كيلوگرم اشاره كرد. تا سال ۱۹۶۲، حدود ۴۰۰ نفر را سازمانهاي متعدد فضايي و نظامي شوروي براي ورود به برنامهي يادگيريي سفر به فضا انتخاب كرد. پس از مطالعههاي اوليه، ۵۸ نفر براي مراحل بعدي انتخاب شدند كه كامانين شخصا تعداد آنها را به ۲۳ نفر كاهش داد. درنهايت ۱۶ فوريهي ۱۹۶۲، ترشكوا بههمراه چهار زن ديگر بهعنوان اعضاي نهايي گروه زنان مسافر فضا انتخاب شد.
ارتش شوروي مديريت برنامهي فضايي كشور را برعهده داشت؛ درنتيجه اعضايي كه به برنامهي فضايي وارد ميشدند، اعضاي ارتش هم بودند. پنج زني كه بهعنوان اولين زنان فضانورد از ميان ۴۰۰ نفر كانديدا انتخاب شده بودند، هيچگونه سابقهي نظامي نداشتند و درنتيجه، با درجهي سرباز وظيفه به نيروي هوايي ارتش شوروي پيوستند. برنامهي يادگيريي آنها با فشردگي زياد شروع شد كه شامل آزمايشهايي همچون آزمايش محيط خلأ، آزمايشهاي سانتريفيوژ، آزمايش اتاقك دما، آزمايش اتاقك تخليهي فشار و يادگيريهاي خلباني با هواپيماي جت جنگندهي MiG-15UTI بود.
كپسول فضاپيماي وستوك ۶ در موزهي فضايي لندن
والنتينا ترشكوا براي هريك از آزمايشها و برنامههاي تمريني پرفشار بايد مقاومت خود را در شرايط بسيار دشوار به معرض نمايش ميگذاشت. بخشي از آزمايشهاي مقاومت، شامل شنا در دريا و تحت شرايط موجي بسيار دشوار انجام ميشد كه در آن، قايقهاي موتوري براي شبيهسازي شرايط دشوار استفاده ميشدند. ترشكوا همچنين يادگيريهاي تئوري را در آكادمي مهندسي نيروي هوايي شوكوفسكي ميگذارند. او چند سال پس از پرواز تاريخساز، از دانشكده فارغالتحصيل شد.
آزمايشهاي اوليه و پايهاي زنان منتخب سفر به فضا در شوروي، چند ماه به طول انجاميد. درنهايت پس از گذراندن يادگيريهاي ابتدايي، كامانين پيشنهاد درجهي افسري نيروي هوايي ارتش را به آنها داد. همكاران مرد به گروه زنان پيشگام پيشنهاد دادند تا پيشنهاد كامانين را بپذيرند. چنين درجهاي نوعي ضمانت براي باقيماندن زنان در ارتش شوروي بود و برنامهي فضايي نميتوانست پس از اولين سفر فضايي، آنها را كنار بگذارد. سرانجام، هر پنج زن گروه به درجهي ستواني رسيد.
از گروه پنجنفرهي زنان كانديدا براي اولين سفر به فضا، يك نفر بهعلت بيماري (Tatyana Kuznetsova) و ديگري بهدليل عملكرد ضعيف (Zhanna Yorkina) از انتخاب نهايي محروم شدند. درنهايت، ترشكوا با دو نفر ديگر (Irina Solovyova و Valentina Ponomaryova) براي اولين سفر به فضا رقابت ميكرد. پونوماريوا رقيب جدي ترشكوا بود.
تمبر يادبود ترشكوا (۱۹۶۳)
برنامهي فضايي شوروي ابتدا با اين هدف تدوين شد كه دو فضانورد زن در دو روز متوالي در ماههاي مارس يا آوريل ۱۹۶۳ به فضا سفر كنند. ابتدا قرار شد ترشكوا با فضاپيماي وستوك ۵ و پونوماريوا در وستوك ۶ به فضا سفر كنند. البته برنامهي مذكور در ماه مارس تغيير كرد. قرار بر اين شد كه وستوك ۵ با هدايت فضانورد مرد به فضا سفر كند و وستوك ۶، پسازآن و با فضانورد زن به پرواز دربيايد. برنامهي پرواز هر دو فضاپيما براي ماه ژوئن ۱۹۶۳ تنظيم شد.
ترشكوا بهدليل سابقهي خانوادگي و فعاليتهاي سياسي، انتخاب مناسبتري براي سفر با وستوك ۶ بود
كميسيون دولتي برنامهي فضايي شوروي، درنهايت ۲۱ مه ۱۹۶۳ جلسهاي برگزار و ترشكوا را بهعنوان كانديدا اصلي پرواز با وستوك ۶ انتخاب كرد. بسياري از منابع تاريخي ادعا ميكنند انتخاب ترشكوا بهخاطر وابستگي و علاقهي شديد او به حزب كمونيست بود. نيكيتا خروشچف، رهبر وقت اتحاد جماهير شوروي، شخصا از انتخاب ترشكوا بسيار خرسند بود. والنتينا فرزند نيروي ساده رانندهي تراكتور سابق بود كه در جنگ جهاني از دنيا رفت. بهبيان ديگر، تمامي خصوصيات نمادي عالي براي حزب كمونيست در ترشكوا ديده ميشد.
پرواز تاريخي وستوك ۶ و فعاليتهاي بعدي
فضاپيماي وستوك ۵ در ۱۴ ژوئن ۱۹۶۳ با موفقيت به فضا پرتاب شد. ترشكوا كه بايد با وستوك بعدي به فضا ميرفت، برنامههاي آمادهسازي نهايي را گذراند. صبح روز ۱۶ ژوئن ۱۹۶۳، ترشكوا و فضانورد همراهش سولوويوا براي حركت بهسمت وستوك ۶ آماده شدند. پس از دو ساعت گذراندن آزمايشهاي ابتدايي و مطالعه تمام جوانب، درنهايت وستوك ۶ با موفقيت به پرواز درآمد و نام ترشكوا را بهعنوان اولين زن مسافر فضا در تاريخ ثبت كرد. ترشكوا تا امروز هنوز بهعنوان تنها زني شناخته ميشود كه در سفري انفرادي به فضا رفت. او همچنين در ۲۶ سالگي اين سفر را انجام ميداد كه نامش را بهعنوان جوانترين زن فضانورد تاريخ ثبت كرد.
تقدير از ترشكوا با حضور خروشچف
وستوك ۶ آخرين پروژهي وستوك بود. وستوك ۵ كه دو روز قبل با رهبري بيكوفسكي به فضا رفته بود، مانند وستوك ۶ سفري سهروزه را در فضا و به دور زمين انجام ميداد. هر دو فضاپيما، در فاصلهي ۳۰ درجهاي از يكديگر در خارج از جوّ به دور زمين ميگشتند. وستوك ۵ و وستوك ۶ ارتباط راديويي باهم داشتند؛ اما يكديگر را مشاهده نميكردند. دوربينهايي در داخل فضاپيماها قرار داشت كه تصوير را بهصورت زنده براي تلويزيون دولتي شوروي ارسال ميكرد. ترشكوا در پرواز خود مأموريت ديگري هم داشت و علاوهبر ثبت لاگ پرواز، تصاويري هم از افق زمين ثبت ميكرد. اين تصاوير بعدها در شناسايي و مطالعهي لايههاي هواپخش اتمسفر زمين استفاده شدند.
منابع تاريخي ادعا ميكنند پرواز وستوك ۶ و والنتينا ترشكوا درمقايسهبا مجموع پرواز تمامي فضانوردهاي آمريكايي پيش از آن تاريخ بيشتر بود. پرواز ترشكوا دادههاي باارزشي براي مطالعهي تأثيرهاي پزشكي و سلامتي پرواز به فضا بر بدن فضانوردان دراختيار محققان قرار داد. بهعلاوه، ترشكوا بهعنوان اولين زن به فضا سفر ميكرد و مطالعههاي دقيقي روي سلامت زنان در سفرهاي فضايي را ممكن ميكرد. ترشكوا در طول سفر خود چندبار دچار حالت تهوع شد؛ اما توانست بدون اشكال جدي سلامتي، دو روز و ۲۲ ساعت و ۵۰ دقيقه در فضا بماند و ۴۸ بار به دور زمين بگردد.
پرواز ترشكوا مانند ديگر پروازهاي وستوك بهپايان ميرسيد. او در فاصلهاي حدود ۶ كيلومتري از سطح زمين، از فضاپيما به بيرون پريد و با چتر به زمين نشست. محل فرود ترشكوا ۶۲۰ كيلومتري شمالشرقي قراغندي قزاقستان بود. ترشكوا در زمان فرود با چتر با كمي اشكال مواجه شد؛ چون وزش باد شديدي در محل فرود جريان داشت. او درنهايت، تنها با خراش كوچكي روي بيني به زمين نشست. بيكوفسكي سه ساعت بعد به زمين رسيد.
سفر ترشكوا به اكراين
استقبال از فضانوردان تاريخساز شوروي با مراسمي بزرگ انجام شد. رسانهي روسي Pravda ادعا ميكند يكميليون شاخه گل براي مراسم مذكور سفارش داده شد تا خروشچف و ديگر سياستمداران و رهبران شوروي از دو فضانورد تاريخساز استقبال كنند. بيكوفسكي و ترشكوا هردو در مراسم حاضر شدند و خورشچف شخصا از آنها قدرداني كرد. بههرحال، پرواز آنها به دور زمين، بهمعناي پيروزي ديگري براي شوروي در نبرد فضايي بود و باعث شد آمريكاييها جديتر از قبل برنامههايي را براي شكست شوروي آماده كنند.
ترشكوا بيش از همهي فضانوردان برنامهي وستوك، به كشورهاي خارجي سفر كرد
خروشچف در ديدار قدرداني از ترشكوا و بيكوفسكي، به هر دو آنها مدال قهرمان اتحاد جماهير شوروي را اهدا كرد. هر سه نفر، در آن مراسم در نزديكي آرامگاه لنين در ميدان سرخ مسكو سخنراني كردند. ترشكوا در سخنراني خود با اشاره به نبردهاي جنگ جهاني دوم و كشتهشدن پدرش و فشاري كه تربيت سه فرزند به مادرش وارد كرده بود، صحبتهاي ضدجنگ كرد. سالها بعد، شوروي از ترشكوا خواست كاري براي جبران مأموريت تاريخياش انجام دهد. او از مقامها درخواست كرد محل مرگ پدرش در جنگ جهاني دوم را پيدا كنند كه درنهايت، در مأموريتي نظامي انجام شد. چند روز بعد، در ۲۲ ژوئن، مراسمي در كرملين برگزار شد و هر دو فضانورد تاريخساز مدال لنين شوروي را هم دريافت كردند.
كمتر از يك هفته پس از پرواز ترشكوا با وستوك ۶، مسكو ميزبان كنگرهي بينالمللي زنان شد كه در ۲۴ ژوئن، ميزبان دوهزار زن از ۱۱۹ كشور سرتاسر جهان بود. ترشكوا در آن ديدار نيز تقدير شد. ترشكوا در ميان تمامي فضانوردان روسي بيشترين درخواست ديدار را از كشورهاي خارجي دريافت ميكرد. چند سازمان حكومتي شوروي بايد سفرها و ديدارهاي او را از قبل تأييد ميكردند. وزارت امورخارجه، وزارت دفاع، سازمان اطلاعاتي KGB و كميسيون مركزي حزب كمونيست، از سازمانهايي بودند كه فرايند تأييد سفر ترشكوا را انجام ميدادند.
تمامي فضانورداني كه در پروژهي وستوك شوروي حضور داشتند، سفرهاي متعددي به سرتاسر جهان انجام دادند؛ منتهي ترشكوا بيش از همه سفر كرد و ۴۲ مسافرت بين سالهاي ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۰ براي او ثبت شد. از سفرهاي مهم ترشكوا ميتوان به سفر سال ۱۹۶۳ به هاواناي كوبا و ديدار با فيدل كاسترو اشاره كرد. ملكه اليزابت دوم در انگلستان ميزبان مهم بعدي ترشكوا بود كه در سال ۱۹۶۴ از او پذيرايي كرد.
والنتينا ترشكوا پس از سفر تاريخي به فضا، به چهرهاي مشهور در فضاي ملي و بينالمللي تبديل شد. رهبران و مقامهاي مشهور و مردم عادي از سرتاسر جهان پيامهاي محبتآميز و تبريك براي ترشكوا ارسال ميكردند. پيامها نشان ميداد كه ترشكوا فراتر از مرزهاي شوروي طرفدار دارد. درواقع، بسياري از زنان در سرتاسر جهان تحتتأثير اولين سفر تاريخي به فضا بودند و آن را نقطهي مهمي در تاريخ ميدانستند. بهعنوان مثال، در هند، ترشكوا بهعنوان قهرمان زنان شناخته ميشد و بسياري براي فعاليتهاي پيشگام افزايش حضور زنان در جامعه او را مثال ميزدند. درنهايت، پرواز ترشكوا به فضا نهتنها براي برنامهي فضايي شوروي و تاريخ فضانوردي حياتي بود؛ بلكه دوران تازهاي در فعاليتهاي اجتماعي زنان در سرتاسر جهان بههمراه داشت.
دركنار آنجلا ديويس، فعال حقوق بشر
اولين زن فضانورد تاريخ بهمرور به نمايندهي شوروي در جهان تبديل شد. او سال ۱۹۶۶ عضو انجمن صلح جهاني شد و سال ۱۹۷۵ (سال بينالمللي زنان) بهعنوان نمايندهي شوروي در كنفرانس سازمان ملل متحد حضور يافت. همين فعاليتها باعث شدند ترشكوا بهمرور بيشازپيش به دنياي سياست نزديك شود و فعاليت سالهاي جواني را با جديت بيشتري دنبال كند. از موقعيتهاي سياسي متعدد ترشكوا ميتوان به عضويت در شوراي عالي اتحاد شوروي و عضويت در كميتهي مركزي حزب كمونيست و عضويت در هيئترئيسهي شوراي عالي شوروي اشاره كرد.
منابع تاريخي ادعا ميكنند والنتينا ترشكوا علاقهي زيادي به ادامهي فعاليت در حوزهي فضانوردي داشت؛ ولي رهبران شوروي تصميم گرفته بودند از او و چهرهاش در حوزههاي ديگر و خصوصا سياست استفاده كنند. درواقع، برنامهي فضايي روسيه از مرگ يوري گاگارين عبرت گرفته بود و قصد نداشت قهرمان ملي ديگري از دست دهد. درنهايت، ترشكوا در سال ۱۹۶۸ برخلاف ميل خود بهعنوان رهبر كميتهي زنان شوروي انتخاب شد. چند ماه بعد و در اكتبر ۱۹۶۹، آكادمي مهندسي نيروي هوايي نيز ترشكوا را با قدردانيهاي بيشمار فارغالتحصيل كرد. درنهايت، گروه فضانوردان زن شوروي منحل شد و تا پرواز سوتلانا ساويتسكايا در سال ۱۹۸۲، ديگر هيچ زني از شوروي به فضا نرفت.
دركنار فضاپيماي سايوز، موزهي علوم
ترشكوا تا سال ۱۹۷۶ با درجهي سرهنگي در نيروي هوايي شوروي حضور داشت. او سال ۱۹۷۷، مدرك دكتري مهندسي هوانوردي دريافت كرد. ترشكوا با وجود تمامي برنامههاي سياسي، از تلاش براي پرواز مجدد به فضا نااميد نميشد. در سال ۱۹۷۸، زمانيكه شوروي بهدنبال تشكيل گروهي جديد از زنان براي سفر به فضا بود، ترشكوا آزمايشهاي پزشكي را گذراند و در برنامههاي اوليه حضور يافت. اگرچه او ديگر هيچگاه به فضا سفر نكرد، تا سالها بهعنوان مدرس در مركز يادگيري فضانوردي يوري گاگارين مشغول به كار بود.
در سالهاي اخير، اولين فضانورد تاريخ بيش از هميشه به فعاليتهاي سياسي مشغول بوده است
سالهاي پاياني قرن بيستم و پس از انحلال اتحاد جماهير شوروي، با جديترشدن فعاليتهاي ترشكوا در عرصهي سياست همراه بود. او تصميم گرفت وارد مجلس دوما شود؛ اما در انتخابات سال ۱۹۹۵ شكست خورد. او در سال ۱۹۹۷ بهخاطر رسيدن به ۶۰ سالگي، به بازنشستگي از ارتش مجبور شد. اولين زن فضانورد تاريخ سال ۲۰۰۳ مجددا براي ورود جديتر به دنياي سياست تلاش كرد و ناموفق ماند. ولاديمير پوتين، نخستوزير روسيه، سال ۲۰۰۷ شخصا جشن تولد ۷۰ سالگي ترشكوا را در اقامتگاهش برگزار كرد. ترشكوا در جشن تولدش گفته بود رؤياي سفر به مريخ را دارد؛ حتي اگر سفري يكطرفه و بدون بازگشت باشد. ترشكوا درنهايت سال ۲۰۰۸ بهعنوان نمايندهي مجلس دوماي روسيه انتخاب شد.
والنتينا ترشكوا سال ۲۰۱۱ دومينبار در انتخابات مجلس دوماي روسيه پيروز شد. او براي هفتمين دورهي مجلس دوما نيز ثبتنام كرد و سال ۲۰۱۶، مجددا به پيروزي رسيد. ترشكوا كه اكنون عضو حزب روسيهي واحد است، بهعنوان قائممقام كميتهي زيرساخت فدرال و دولت محلي در مجلس دوما فعاليت ميكند.
ديدار با رئيسجمهور كره جنوبي
زندگي شخصي و افتخارها
والنتينا ترشكوا ۳ نوامبر ۱۹۶۳ با فضانوردي بهنام آندرين نيكولايف ازدواج كرد. خروشچف و بسياري از رهبران بزرگ شوروي در مراسم ازدواج ترشكوا حضور داشتند. برخي منابع تاريخي، از تشويق مقامها به اين ازدواح صحبت ميكنند و حتي ادعا ميشود كامانين ازدواج ترشكوا و نيكولايف را اتفاقي مهم براي حوزههاي سياسي و علمي شوروي ميدانست. ترشكوا در سفرهاي بينالمللي پس از سفر به فضا باردار بود. فرزند او بهنام النا ۸ ژوئن ۱۹۶۴ بهدنيا آمد. النا اولين نوزادي بود كه هم مادر و هم پدرش به فضا سفر كرده بودند.
ازدواج ترشكوا عمري حدود يك دهه داشت. پس از چند سالي كه از ازدواج گذشته بود، ترشكوا و نيكولايف حتي در تصاوير دركنار هم حاضر نميشدند. سرانجام، آنها در سال ۱۹۸۲ رسما از هم جدا شدند؛ هرچند ترشكوا گفته بود زندگي مشتركش با نيكولايف در سال ۱۹۷۷ بهپايان رسيده بود. او سپس با يولي شاپوسخينوف ازدواج كرد. يولي پزشك جراحي بود كه در دوران آزمايشهاي پزشكي ترشكوا با او آشنا شد. او تا پايان عمرش در سال ۱۹۹۹، با والنتينا زندگي كرد.
مراسم ازدواج ترشكوا با نيكولايف
ترشكوا پس از سفر به فضا كه خود افتخاري تاريخي براي او محسوب ميشد، جوايز و افتخارهاي متعددي از كشورهاي گوناگون سرتاسر جهان دريافت كرد. درادامه به برخي از آنها اشاره ميكنيم:
ديدار با ولاديمير پوتين
از كشورهاي ديگري كه مدالهاي افتخاري خود را به اولين زن فضانورد تاريخ اهدا كردند، ميتوان به لهستان، مغولستان، افعانستان، اردن، مصر، ويتنام، شيلي، كوبا، لائوس و كرواسي اشاره كرد.
هم انديشي ها