داستان برند؛ شركت M بزرگترين ارتقا دهندهي محصولات بي ام و
حضور در دنياي موتوراسپرت و رقابتهاي اتومبيلراني، اهميت زيادي براي خودروسازان برتر جهان دارد. اين موضوع، حدود يك قرن پيش، مورد توجه شركتهاي ايتاليايي قرار گرفت. حتي سوپراسپرتسازان مشهور دنيا مثل فراري، در ابتدا يك تيم مسابقه بودند و سالها بعد از تأسيس، مدلهاي جادهاي براي عرضهي عمومي ساختند. چنين شرايطي، با تأخير براي برندهاي آلماني M و AMG رخ داد؛ با اين تفاوت كه آنها، وابسته و زيرمجموعهي خودروسازان بزرگ باقي ماندند.
برخلاف مرسدس بنز، بيامو از ابتدا علاقهمند حضور در مسابقات سرعت نبود. فراري و مرسدس بنز، حدود ۹۰ سال پيش به سطح اول رقابتهاي اتومبيلراني راه يافتند و تا امروز، فعاليت خود در كلاسهاي مختلف موتوراسپرت را گسترش دادند. در مقابل اين كمبود، بيامو توانست علاوهبر خودرو در مسابقات موتورسواري و صنعت موتورسيكلتهاي اسپرت، به موفقيتهايي قابلتوجه برسد.
اولين حضور موفق بيامو در مسابقات سرعت، به سالهاي ۱۹۳۰ و قهرمانيهاي متعدد مدل 328 DAMC باز ميگردد كه البته پس از جنگ جهاني دوم، تدام نداشت. اوايل دههي ۷۰ ميلادي، دپارتمان M بهعنوان زيرمجموعهي خودروسازي بيامو، رسميت نداشت. بيامو موتوراسپرت (BMW Motorsport) كه مدتي بعد با نام اختصاري M به شهرت رسيد، سال ۱۹۷۲ بهعنوان يك شركت با مسئوليت محدود (GmbH) در سيستم اداري آلمان ثبت شد. تا پيش از اين اتفاق مهم، خودروسازي بيامو مستقيما در رقابتهاي سرعت شركت ميكرد و مديريت تيمهاي ورزشي زيرمجموعهي خود را به عهده داشت. از دههي ۷۰ ميلادي، با رشد اقتصادي اروپا و رونق مسابقات اتومبيلراني در كلاسهاي مختلف، بيامو متوجه نياز خود به مديريت مستقل و تخصصي در دنياي موتوراسپرت شد.
شايد يكي از مهمترين دلايل تأسيس شركت بيامو M كه در ايران، به اشتباه M پاور ناميده ميشود؛ تجربهي تلخ و ناموفق خودروساز آلماني در رقابتهاي اتومبيلراني و خصوصا فرمول يك بود. بيامو در فصلهاي ۱۹۵۲ و ۱۹۵۳، سپس در ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸ بهعنوان تأمينكنندهي پيشرانه و همكار با تيمهاي فرمول يك لولا، AFM، هك (Heck) و گريفزو حضور داشت؛ اما با هيچكدام از آنها به سكو نرسيدند. در سمت ديگر ماجرا، تا اوايل دههي هفتاد ميلادي، بيامو بهعنوان يكي از محبوبترين و پرفروشترين خودروسازان كلاس اسپرت در دنيا، شناخته نميشد. با اين اوصاف و با توجه موفقيت برندهاي ايتاليايي مثل فراري و مزراتي در دنياي موتوراسپرت و بازارهاي جهاني، ثابت شد كه برتري در مسابقات سرعت ميتواند كليد افزايش فروش خودروهاي اسپرت باشد.
در ابتدا، ۳۵ مهندس و متخصص براي فعاليت در M استخدام شدند. تعداد پرسنل، بعد از ۱۵ سال به ۴۰۰ نفر رسيد كه باتوجهبه تيراژ توليد و حجم بالاي فعاليت در زمينههاي مختلف ورزشي و صنعتي، نشانهاي از مديريت عالي و بهرهوري بسيار خوب كاركنان در اين شركت بود. در ۴۷ سال گذشته، تنها ۶ مديرعامل در راس بيامو M حضور داشتهاند كه در نوع خود، كمنظير است. از پاييز امسال، ماركوس فلاش استراليايي در سمت مديرعامل شركت M حضور دارد كه سابقا، مدير پروژهي نسل جديد سري ۸ و سرپرست كنترل كيفيت خودروهاي لوكس بيامو بود. ماركوس فلاش، جايگزين فرانسيس ونميل شد كه ظرف ۳ سال فعاليت در M، مدلهاي محبوب M2 و M4 و M5 را به شهرت رساند. ونميل با ارتقاي شغلي، حالا در سمت مدير توسعهي محصولات بيامو، فعاليت ميكند.
امروزه، تقريبا تمامي خودروهاي ساخت بيامو (به جز مدلهاي Z) باآپشنهاي سري M هم عرضه ميشوند. از كوچكترين مدل با بدنهي سري يك تا لوكسترين محصول از سري ۷، دركنار كراساورهاي X2 تا X6 با امكانات متخصص و رفاهي M قابل خريد در بازار جهاني هستند. تازهترين شاسيبلند بيامو با كد X7 هم بهزودي با آپشنهاي M و كد X7M عرضه خواهد شد؛ ضمن اينكه نسل جديد سري ۸ نيز، تاكنون فقط بهصورت محصول انحصاري برند M با مدلهاي M850i و M840d توليد شده است. براساس آمار فروش ساليانه، حدودا از هر ۲۰ تا ۲۵ خودروي ساخت بيامو، يك دستگاه شامل سري M ميشود. نكتهي جالب اينكه، در سال ۲۰۱۸، فروش محصولات بيامو با رسيدن به عدد ۲,۴۹۰,۶۶۴ دستگاه، ۱.۱ درصد رشد كرد؛ اما عرضهي خودروهاي M، نزديك به ۲۷.۲ درصد افزايش داشته و به عدد ۱۰۲,۷۸۰ دستگاه رسيده است. اين آمارها نشان ميدهند، تقاضا براي محصولات بيامو M در آيندهي نزديك، بيشتر از سالهاي گذشته خواهد بود.
محصولات تجاري بيامو كه سري آپشنهاي M داشته باشند، از انديشه متخصصين توانايي پيشرانه و امكانات رفاهي، متفاوت از نمونهي استاندارد خواهند بود. بهعنوان مثال، ارزانترين نسخهي بيامو سري ۳ با امكانات M كه اصطلاحا سري M3 ناميده ميشود، حتما نسبت به قدرتمندترين مدل استاندارد سري ۳ ساخت كارخانه، قويتر خواهد بود. علاوهبر اين، امكانات اسپرت و مناسب رانندگي در پيست، مثل سيستم تعليق كمارتفاع، صندليهاي مسابقهاي، رينگهاي بزرگ و لاستيكهاي پهنتر، صرفا با خريدار مدلهاي سري M قابل سفارش است.
خريدار يك مدل استاندارد از خودروهاي بيامو، ميتواند صرفا امكانات رفاهي و ظاهري سري M را سفارش دهد. در اين حالت، محصول نهايي داراي حرف M در انتهاي نام خود خواهد بود. بهعنوان مثال، بيامو 530i با آپشنهاي M و پيشرانه استاندارد، كد 530iM خواهد داشت اما چنانچه مجهز به پيشرانهي اختصاصي سري M و امكانات متخصص شركت موتوراسپرت بيامو باشد، M5 نام دارد. اين كدگذاري، در محصولات مدرن بيامو مثل سري ۸ نيز وجود دارد و مدلهاي M850 و M840d داراي حرف M در ابتداي نام خود هستند. البته بايد توجه داشت كه شاسيبلندها و كراساورهاي بيامو همراهبا تجهيزات و پيشرانه سري M، مثل X6M و X5M، اين حرف را در انتهاي نام خود دارند.
علاوهبر اهميت تجاري محصولات M در سبد بيامو، نبايد حضور اين برند در مسابقات سرعت فراموش شود. هرچند كه فعاليت مستقل اين برند در فرمول يك، منحصر به سالهاي ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ است؛ اما در رقابتهاي متنوع كلاس GT، فرمول E، مسابقات استقامت جهاني (WEC)، ايمسا و DTM، سابقهي طولاني و موفقيتهاي بسياري دارد. دپارتمان خودروهاي الكتريكي بيامو نيز با كد i M تشكيل شده است تا در رقابتهاي مربوطبه اين محصولات، شركت كند.
رنگها و لوگوي M
در نگاه اول، تركيب آبي كمرنگ، آبيپررنگ و قرمز در نماد تجاري M، عجيب به انديشه متخصصين ميرسد چرا كه، شباهتي به پرچم آلمان يا علامتهاي موجود در مسابقات سرعت ندارد. اين رنگها، به شكل سنتي و ضمن همكاري تيم اتومبيلراني بيامو M با برندهاي مختلف، شكل گرفتهاند.
رنگ قرمز، به شركت روغن موتور امريكايي تكساكو (Texaco) اشاره دارد كه سالها پيش از تأسيس شركت M ، حامي مالي و همكار تيم بيامو در مسابقات بود. آبي كمرنگ در سمت چپ، از لوگوي بيامو و پرچم ايالت باواريا گرفته شده است. آبي تيره در وسط، صرفا براي ايجاد زيبايي و نشانهي پايان همكاري بيامو M و شركت تكساكو، اضافه شد. درواقع، رنگهاي آبي روشن، آبي تيره و قرمز، پيش از فعاليت شركت موتوراسپرت بيامو (BMW M)، نماد تيم اتومبيلراني اين برند بودند و پس از تأسيس اين بخش، حرف M به رنگهاي سهگانه، اضافه شد.
مهمترين رويدادها و توليدات مهندسي بيامو M
پروژه 3.0CSL
برند M، اساسا روي پيست متولد شد. اين شركت، بعد از تأسيس در سال ۱۹۷۲، بهنيهسازي بيامو E9 را شروع كرد. محصول نهايي سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۵ توليد شد و جايگزين مدل بسيار موفق ۲۰۰۲ بود. محبوبترين نسخهي جادهاي اين خودرو، مجهز به پيشرانهي ۲.۸ ليتري ۱۶۸ اسببخار، با نام بيامو 2800 معروف شد. اوايل دههي ۷۰ ميلادي، موتور ۶ سيلندر ۳ ليتري با قدرت ۲۰۰ اسببخار روي اين محصول ۱۵۰۰ كيلوگرمي قابل خريد بود تا يكي از جذابترين خودروهاي اسپرت كوچك اروپا، متولد شود. اولين محصول بيامو M براساس همين مدل شكل گرفت و پروژهي 3.0 CSL. ناميده شد.
شاهكار بيامو M در سال ۱۹۷۳ به مقام قهرماني اروپا (European Touring Car Championship) و مدتي بعد، قهرماني لمانز رسيد. خودروهاي 3.0 CSL در همان سال توانستند، سكوهاي اول و سوم جايزه بزرگ نوربرگ رينگ را كسب كنند. اين مدل، بين سالهاي ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۴ براي ۵ سال متوالي، قهرمان كلاس تورينگ اروپا بود.
بيامو M1
به عقيدهي متخصص كارشناسان، موضوعي كه توجه عموم را به شركت M جلب كرد و منجر به شهرت جهاني آن شد؛ قهرمانيهاي متوالي در مسابقات دههي ۷۰ ميلادي نبود. در سال ۱۹۷۲، يك طرح اوليه با نام بيامو توربو، مورد توجه مهندسان M قرار گفت تا اولين محصول اختصاصي اين برند باشد. براي حضور بيامو در فرمول يك و بسياري ديگر رقابتهاي سطح بالاي اتومبيلراني، عرضهي مدلهاي سوپراسپرت جادهاي براي عموم ضرورت داشت. به همين دليل، دپارتمان موتوراسپرت بيامو تصميم به توليد محصول اختصاصي با تيراژ بيشتر از ۴۰۰ دستگاه گرفت.
نمونهي اوليه، ظاهري بسيار جذاب و آيروديناميك داشت كه ميتوانست در كلاس سوپراسپرت، ظاهر شود. با كمك طراح بزرگ آن زمان جيورجيو جيوجيارو، بدنه بازنگري شد تا حاصل اولين همكاري بزرگ بين طراحان ايتاليايي و مهندسان آلماني، سال ۱۹۷۸ متولد شود. محصول نهايي با كد M1 فراتر از زمان خود بود. ارتفاع سقف در بالاترين نقطه، تنها به يك متر و ۱۴ سانتيمتر ميرسيد. براي اولينبار در تاريخ بيامو، پيشرانه در عقب وسط قرار داشت تا ديناميك خودرو قابل رقابت با سوپراسپرتهاي ايتاليايي باشد.
وزن خالص M1 به ۱۳۰۰ كيلوگرم رسيد و تقسيم وزن بسيار خوب، فراهم شد. پيشرانهي ۶ سيلندر خطي ۳.۵ ليتري در مدل جادهاي، قدرت ۲۷۷ اسببخار داشت و توانست با زمانگيري صفر تا ۱۰۰ كيلومتر بر ساعت ۵.۴ ثانيه و رسيدن به سرعت ۲۶۵ كيلومتر بر ساعت، سريعترين مدل ساخت آلمان در زمان خود باشد. نمونههاي مسابقهاي از اين خودرو (تصوير بالا) با كد M1 Procar بين سالهاي ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۶ موفقيتهاي زيادي در رقابتهاي مختلف كسب كردند.
نصب پيشرانه فرمول يك روي خودروي جادهاي
پيشرانهي ۱۰ سيلندر ۵ ليتري بيامو M5 مدل ۲۰۰۴، مستقيما از خودروهاي فرمول يك تيم بيامو سائوبر گرفته شد. اين مدل، قدرت ۵۰۷ اسببخار براي M5 فراهم ميكرد تا سرعتگيري صفر تا ۱۰۰ كيلومتربرساعت ۴.۷ ثانيه داشته باشد. پيشرانهي V10 سري M براي ۲ سال متوالي، جايزهي بهترين پيشرانه سال را از آن خود كرد.
همكاري در توليد مكلارن F1
ساخت قواي محرك براي ديگرخودروسازان، يكي از فعاليتهاي جنبي M محسوب ميشود. شايد مهمترين نمونه از اين دست، طراحي و عرضهي پيشرانهي ۱۲ سيلندر S70 باشد كه روي ابرخودروي افسانهاي مكلارن F1 نصب شد. اين موتور ۶.۱ ليتري تمام آلومينيوم، مجهز به فناوري زمانبندي متغيير سوپاپها و طرح ميلسوپاپ دوگانهي بالاسري (Dual overhead camshaft: DOHC) بود كه با وزن خالص ۲۶۵ كيلوگرم، نقش مهمي در شتابگيري ۳.۲ ثانيه و نهايت سرعت ۳۸۶ كيلومتربرساعت مكلارن F1 داشت.
پيشرانهي ۶۰۰ اسب بخاري S70، تا سالها بهعنوان قدرتمندترين مدل تنفس طبيعي جهان، شناخته ميشد و با مصرف سوخت مناسب دركنار استهلاك پايين، مهمترين عامل قهرماني مكلارن F1 GTR در لمانز بود.
جعبهدنده SMG
جعبهدندههاي متوالي يا سكوئنشال (Sequential Manual Gearbox) يكي از مهمترين دستاوردهاي متخصص بيامو M بود كه توسط بسياري از برندهاي سوپراسپرتساز دنيا، استفاده شد. اولينبار در سال ۱۹۹۷، بيامو M3 با جعبهدنده SMG معرفي شد. نسل سوم اين فناوري كه سال ۲۰۰۶ به توليد رسيد، تا مدتها سريعترين جعبهدندهي استاندارد مدلهاي جادهاي در جهان بود و ميتوانست ظرف ۶۵ ميليثانيه عمل كند. ركورد جعبهدندههاي SMG بيامو M، توسط فراري 599GTO و لامبورگيني اونتادور شكسته شد. امروزه با توسعهي جعبهدنده دوكلاچه، بيامو نيز استفاده از فناوري SMG را كنار گذاشته است.
سري M5
توسعهي پيشرانه، يكي از مهمترين فعاليتهاي بيامو M است. اين شركت، اولين محصول تجاري خود با پيشرانهي مشترك با بيامو را براساس سري ۵، سال ۱۹۷۹ معرفي كرد. قبل از آنكه M5 متولد شود، پيشرانهي ۶ سيلندر مورد استفاده در M1، روي بدنهي نسل دوم سري ۵ با كد E28 نصب شد. اولين محصول رسمي M، قدرت ۲۱۵ اسببخار و گشتاور ۳۱۰ نيوتنمتر داشت؛ ضمن اينكه با شاسي متفاوت از مدل استاندارد ارايه ميشد. درواقع، M535i پيشرانه اختصاصي نداشت و همان 535i با شاسيتقويت شده و لوگوي M روي بدنه بود.
سال ۱۹۸۵، اولين محصول مهندسيشدهي M براساس مدلهاي جادهاي بيامو با نام M5 متولد شد. اين خودرو، قدرت ۲۸۶ اسببخار داشت و بهعنوان يك خودروي ۴در، ميتوانست شتابگيري نزديك به فراري 308 فراهم كند. اولين M5، سريعترين سدان زمان خود بود و نهايت سرعت ۲۴۵ كيلومتربرساعت داشت. اين محصول، در زمان ۵.۴ ثانيه به سرعت ۱۰۰ كيلومتر بر ساعت ميرسيد. تمامي خودروهاي اين سري، كاملا دستساز مونتاژ ميشدند.
نسل بعدي M5 سال ۱۹۸۹ روي بدنهي E34 معرفي شد و با استفاده از پيشرانهي ۳.۶ ليتري، قدرت ۳۱۵ اسببخار فراهم ميكرد. سال ۱۹۹۲، پيشرانهي ۳.۸ ليتري جايگزين مدل ۳.۶ ليتري شد تا قدرت ۳۴۱ اسببخار در اختيار رانندگان سري ۵ باشد. اين محصول، وزن بيشتري نسب به نسلهاي قبلي داشت و در قويترين مدل، حدود ۶ ثانيه پس از شروع حركت به سرعت ۱۰۰ كيلومتر بر ساعت ميرسيد. نسل دوم M5، از سيستم فرمان اسپرت و امكانات لوكس متفاوت از مدلهاي استاندارد استفاده ميكرد. در آن زمان، اولينبار محصول سري M با بدنهي استيشن هم، معرفي شد.
نسل سوم M5 بهدليل بهرهگيري از بدنهي متفاوت نسبت به مدل استاندارد و پيشرانهي قدرتمند ۸ سيلندر به شهرت رسيد. رينگهاي ۱۸ اينچ با سپرهاي اختصاصي، علاوهبر زيبايي، آيروديناميك خود را بهبود دادند. پيشرانهي ۴.۹ ليتر ۸ سيلندر و ۴۰۰ اسببخار هم، زمانگيري صفر تا ۱۰۰ كيلومتر بر ساعت ۴.۸ ثانيه فراهم ميكرد كه در سال ۱۹۹۹، عملكردي خيرهكننده براي يك سدان لوكس بود. اين محصول، ۵۰۰ نيوتنمتر گشتاور داشت و در نسخههاي فاقد محدودكننده، به نهايت سرعت ۳۰۰ كيلومتربرساعت ميرسيد. خودروي M5 روي بدنهي E39، ظرف ۴ سال توليد، فروش ۲۰ هزار دستگاه داشت تا موفقيت تجاري و تقاضاي چندبرابر ديگر مدلهاي سري M تا آن زمان، داشته باشد.
سري M3
به عقيدهي بسياري از متخصص كارشناسان و تاريخنويسان صنعت خودرو، توليد مرسدس بنز 190E در سال ۱۹۸۳ و حضور 190E 3.2 AMG مدل ۱۹۸۷ در مسابقات جهاني و بازار خودروهاي كامپكت تقويت شده، مهمترين عامل محرك بيامو به سمت ارتقاء سري ۳ و معرفي M3 بود. رقابتهاي DTM كه در دههي ۷۰ و ۸۰ ميلادي، معمولا با قهرماني محصولات بيامو همراه بود، از سال ۱۹۸۷ در اختيار مرسدس بنز و محصولات AMG قرار گرفت.
اولين مدل M3، سال ۱۹۸۶ معرفي شد. با پيشرانهي ۱۹۵ اسببخار، سرعتگيري صفر تا ۱۰۰ كيلومتربرساعت ۶.۸ ثانيه و نهايت سرعت ۲۳۰ كيلومتربرساعت، برتري محسوسي نسبت به اسپرتهاي آلماني نداشت؛ اما بهلطف ارزش مناسب، نزديك به ۱۸ هزار دستگاه فروش كرد و سود مناسبي به شركت M رساند. در آن زمان، تقاضا براي M3، حدود ۶ برابر بيشتر از M5 بود. برخلاف برادر بزرگتر، تفاوتهاي زيادي بين M3 و مدل استاندارد وجود داشت. علاوهبر صندليهاي چرم و بال عقب، ترمزهاي تقويتشده هم در M3 ارايه شدند. اين خودرو، امروز هم، يكي از محبوبترين محصولات كلاسيك بيامو است. در زمان توليد، بسياري از شركتهاي تيونينگ دنيا، پيشرانهي تنفس طبيعي ۲.۳ ليتري M3 را تقويت كردند و حتي توسط شركت سازنده، مدل مفهومي از وانت اين خودرو، معرفي شد.
سال ۱۹۹۲، پيشرانهي ۶ سيلندر و ۳ ليتري مشهور بيامو، روي نسل جديد M3 نصب شد تا قدرت ۲۸۶ اسببخار و سرعتگيري صفر تا ۱۰۰ كيلومتربرساعت ۵.۸ ثانيه فراهم شود. اين محصول، نهايت سرعت محدودشده به ۲۵۰ كيلومتربرساعت داشت. نسل دوم M3، سال ۱۹۹۶ به پيشرانهي ۳.۲ ليتري ۳۲۱ اسببخار مجهز شد. براي اولينبار، علاقهمندان ميتوانستند M3 را با جعبهدنده SMG خريداري كنند كه علاوهبر تعويض دندهي خودكار، بهصورت دستي با كليد الكترونيكي هم قابل استفاده بود.
موتورسكيلت بيامو M
شركت M تنها برند دنيا است كه همزمان، علاوهبر بهينهسازي خودروهاي اسپرت، بعضي از موتورسيكلتهاي بيامو را نيز اراتقا ميدهد. در سال ۲۰۱۶، موتورسيكت S1000 RR با آپشنهاي M معرفي شد كه ارزش بالاتري نسبت به نمونهي استاندارد داشت. امروزه، آستانه ارزش نمونهي پايه از S1000 RR در مدل جديد، ۲۰ هزار دلار است؛ اما امكانات سري M، حدود ۵ هزار دلار به ارزش آن ميافزايد.
برترين محصولات كلاسيك و مدرن بيامو M
علاوهبر مدلهايي كه پيشتر معرفي شدند، خودروهايي در تاريخ ۳۷ سالهي بيامو M ديده ميشوند كه به شهرت و محبوبيت زيادي رسيدند. در ادامهي مطلب، نگاهي به مهمترين محصولات اين برند از ۱۹۷۲ تاكنون داشتهايم.
بيامو M6 مدل E24
نسل اول سري ۶ با تجهيزات M، يكي از محبوبترين خودروهاي اسپرت آلماني در زمان خود بود. سال ۱۹۸۳، پيشرانهي ۶ سيلندر M1 روي E24 نصب شد تا نهايت سرعت ۲۸۶ كيلومتربرساعت، ثبت شود.
اولين M6 تاريخ ميتوانست در زمان ۵.۸ ثانيه به سرعت ۱۰۰ كيلومتربرساعت برسد و حدود ۱۵ ثانيه پس از شروع حركت، سرعت ۱۶۰ كيلومتربرساعت داشته باشد. اين خودرو سال ۱۹۸۷ در بازارهاي خارج از اروپا، خصوصا امريكا و كانادا عرضه شد. بيامو M6، به انتخاب بسياري از مجلات و متخصص كارشناسان زمان خود، عنوان بهترين خودروي سال را بهدست آورد.
بيامو M8
اولين مدل سري ۸، سال ۱۹۹۰ معرفي شد. در آن زمان، برخلاف سوپراسپرتسازان ايتاليايي مثل فراري و لامبورگيني، اوضاع اقتصادي بيامو بسيار خوب پيش ميرفت و اين شركت آلماني، بهعنوان غول خودروسازي جهان، پذيرفته شده بود. پس از موفقيت سري ۶ با بدنهي E24، سري ۸ هم با بدنهي ۲در كوپه، اما چهرهاي نزديك به سوپراسپرتهاي مشهور زمان خود، به توليد رسيد.
اين خودرو، اولين محصول بيامو با پيشرانهي ۱۲ سيلندر، سوپاپ برقي و سيستم تعليق مولتيلينك در عقب بود. نسخهي M8، با پيشرانهي ۵۵۰ اسببخار تنها به تعداد يك دستگاه توليد شد و مديران بيامو ترجيح دادند، وارد رقابت مستقيم در كلاس سوپراسپرتها نشوند. در عوض، مدل 850CSi بهعنوان نمونهي تعديل شدهي M8 با پيشرانهي ۳۷۵ اسببخار به توليد رسيد.
بيامو E46 M3 CSL
اين محصول براي علاقهمندان بازيهاي كامپيوتري و نبردهاي خياباني، يك مدل رويايي و جذاب بود. به انديشه متخصصين بسياري از كارشانان، M3 CSL روي بدنهي E46 بهترين خودروي تقويتشدهي استاندارد در تاريخ M است. پيشرانهي ۶سيلندر خطي ۳.۲ ليتر، بدون استفاده از توربوشارژر، قدرت ۳۶۰ اسببخار در ۷۹۰۰ دوربردقيقه تأمين ميكرد تا همراهبا جعبهدنده دستي ۶ سرعته، صفر تا ۱۰۰ كيلومتربرساعت ۴.۸ ثانيه داشته باشد. بيامو E46 M3 CSL سال ۲۰۰۳ معرفي شد و بهلطف وزن خالص ۱۳۸۵ كيلوگرم، ظرف ۱۶.۵ ثانيه از حالت سكون به سرعت ۲۰۰ كيلومتربرساعت ميرسيد.
در كمتر از يك سال، ۱,۳۵۸ دستگاه M3 CSL ساخته شد. اين خودرو با رينگهاي ۱۹ اينچ ۱۶پر، لاستيكهاي ميشلن پايلوت اسپرت كاپ به پهناي ۲۶۵ ميليمتر در عقب و كاليپر ترمزهاي بزرگ در جلو، كاملا متفاوت از ديگر محصولات بيامو در زمان خود بود. نمونههاي كلكسيوني از M3 CSL امروز، حدود ۶۰ هزار دلار ارزش دارند.
بيامو M3 مدل E92 و E93
خودروي M3 با بدنهي E90 بهصورت ۴در سقف فلزي توليد شد، اما با كدهاي E92 و E93 شهرت يافت. سري ۳ استاندارد مدل ۲۰۰۷ ، صرفا ۴در بود و علاقهمندان به نسخهي ۲در، بايد سراغ M3 ميرفتند. اين محصول، در مدل E92 مجهز به سقف سياهرنگ فيبركربن شد و در نمونهي E93، سقف پارچهاي جمعشونده داشت. پيشرانهي ۸ سيلندر ۴ ليتري و ۴.۴ ليتري، به ترتيب سرعتگيري صفر تا ۱۰۰ كيلومتربرساعت ۴.۷ و ۳.۹ ثانيه فراهم ميكردند كه براي يك خودروي سايز متوسط ۱۸۰۰ كيلوگرمي، فراتر از انتظار بود.
بيامو M3، نهايت سرعت ۲۸۶ كيلومتر برساعت داشت و مورد توجه بازار قرار گرفت. تا سال ۲۰۱۳، نسخههاي توليد محدود اين خودرو، مثل M3 ZCP و M3 GTS هم با ارزشهاي بيش از ۱۰۰ هزار دلار توليد شدند. بيامو M3 مدل E92 در مسابقات كلاس GT نيز، موفقيتهاي زيادي كسب كرد.
شاسيبلندهاي X6M و X5M
رانندگي با يك شاسيبلند كه ظرف ۴ ثانيه به سرعت ۱۰۰ كيلومتربرساعت برسد، آرزوي بسياري از علاقهمندان به خودروهاي پهنپيكر است. در رقابت با پورشه كاين توربو و مرسدس بنز AMG GLE 63 S ، مدلهاي X5 و X6 بيامو حضور دارند.
شاسيبلندهاي بيامو با تجهيزات M، از پيشرانهي ۸ سيلندر ۴.۴ ليتري استفاده ميكنند تا قدرت ۵۶۷ اسببخار و گشتاور ۷۵۰ نيوتنمتر داشته باشند. مدل ۲۰۱۹ از X6M و X5M، حدود ۳.۸ ثانيه پس از شروع حركت به سرعت ۱۰۰ كيلومتربرساعت ميرسند و نهايت سرعت محدودشده به ۲۵۰ كيلومتربرساعت دارند. آستانه ارزش اين خودروها، ۱۰۰ هزار دلار است.
بيامو V12 LMR
صحبت از موفقيتهاي موتوراسپرت بيامو M، ساده نيست. اين تيم، تاكنون ۱۹ بار به قهرماني رقابتهاي ۲۴ ساعته نوربرگرينگ رسيده است و در كلاسهاي مختلف لمانز هم، ۷ قهرماني دارد. علاوهبر خودروهاي كلاس GT كه عموما براساس مدلهاي جادهاي بهينهسازي و وارد مسابقات ميشند، بيامو در كلاس پروتوتايپ و محصولات غيرتجاري هم فعاليت دارد.
بيامو V12 LMR سال ۱۹۹۹ معرفي شد تا جبرانكنندهي شكست V12 LMS در لمانز ۱۹۹۸ باشد. مدل جديد هم از پيشرانهي ۱۲ سيلندر استفاده شده در مكلارن F1 GTR بهره ميبرد كه سالهاي ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ قهرمان لمانز شده بود. حاصل همكاري شاخهي موتوراسپرت بيامو M با تيم فرمول يك ويليامز و مهندسان اشنيتزر (Schnitzer) منجر به عرضهي V12 LMR و قهرماني آن درلمانز ۱۹۹۹ شد.
هم انديشي ها