خودروسازان براي استفاده از پارچه در بدنه خودرو آماده مي‌شوند

در دنياي كنوني، خودروسازان سنتي اشكالي دارند كه شايد چندان به انديشه متخصصين نيايد. شركت‌هاي نوپايي مانند تسلا، ريوين و لوسيد در مورد نوآوري احساس اضطرار دارند و انگار زندگي آن‌ها به آن بستگي دارد؛ زيرا ارائه نوآوري تنها چيزي است كه آن‌ها در رقابت با خودروسازان سنتي موفق مي‌كند. به گزارش موتوروان، خودروسازان برقي آينده‌اي را تصور مي‌كنند كه جزو سه شركت بزرگ خودروساز دنيا باشند و فورد و جنرال موتورز و كرايسلر يا حتي استلانتيس را پشت سر بگذارند.

اگر مالكيت خودروي الكتريكي همچنان در بازار شتاب بگيرد و خودروسازاني كه براي هميشه بر آمارهاي فروش سلطنت كرده‌اند راهي براي همگام شدن با محصولات نوآورانه و عالي اين شركت‌هاي نوپا پيدا نكنند، اين واقعيت مي‌تواند تحقق يابد. ايده‌اي براي كمك به اين شركت‌ها وجود دارد كه گرچه ممكن است ديوانه‌وار و خيلي عجيب به انديشه متخصصين برسد، اما احتمالا آن‌قدر جسورانه باشد كه بتواند براي هر كدام از خودروسازاني كه زودتر آن را مورد استفاده قرار بدهد، تفاوت بزرگي ايجاد كند.

ممكن است شما به اين حرف بخنديد، اما فرصتي بدهيد تا در اين زمينه توضيح دهيم. در دنياي خودروهاي الكتريكي، ظرفيت پيمايش عاملي تعيين‌كننده است. بيشتر محصولات تسلا طبق استاندارد EPA ظرفيت پيمايشي بيش از ۴۸۰ كيلومتر (۳۰۰ مايل) را ارائه مي‌دهند و خريداران نيز به افزايش شعاع حركتي خودرو علاقه خاصي دارند. در همين حال، بيشتر خودروسازان سنتي كه اين روزها خودروي برقي مي‌فروشند، ظرفيت پيمايش حدود ۴۰۰ كيلومتر (۲۵۰ مايل) يا كمتر ارائه مي‌دهند. تنها دو خودرو وجود دارد كه شعاع حركتي نزديك به محصولات تسلا دارند. به‌عنوان مثال، نسخه‌اي از فورد موستانگ Mach-E به‌طور رسمي ظرفيت پيمايشي حدود ۴۸۰ كيلومتر دارد، اما ممكن است در آينده اين ميزان افزايش يابد.

تاكنون تنها راهي كه خودروسازان سنتي توانسته‌اند به شعاع حركتي نزديك تسلا نزديك شوند، استفاده از بسته باتري بزرگ‌تر از تسلا بوده است. آن‌ها به‌جاي تمركز بر افزايش كارايي خودروي خود، بسته‌هاي باتري بزرگ‌تر، سنگين‌تر و پرهزينه‌تري نسبت به تسلا مورد استفاده قرار مي‌دهند. اين موضوع به آن‌ها كمك مي‌كند تا فاصله شعاع حركتي محصولات خود را بل خودروهاي برقي تسلا كاهش دهند، اما اين كار نمي‌تواند تا هميشه خودروسازان سنتي را به هدف برساند.

به‌عنوان مثال، فولكس‌واگن ID.4 داراي باتري ۸۲ كيلووات ساعت و شعاع حركتي ۴۰۲ كيلومتر طبق استاندارد EPA است. در همين حال، تسلا مدل Y از بسته باتري ۷۵ كيلووات ساعت براي دستيابي به ظرفيت پيمايش ۵۲۵ كيلومتر (۳۲۶ مايل) طبق استاندارد EPA بهره مي‌برد. تسلا مدل Y حتي در مقايسه با ID.4 كه فقط به چرخ‌هاي عقب خود نيرو مي‌دهد، داراي سيستم تمام چرخ محرك است. تسلا مدل Y چگونه اين كار را انجام مي‌دهد؟ شايد چون كارآمدتر و بهتر ساخته شده باشد.

اگر خودروسازان سنتي مي‌خواهند در رقابت با تسلا و ساير استارتاپ‌هاي سازنده خودروي برقي پيروز شوند، بايد به‌طور كلي روي بهره‌وري محصولات تمركز  كنند. ده‌ها يا شايد حتي صدها عامل در طراحي خودروي الكتريكي وجود دارد كه مي‌‌تواند كارايي بيشتري را تحقق بخشد و وزن يكي از مهم‌ترين آن‌ها است. اين چيزي است كه مي‌تواند مؤثر باشد و جايگزيني ورق فلز با پارچه در نماي خارجي خودرو مي‌تواند قانون بازي را تغيير بدهد.

ايده‌ي استفاده از پارچه در بدنه چيز جديدي نيست. مورخان به ياد مي‌آورند كه قبلاً هواپيماها كاملاً داراي بدنه‌اي پارچه‌اي بودند. نبردهاي جنگ جهاني اول تا حد زيادي به هواپيماهايي با بدنه پارچه‌اي وابسته بود. بدنه‌ي اين هواپيماها داراي ساختاري سبك اما به اندازه كافي سفت و سخت بودند تا بتوانند هواپيماهاي كم قدرت را در مقابل موانع فيزيكي پيروز كنند.

در اينجا ما نمي‌گوييم كه بايد از چوب بالسا و پنبه خودرو بسازيم، اما اين ايده تقريبا هنوز دست‌نخورده باقي مانده است. خودروي الكتريكي را تصور كنيد كه محفظه سرنشين آن از فلز و شيشه ساخته شده است تا هوا و آب نتوانند به داخل كابين نفوذ كنند. مناطق شكننده را در جلو و عقب تصور كنيد كه از فلز ساخته شده‌اند تا قابليت حفاظت از جان سرنشينان خودرو را در مقابل تصادف داشته باشند. حال نوعي پارچه را تصور كنيد كه روي قاب سيمي كشيده مي‌شود تا كاپوت، گلگيرها، درها و صندوق عقب خودرو را تشكيل بدهد. آنچه تصور مي‌كنيد اين سؤال را ايجاد مي‌كند: چرا خودروهاي ما اين‌قدر وزن اضافه در صفحات فلزي بدنه دارند و از هيچ سازه‌اي همراهي يا به قابليت حفاظت سرنشينان در برابر تصادف كمك زيادي نمي‌كنند؟

نماي بيروني پارچه‌اي فقط باعث كاهش صدها پوندي وزن خودروي الكتريكي نمي‌شود. استفاده از پارچه به‌عنوان بدنه خودرو همچنين مي‌تواند هزينه مواد و توليد را نيز كاهش بدهد، در نتيجه ارزش خودروي الكتريكي را براي مصرف‌كنندگان كاهش داده يا سود خودروساز (يا حتي هر دو!) را افزايش مي‌دهد. پارچه‌هايي با پوشش‌هاي خاص ممكن است به‌طور چشمگيري ارزان‌تر از فولاد و آلومينيوم باشند و مراحل پيچيده و گران‌ارزش ديگري مانند شكل‌دهي، رنگ‌آميزي يا ضد زنگ كردن را لازم ندارند.

به اين فكر كنيد كه شما به‌عنوان مالك با خودرويي داراي بدنه‌ي با روكش پارچه‌اي چه كاري مي‌توانيد انجام دهيد. از رنگ خودروي خود خسته شده‌ايد؟ به‌جاي رنگ‌آميزي مجدد، پارچه جديد براي آن بخريد. خودروي شما كثيف است؟ آن را با ملافه‌هاي خود در ماشين لباس‌شويي تميز و آويزان كنيد تا خشك شود. اين تغيير پارادايمي در نحوه‌ي انتخاب، خريد، تعمير و نگه‌داري فضاي بيروني خودرو است.

نكته كليدي در استفاده از پارچه به‌عنوان بدنه و فضاي بيروني خودرو، نوع پارچه‌ي مورد استفاده است. در اين زمينه بايد از متخصص مواد و كساني كه در اين زمينه كار مي‌كنند، سؤال بپرسيم. سندي مونرو از مؤسسه مونرو و همكاران يكي از افرادي است كه در زمينه‌ي تجزيه و تحليل مهندسي خودرو تخصص دارد و به يكي از شخصيت‌هاي محبوب در يوتيوب تبديل شده است. ويدئوهاي مونرو درباره محصولات تسلا ميليون‌ها بازديد در يوتيوب دارد و مصاحبه شخصي او با ايلان ماسك به‌تنهايي ميليون‌ها بازديد داشت. مونرو به ما پاسخ داد: «پارچه كولار». مطمئناً از پنبه بهتر به انديشه متخصصين مي‌رسد، درست است؟

مونرو در گفت‌وگو با اعضاي تحريريه موتوران به موارد جالبي درباره ارزش نوآوري استفاده از پارچه به‌عنوان بدنه خودرو اشاره كرد. به گفته‌ي مونرو، «نسل بعدي وسايل نقليه بافته خواهد شد» و «بافندگي» جايگزين «شكل‌دهي» در كارخانه‌ها مي‌شود. اگر خودروسازان سنتي مقداري شجاع باشند، اين كار را حتما انجام مي‌دهند.

مونرو توضيح داد كه خودروسازان بزرگ امروزي به گونه‌اي راه‌اندازي شده‌اند كه نوآوري مهندسان خود را كم مي‌كنند. بيشتر مهندسان به‌جاي نوآوري، مسير شغلي را دنبال مي‌كنند كه آن‌ها را به مدرسه MBA منتقل كند تا بتوانند مدير شوند. در چنين شرايطي آن‌ها خطرپذيري را كنار مي‌گذارند و بيشتر روي عوامل افزايش فروش و برخي مسائل ديگر متمركز مي‌شوند. مهندساني كه از اين مسير امتناع مي‌كنند در نهايت تبديل به فردي مي‌شوند كه دستگيره در خودرو را در خط توليد نصب مي‌كنند يا نهايت شايد كمي بتوانند ترفيع بگيرند.

در واقع، بسياري از كارهاي مهندسي كه در خودروهاي امروزي انجام مي‌شود، ديگر توسط خود خودروساز انجام نمي‌شود، بلكه قطعه‌سازان و تأمين‌كنندگان آن كار را انجام مي‌دهند. خودروسازان وظيفه‌ي مهندسي قطعات و توليد آن‌ها را به قطعه‌سازان سپرده‌اند تا قطعاتي را كه قبلاً در داخل خود شركت توليد مي‌شد، بسازند و به انديشه متخصصين مي‌رسد قطعه‌سازان نسبت به مهندسان داراي مدرك MBA، علاقه كمتري به نوآوري دارند. هدف قطعه‌سازان، توليد محصولات براي خودروسازاني است كه به‌سختي تغيير مي‌كنند و آن‌ها مي‌توانند قطعه‌اي را با چند تغيير كوچك به چند مشتري بفروشند و در نتيجه سود آن‌ها افزايش مي‌يابد.

تا به امروز، مهندسي داخلي قطعات يكي از مزيت‌هاي اصلي تسلا بوده است و به انديشه متخصصين مي‌رسد كه تسلا تا چند سال آينده اشكالي در زمينه نوآوري و توليد خودروي الكتريكي مطابق با فناوري روز نداشته باشد. به‌عنوان مثال از جمله نوآوري‌هاي تسلا مي‌توان به Octovalve، روش‌هاي نوين ريخته‌گري و شبكه عصبي موجود در سيستم دستيار راننده اتوپايلوت اشاره كرد. اين نوآوري‌ها همه اجزاي اصلي معادله‌اي هستند كه تسلا را از رقباي بسيار بزرگ‌تر خود جلو انداخته است.

ما در حال حاضر ايده‌اي داريم كه به لطف چند خودرويي كه قبلاً ساخته شده‌اند، مي‌توانند خودروهاي پوشيده از پارچه را نشان دهند. جديدترين آن خودروي مفهومي بي‌ام‌و گينا (GINA) است كه در سال ۲۰۰۸ ارائه شد و به انديشه متخصصين بهترين مثال از خودروي داراي بدنه‌ي پارچه‌اي است. گينا يك خودروي اسپرت روباز (كانورتيبل) و جذاب با دو صندلي است كه از دوران طراحي كريس بنگل در دپارتمان طراحي بي‌ام‌و به دنيا آمد و ساخت آن هفت سال به طول انجاميد.

بنگل و تيمش نه‌تنها ثابت كردند كه طراحي خودرو با روكش پارچه مي‌تواند شگفت‌انگيز به انديشه متخصصين برسد، بلكه با اين فناوري فرصت‌هاي بي‌نظيري را به نمايش گذاشتند. نماي بيروني خودرو فقط از چهار صفحه پارچه تشكيل شده است و در زير بدنه، محرك‌هاي برقي و هيدروليكي قرار دارد كه پارچه را به روش‌هاي مختلف مي‌كشد. به‌عنوان مثال، چراغ‌هاي جلو وقتي موتورها پارچه را مانند پلك چشم انسان پايين مي‌برند، پوشانده مي‌شوند. كاپوت وجود ندارد كه روي لولا باز شود، بلكه شكافي در وسط قسمت جلوي خودرو قرار دارد كه مي‌تواند براي دسترسي به پيشرانه و قسمت‌هاي اصلي، به طرفين كشيده شود. در هنگام نياز به سرعت‌گيري، اسپويلري براي بهبود آيروديناميك خودرو از قسمت عقب بالا مي‌آيد. اين خودرو واقعا ابتكاري است و قطعا مي‌تواند در آينده حرف‌هاي زيادي براي گفتن داشته باشد.

تعداد خودروهاي داراي بدنه‌ي پارچه‌اي، به‌ويژه در اوايل تاريخ خودروسازي، بيشتر بود. به‌عنوان مثال مي‌توان به خودروهاي ويمن (Weymann)، ولوركس (Velorex) و آستين (Austin) متعلق به دهه ۱۹۲۰ ميلادي اشاره كرد. البته اين خودروها در طول زمان منقرض شدند ولي بدان معنا نيست كه بدنه پارچه‌اي نمي‌تواند به‌عنوان راه‌حل بهتري براي بدنه خودروهاي الكتريكي مدرن، بار ديگر مورد استفاده قرار گيرد.

پيش از اين به برخي مزاياي كارايي و نوآوري بدنه پارچه‌اي اشاره كرديم، اما دليل ديگري وجود دارد كه فضاي بيروني بافتني ارزش توسعه دارد: منحصربه‌فرد بودن. همان‌طور كه مي‌بينيم بازار خودروي الكتريكي با رقباي جديد گسترش مي‌يابد، چيزي كه مشخص به انديشه متخصصين مي‌رسد اين است كه همه آن‌ها خيلي معمولي و طبيعي هستند. فرض بر اين است كه انقلاب الكتريكي فرصتي براي ابداع مجدد خودرو مي‌تواند باشد. اين انقلاب مي‌‌تواند در شكل ظاهري گرفته تا نحوه رانندگي و ساخت آن يا حتي موارد ديگر خود را نشان بدهد؛ اما آنچه ما هم‌اكنون مي‌بينيم همان خودروهايي است كه از دهه‌ها پيش خريداري مي‌كنيم و فقط انرژي خود را از طريق برق تأمين مي‌كنند.

خودروي الكتريكي با بدنه پارچه‌اي به لطف رويكرد تمام‌عيار كارخانه سازنده در بهره‌وري، ظرفيت پيمايش شگفت‌انگيزي ارائه مي‌دهد و به دليل توليد و صرفه‌جويي در مصرف مواد، هزينه كمتري دارد و به هيچ چيز ديگري در بازار شباهت نخواهد داشت. اين امر به خودي خود فريبنده خواهد بود و براي اقناع ما به ده‌ها ميليون دلار پول بازاريابي نياز ندارد. اين نوآوري مي‌تواند قاتل تسلا باشد كه بارها درباره‌اش شنيده‌ايم اما هنوز منتظر عملي شدن اين نوآوري در محصولات توليدي هستيم. آيا ممكن است تسلا اين كار را زودتر از بقيه انجام بدهد. آيا امكان دارد كه تسلا سايبرتراك به‌جاي اسكلت بيروني فولادي گران‌ارزش از پارچه كولار در اطراف شاسي استفاده كند؟ ايده‌ي جالبي به انديشه متخصصين مي‌رسد.