كشف يك مونوليت ديگر؛ اين بار در روماني
پس از آنكه مونوليت صحراي يوتا روز جمعه توسط افراد ناشناسي از محل كشف در يكي از درّه‌هاي كم‌عمق صحراي سرخ يوتا برداشته شد، يك مونوليت ديگر اين بار در روماني كشف شد. به گزارش ديلي‌ميل الكترونيك، اين مونوليت براي اولين بار روز پنجشنبه در ارتفاعات شهر پياترا نئم روماني ديده شده است. اين مونوليت تنها چند متر دورتر از بناي معروف «قلعه پتروداوا» قرار گرفته است. پتروداوا، قلعه‌اي است كه مردمان باستاني داس بين سال‌هاي ۸۲ ق.م و ۱۰۶ م آن را ساخته‌اند.
اخبار اين كشف عجيب در حالي منتشر مي‌شود كه كشف يك مونوليت مرموز در صحراي سرخ يوتا، موجب دامن زدن به شايعات و گمانه‌زني‌هاي عجيب‌وغريبي از تئوري‌هاي توطئه تا ارتباط دادن آن به موجودات فضايي شده بود. به احتمال زياد نصب اين مونوليت بي‌ارتباط به رمان علمي-تخيلي «۲۰۰۱: اديسه فضايي» نيست. در رمان آرتور سي.كلارك كه بعدا فيلم سينمايي به همين نام از روي آن به نيروي سادهداني استنلي كوبريك ساخته شد، يك مونوليت سر از آفريقاي ۳ ميليون سال قبل درمي‌آورد كه مقارن با دوراني است كه اجداد ما انسان‌ها، ميمون‌هاي بزرگ‌جثه اولين گام‌هاي خود به سوي تكامل را برمي‌داشتند.
مونوليت آرتور سي.كلارك به‌نوعي الهام‌بخش يك قبيله از ميمون‌هاي گرسنه مي‌شود تا براي خود ابزار بسازند. در رمان اديسه فضايي مونوليت نوعي ابزار است كه موجودات فضايي از آن براي مطالعه كهكشان و البته تشويق ساير موجودات هوشمند به تكامل استفاده مي‌كنند. در اين رمان، ميمون‌هاي بزرگ‌جثه كم‌كم با استفاده از ابزار به كشتن حيوانات روي مي‌آورند و حتي در يك مورد، پلنگ دّرنده‌اي را از پاي درمي‌آورند و به گرسنگي خود پايان مي‌دهند. روز بعد از اين ماجرا، يكي از ميمون‌هاي قبيله با چماقي كه ساخته است، رئيس قبيله‌ي رقيب را از پاي درمي‌آورد و مي‌تواند چشمه‌ي آب را از چنگ اين قبيله دربياورد و باقي ماجرا.
دفتر مديريت زمين‌هاي يوتا روز جمعه اعلام كرد مونوليت اسرارآميز توسط افراد ناشناس از محل كشف برداشته شده است
مونوليت يوتا كه تقريبا ۳٫۶ متر ارتفاع دارد، روز چهارشنبه هفته گذشته توسط مأموران اداره ايمني عمومي يوتا كشف شد. مأموران اين اداره در يك بالگرد در حال سرشماري هوايي گوسفندهاي بزرگ‌شاخ منطقه در جنوب شرقي يوتا بودند كه متوجه اين شيء شدند. خبر كشف اين مونوليت عجيب در يوتا به‌سرعت و به‌صورت گسترده در فضاي مجازي پخش شد و بسياري به شباهت اين شيء با مونوليت‌هاي عجيب موجودات فضايي در فيلم استنلي كوبريك اشاره كردند.
مونوليت كشف‌شده در كشور روماني حدود ۳٫۹ متر ارتفاع دارد و يك سمت آن به سوي كوه سيلو است كه مردم محلي از آن به‌عنوان «كوه مقدس» ياد مي‌كنند. كوه سيلو از مشهورترين كوه‌هاي روماني است كه در فهرست عجايب هفت‌گانه طبيعي اين كشور قرار دارد. مقامات روماني هنوز نمي‌دانند چه كسي مسئول برپا داشتن اين مونوليت مرموز است. روسانا جوسانو، مسئول اداره فرهنگ و ميراث شهرستان نامس، در اين رابطه مي‌گويد:
ما قضيه مونوليت را مورد مطالعه قرار داده‌ايم. اين شيء در زمين‌هاي مالكيت خصوصي قرار دارد. بااين‌حال هنوز نمي‌دانيم صاحب اين مونوليت چه كسي است. مكاني كه مونوليت در آن ديده شده، در منطقه‌اي محفاظت‌شده و در يك سايت باستان‌شناسي قرار دارد.
وي در ادامه افزود نصب اين شيء در اين مكان كاملا ممنوع است و براي نصب آن نياز به اخذ مجوز از اداره فرهنگ و ميراث و همچنين تأييد وزارت فرهنگ روماني است. كشف مونوليت در صحراي يوتا باعث شد بسياري از افراد كنجكاو مسافتي طولاني براي ديدن آن طي كنند. مقامات محلي اين افراد را به انداختن زباله و تخريب محل متهم كرده‌اند. مقامات از همان ابتداي انتشار اخبار مربوط به كشف مونوليت سعي داشتند محل پيدا شدن آن را از ديد عموم مخفي نگه دارند تا كسي به هواي پيدا كردن آن راهي صحراي يوتا نشود.
برخي متخصص كارشناسان به شباهت مونوليت با آثار هنرمند آوانگارد جان مك‌كراكن اشاره كرده‌اند
اين موضوع هم مانع از هجوم طرفداران فيلم‌هاي علمي-تخيلي و ديگر افراد ماجراجو به منطقه نشد. بسياري از متخصصان شبكه‌هاي اجتماعي مختصات دقيق محل مونوليت را پيدا كردند و آن را به اشتراك گذاشتند. همين باعث شد بسياري با ساعت‌ها رانندگي خود را به محل اين مونوليت آلومينيومي برسانند. مونوليت مشابهي حدود ۲۰ سال قبل در روزهاي اول سال ۲۰۰۱ در شهر سياتل آمريكا ديده شده بود؛ البته دسترسي به محل آن مونوليت نسبتا راحت‌تر و مستلزم ۴۵ دقيقه رانندگي در جاده‌اي خاكي و سپس يك ربع ساعت پياده‌روي در يك سربالايي بود.
ماجراي كشف مونوليت يوتا توجه بسياري از متخصصان شبكه‌هاي اجتماعي از جمله هواداران بشقاب‌پرنده (يوفو) و انديشه متخصصينيه‌پردازان توطئه را به خود جلب كرد. مونوليت يوتا هفته قبل كشف شد؛ ولي تصاوير گوگل ارث نشان مي‌دهد كه اين شيء دست كم از سال ۲۰۱۵ يا ۲۰۱۶ در اين مكان بوده است.
نمايي از مونوليت مرموزي كه در روزهاي آغازين سال ۲۰۰۱ در پارك مگنوسون سياتل پيدا شد
به گفته‌ي ستوان نيك استريت، سخنگوي اداره امنيت عمومي يوتا، ممكن است اين سازه به مدت ۴۰ تا ۵۰ سال يا حتي بيشتر از آن در اين مكان بوده باشد. او هفته گذشته در اين خصوص گفت:
موادي كه در ساخت مونوليت به كار رفته‌اند به‌راحتي تخريب نمي‌شوند. ولي كسي نمي‌داند اين شيء چقدر عمر دارد. هيچ روشي وجود ندارد كه بتوانيم بر مبناي موادي كه در آن به كار رفته است، مدت‌زمان حضورش را تخمين بزنيم.
ديگر ناظران به شباهت اين شيء با آثار جان مك‌كراكن، هنرمند آوانگارد آمريكايي كه مدتي در نزديكي نيومكزيكو زندگي كرد، اشاره داشته‌اند. مك‌كراكن در سال ۲۰۱۱ درگذشت؛ ولي فرزندش پاتريك، در گفتگويي با نيويورك‌تايمز عنوان داشت كه پدرش در سال ۲۰۰۲ به او گفته است دوست دارد برخي از آثارش را در نواحي دورافتاده بگذارد تا بعدا كشف شوند. مك‌كراكن به دليل ساخت مجسمه‌هاي كاملا متمايز و نامتعارفش كه به اشكالي مانند هرم، مكعب و اسلب‌هاي براق مي‌ساخت مشهور است. مونوليتي كه در صحراي يوتا ديده شده بود، بيشتر شبيه برخي از مجسمه‌هاي مك‌كراكن بود كه در نمايشگاه او در گالري هنري ديويد زويرنر در نيويورك به نمايش درآمده است. سخنگوي گالري ديويد زويرنر در بيانيه‌اي در اين خصوص اعلام كرد كه مونوليت يوتا از آثار مك‌كراكن نبوده، بلكه ممكن است كار يكي از هنرمنداني باشد كه قصد اداي احترام به مك‌كراكن داشته است.
مك‌كراكن داراي مجسمه‌هاي زيادي به اشكال مختلف همچون هرم، مكعب و اسلب‌هاي براق است
باين گالري بعدا در بيانيه ديگري كه همان روز منتشر كرد، اعلام داشت كه اين اثر در حقيقت ممكن است يكي از آثار مك‌كراكن باشد كه بيش از يك دهه بدون آنكه كسي از آن خبر داشته باشد در صحرا باقي‌مانده است.
ديويد زويرنر، مدير اين گالري، در اين خصوص گفت:
اعضاي گالري در اين خصوص توافق انديشه متخصصين ندارند. من شخصا عقيده دارم اين اثر [مونوليت صحراي يوتا] كار جان [مك‌كراكن] است.
ايالت يوتا منطقه‌اي است كه تاريخچه‌ي غني به لحاظ نصب آثار هنري در فضاي باز دارد تا جايي كه به آن لقب «سرزمين هنر» داده‌اند، آثار هنري غير متعارف زيادي در دهه‌هاي ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ دور از نواحي شهري يوتا نصب شده است. يكي از مشهورترين اين آثار، «اسكله حلزوني (Spiral Jetty)» اثر رابرت اسميتسون است. اسكله حلزوني در حقيقت مارپيچي به طول ۴۵۷ متر است كه در سال ۱۹۷۰ از گِل، بلور نمك و بازالت ساخته شد. اين اثر هنري در كرانه‌ي شمال شرقي درياچه نمك در روزل پوينت يوتا قرار دارد و در طول سال بسته به سطح آب دائما به زير آب مي‌رود و دوباره پديدار مي‌شود.
هم انديشي ها