مركز كنترل و پيشگيري از بيماري (CDC) راهنماي جديدي درباره‌ي معناي دقيق تماس نزديك درزمينه‌ي انتقال SARS-Cov-2، يعني ويروس كروناي عامل كوويد ۱۹ دارد. طبق راهنماي قبلي، تماس نزديك زماني اتفاق مي‌افتد كه فردي براي مدت ۱۵ دقيقه متوالي در فاصله ۶ فوتي (۱/۸ متري) فرد عفوني قرار گيرد. اكنون، CDC تصديق مي‌كند كه حتي تماس كوتاه مي‌تواند به انتقال منجر شود؛ مخصوصا راهنماي جديد نشان مي‌دهد كساني كه در طول دوره‌ي ۲۴ ساعته درمجموع ۱۵ دقيقه در تماس با فرد عفوني قرار مي‌گيرند، بايد به‌عنوان تماس نزديك در انديشه متخصصين گرفته شوند.
با وجود اين تغيير، بيشتر متخصصان بهداشت عمومي ماه‌ها است مي‌گويند ۶ فوتي كه درباره‌اش صحبت مي‌شود، فاصله‌اي جادويي نيست. به‌همين‌ترتيب، درباره‌ي حدود ۱۵ دقيقه نيز مسئله‌ي جادويي وجود ندارد. اين موارد بايد به‌عنوان تخمين‌هاي تقريبي براي نشان‌دادن انواعي از تماس‌ها استفاده شود كه نسبتا بسيار خطرناك هستند.
راهنماي جديد شناخت مهمي درباره‌ي سهولت انتشار ويروس عامل كوويد ۱۹ است. اين تغيير چشمگيري درباره‌ي توصيهي CDC مانند موارد مرتبط با ماسك‌ها و تغيير موضع‌ها درباره‌ي آزمايش افراد بدون علامت نيست؛ بلكه بيانگر شواهد جديدي است كه به‌دست آمده و مثالي از نحوه‌ي عمل علم است. برخي متخصص كارشناسان فكر نمي‌كنند اين تغيير تأثير زيادي روي نحوه‌ي زندگي ما در جريان دنياگيري بگذارد؛ اما شاهدي بر اين موضوع است كه ويروس به چه آساني منتشر مي‌شود.
توصيهي جديد برپايه‌ي پژوهشي تازه ارائه شده است. اين مطالعه نشان مي‌داد متخصص زنداني در ورمونت آمريكا به‌احتمال زياد در برخي تماس‌هاي كوتاه با زندانيان آلوده، ولي بدون علامت به بيماري دچار شد. زندانيان در يك واحد قرنطينه منتظر نتايج آزمايش بودند. متخصص مذكور تماس نزديكي را در خارج از محل كار گزارش نكرد و آن‌ها به خارج از ايالت سفر نكرده بودند. در آن زمان، شيوع ويروس در ورمونت پايين‌تر از مناطق ديگر بود. در اين مطالعه، از مدارك ويدئويي در زندان براي مستندكردن تعاملات كوتاه استفاده شد. هر تعامل حدود يك دقيقه طول كشيد و آن متخصص درمجموع ۱۷ دقيقه و در نوبت كاري هشت‌ساعته با زندانيان آلوده در تماس نزديك قرار گرفته بود. حداقل در برخي از اين تعامل‌ها، زندانيان آلوده ماسك نزده بودند.
مستندسازي تماس عفوني براي ويروس‌هاي تنفسي دشوار است. هرچه باشد، نمي‌توانيم حركت ويروس را در هوا ببينم. فيلم‌هاي ويدئويي مي‌توانند شواهد بسيار محكمي در‌اين‌باره فراهم كنند. بدين‌ترتيب، اكنون CDC اين احتمال را به‌رسميت مي‌شناسد كه تعامل‌هاي كوتاه با خطر همراه باشد. همچنين، اين تغيير تصديقي در اين زمينه است كه تعريف پيشين حدقل يك فرض ضمني دارد كه ممكن است درست نباشد. فرض مهم اين قانون قديمي آن است كه اثر آستانه‌اي براي قرارگرفتن درمعرض عفونت وجود دارد؛ يعني وقتي ۱۵ دقيقه درمعرض مقدار مشخصي ويروس قرار گرفتيد، خطر ابتلاي شما به بيماري افزايش پيدا مي‌كند. اشكال اين فرض آن است كه تصور مي‌شود در سطوح زير آن آستانه‌ي خطر شما كم باقي مي‌ماند؛ به‌همين‌دليل، برخي مدارس به‌اشتباه دانش‌آموزان را در فواصل حدود ۱۴ دقيقه جابه‌جا مي‌كنند. براساس راهنماي جديد، هرچه درمعرض ويروس بيشتري قرار گيريد، خطر ابتلاي شما بيشتر است؛ حتي اگر اين مواجهه به‌يك‌باره اتفاق نيفتد.
درحالي‌كه تصور نمي‌شود اين به‌روزرساني موجب تغييرات بزرگي شود، يكي از پيامدهاي آن گسترش مخزن افرادي است كه به‌عنوان تماس نزديك رديابي مي‌شوند. در سناريويي ايدئال اين تغيير مي‌تواند بدين‌معنا باشد كه افراد زيادي بلافاصله پس از مواجهه، به‌عنوان تماس نزديك در انديشه متخصصين گرفته مي‌شوند و مي‌توان اين افراد را قبل عفوني‌شدن و انتقال آن به ديگران قرنطينه كرد. به‌عنوان مثال، تعطيلات آينده را در انديشه متخصصين بگيريد. مردم معمولا دور‌هم جمع مي‌شوند و دركنار‌هم غذا مي‌خورند و احتمالا براي چند ساعت ارتباط نزديكي با ديگران دارند. اين رفتار همچنان خطر محسوب مي‌شود؛ خصوصا كه افراد بدون علامت مي‌توانند بيماري را منتشر كنند. افرادي كه در آن دورهمي‌ها شركت مي‌كنند، قبلا نيز تماس نزديك در انديشه متخصصين گرفته مي‌شدند و هنوز نيز چنين است.
اكنون تعاملات كوتاه‌مدتي كه طي زمان جمع مي‌شوند، از مصاديق تماس نزديك هستند. براي مثال، پيش‌خدمت رستوان تماس نزديك در انديشه متخصصين گرفته مي‌شود. راهنماي جديد نشان مي‌دهد كه بايد درباره‌ي تعاملات كوتاه (براي مثال در اداره يا مدرسه) بيشتر مراقب باشم. نبايد با خود فكر كنيم كه «فقط يك دقيقه طول مي‌كشد و لازم نيست ماسك بزنم». هيچ‌گاه اهميت زدن ماسك براي محافظت از ديگران تا اين حد آشكار نبوده است. ممكن است ندانيم كه عفوني هستيم و حتي تماسي كوتاه و بدون ماسك بتواند ويروس را منتشر كند.
هم انديشي ها