ورزش منظم ممكن است به محافظت در برابر كوويد شديد كمك كند
بر اساس مطالعهي جديدي در مورد فعاليت بدني و بستري شدن براثر ويروس كرونا، ورزش بيشتر به معناي خطر كمتر ابتلا به كوويد شديد است. اين مطالعه كه شامل تقريبا ۵۰ هزار نفر از ساكنان كاليفرنيا بود كه دچار كوويد شده بودند، نشان داد كه احتمال بستري شدن يا مرگ به علت بيماري در كساني كه پيش از بيمار شدن بيشترين فعاليت جسمي را داشتند، كمتر از همه بود. البته اين دادهها پيش از دسترسي به واكسنهاي كوويد جمعآوري شده بود و به هيچ عنوان نشان نميدهد كه ورزش ميتواند جايگزين واكسن شود؛ اما پيشنهاد ميكند كه ورزش منظم (هر نوع فعاليت ورزشي مانند شنا، پيادهروي، دويدن يا دوچرخهسواري)، در صورت آلوده شدن، ميتواند به مقدار قابلتوجهي خطر بيماري شديد را كاهش بدهد.
دانشمندان مدتي است ميدانند احتمال دچار شدن به سرماخوردگي و ديگر عفونتهاي ويروسي در افرادي كه آمادگي هوازي دارند، كمتر است و آنها نسبت به افرادي كه از آمادگي برخوردار نيستند، سريعتر بهبود پيدا ميكنند. اين امر تا حدي بدان علت است كه ورزش پاسخهاي ايمني را تقويت ميكند. آمادگي جسماني بهتر همچنين پاسخ آنتيبادي در برابر واكسنهاي آنفلوانزا و بيماريهاي ديگر را افزايش ميدهد؛ اما ويروس كروناي عامل كوويد ۱۹ جديد است و اطلاعات كمي دراينباره وجود دارد كه فعاليت بدني و آمادگي جسماني چگونه ممكن است خطر بيمار شدن با كوويد را تحت تأثير قرار بدهد.
البته چندين مطالعهي جديد دلگرمكننده به انديشه متخصصين ميرسند. در يكي از اين مطالعات كه اخيرا در مجلهي The International Journal of Obesity منتشر شد، احتمال ابتلا به كوويد شديد در افرادي كه ميتوانستند سريعتر راه بروند (سنجهي پذيرفتهشدهاي از آمادگي هوازي)، نسبت به كساني كه كندتر راه ميرفتند، كمتر بود. اين رابطه حتي در افرادي كه سريع راه ميرفتند ولي دچار چاقي نيز بودند، ديده ميشد. چاقي يكي از عوامل خطر شناختهشده براي بيماري شديد است. در مطالعهي ديگري در مورد افراد مسن در اروپا، قدرت چنگ زدن بيشتر كه شاخصي از سلامت عمومي عضلات است، با كاهش خطر بستري شدن براثر كوويد همراه بود.
اما مطالعات مذكور سنجههاي غير مستقيم آمادگي عضلاني يا هوازي افراد را مطالعه كرده بودند و عادات ورزش روزمرهي آنها را مورد مطالعه قرار ندادند؛ بنابراين نميتوانند به ما بگويند كه آيا برخاستن و حركت كردن (يا بيحركت ماندن) خطر كوويد را تغيير ميدهد.
براي مطالعهي جديد كه در مجلهي British Journal of Sports Medicine منتشر شد، پژوهشگران و پزشكان مراكز پژوهشي مختلف در آمريكا اطلاعات مربوط به مقدار ورزش كردن افراد را به همراه اطلاعات مرتبط با اينكه آيا سال گذشته به خاطر كوويد در بيمارستان بستري شدند يا نه، تجزيهوتحليل كردند. سيستم مراقبتهاي بهداشتي سازمان كايزر پرمننته براي اين پژوهش مناسب بود، زيرا از سال ۲۰۰۹ ورزش را بهعنوان يكي از علائم حياتي در جريان مراجعات بيماران در انديشه متخصصين گرفته و ثبت ميكرد. در عمل، اين بدان معنا است كه پزشكان و پرستاران از بيماران ميپرسند كه آنها چند روز در هفته ورزش ميكنند، مثلاً پيادهروي سريع انجام ميدهند و هر بار به مدت چند دقيقه اين كار را انجام ميدهند و سپس اين اطلاعات را به پرونده پزشكي بيمار اضافه ميكنند.
پژوهشگران از سوابق ۴۸۴۴۰ مرد و زن بزرگسالي كه از سيستم مراقبتهاي بهداشتي كايزر پرمننته استفاده ميكردند و عادات ورزشي آنها حداقل سه بار در سالهاي اخير كنترل شده بود و در سال ۲۰۲۰ ابتلاي آنها به كوويد ۱۹ مشخص شده بود، براي تجزيهوتحليل خود استفاده كردند. پژوهشگران زنان و مردان را بر اساس روالهاي ورزشي گروهبندي كردند و گروهي كه كمترين فعاليت را داشتند، در بيشتر هفتهها به مدت ۱۰ دقيقه يا كمتر ورزش ميكردند و گروهي كه بيش از همه فعال بودند، حداقل ۱۵۰ دقيقه در هفته ورزش ميكردند و گروه نسبتا فعال در ميانهي اين دو حد قرار داشتند.
پژوهشگران همچنين اطلاعاتي را براي هريك از افراد در مورد عوامل خطر شناختهشدهي كوويد شديد از جمله سن، استعمال دخانيات، وزن و سابقهي سرطان، ديابت، پيوند عضو، اشكالات كليه و ديگر شرايط زمينهاي جدي جمعآوري كردند. بر اساس نتايج، افراد حاضر در گروهي كه كمترين فعاليت را داشتند و تقريبا هيچوقت ورزش نميكردند، نسبت به گروهي كه بيشترين فعاليت را داشتند، دو برابر بيشتر در بيمارستان بستري ميشدند و احتمال مرگ آنها حدود دو و نيم برابر بيشتر بود. حتي در مقايسه با افراد نسبتا فعال، آنها ۲۰ درصد بيشتر در بيمارستان بستري ميشدند و احتمال مرگ آنها حدود ۳۰ درصد بالاتر بود.
دانشمندان دريافتند كه از ميان عوامل خطر رايج براي بيماري شديد، فقط سن بالا و پيوند عضو خطر بستري شدن و مرگ براثر كوويد را بيشتر از غيرفعال بودن، افزايش ميداد. دكتر رابرت ساليس، پزشك خانواده و ورزش در مركز پزشكي فونتانا كه هدايت مطالعهي جديد را بر عهده داشته است، ميگويد: «كمتحركي بزرگترين عامل خطر براي بيماري شديد بود، مگر اينكه فرد سالخورده يا گيرندهي عضو بود. درحاليكه نميتوانيد در مورد عوامل خطر ديگر كاري كنيد، ميتوانيد ورزش كنيد.»
البته مطالعهي جديد به علت مشاهدهاي بودن اثبات نميكند كه ورزش موجب ميشود خطرات كوويد شديد كاهش پيدا كند بلكه فقط نشان ميدهد افرادي كه بيشتر ورزش ميكنند، همچنين افرادي هستند كه خطر ابتلاي آنها به بيماري شديد كمتر است. مطالعهي جديد همچنين مطالعه نكرده است كه آيا ورزش خطر عفوني شدن با ويروس كرونا را كاهش ميدهد؛ اما دكتر ساليس متذكر ميشود كه روابط بهدستآمده در مطالعه قوي هستند. او ميگويد:
فكر ميكنم بر اساس اين دادهها ميتوانيم به مردم بگوييم كه پيادهروي سريع براي نيم ساعت و پنج بار در هفته بايد به محافظت در برابر كوويد ۱۹ شديد كمك كند. پيادهروي ممكن است خصوصاً براي افرادي كه منتظر اولين واكسن خود هستند، مفيد باشد. هرگز نميگويم كسي كه بهطور منظم ورزش ميكند، نبايد به فكر دريافت واكسن باشد؛ اما تا زمان دريافت واكسن، فكر ميكنم ورزش منظم مهمترين كاري است كه فرد ميتواند براي كاهش خطر خود انجام بدهد و انجام ورزش منظم احتمالا در برابر هرگونهي جديدي يا ويروس جديد بعدي محافظت خواهد كرد.
هم انديشي ها