انواع اسكيپ روم و اتاق فرار ترسناك در T4F

از آنجايي كه اتاق فرار علاوه بر اينكه يك تفريح است، بايد توجيه اقتصادي هم داشته باشد و اين ترديد بازي‌سازان را مي‌توان منطقي در انديشه متخصصين گرفت.

از آنجايي كه اسكيپ روم شباهت زيادي به سينما دارد، مي‌توان سير سليقه مخاطبان سينما را مطالعه كرد تا به چرايي افتادن اين اتفاق در صنعت نوپاي اتاق فرار پرداخت. مشابه اين آفتي كه به جان اتاق‌هاي فرار افتاده را از چند سال پيش و در صنعت سينماي ايران هم ديده بوديم، فيلم‌هايي كه به آن‌ها اصطلاحاً «گيشه‌اي» گفته مي‌شد و با وجود ضعف در سناريو و پرداخت آن، يا حتي گاهي اصول اوليه‌ي فيلم‌سازي، صرفا به خاطر ژانر خاصشان كه طنز و اكثراً با نمايش زندگي سطح بالا يا «لاكچري» بود با اقبال گسترده مخاطبان مواجه مي‌شدند.

شايد مقايسه‌ي درستي به انديشه متخصصين نرسد، اما فلسفه‌اي كه مخاطب ايراني را به فيلم طنز و اتاق فرار ترسناك مي‌كشاند همان است، مخاطبي كه مدعي است ترجيح مي‌دهد زمان و پول خود را صرف خوش‌گذراني بكند، نه چيز ديگر؛ اما آنچه از ديد اين طيف گسترده مخاطب كه مي‌توانيم آن‌ها را عامه‌ي مردم بناميم پنهان مي‌ماند، اين است كه اگر در سينما يا بازي‌سازي اصولي وجود دارد، صرفا به دليل همان خوش‌گذراني بيشتر و باكيفيت‌تر براي مخاطبان است.

پيروي از اين اصول و قواعد، رفتن به سمت ژانرهاي خاص و صرف هزينه و زمان و فكر براي طراحي يك اتاق اصولي، مسئله‌اي است كه شايد تا چند وقت پيش براي بازي‌سازان منطقي به انديشه متخصصين نمي‌رسيد چرا كه آن‌ها در ازاي صرف اين انرژي و ساخت آثار فاخر و باكيفيت، نه‌تنها آن‌چنان كه بايد و شايد با تقدير مواجه نمي‌شدند بلكه حتي فروشي كمتر از اتاق‌هاي بي‌كيفيت‌تر نصيبشان مي‌شد.

اما در اين بين اتاق‌هاي ترسناكي وجود داشتند كه بر پايه اصول ساخته شده‌اند كه نبردن نام آن‌ها شايد كم‌لطفي باشد، بازي‌هايي مثل:

• شام آخر
• احضار
• حريم شخصي
• رستگاري بيولوژيكي
• خانواده مرموز
• هتل جهنمي

براي رزرو اتاق فرار در اين‌گونه مقاطع وجود پلتفرمي مانند سايت تايم فور فان ارزش واقعي خود را نشان مي‌دهد، اين مجموعه با برگزار كردن جشنواره باف و تقدير از اين بازي‌ها، علاوه بر اينكه انگيزه مضاعفي براي بازي‌سازان جديد و جوان‌تر براي ورود به ژانرهاي خاص مي‌شود، بلكه از طريق وب‌سايت خود مي‌تواند فروش بيشتري را براي اين اتاق‌ها به همراه بياورد و علاوه بر همه‌ي اين‌ها، ممكن است در آينده نه‌چندان دور بتواند سكوي پرتاب بازي‌هاي باكيفيت داخلي براي ورود به جشنواره‌هاي معتبر خارجي باشد.

شايد درصد زيادي از مخاطبان فيلم «پنجاه كيلو آلبالو» را ديده باشند، اما مي‌توانيم به‌جرئت بگوييم كه تعداد بينندگان اين فيلم به‌مراتب از فيلم‌هاي «فروشنده» و «جدايي نادر از سيمين» كمتر بوده است. حتي مي‌توان با تقريب خوبي گفت فيلم بعدي اصغر فرهادي حتي اگر هم در ايران اكران نشود، بينندگان ايراني بيشتري از فيلم مذكور خواهد داشت.

در زمان نگارش اين مطلب، چيزي حدود ۸۰ درصد اتاق‌هاي فرار تهران، در ژانر ترس قرار مي‌گيرند و مخاطبان فراواني هم دارند، اما چالش پيش روي بازي‌سازان براي خلق يك اثر ترسناك جديد، نوآوري است.

تعدد اتاق فرارهاي ترسناك به‌خصوص در شهر تهران هم بازي‌سازان را تا دورافتاده‌ترين جنبه‌هاي ترسناك كردن يك بازي هدايت كرده و هم درصد زيادي از مخاطبان اتاق‌هاي ترسناك را از مواجه شدن با افكت‌ها و بهارخواب‌هاي هيجاني (جامپ اسكير) يكنواخت و تكراري اشباع كرده و آن‌ها را به سمت ژانرهاي من‌درآوردي و انجام اعمال خلاف شأن انساني سوق داده است.

اتفاق بدي كه در صورت اشكال‌ساز شدن مي‌تواند ديد اشتباهي براي مخاطبان تازه‌وارد به وجود بياورد يا حتي بازيكنان سابق اتاق فرار را نه‌تنها از اتاق‌هاي فرار ترسناك، بلكه به‌صورت كلي از اتاق فرار زده كند و سبب ريزش مخاطبان بقيه‌ي اتاق‌ها هم شود، البته اين تنها از جنبه مخاطبان است و اتفاقات ناگواري كه ممكن است از جانب مؤسسات و سازمان‌هاي اجرايي گريبان‌گير اين تفريح شود، براي همه واضح است.

تمام آنچه در طول اين مقاله ذكر شد به‌هيچ‌عنوان هدف تخريب اتاق يا ژانر خاصي را ندارد، ما معتقديم كه ترس يكي از جذاب‌ترين ژانرها براي اتاق فرار است و وجود انواع اتاق فرار ترسناك در شهري به وسعت تهران لازم و ضروري است؛ اما چيزي كه مي‌تواند طيف وسيع‌تري از افراد جامعه را مخاطب اين تفريح سالم و خانوادگي كند، قطعا وسعت يافتن ژانرهاي آن است تا بتواند افراد با سلايق مختلف را براي گذراندن اوقات خوشي در اتاق‌ فرار مجاب كند.