ممكن است هر روز گربه‌ي شما وارد دفترتان شود، با عصبانيت به شما نگاه كند و يك «ميووووي» نااميدانه بر زبان آورد؛ امكان دارد شما به گربه بي‌محلي كنيد؛ اما درخواست آن روشن است؛ گربه مي‌گويد: »شما هنوز به من غذا نداده‌ايد!»
گربه‌هاي خانگي در شيوه‌ي استفاده از صداي خود براي برقراري ارتباط با انسان‌ها بي‌نظير هستند؛ ولي آن‌ها به‌ندرت براي يكديگر ميو ميكنند. سؤال اينجا است كه چه چيزي باعث مي‌شود گربه ارتباط بيشتري با انسان و صاحبش برقرار كند؟
بر اساس مقاله‌اي كه در لايو ساينس منتشر شده است، متخصص كارشناسان عقيده دارند پاسخ اين سؤال به اهلي‌سازي گربه‌ها ارتباط دارد. جان بردشاو و شارلوت كامرون-بومونت در جزوه رايگان «گربه خانگي، زيست‌شناسي رفتار آن‌ها» انتشارات دانشگاه كمبريج ۲۰۰۰، مي‌نويسند ۱۰ هزار سال قبل از اينكه گربه‌ها با انسان‌ها زندگي كنند و اهلي شوند، تنها بودند و ازآنجاكه اجداد گربه‌ها به‌ندرت با ديگر اعضا و گونه‌هاي خود ارتباط داشتند، نيازي به استفاده از صداي خود براي برقراري ارتباط نداشتند. در عوض گربه‌هاي وحشي ازطريق حس بويايي يا ماليدن خود به اشيائي مانند درخت، با ساير گربه‌ها در ارتباط بودند؛ به اين ترتيب گربه‌ها براي ارسال پيام خود مجبور به رو‌به‌رو شدن با ساير گربه‌سانان نبودند.
به گفته‌ي جان رايت، روانشناس دانشگاه مرسر جورجيا كه در مورد رفتار حيوانات مطالعه مي‌كند، هنوز هم تا حد زيادي نحوه‌ي ارتباط گربه‌ها با يكديگر اين‌گونه است. او به مجله‌ي لايوساينس مي‌گويد چرا بايد از صدا استفاده كرد، درحالي‌كه استفاده از ساير حواس بسيار كارآمدتر است؟
اما انسان‌ها تقريبا به اندازه‌ي گربه‌سانان حس بويايي خوبي ندارد. بنابراين گربه‌ها به روشي با انسان‌ها ارتباط برقرار ميكنند كه بتوانند منظور خود را برسانند: با ميو كردن! رايت مي‌گويد: «آن‌ها ارتباط صوتي را دست‌كاري ميكنند و به ابزار تبديل شده است.»
بسياري از گربه ها حتي براي بيان نيازها و احساسات مختلف و پاسخ‌هاي متفاوت، رپرتوار يا فهرستي از ميو ايجاد ميكنند. به‌عنوان مثال، ممكن است گربه‌ها در سلام و احوالپرسي سهل‌انگاري كنند؛ اما هنگام درخواست دوستانه براي بيرون رفتن يا غذا خواستن با صداي بلند ميو كنند.
ميو كردن براي انسان تا حدي يك رفتار يادگيريي است؛ چرا كه همه‌ي بچه‌گربه‌ها اگر بخواهند هنگام آسيب‌ديدگي، سرماخوردگي يا اتفاقي ديگر توجه مادرشان را جلب كنند، روي مادر خود مي‌نشينند و خود را به او مي‌چسپانند. گربه‌هاي خانگي اين رفتار را در بزرگسالي نشان مي‌دهند؛ اما گربه‌هاي وحشي (گربه‌هاي اهلي بدون صاحب) در سن بيشتري اين كار را انجام مي‌دهند.
مطالعه‌ي كه در ژورنال Behavioral Processes منتشر شد، نشان مي‌دهد گربه‌هاي وحشي نسبت به گربه‌هاي اهلي داراي صاحب، بسيار غرغروتر هستند و صدايشان خش دارد. وقتي گربه‌هاي وحشي ميو ميكنند، تفاوتي نمي‌كند در مقابل چه كسي يا چيزي باشد؛ انسان، عروسك يا سگ. گربه‌هاي خانگي خيلي بيشتر و تنها براي انسان ميو ميكنند و اين نشان مي‌دهد كه آن‌ها ميو كردن را به‌عنوان يك زبان خاص براي صاحبانشان توسعه مي‌دهند. به عبارت ديگر، گربه‌ي شما به شما ميو مي‌كند؛ زيرا متوجه شده است كه انجام اين كار توجه شما را جلب مي‌كند. به‌خصوص در اوايل شروع ارتباط.
رايت مي‌گويد اگر كنجكاو باشيد كه گربه‌ي شما چه حرفي براي گفتن دارد، ممكن است براي ارتباط ترغيب شود. اگر انسان‌ها با كلمات و توجه به جيرجير و ميو كردن گربه‌هايشان واكنش نشان دهند، مي‌توانند گفت و شنود ايجاد كنند؛ تقريباْ مانند يك مكالمه.
رايت مي‌گويد: «اگر پاسخ‌ها به اندازه‌ي كافي مثبت باشد و با پيش‌بيني كاري كنيد به صداي شما گوش دهد، گربه مي‌تواند بكوشد تا با شما ارتباط برقرار كند.»
هم انديشي ها