برندگان تصاوير مسابقه كلوديون صفحه مرطوب ۲۰۱۹ اعلام شدند
سال ۱۸۵۱ فردريك اسكات آرچر و گوستاو لوگري عكاسي كلوديون مرطوب را تقريبا هم‌زمان اختراع كردند. اگرچه اين تكنيك به تاريكخانه‌ي قابل‌حمل نياز داشت، به‌سرعت محبوب و براي عكاسي پرتره، مانديشه متخصصينه، معماري و... استفاده شد. كلوديون كه به‌عنوان پوشش پزشكي اختراع شده بود، با حل‌كردن باروت پنبه‌ي قابل‌انفجار يا نيتروسلولوز در مخلوط اتر و الكل به‌دست مي‌آمد. نتيجه مايعي چسبناك و شفاف بود كه به‌عنوان پوشش جراحي و براي نگه‌داشتن بانداژ به‌كار مي‌رفت.
هنگامي‌كه اين محلول با مقادير كمي يودايد و برومايد مخلوط مي‌شد، مي‌توانست صفحه‌اي شيشه‌اي را با يك لايه‌ي شفاف ژلاتيني بپوشاند تا هاليدهاي نقره‌ي حساس به نور روي آن قرار گيرد. با اينكه مي‌شد از كلوديون به‌صورت خشك هم استفاده كرد، فردريك اسكات آرچر متوجه شد كه درصورت استفاده به‌صورت خيس، حساسيت آن به‌طور فوق‌العاده‌اي افزايش مييابد و عكاسي با ميزان نوردهي كم را ممكن مي‌سازد. نياز به آماده‌سازي و نوردهي و ظاهر‌كردن صفحه‌ي حساس به نور قبل از خشك‌شدن پوشش نقره (كمتر از ۱۰ تا ۱۵ دقيقه) باعث شد از اين روش با اسم كلوديون ورق مرطوب (Wet Plate Collodion) ياد شود.
شيشه‌ي خيس كلوديوني يا نگاتيو شيشه‌اي يك عيب اساسي داشت: تمام فرايند از آغشته‌كردن تا ظهور بايد تنها تا پيش از خشك‌شدن شيشه انجام مي‌گرفت. اين يعني عكاس براي تكميل همه‌چيز بيش از ۱۰ دقيقه فرصت نداشت؛ درنتيجه، نياز به حضور تاريكخانه‌ي قابل‌حمل را به‌وجود مي‌آورد.
فردريك اسكات آرچر اولين كسي نبود كه از كلوديون براي گسترش عكاسي استفاده كرده بود. رابرت بينگهام در جزوه رايگان «دستكاري فتوژنيك» (سال )، استفاده از اين روش را توصيه كرده و گوستاو لگري نيز فرمول‌هاي خودش را در مقاله‌اي درباره‌ي تكنيك‌هاي عكاسي روي كاغذ و شيشه منتشر كرده بود. بااين‌حال اين روش‌ها فقط به‌صورت تئوري بيان شده بودند و آرچر هنگام چاپ كشفيات خودش در «شيميدان» اين روش‌ها را به‌صورت آزمايش‌شده معرفي كرد.
جالب است بدانيد كه در همين نشريه، آرچر از جداسازي فيلم كلوديون خشك‌شده از روي شيشه و استفاده‌ي دوباره از شيشه دفاع كرده بود؛ اما روشي كه بعدا معرفي كرد، باعث مي‌شد لايه‌ي كلوديون روي حامل شيشه‌اي باقي بماند. پس‌از‌اين، آرچر «فرايند كلوديون روي شيشه» را چاپكرد كه دستورالعملي براي اين فرايند بود.
روشش كلوديون صفحه‌ي مرطوب بسيار محبوب بود و تصاويري با كيفيت چشمگير و هزينه‌ي بسيار كم ارائه مي‌داد. بخشنده‌بودن مخترع اين روش، فردريك اسكات آرچر كه در بريتيش ژورنال از او به‌عنوان «مردي مهربان» ياد شده بود، باعث گسترش جزئيات و تكنيك‌هاي استفاده‌شده در اين فرايند شد. اين بخشندگي سود شخصي براي فردريك اسكات آرچر به‌دنبال نداشت. او كه اغلب اوقات بيمار و رنجور به‌انديشه متخصصين مي‌رسيد، درنهايت در سال ۱۸۵۷ و فقط شش سال پس از معرفي روش كولوديون، در فقر كامل از دنيا رفت. او امروز در دنياي هنر تقريبا ناشناخته است؛ ولي تا دهه‌ي ۱۸۸۰ كه با تكنولوژي‌هاي برتر جايگزين شد، استاندارد جهاني بود.
وب‌سايت كلودين مدرن (Modern Collodion) به‌تازگي برندگان رقابت كلوديون صفحه‌ي مرطوب سال ۲۰۱۹ را اعلام كرد كه دومين دوره‌ي برگزاري آن در سراسر جهان بود. در سال ۲۰۱۹، نود عكاس مستقر در ۱۹ كشور مختلف بيش از ۲۲۰ عكس را براي اين مسابقه ارسال كرده بودند. هيئت‌داوران اين مسابقه متشكل از مايكل گودك، گيلس كلمنت، الكس تيمرمنس، تام دلوزا و پل باردن، نزديك به يك ماه براي اعلام برندگان اين مسابقه با يكديگر مشورت كردند.
كولوديوون صفحه‌ي مرطوب درمقايسه‌با تمام تكنيك‌هاي اختراع‌شده در تاريخ عكاسي بيشترين وضوح عكس را توليد مي‌كند، زحمت زيادي مي‌طلبد و عكس نهايي نيز در آن پيش‌بيني‌نشدني است. در بهترين حالت، توليد هر قطعه عكس به اين روش حداقل ۲۰ دقيقه زمان مي‌برد. در اين مقاله، تصاوير برنده‌‌شده و هنرمندان و داستان‌هاي برندگان مسابقه‌ي كولوديوون صفحه‌ي مرطوب ۲۰۱۹ را مشاهده مي‌كنيم.
جايزه‌ي بزرگ
- نام اثر: دو ميخ
- نام خالق اثر: ديويد روسو
عكاس در توضيح اين اثر مي‌گويد:
اولين‌بار چند سال قبل بعد از ديدن آثار سالي مان (Sally Mann) در جزوه رايگان عكاسي، به تكنيك كلوديون علاقه‌مند و متوجه شدم كه عكس‌ها در اين نوع عكاسي، در حال حركت هستند و روند كار كاملا جذاب است. در سال ۲۰۱۳، در كارگاه يادگيريي در موزه‌ي جورج ايستمن شركت كردم تا زيرانديشه متخصصين مارك اوسترمن درس بخوانم و روند كلوديون صفحه‌ي مرطوب را ياد بگيرم. من از آن زمان تمرين كردم.اين عكس كه نام آن «دو ميخ» است، تلاشي براي به‌اشتراك‌گذاشتن بخشي از تجربه‌ي خودم با دنيا است. اين اثر از كاري مداوم با عنوان The Framer ناشي مي‌شود. نزديك به يك دهه است كه به‌طور حرفه‌اي به‌عنوان چهارچوب‌ساز فعاليت مي‌كنم. به‌انديشه متخصصين مي‌رسيد شروع عكس‌گرفتن با ابزار كارم روندي طبيعي است. با اين آمبروتيپ، قصد داشتم سلف‌پرتره بسازم كه زيبايي را در سادگي خود جست‌وجو كند.ساختن صفحه‌ي اين كار، خودش يك كار واقعي عاشقانه بود؛ زيرا رسيدن به اين عكس، چيزي حدود دو ماه از وقت مرا از آن خود كرد. چگونه مي‌توان ميخ‌ها را به حالت شناور درآورد؟ به انديشه متخصصين مي‌رسد جواب اين سؤال، بسيار كار سختي است. با استفاده از تمركز انتخابي، نور، ديد و كمي ساختگي سفارشي، من توانستم به اين توهم دست پيدا كنم. براي من، اين فرايند همه درمورد آزمون و خطا بود. من اين مطلب مهم را كشف كردم كه شما در مسير تلاش‌هاي خود، بسيار خواهيد آموخت.
برندهي پرتره‌ي استوديويي
- نام اثر: والنتس مونستا
- نام خالق اثر: مت آلبرتز
عكاس در توضيح اين اثر مي‌گويد:
با احساس نااميدي از بي معني بودن بيشتر عكاسي‌هاي ديجيتال و زماني‌كه ميل به ساختن چيزي با دستانم داشتم، كلوديون صفحه‌ي مرطوب را كشف كردم. در فوريه ۲۰۱۳، در كلاسي شركت كردم كه توسط كوين جيكوبسون تدريس مي‌شد و پس از آن ما دوستان خوبي شديم. من به فلسفه‌ي كوين مربوط شدم كه بايد از فرايند تصادف براي ايجاد چيزي معنادار استفاده مي‌كرد. او مرا زير بال خود گرفت و مربي من شد. درحالي‌كه در استوديوي كوين در دنور شاگردي مي‌كردم، دوست نزديك و اسكيت بورد خودم، والتر ليسي را دعوت كردم تا روند كار را به او نشان دهم و عكس او را ثبت كنم. Waltnessmonsta، كه نام اين تصوير است، يكي از اولين تصاويري بود كه براي مجموعه پروژه‌هاي LIFERS ساختم. اين عكس با استفاده از دوربين استوديويي 11 × 14 Deerdorff با لنز ۳۲۰ ميلي‌متري CC Harrison Petzval ساخته شده است. تصوير روي شيشه سياه است.
برندهي جايگاه اول پرتره‌ي نور طبيعي
- نام اثر: باله در قلعه
- نام خالق اثر: گابريل كيس
عكاس در توضيح اين اثر مي‌گويد:
اين عكس حاصل آماده‌سازي و مذاكره‌اي سه روزه است. عكس‌برداري در يكي از زيباترين قلعه‌هاي مجارستان، كاخ استرهايزي انجام شد. ازآنجاكه اين يك بناي يادبود مهم است، براي ورود به آن به مجوزهاي بسياري نياز داشتيم. من با فيگور اين رقصنده‌ي باله، قصد نداشتم كه به رقص باله اشاره كنم؛ بلكه تلاش كردم تا به تأكيد بر تنش پيرامون خود رقص، لبه ها و خطوط آن بپردازم.
برندهي جايگاه دوم پرتره‌ي نور طبيعي
- نام اثر: جاذبه
- نام خالق اثر: كيرا هادسون
عكاس در توضيح اين اثر مي‌گويد:
در ابتدا و قبل از شروع رشته‌ي عكاسي، در رشته‌ي چاپ در دانشگاه RMIT در ملبورن استراليا تحصيل كردم. پنج سال ديجيتال كار كردم تا اينكه از كار در مقابل صفحه‌نمايش خسته شدم و تصميم گرفتم در يك كارگاه آمبروتيپ در ترنتهام نام نويسي كنم. من از تركيبي از هنرمندان، نويسندگان، فيلم‌ها و برنامه‌هاي تلويزيوني الهام گرفته‌ام و يك هارد بزرگ و پر از اطلاعات دارم كه طي ۱۰ سال جمع‌آوري شده است. از هنرمنداني كه به‌طور مرتب از آثار و كارهايشان بازديد مي‌كنم، مي‌توان به برليند دوبريكره، جني ساويل، لورن سيمونوتي و سالي مان اشاره كرد. من مجذوب آثار خام و رفتار قابل احترام آن‌ها با بدن انسان شدم. طي چند سال گذشته من در حال كار روي مجموعه‌اي با محوريت اضطراب، و پاسخ‌هاي جسمي و عاطفي بدن به تصور بيش از حد و مداوم آن بوده‌ام. من لوازم جانبي مانند نخ، لباس، بسته‌بندي پلاستيكي و ظروف شيشه‌اي را براي محدود كردن و فشرده‌سازي جسم و ايجاد احساسات اضطراب روزمره در عكس‌هايم گنجانده‌ام. در «جاذبه»، من مي‌خواستم بدن در شيشه و قفس آب خفه شود.
برندهي جايگاه اول بخش اشياي بي‌جان
- نام اثر: غيرقابل تخريب
- نام خالق اثر: ليبي و استفن
عكاس در توضيح اين اثر مي‌گويد:
ما در درجه‌ي اول خودآموز هستيم و تقريبا به‌طور تصادفي، زماني‌كه دوستي اصول كار را به ما نشان داد، با كلوديون صفحه‌ي مرطوب آشنا شديم. مسلما بيش از اندكي سختي در اين مسير وجود داشت؛ بنابراين ساختن عكس از راه سخت به گونه‌اي طبيعي براي ما به اين معني بود كه ما نيز اين راه سخت را ياد خواهيم گرفت. قطعه‌ي ما كه «غيرقابل تخريب» نام دارد، ارجاع عمدي به نقاش سورئاليست ماگريت (Magritte) است. اين اثر تلاشي براي بيان اوج جمعي ناباوري است كه بسياري پس از انتخابات رياست جمهوري ۲۰۱۶ در ايالات متحده احساس كردند. اين اثر نه فقط ماهيت سورئال آن لحظه، بلكه طبيعت ظالمانه‌ي زندگي در اين زمان را نيز به تصوير مي‌كشد. فراتر از نمادشناسي ميخك، كت و شلوار، كراوات و انفجار ابر مانندي كه شبيه قارچ است، از ترفند عكاسي درون دوربين مرتبط با جنبش معنويت‌گرايي اوايل دهه ۱۹۰۰، براي بيان اين نفس مشترك و تجربه‌ي سرخوردگي از انديشه متخصصين مضموني استفاده شد.
برندهي جايگاه دوم بخش اشياي بي‌جان
- نام اثر: جهان و انسان
- نام خالق اثر: گابريل كيس
عكاس در توضيح اين اثر مي‌گويد:
عكس من از اين ايده متولد شد كه تخم مرغ به‌عنوان مبدا جهان ما و به معناي تولد، در لبه‌ي آن قرار گرفته است و بايد روي آن تعادل برقرار كند. قيچي نيز به‌عنوان شمشير داموكلس در بالاي تخم‌مرغ تكان مي خورد. طناب مي‌تواند هر زمان پاره شود و قيچي نيز مي‌تواند به پوسته‌ي شكننده‌ي تخم‌مرغ ضربه بزند.
برندهي جايگاه اول مانديشه متخصصينه / معماري
- نام اثر: يك ساحل آرام
- نام خالق اثر: ماكسيميليان زايتلر
عكاس در توضيح اين اثر مي‌گويد:
در ماه اكتبر گذشته شخصي وارد مكاني شد كه از آن براي استوديو استفاده مي‌كردم و تقريبا تمام دوربين‌هاي بزرگ و لنزهاي بسيار نادر و بزرگي را كه از يكي از دوستانم براي پرتره‌هاي با ابعاد بزرگ قرض گرفته بودم، دزديد. جمع‌آوري تجهيزات براي كلوديون صفحه‌ي مرطوب، هميشه به معناي جست‌وجو در خانه‌هاي حراج و اميد به خوش‌شانس بودن است. ازآنجاكه حدود چهار سال پيش تكنيك كلوديون صفحه‌ي مرطوب را شروع كرده بودم، بنابراين سعي مي‌كردم تجهيزات خوبي براي اين كار داشته باشم. تجهيزاتي كه حال از بين رفته بود.وقتي بر اولين شوك خود غلبه كردم، آخرين دوربين قابل حمل چوبي و تمام تجهيزات اتاق تاريك خود را جمع كردم و براي فرار از استوديو و تمام فكرهاي بد، به جايي در نزديكي برلين به نام Spreewald رفتم. در اين درياچه‌ي كوچك در جنگل، من دوربين سال ۱۸۹۰ را همراه با يك لنز زاويه ديد قديمي از سال ۱۸۸۰ تنظيم كردم و يك صفحه را در حدود ۶۰ ثانيه در معرض ديد قرار دادم. هميشه بايد به كاري كه دوست داريد ادامه دهيد.
برندهي جايگاه دوم مانديشه متخصصينه / معماري
- نام اثر: بهترين روز
- نام خالث اثر: لينت بيرابام
عكاس در توضيح اين اثر مي‌گويد:
من دو سال پيش شروع به يادگيري تكنيك كلوديون صفحه‌ي مرطوب كردم و پس از مدت كوتاهي به شيشه‌سازي پرداختم. من در ابتدا خودم درباره‌ي تكنيك كلوديون صفحه‌ي مرطوب آموختم؛ اما مي‌خواستم درباره‌ي روند كار بيشتر بدانم. من در كلاس تابستاني تكنيك كلوديون صفحه‌ي مرطوب، كه توسط Dan Estabrook در دانشكده صنايع دستي Penland در تابستان ۲۰۱۸ تدريس مي‌شد، شركت كردم.در بهار ۲۰۱۹ دوباره به‌عنوان دستيار استوديوي جيل انفيلد بازگشتم.اين فرصت‌ها به من اين امكان را داد تا فرم‌هاي شيشه‌اي كه درست كرده بودم را اصلاح و چاپ كنم. من تلاش مي‌كنم بين هنرهاي خود تعادلي بين دو و سه‌بعدي پيدا كنم. ايده‌ي پشت فرم‌ها، جستجوي مداوم من براي تعلق و مكاني براي تماس با خانه بود. من هميشه مي‌دانستم كه محل زندگي كنوني‌ام، مكان مناسبي براي من نيست؛ بنابراين من به‌دنبال ايده‌ي خود براي يك خانه در سراسر جهان سفر كردم. خانه چيزي فراتر از يك مكان است و اين درباره‌ي يافتن فرد مناسب، جامعه و متعلقات مناسب براي تبديل آن مكان به خانه‌ي شما است. تصوير چاپ شده روي اين ظرف شيشه‌اي در ابلتفت دانمارك ثبت شده است.
هم انديشي ها