فضانوردي و شنا در مسافت طولاني، باعث كوچك شدن قلب مي‌شوند
شايد جالب باشد اگر بدانيد شنا در مسافت‌هاي طولاني و فضانوردي چه تأثير مشتركي بر سيستم بدن انسان مي‌گذارند. يك مطالعه‌ي جديد نشان داده است كه هردوي اين فعاليت‌ها مي‌توانند قلب را كوچك كنند. هر دوي اين فعاليت‌ها فشار جاذبه بر قلب را كاهش مي‌دهند و اين مسئله باعث مي‌شود قلب براي پمپاژ خون به بالا در طول بدن، به‌سختي كار نكند. قلب يك عضله است و دقيقا مانند ساير عضله‌هاي بدن اگر مانند گذشته مورد استفاده قرار نگيرد، كوچك مي‌شود.
براي درك اينكه بي‌وزني چه اثري بر قلب دارد، گروهي از محققان داده‌هاي سلامت اسكات كلي، فضانورد بازنشسته را در داخل ايستگاه فضايي بين‌المللي مابين سال‌هاي ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶ را با داده‌هاي سلامت شناگر نخبه‌ي استقامت، بنوا لكومته كه در سال ۲۰۱۸ عدد ۱۷۵۳ مايل (۲۸۲۱ كيلومتر) در سراسر اقيانوس آرام شنا كرد را با يكديگر مقايسه كردند.
طبق اين مطالعه، لكومته مابين ۵ ژوئن تا ۱۱ نوامبر ۲۰۱۸ به مدت ۱۵۹ روز شنا كرد. او يك بار هفت روز و بار ديگر ۳۲ روز براي آب‌و‌هواي نامناسب استراحت داشت (كه محدوديتي در جمع‌آوري اطلاعات اما براي ايمني خود او بود). او به‌طور متوسط روزانه ۵٫۸ ساعت شنا كرد. كلي اسكات ۳۴۰ روز را در فضا سپري و روزانه چند ساعت ورزش مي‌كرد. او شش روز در هفته را با تمرينات دوچرخه، استفاده از تردميل و انجام تمرينات مقاومتي ورزش كرد. پزشكان قلب هردوي اين مردان را قبل، در حين و بعد از سفرهايشان تجزيه و تحليل كردند.
محققان دريافتند كه اسكات كلي در طول سال حضور در فضا، حدود ۰٫۷۴ گرم از توده‌ي قلب را در هفته، در بطن چپ خود و در محفظه‌ي اصلي پمپاژ قلب از دست مي‌دهد. لكومته، هنگام شنا در طول اقيانوس آرام هفته‌اي ۰.۷۲ گرم توده‌ي قلب را در بطن چپ خود از دست داد. محققان همچنين دريافتند كه هنگامي كه كلي و لكومته سفر خود را آغاز كردند، هر دو مرد افت اوليه‌ي قطر بطن چپ خود را تجربه كردند. بنا بر Live Science، متوسط وزن قلب در مردان حدود ۲۸۰ تا ۳۴۰ گرم و در زنان ۲۳۰ تا ۲۸۰ گرم است.
دكتر جيمز مك نامارا عضو متخصص قلب در دانشگاه جنوب غربي تگزاس واقع در دالاس به BBC گفت كه به‌طور كل، اسكات كلي ۱۹ تا ۲۷ درصد از توده‌ي بطن چپ خود و لكومته در طول پنج ماه شناي خود، ۲۰ تا ۲۵ درصد از آن را از دست داد. به عبارت ديگر، با وجود ورزش در يك محيط بدون وزن (آب و فضا)، قلب هر دو مرد در طول سفر خود كوچك شد.
اين براي دانشمندان تعجب‌آور بود، زيرا قبلاً مشخص شده بود كه يادگيري شنا با شدت بالا و زمان ۱ تا ۳ ساعت در روز، با افزايش اندازه و جرم بطن چپ ارتباط دارد. محققان همچنين پيش‌بيني مي‌كردند كه ورزش شنا به مدت طولاني، يك محرك كافي براي افزايش توده‌ي بطن چپ باشد.
دكتر بنجامين لوين استاد پزشكي داخلي در مركز پزشكي UT Southwester در بيانيه‌اي گفت: «قلب به طرز قابل توجهي نرم است و به‌ويژه به جاذبه يا فقدان آن پاسخ مي‌دهد. هم تأثير جاذبه و هم پاسخ انطباقي به ورزش نقش مهمي دارد و ما متعجب شديم كه حتي دوره‌هاي بسيار طولاني ورزش با شدت كم هم باعث جلوگيري از كاهش عضله قلب نمي‌شود.»
به گزارش BBC، قلب هر دو مرد پس از سفر و ازسرگيري راه رفتن روي زمين، به اندازه‌ي طبيعي بازگشت. بر اساس اين بيانيه، محققان هنوز قصد دارند اسكن‌هاي تصويربرداري با شدت مغناطيسي (MRI) قلب لكومته را قبل و بعد از شنا تجزيه و تحليل كنند تا بيشتر درك كنند كه آيا اثرات طولاني‌مدت بي‌وزني كاملا برطرف مي‌شود يا خير.
اين يافته‌ها در تاريخ ۲۹ مارس، در مجله Circulation منتشر شد.
هم انديشي ها