فيلم‌برداري آنامورفيك: آيا اندازه ايدئالي براي سنسور وجود دارد؟

تصورات اشتباه بسياري در رابطه با اندازه حسگر و فيلم‌برداري آنامورفيك وجود دارد. اين اشكال با معرفي دوربين پاناسونيك GH4 شروع شد. بسياري از فيلم‌برداران فكر مي‌كنند نمي‌توانند از لنزهاي 2x استفاده كنند، زيرا دوربين‌شان حالت آنامورفيك ندارد.

آن‌ها مي‌گويند كه فقط مي‌توانند از لنزهاي 1.33x يا 1.5x استفاده كنند و نمي‌دانند كه بايد كدام را انتخاب كنند. بعضي‌ها كمي پيگيرتر و در جستجوي دوربين مناسب هستند. دوربين سوني a7S II حالت آنامورفيك ندارد ولي مي‌توان بدون هيچ اشكالي با آن فيلم‌برداري آنامورفيك انجام داد.

لنزهاي آنامورفيك، ميدان ديد گسترده‌تري روي حسگر مي‌اندازند. اين لنزها قابليت‌هاي بسيار بيشتري دارند كه در اين مقاله مورد مباحثه ما نيستند. فرض كنيد كه لنز ايدئال آنامورفيك، ميدان ديد را ۲ برابر فشرده مي‌كند؛ به اين معني كه شما بايد بعد از فيلم‌برداري، عرض فيلم خود را دو برابر كنيد تا تصوير ضبط شده، درست به‌انديشه متخصصين برسد.     

يك ضرب رياضي ساده اين موضوع را روشن‌تر مي‌كند؛ اگر با نسبت ۱۶:۹ فيلم‌برداري كنيد (و سپس عرض قاب را دو برابر كنيد) نسبت تصوير ناجور و زياد ۵۶:۱/۳  ايجاد مي‌شود كه در تست‌هاي لنز و موزيك-ويدئوهاي تيلور سوييفت مورد استفاده قرار مي‌گيرد!

دوربين‌هاي داراي حالت آنامورفيك اين امكان را به شما مي‌دهند كه از مساحت‌هاي مختلفي از حسگر استفاده كنيد و مجبور به استفاده از نسبت ۱۶:۹ نباشيد. دوربين GH4 امكان استفاده از نسبت ۴:۳ و دوربين BMPCC 6K امكان استفاده از نسبت ۶:۵ را با فشردگي دوبرابري ميدان ديد (استفاده از لنز 2x) فرآهم مي‌آورند؛ نسبت ۴:۳ تبديل به نسبت ۲/۶۶:۱ و نسبت ۶:۵ تبديل به نسبت ۲/۴:۱ مي‌شود كه نسبت سينماسكوپ (CinemaScope) كلاسيك است. بااين‌حال، در اين حالات از تمامي عرض حسگر استفاده نمي‌شود. در عمل، دوربين، حاشيه‌هاي فيلم ضبط‌شده شما را كراپ مي‌كند. آيا حالت آنامورفيك نيز چنين كاري مي‌كند؟

البته در اينجا يك استثناء وجود دارد و آن، دوربين GH5 و حالت دريچه باز (Open Gate) اين دوربين است. از آن جايي كه دوربين‌هاي سري GH پاناسونيك، داراي يك حسگر ۴:۳ هستند، تكنسين‌هاي اين شركت به اين فكر كرده‌اند كه «چرا امكان استفاده از كل مساحت حسگر را براي متخصصان فرآهم نياوريم؟». حالا وقت اين است كه مزيت‌هاي اصلي حالات آنامورفيك را توضيح دهيم.

كمترين مزيت حالت آنامورفيك اين است كه امكان استفاده بهينه‌تر از مساحت حسگر را فرآهم آورده و نياز به كراپ كردن فيلم بعد از خاتمه فيلم‌برداري را به‌طور قابل ملاحظه‌اي كاهش داده يا كلا اين نياز را از بين مي‌برد. به‌علاوه، حالت آنامورفيك امكان استفاده بهتر از نرخ بيت (bitrate) دوربين براي مساحت نهايي تصوير را فرآهم مي‌آورد.

بااين‌حال، مهم‌ترين مزيت يك حالت آنامورفيك مناسب، استفاده از ارتفاع بيشتري از حسگر در مقايسه با ويدئوي ۱۶:۹ است. اگر به اعداد و تصاوير زير نگاه كنيد، به‌سادگي مي‌توانيد تفاوت بين GH5 و ديگر دوربين‌هاي داراي حالت ضبط دريچه باز را مي‌بينيد. حالت دريچه باز دوربين GH4 قابي به شما مي‌دهد كه بعد از كشيده شدن، نه‌تنها عريض‌تر است، بلكه ارتفاع بيشتري نيز دارد.

اما با نگاه به تصاوير BMPCC 6K، Ursa Mini 4.6K و ديگر دوربين‌ها، تفاوت‌هاي اندكي احساس مي‌كنيد:

 درتصاوير بالا، نه‌تنها ارتفاع قاب كمتر از حالت ۱۶:۹ است، بلكه امكان اصلاح قاب فيلم پس از خاتمه فيلم‌برداري و در مرحله پس-توليد (post-production) را نيز نخواهيد داشت.

اگر دوربين شما يك حالت آنامورفيك دارد كه در مقايسه با ديگر حالات ضبطش، چيزي به ارتفاع قاب اضافه نمي‌كند، شما در صورت استفاده از اين حالت، اطلاعاتي را از دست مي‌دهيد كه ممكن است بعدا به كار شما بيايند.

هميشه براي فيلم‌برداري از حالتي استفاده كنيد كه بيشترين رزولوشن عمودي را دراختيار شما مي‌گذارد و از حسگر بهترين استفاده را مي‌كند؛ حتي اگر مجبور شويد بعدا بخشي از قاب را كراپ كنيد. شما با اين كار، داده‌هايي بيشتر و مساحت حسگر بيشتري براي كار كردن خواهيد داشت. بااين‌حال، اگر محدوديت زماني داريد و وقت ويرايش كردن ويدئوي ضبط شده را نداريد هيچ ايرادي ندارد كه بيخيال كراپ‌ كردن شويد و اين كار را با انتخاب حالت ضبط مناسب در دوربين و در هنگام فيلم‌برداري انجام دهيد.

اگر لنزهاي آنامورفيك نداريد و مي‌خواهيد كه فيلم‌برداري آنامورفيك انجام دهيد، دوربين BMPCC 6K يك حالت ضبط ۲/۴۰:۱ دارد كه قابي عالي براي فيلم‌برداري سينماسكوپ با لنزهاي كروي به شما مي‌دهد. با اين حالت، هيچ نيازي به كراپ كردن ويدئوي ضبط شده نداريد. شما مي‌توانيد اين حالت ضبط را با لنزها و فيلترهاي اصلاح شده تركيب كنيد تا فيلمي بگيريد كه در غير اين صورت، فقط با لنزهاي گران‌ارزش داراي حالت آنامورفيك ممكن است.

اگر يك BMPCC 6K آخرين مدل نداريد، اغلب دوربين‌ها داراي كراپ-مارك‌ها يا روكش‌‏هايي هستند كه به شما اجازه مي‌دهند با قاب ۲/۴۰:۱ يا ۲/۳۵:۱ و با رزولوشن ۱۶:۹ فيلم‌برداري كنيد. قاب‌بندي با كراپ-مارك، نماي صحيحي از قاب‌بندي نهايي فيلمتان به شما نشان مي‌دهد و ديگر نياز به كراپ كردن ويدئوي ضبط شده نخواهيد داشت و بنابراين نيازي نيست كه نگران اشكالاتي مثل فضاي زياد بالاي سر سوژه يا نبودن بخشي از سر سوژه در قاب تصوير باشيد.