در منظومه‌ي شمسي، مجموعه‌ي متنوع و جذابي از سياره‌ها وجود دارد؛ اما تركيب آن‌ها محدود به تركيب خورشيد است. ازآنجاكه سياره‌ها، قمرها، سيارك‌ها و ديگر اجرام از بقاياي خورشيد تشكيل شده‌اند درنتيجه تركيب شيميايي آن‌ها هم به ستاره‌ي ميزبان شبيه است.
اما تركيب تمام ستاره‌ها مشابه خورشيد نيست. درنتيجه مي‌توان سياره‌هايي فراخورشيدي را با تركيب‌هايي كاملا متفاوت با تركيب سياره‌هاي منظومه‌ي شمسي پيدا كرد. براي مثال ستاره‌هايي با تركيب كربني غني‌تر نسبت به خورشيد وجود دارند كه بيشترين بخش آن‌ها را كربن و اكسيژن تشكيل مي‌دهند. در صورت وجود شرايط مساعد، سياره‌هاي اطراف اين ستاره‌ها مي‌توانند تركيبي از الماس و سيليكا باشند. گروهي از دانشمندان با فشرده‌سازي و حرارت دادن به سيليكون كربيد به مطالعه اين فرايند پرداختند.
فرضيه‌ي سياره‌هاي الماسي از اكتشاف 55 Cancri، سياره‌ي فراخورشيدي ابرزمين آغاز شد كه به دور ستاره‌اي در فاصله‌ي ۴۱ سال نوري مي‌چرخد. بعدها مشخص شد اين ستاره غني از كربن نيست؛ اما بين ۱۲ الي ۱۷ درصد از منظومه‌هاي سياره‌اي در اطراف ستاره‌هاي كربن غني قرار دارند. احتمالا اين سياره‌ها از كربيد تشكيل شده‌اند كه تركيبي از كربن و عناصر ديگر است. طبق فرضيه‌ها اگر سياره‌اي غني از سيليكون كربيد و آب كافي براي اكسايش اين ماده باشد، با تجزيه‌ي سيليكون كربيد به سيليكون و كربن و سپس فشار و حرارت كافي، كربن به الماس تبديل خواهد شد.
پژوهشگرها براي تأييد فرضيه‌ي خود از دستگاهي به‌نام سلول سندان الماس استفاده كردند. اين دستگاه معمولا براي فشرده‌سازي نمونه‌هاي كوچك مواد با فشار بالا به كار برده مي‌شود. آن‌ها قطعات كوچك سيليكون كربيد را در آب فرو بردند. سپس نمونه‌ها را در سلول سندان الماس قرار دادند كه با فشار ۵۰ گيگاپاسكال آن‌ها را فشرده كرد (تقريبا برابر با نيم ميليونيوم فشار جوي زمين در سطح دريا). در مرحله‌ي بعد نمونه‌ها با ليزر حرارت ديدند.
به‌طور كلي پژوهشگرها ۱۸ آزمايش انجام دادند. طبق پيش‌بيني، نمونه‌هاي سيليكون كربيد تحت فشار و حرارت بالا با آب واكنش دادند و به سيليكا و الماس تجزيه شدند. درنتيجه، در دماهاي بالاي ۲۵۰۰ كلوين و فشار بالاي ۵۰ گيگاپاسكال، سياره‌هاي سيليكون كربيدي در واكنش با آب دچار اكسايش مي‌شوند و الماس و سيليكا به بخشي از تركيب داخلي آن‌ها تبديل مي‌شوند.
در صورت شناسايي سياره‌هاي الماسي، مي‌توان آن‌ها را از گروه سياره‌هاي ميزبان حيات خارج كرد؛ زيرا به گفته‌ي پژوهشگرها اين سياره‌ها به خاطر تركيب داخلي، فعاليت زمين‌شناختي زيادي نخواهند داشت و جو آن‌ها براي رشد حيات مناسب نيست. به‌گفته‌يآلن ساتر، يكي از پژوهشگران اين مقاله:
كشف سياره‌هاي الماس، گامي مهم در درك ماهيت سياره‌هاي فراخورشيدي است. هر چقدر بيشتر بياموزيم، بهتر مي‌توانيم داده‌هاي جديد مأموريت‌هاي آينده مثل داده‌هاي تلسكوپ فضايي جيمز وب و تلسكوپ فضايي نانسي گريس رومان را درك كنيم و به دنياي آن سوي منظومه‌ي شمسي پي ببريم.
هم انديشي ها