داستان برند: والت ديزني

شركت والت ديزني يك شركت آمريكايي است كه به‌عنوان يكي از بزرگ‌ترين شركت‌هاي رسانه‌اي و سرگرمي جهان شناخته مي‌شود. اين شركت كه دفتر مركزي آن در بربنك كاليفرنيا واقع شده است، در تاريخ ۱۶ اكتبر سال ۱۹۲۳ توسط ۲ برادر به نام‌هاي والت و روي ديزني تأسيس شد. بسياري از انيميشن‌هايي كه ما در دوران كودكي خود ديده‌ايم و با آن‌ها بزرگ شده‌ايم، محصول شركت ديزني هستند. همه‌ي ما با انيميشن‌هايي مانند ميكي ماوس، سفيد برفي، سيندرلا و پينوكيو خاطره داريم و هيچ‌ موقع از ديدن آن‌ها سير نمي‌شويم. اين شركت هم مانند بسياري از شركت‌هاي بزرگ، با تلاش و پشتكار مؤسسان آن به جايگاه فعلي خود رسيده است. براي خواندن داستان شكل‌گيري اين برند با اخبار تخصصي، علمي، تكنولوژيكي، فناوري مرجع متخصصين ايران همراه باشيد.

داستان شكل‌گيري برند ديزني

والتر ديزني در تابستان سال ۱۹۲۳ در سن ۲۲ سالگي با آرزوهاي زيادي براي رسيدن به موفقيت و پولدار شدن به كاليفرنيا رفت. او فيلم كوتاهي با نام «سرزمين عجايب آليس» ساخته بود، در اين فيلم دختربچه‌اي به نام ويرجينيا ديويس نقش اصلي فيلم را بر عهده داشت و با شخصيت‌هاي انيميشن همبازي بود. والت ديزني تصميم داشت اين فيلم را به‌عنوان اولين قسمت از مجموعه‌ي داستاني «كمدي‌هاي آليس» به يك توزيع‌كننده‌ در نيويورك بفروشد. همين اتفاق شروعي بود تا ۲ برادر ديزني شركت خود را با سهم يكسان و با نام Disney Brothers Cartoon Studio در همان سال تأسيس كنند. مدتي بعد و به پيشنهاد روي ديزني، آن‌ها نام شركت را به Walt Disney Studio تغيير دادند. انيميشن‌هاي آن‌ها فروش خوبي داشت و آن‌ها توانستند دفتر خود را به يك ساختمان بهتر در خيابان هايپريون هاليوود منتقل كنند.

والت ديزني به مدت ۴ سال ساختن كمدي‌هاي آليس را ادامه داد. او در سال ۱۹۲۷ يك شخصيت انيميشن به نام «اسوالد، خرگوش خوش‌شانس» خلق كرد و در عرض يك سال ۲۶ قسمت از انيميشن‌هاي اين شخصيت جديد را ساخت. او زماني كه تصميم داشت در سال دوم مبلغ قرارداد خود را با توزيع‌كننده افزايش دهد، متوجه شد كه توزيع‌كننده‌ به او خيانت كرده است و با تمام انيماتورهاي او قرارداد بسته تا انيميشن‌هاي اسوالد را در استوديوي خودش و بدون حضور والت ديزني بسازد. والت بعد از اين ماجرا به قراردادي كه بسته بود مراجعه كرد و متوجه شد كه او حق مالكيت اين انيميشن را ندارد. او از اين ماجرا درس سختي گرفت و از آن بعد در تمام قراردادهايش ذكر كرد كه او مالك همه‌چيزهايي است كه خودش مي‌سازد.

ميكي ماوس

بعد از دست دادن شخصيت اسوالد، والت تصميم گرفت شخصيت جديدي يعني «ميكي ماوس» را خلق كند. او به كمك انيماتور ارشد خود اين موش معروف را طراحي كرد و به او شخصيت داد. انيماتور او ۲ قسمت از انيميشن ميكي ماوس را تهيه كرد، اما والت نتوانست آن‌ها را بفروشد؛ زيرا در آن زمان فيلم‌ها صامت بودند. و فيلم‌هاي صدادار انقلاب بزرگي در صنعت سينما به شمار مي‌رفتند. آن‌ها قسمت سوم كارتون ميكي ماوس را با صداي همگام شده تهيه كردند. اينگونه بود كه شخصيت ميكي ماوس تبديل به يك ستاره شد و در ميان مردم به محبوبيت رسيد. بعد از آن مجموعه‌ي كارتوني بلند ميكي ماوس ساخته شد. والت ديزني خيلي زود و به‌طور همزمان مجموعه‌ي ديگري با نام «سمفوني‌هاي احمقانه» تهيه كرد. او براي ساخت هر مجموعه‌ي كارتوني خود از عوامل و شخصيت‌هاي متفاوت استفاده مي‌كرد تا انيماتورها بتوانند اتفاقات جديد را فارغ از فضاي طنزآميز ميكي ماوس و همراه با احساسات و موسيقي تجربه كنند. درنهايت انيميشن تمام رنگي «گل‌ها و درخت‌ها» توانست در سال ۱۹۳۲ جايزه‌ي اسكار را براي بهترين كارتون سال برنده شود. بعد از آن تا آخر دهه‌ي ۱۹۳۰ هر سال يكي از انيميشن‌هاي ديزني برنده‌ي جايزه‌ي اسكار شد.

زماني كه انيميشن‌ به اوج محبوبيت خود رسيد، متخصصان شركت ديزني متوجه شدند كه مي‌توانند از طريق شخصيت‌هاي ديزني بازاريابي كنند و پول به‌ دست بياورند. مردي از نيويورك به والت پيشنهاد داد كه در ازاي پرداخت ۳۰۰ دلار بتواند شخصيت ميكي ماوس را روي مدادهايي كه توليد مي‌كند، قرار دهد. والت اين ايده را پذيرفت و بعد از آن همه‌ي محصولات ميكي ماوس از ظرف و مسواك گرفته تا حتي راديو با طرح ميكي ماوس به بازار عرضه شد. همچنين اولين جزوه رايگان كميك استريپ ميكي ماوس در سال ۱۹۳۰ منتشر شد.

سفيدبرفي و هفت كوتوله

يك شب در سال ۱۹۳۴، والت ديزني به انيماتورهاي خود گفت قصد ساختن يك فيلم انيميشن بلند دارد و داستان سفيدبرفي و هفت كوتوله را براي آن‌ها تعريف كرد. چند نفر با اين ايده مخالفت كردند؛ اما شور و اشتياق والت ديزني توانست همه را جذب كند و كار به‌صورت جدي روي اين پروژه آغاز شد. ساخت اين فيلم ۳ سال طول كشيد؛ اما درنهايت در كريسمس سال ۱۹۳۷ به پايان رسيد و مورد استقبال بي‌سابقه‌ي مردم قرار گرفت. سفيدبرفي تبديل به پرفروش‌ترين فيلم آن زمان شد اما چند سال بعد فيلم بربادرفته توانست ركورد آن را بشكند. والت ديزني بعد از موفقيت اين انيميشن متوجه شد كه انيميشن‌هاي كوتاه مي‌توانند مخارج كوچك را تأمين كنند اما درآمد اصلي در تهيه‌ي فيلم‌هاي انيميشني بلند است.

كار كردن روي پروژه‌هاي بعدي به‌سرعت آغاز شد. اما عمر اين دوران شيرين كوتاه بود و جنگ جهاني دوم آغاز شد. ۲ فيلم بعدي يعني «پينوكيو» و «فانتازيا» در سال ۱۹۴۰ عرضه شدند. اين ۲ فيلم از انديشه متخصصين تكنيكي شاهكار بودند؛ اما به دليل جنگ جهاني و كم شدن تعداد بازاريابان خارجي، هزينه‌‌ي زيادي براي شركت داشتند. «دامبو» درسال ۱۹۴۱ با بودجه‌ي بسيار محدودي عرضه شد. اما «بامبي» كه در سال ۱۹۴۲ ساخته شد، يكي ديگر از انيميشن‌هاي گران بود و باعث پايين آمدن سرعت توليد انيميشن‌هاي اين شركت شد. بنابه درخواست وزارت امور خارجه‌ي آمريكا، اين شركت به ساخت فيلم‌هاي يادگيريي براي ارتش پرداخت. بعد از تمام شدن جنگ براي متخصصان اين شركت سخت بود كه بخواهند فعاليت‌هاي پيش از جنگ خود را ادامه دهند. چندين سال بعد اين شركت مجموعه‌اي از انيميشن‌هاي كوتاه منتشر كرد. سال ۱۹۵۰ سال خوبي براي شركت والت ديزني بود. فيلم‌هاي «جزيره‌ي گنج»، «سيندرلا» و اولين شوي تلويزيوني در ايام كريسمس، شركت را در مسير قبلي خود و روبه‌جلو حركت دادند.

ساخت ديزني لند

والت ديزني هيچ ‌موقع از چيزهايي كه داشت راضي نبود. زماني كه فيلم‌‌ها و برنامه‌هاي تلويزيوني او به موفقيت رسيد، او احساس كرد كه مي‌خواهد كار خودش را گسترش دهد. او ۲ دخترش را هميشه به مراكز تفريحي مانند پارك‌، شهربازي و كارناوال‌ها مي‌برد. اما درنهايت در همه‌ي مراكز تفريحي روي يك نيمكت مي‌نشست و بازي‌ بچه‌ها را تماشا مي‌كرد. او با خودش فكر كرد بايد پاركي وجود داشته باشد كه والدين نيز بتوانند همراه با فرزندانشان خوش بگذرانند. او بعد از چند سال فكر كردن و برنامه‌ريزي، نهايتا در تاريخ ۱۷ جولاي ۱۹۵۵ پارك جديد خود يعني ديزني لند را افتتاح كرد.

اين پارك از زمان گشايش خود به‌عنوان الگويي براي طراحي تمام پارك‌هاي تفريحي قرار گرفت. معروف شدن اين پارك در سطح بين‌المللي توانست ميليون‌ها بازديدكننده را از سراسر دنيا به خود جذب كند. والت ديزني گفته است اگر قوه‌ي تخيل وجود نداشت، اين پارك هرگز نمي‌توانست به اين شكل ساخته شود و مورد محبوبيت قرار بگيريد. در طي اين سال‌ها جاذبه‌هاي زيادي به اين پارك اضافه شده است و هنوز هم مانند سال ۱۹۵۵ از آن استقبال مي‌شود.

در اين پارك تفريحي، نقش شخصيت‌هاي معروف انيميشن‌ها مانند سفيد برفي، ميكي ماوس، دانلد داك و ... توسط افراد مناسب بازي مي‌شود. به‌عنوان مثال پرنسس‌هاي ديزني معمولا دخترهاي ۱۸ تا ۲۳ ساله هستند كه بايد داراي قد و وزن مناسب باشند و تمام ديالوگ‌هاي شخصيت داستان را حفظ باشند و به طور مرتب از آن‌ها استفاده كنند. اين متخصصان بايد تمام مدت لبخند به لب داشته باشند و با صدايي شبيه به صداي شخصيت اصلي داستان صحبت كنند.

والت ديزني بعد از موفقيت ديزني لند تصميم گرفت پارك ديگري در سواحل شرقي بسازد. اين شركت زميني در فلوريدا خريداري كرد و ساخت  «ديزني ورلد» آغاز شد. اين پارك در تاريخ ۱ اكتبر سال ۱۹۷۱ افتتاح شد. اين پارك برخلاف ديزني ‌لند، داراي هتل، زمين گلف و مراكز خريد است.

والت ديزني در دهه‌ي ۱۹۶۰ با اكران فيلم‌ «مري پاپينز» به اوج خود رسيد اما اين دوره از موفقيت‌هاي اين شركت در تاريخ ۱۵ دسامبر ۱۹۶۶ و با مرگ والت ديزني به پايان رسيد. او هرگز نتوانست افتتاح پارك دوم خود يعني ديزني ورلد را ببيند.

برنامه‌ريزي‌هاي كه والت انجام داده بود، باعث شد شركت چندين سال بعد از مرگ او و بدون نياز به نظارت‌هاي برادر وي، روي ديزني به فعاليت‌هاي خودش ادامه دهد. انتشار فيلم «جزوه رايگان جنگل» در سال ۱۹۶۷ نشان داد كه اين شركت همچنان مي‌تواند با قدرت به فعاليت‌هاي خود ادامه دهد.

روي ديزني كه شاهد ساخته شدن و افتتاح پارك ديزني ورلد بود در اواخر سال ۱۹۷۱ درگذشت. بعد از او افرادي مديريت شركت را بر عهده گرفتند كه مستقيما توسط برادران ديزني يادگيري ديده بودند.

زندگي شخصي والت ديزني

والتر الايِس ديزني در تاريخ ۵ دسامبر ۱۹۰۱ در شيكاگوي آمريكا به دنيا آمد. او چهارمين فرزند خانواده‌ي الايس ديزني و فلورا كال بود. اين خانواده در سال ۱۹۰۶ و زماني كه والت ۵ ساله بود، به يك مزرعه در ايالت ميسوري نقل مكان كردند. زماني كه آن‌ها در مزرعه زندگي مي‌كردند، يكي از همسايه‌هاي آن‌ها كه دكتر بازنشسته‌اي بود از والت خواست تصوير اسبش را براي او نقاشي كند. بعد از اين ماجرا والت مهارت‌هاي نقاشي خودش را با آبرنگ توسعه داد. ديزني در سال ۱۹۱۱ به كانزاس سيتي رفت و در انستيتوي هنري كانزاس سيتي ثبت‌نام كرد و با والتر فايفر آشنا شد. خانواده‌ي فايفر از دوستداران تئاتر بودند و همين موضوع ديزني را با دنياي تصاوير متحرك آشنا كرد. ديزني اغلب اوقات خود را در خانه‌ي آن‌ها مي‌گذارند. او و برادرش روي، صبح‌ها ساعت ۴:۳۰ از خواب بيدار مي‌شدند تا بتوانند قبل از شروع مدرسه روزنامه پخش كنند و از اين راه درآمدي به‌دست بياورند.

آن‌ها در سال ۱۹۱۷ به شيكاگو برگشتند. والت در دبيرستان مك كينگلي مشغول به ادامه‌ي تحصيل شد و همزمان براي روزنامه‌ي مدرسه نقاشي مي‌كشيد. در سال ۱۹۱۸ جنگ جهاني اول آغاز شد. والت ديزني تلاش كرد براي جنگيدن با آلماني‌ها به ارتش آمريكا ملحق شود. اما او را به دليل پايين بودن سنش رد كردند. او گواهي تولد خود را دست‌كاري كرد و درنهايت در سپتامبر ۱۹۱۸ به‌عنوان راننده‌ي آمبولانس صليب سرخ وارد ارتش شد. او به فرانسه رفت و در آنجا روي بدنه‌ي ماشين‌هاي آمبولانس نقاشي مي‌كشيد. او در اكتبر ۱۹۱۹ به كانزاس سيتي برگشت و در يك استوديوي تبليغاتي مشغول به كار شد. والت براي تبليغات، برنامه‌هاي تئاتر و كاتالوگ‌هاي تبليغاتي نقاشي مي‌كشيد.

او و همكارش بعد از مدتي كسب‌وكار خودشان را به‌عنوان سازنده‌ي تبليغات راه‌اندازي كردند. اما اين كار درآمد مناسبي نداشت و ديزني براي كار به شركتي در كانزاس سيتي رفت. اين شركت از تكنيك‌هاي انيميشن براي ساخت تبليغات خود استفاده مي‌كرد و ديزني نيز به اين موضوع علاقه‌مند شد. او يك دوربين فيلم‌برداري از محل كار خود به امانت گرفت و در خانه مشغول آزمايش روش‌هاي جديد براي تهيه‌ي انيميشن شد. او نتوانست ديگران را متقاعد كند كه از روش‌هاي او براي فيلم سازي استفاده كنند؛ بنابراين تصميم گرفت به همراه يكي از همكارانش كسب‌و‌كار جديدي راه‌اندازي كند. مشتري اصلي آن‌ها تئاتري به نام نيومن بود كه انيميشن‌هاي آن‌ها را در سالن خود پخش مي‌كرد. او بعد از مدتي تعدادي انيماتور استخدام كرد، اما نتوانست به درآمدي كه مي‌خواست برسد؛ بنابراين مشغول تهيه‌ي كارتوني به نام «سرزمين عجايب آليس» شد. اين كارتون كه تركيبي از واقعيت و انيميشن بود توانست راه او را براي ورود به هاليوود باز كند. اگرچه در آن زمان نيويورك مركز صنعت كارتون بود، اما والت به لس‌آنجلس رفت؛ زيرا برادرش در آنجا بود و دور‌ه‌ي نقاهت بيماري سل را مي‌گذراند.

بعد از موفقيت فروش «سرزمين عجايب آليس» و راه‌اندازي شركت والت ديزني، دختري به نام ليليان باوندز براي كار به شركت آن‌ها ملحق شد. ليليان و والت در سال ۱۹۲۵ ازدواج كردند. آن‌ها در سال ۱۹۳۳ صاحب دختري شدند و نام او را دايان گذاشتند. ليليان و والت در سال ۱۹۳۶ دختر ديگري به ‌نام شارون را به فرزندخواندگي قبول كردند.

والت ديزني در كل سال‌هايي كه فعاليت هنري مي‌كرد، توانست ۲۶ جايزه‌ي اسكار برنده شود. او بعد از جنگ جهاني اول تبديل به يك فرد سيگاري قهار شد. پزشكان در سال ۱۹۶۶ تشخيص دادند كه او سرطان ريه دارد. او بعد از بستري شدن در بيمارستان و تنها ۱۰ روز بعد از تولد ۶۵ سالگي درگذشت. ارزش املاك او در آن زمان به ۲۰ ميليون دلار مي‌رسيد. والت ۴۵ درصد از آن‌ها را براي همسر و فرزندان خود به ارث گذاشت. ۱۰ درصد از آن را به خواهر و برادرزاده‌هايش بخشيد و ۴۵ درصد باقيمانده را به مراكز خيريه اهدا كرد.

وضعيت فعلي شركت والت ديزني

والت ديزني سختي‌هاي زيادي در زندگي خود كشيد. او تحصيلات خود را تا كلاس هشتم ادامه داد؛ ولي هيچ‌ موقع دست از تلاش برنداشت و هميشه مشغول مطالعه و يادگيري انيميشن بود. او با تلاش‌هاي بي‌وقفه‌ي خود نشان داد كه بدون تحصيلات دانشگاهي نيز مي‌توان به موفقيت رسيد. والت ديزني به ياد گرفتن چيزهاي جديد اهميت زيادي مي‌داد و ديگران را نيز به اين كار تشويق مي‌كرد. او در اين رابطه گفته است: «تنها كاري كه بايد انجام دهيد اين است كه جهل خود را بپذيريد؛ سپس مشاهده خواهيد كرد كه ديگران براي دادن اطلاعات به شما چقدر مشتاقانه عمل مي‌كنند.» والت ديزني از زماني كه پسر بچه‌ي كوچكي بود، براي تأمين مخارج خودش بسيار زحمت مي‌كشيد. او گفته است:‌ «من هرگز به خاطر كارهايي كه كرده‌ام پشيمان نيستم. حتي به ياد نمي‌آورم كه اين كارها من را آزار داده باشد. من هرگز به ياد نمي‌آورم كه در زندگي خود احساس ناراحتي كرده باشم. من هميشه خوشحال بودم و بابت كارهايي كه انجام مي‌دادم، هيجان‌زده بودم.»

امروزه شركت ديزني ۱۴ شهربازي در سراسر دنيا و تعداد زيادي شبكه‌ي تلويزيوني دارد. شركت‌هايي مانند والت ديزني پيكچرز، پيكسار و لوكاس فيلم نيز زيرمجموعه‌ي اين شركت هستند. شركت والت ديزني به مدت ۹۰ سال براي توليد سرگرمي‌هاي خانوادگي فعاليت كرد و همچنان شاهد توليد آثار باكيفيتي از اين شركت هستيم.

داستان زندگي والت ديزني نشان مي‌دهد كه تخيلات و داشتن رؤياهاي بزرگ ارزش بسيار زيادي در زندگي دارد. او همچنين نشان داد كه داشتن اين رؤياهاي بزرگ كافي نيست؛ بلكه تلاش و پشتكار نيز به همان اندازه اهميت دارند. تلاش‌هاي مستمر، كليد پيروزي او بر سختي‌ها و اشكالات بود. او اعتقاد داشت «انجام دادن كارهاي غير ممكن تا حدودي سرگرم‌كننده است.»