نگاهي به تسليحات سري و فوق پيشرفته‌ي ارتش آلمان در جنگ جهاني دوم
بيش از ۷۶ سال از آغاز جنگ جهاني دوم با حمله‌ي آلمان به لهستان مي‌گذرد، اما هنوز تمام حقايق در خصوص اين منازعه‌ي جهاني بر همگان آشكار نشده است. متفقين و بالاخص، شوروي سابق، آمريكا و بريتانيا پس از شكست آلمان، وجب به وجب خاك آلمان را از سه جناح مورد مطالعه قرار دادند كه نتيجه‌ي آن جز بهت و حيرت از پيشرفت تكنولوژيك آلمان‌ها نبود. با اخبار تخصصي، علمي، تكنولوژيكي، فناوري مرجع متخصصين ايران باشيد تا نگاهي به تسليحات پيشرفته‌ي آلمان‌ها كه شانس حضور در ميدان نبرد را نيافتند، داشته باشيم.
آتش جنگ جهاني دوم در اول سپتامبر ۱۹۳۹ با حمله‌ي آلمان‌ها به لهستان شعله ور شد. هيتلر با عقايد جاه طلبانه و بي رحمانه‌ي خود سعي داشت تا سلطه‌ي خود را در سراسر جهان گسترش دهد. هم اكنون ۷۶ سال از آغاز بزرگ‌ترين جنگ تاريخ بشر مي‌گذرد؛ جنگي كه طي آن ۱۰۰ ميليون نفر از ۳۰ كشور جهان بصورت مستقيم يا غير مستقيم در آن درگير بودند. فارغ از مسائل سياسي و انساني اين جنگ بزرگ كه به ارزش مرگ بيش از ۱۰ ميليون نفر و ويراني اروپا تمام شد، بيراه نيست تا بخشي از پيشرفت دانش و مهندسي بشري را مرهون تلاش دانشمندان آلماني بدانيم.
آلمان‌ها در برخي زمينه‌ها به اندازهاي پيشرفت كرده بودند كه محققان ساير كشورها در مورد آن هيچ حرفي براي گفتن نداشتند. يقينا زمينه‌ي تسليحات و ساخت انواع سلاح‌هاي پيشرفته در اين بين، بسيار پررنگ‌تر بوده است. پيشرفت ژرمن‌ها در حوزه‌ي صنابع موشكي و هوايي به اندازهاي بود كه متفقين پس از اشغال آلمان و كشف سايت‌هاي تحقيقاتي در اين كشور، در برخي موارد حتي دانش كافي براي تشريح آنچه كه با آن روبرو شده بودند را نداشتند؛ از جمله‌ي دستاوردهاي صنعت ارتش نازي مي‌توان به هواپيماي جت اشاره كرد.
در خلال ورود به آلمان و كنكاش اين كشور براي تاراج دانش متخصص مهندسان آلماني، شوروي از يك طرف و بريتانيا و آمريكا از طرف ديگر موفق به يافتن سايت‌هاي آزمايشي هواپيماهاي جت شده بودند؛ اما هيچ يك از دو طرف اين موضوع را با ديگري در ميان نگذاشتند تا اينكه دو بلوك شرق و غرب در جنگ كره و تقابل با يكديگر از دستيابي به فناوري موشك جت توسط يكديگر آگاه شدند. حتي آمريكايي‌ها يكي از دانشمندان و نخبگان آلماني در صنايع موشكي را با وجود جنايت‌هاي جنگي، به ناسا انتقال داده و از دانش وي براي پيشبرد پروژه‌ي آپولو استفاده كرد.
مجله‌ي تسليحات جنگ جهاني دوم (Weapons of WW II) در يكي از شماره‌هاي اخير خود به معرفي و تشريح برخي از سلاح‌هاي فوق پيشرفته‌ي ارتش آلمان پرداخته كه در ادامه به مطالعه شماري از آن‌ها خواهيم پرداخت.
بمب افكن رادارگريز Horten Ho 229 مجهز به موتورهاي جت
بمب افكن رادارگريز Horten Ho 229 را بايد شاهكار مهندسي آلمان‌ها خواند. اين هواپيماي امروزي كه با لقب اسلحه‌ي مخفي هيتلر نيز شناخته مي‌شود، قابليت حمل ۹۰۰ كيلو مهمات را داشته و مي‌تواند در ارتفاع ۱۵ كيلومتري زمين با سرعت نزديك به ۱۰۰۰ كيلومتر در ساعت پرواز كند.
بمب افكن Horten Ho 229 را با بهره‌گيري از موتورهاي توئين توربوجت، دو توپ براي شليك گلوله و راكت‌هاي R4M، بايد اولين هواپيماي رادار گريز جهان خواند كه اولين پرواز خود را در سال ۱۹۴۴ با موفقيت انجام داده است.
براساس اطلاعات بر جاي مانده از هرمان گورينگ، فرمانده‌ي نيروي هوايي ارتش نازي، ساخت اين بمب افكن خارق‌العاده در آن زمان بيش از نيم ميليون مارك براي آلمان‌ها هزينه برداشته است. دو برادر با نام‌هاي رايمر و والتر هورتن توسعه‌ي اين بمب افكن را بر عهده داشته‌اند.
اين بمب افكن با اشكالاتي دست به گريبان بود كه امكان استفاده از آن را در ميدان نبرد براي آلمان‌ها فراهم نمي‌كرد؛ اما سال‌ها بعد، مهندسان نورثروپ گرومان با الهام از اين شاهكار مهندسي، بمب افكن رادارگريز B-2 را طراحي كردند.
موشك هدايت شونده‌ي Fritz X
موشك ۱.۵ تني فريتس ايكس را بايد پدر موشك‌هاي هوشمندي خواند كه اين روزها شاهد آن هستيم. فريتس ايكس با بهره‌گيري از يك دريافت كننده‌ي راديويي و باله‌هاي هدايت شونده‌اي كه ساز و كار پيچيده‌اي در طراحي آن‌ها به كار گرفته شده، امكان هدايت و اصابت دقيق به هدف را براي نازي‌ها به ارمغان آورده بود.
سيستم‌هاي ضد هوايي كنوني نيز ياراي انهدام موشك Fritz X در اين ارتفاع را ندارند
براساس اطلاعات ارائه شده توسط نيروي هوايي آمريكا، اين موشك هوشمند قادر است تا ۷۱ سانتي متر در پوشش زرهي نفوذ كرده و از ارتفاع ۶۰۰۰ متري به سمت هدف رها شود. براي درك قدرت اين موشك بهتر است بدانيم كه سيستم‌هاي ضد هوايي كنوني نيز ياراي انهدام موشك در اين ارتفاع را ندارند.
پس از يك ماه از زمان توسعه‌ي اين موشك، آلمان‌ها در سپتامبر ۱۹۴۳ يك رزم ناو را در ساردينياي ايتاليا با استفاده از اين موشك منهدم كردند. البته ژرمن‌ها تا زمان طراحي هواپيمايي كه قادر به حمل اين موشك باشد، از آن بصورت محدودي استفاده مي كردند.
حمل كننده‌ي تجهيزات كنترل از راه دور
ارتش آلمان در خلال جنگ جهاني راهكار مدرني را براي انتقال مهمات و تجهيزات با سايز كوچك در پيش گرفته بود. متخصصان آلماني براي كاهش تلفات نيروي انساني در مناطق مشكوك به وجود مين وسايل نقليه‌ي شبيه به تانك كنترل از راه دوري را براي توسعه داده بودند كه در ابتدا مجهز به دو موتور الكتريكي بود؛ اما بعدها با موتور بنزيني جايگزين شدند.
گولياث، براي حمل ۶۰ تا ۱۰۰ كيلوگرم مواد منفجره و تجهيزات از ميان ميدان‌هاي مين طراحي شده بود. ژرمن‌ها در خلال جنگ جهاني دوم بيش از ۷٫۰۰۰ دستگاه از اين حمل كننده‌هاي كنترل از راه دور را توسعه دادند.
جنگنده‌ي مسراشميت
در اواخر دهه‌‌ي ۱۹۳۰ ميلادي متخصصان آلماني در كمپاني مسراشميت، در حال توسعه‌ي جنگنده‌اي با نام Me 163 Komet بودند كه با بهره‌گيري از يك موتور جت قادر بود تا به سرعت ۱٫۱۰۰ كيلومتر در ساعت دست يابد.
در آن زمان جنگنده‌ي آمريكايي موستانگ P-51 لقب سريع‌ترين هواپيما را با سرعت ۷۰۰ كيلومتر در ساعت در جناح متفقين در اختيار داشت كه اين اختلاف نشان دهنده‌ي شكاف تكنولوژيك موجود در دو جبهه بود.
آلماني‌ها بيش از ۳۰۰ هواپيماي Komet را ساختند كه از وجود دو مسلسل ۳۰ ميلي متري بهره مي‌برد. سرعت اين جنگنده‌ها از طرفي مزيت و از سوي ديگر يك عيب به شمار مي‌رفت. سرعت بالاي Komet، اين هواپيما را براي دشمن دست‌نيافتني كرده بود؛ اما خلبانان آلماني نيز به دليل سرعت بالا قادر به انهدام هواپيماهاي كند دشمن نبودند.
انديشه متخصصين شما در اين خصوص چيست؟
هم انديشي ها