بهترين لنز براي عكاسي پرتره

اگرچه لنزهاي پرتره معمولا با ارزش‌ بالايي به بازار عرضه مي‌شوند؛ اما مي‌توانيد لنزهايي با امكانات كمتر و ارزش مناسب‌تر پيدا كنيد كه تقريبا ۹۰ درصد عملكرد لنزهاي گران‌ارزش را دارند.

ثبت پرتره‌هاي خوب با لنزهاي كيت دوربين كار سختي است. صرف‌انديشه متخصصين از اينكه چقدر تلاش كنيد، با لنزهاي 18-55 mm f/3.5-5.6 نمي‌توانيد عكس‌هاي پرتره‌اي مثل تصاوير مجلات بگيريد.

دليل اين مسئله اين است كه حداكثر گشودگي ديافراگم لنز شما براي دست‌يابي به عمق ميدان كم و محو كردن پس‌زمينه، كم است، بنابراين به يك تنظيمات ويژه نياز داريد. در ادامه به مطالعه چند گزينه‌ي مقرون‌به‌صرفه براي عكاسي پرتره مي‌پردازيم.

تمام پرتره‌ها يك پيام دارند؛ جلب رضايت مدل عكاسي. هيچ كس نمي‌خواهد پرتره‌اش مثل سگ بولداگي شود كه سرش را از پنجره‌ي ماشين بيرون آورده است. وقتي عكس پرتره مي‌گيريد بايد از لنزي استفاده كنيد كه سوژه را خوب نشان دهد؛ يا اگر بخواهيم واقع‌گرايانه‌تر نگاه كنيم، حداقل سوژه بد به انديشه متخصصين نرسد. اين لنزها ويژگي‌هاي خاصي دارند.

لنزهاي وايد را حداقل براي ثبت پرتره‌هاي سنتي كنار مي‌گذاريم‌. تصوير زير را ببينيد. اين تصوير به‌عنوان يك عكس سلفي با يك لنز ۱۷ ميلي‌متري روي يك دوربين فول فريم گرفته شده است. سوژه‌ شبيه كاراكتري از فيلم‌هاي گيلرمو دل تورو به انديشه متخصصين مي‌رسد.

در عوض به لنزي در محدوده‌ي فاصله‌ي كانوني نرمال 58mmا- 40 روي يك دوربين فول‌فريم يا 36mmا- 28 روي يك دوربين كراپ حسگر، (محدوده‌ي تله‌فوتوي كوتاه 105mmا- 70 روي دوربين فول‌فريم يا 70mmا- 50 روي يك دوربين كراپ حسگر) نياز داريد. در اين فاصله‌هاي كانوني هيچ انحرافي وجود نخواهد داشت يا در صورت وجود، ظاهر مدل را مناسب نشان مي‌دهد.

در صورت دسترسي مي‌توانيد از يك تله‌فوتوي طولاني‌تر هم استفاده كنيد؛ اما براي رسيدن به هدشات با يك لنز ۲۰۰ ميلي‌متر، بايد تقريبا ۳۰ فوت از مدل خود فاصله داشته باشيد. ظاهر تصوير خوب خواهد شد؛ اما فاصله از سوژه آن‌قدر دور است كه براي برقراري ارتباط بايد فرياد بزنيد.

همان‌طور كه در مقدمه هم اشاره كرديم، اشكال لنزهاي كيت فاصله‌ي كانوني آن‌ها نيست (روي يك دوربين كراپ‌حسگر، بين 55mmا- 50 فاصله‌ي كانوني مناسبي براي پرتره است)، بلكه اشكال حداكثر گشودگي ديافراگم است. براي محو كردن پس‌زمينه، بايد از يك ديافراگم عريض استفاده كنيد و تنظيمات ۵۰ ميلي‌متري با بدنه‌ي كراپ f/5.6 به‌اندازه‌ي كافي وايد نيست (مثل تصوير زير). حتي در موقعيت ايده‌آل، جزئيات زيادي در اشياء پس‌زمينه وجود دارد.

اگر گشودگي ديافراگم برابر با f/1.8 تنظيم شده باشد، تصوير شما مانند عكس بالا مي‌شود. حالا تمام اشياء داخل پس‌زمينه تيره و تار شده‌اند.

حداكثر گشودگي ديافراگم مورد نياز شما به فاصله‌ي كانوني لنزها وابسته است. هرچقدر فاصله‌ي كانوني لنز بيشتر باشد، عمق ميدان با يك ديافراگم باريك‌تر، كمتر خواهد بود. در f/2.8، يك لنز ۴۰ ميلي‌متر عمق ميدان كاملا بالايي دارد، درحالي‌كه يك لنز ۱۳۵ ميلي‌متري يك پس‌زمينه‌ي كاملا محو ارائه مي‌دهد.

به‌طور كلي، هرچقدر حداكثر گشودگي ديافراگم بيشتر باشد، براي پرتره بهتر است و تا زماني‌كه از يك لنز تله‌فوتوي لانگ استفاده كنيد، حداقل به تنظيمات f/2.8، f/1.8، f/1.4 يا حتي f/1.2 نياز خواهيد داشت.

در گروه لنزهاي مقرون‌به‌صرفه، گزينه‌هاي زير مناسب هستند.

براي كانن بهترين انتخاب، لنز 50 mmاf/1.8 است كه با ارزش ۱۱۰ دلار يك برد كامل به شمار مي‌رود و روي هر دوربين كراپ حسگر يا فول فريم به‌خوبي عمل مي‌كند. اگر مي‌خواهيد كمي بيشتر هزينه كنيد، براي دوربين كراپ حسگر مي‌توانيد لنز ۳۲۹ دلاري 50 mmاf/1.4 و براي دوربين فول‌فريم يك لنز 85 mmاf/1.8 را تهيه كنيد.

گزينه‌ها براي نيكون هم مشابه هستند. لنز 50 mmاf/1.8 دويست دلاري روي هر دو نوع فول فريم و كراپ‌حسگر عملكرد خوبي دارد. لنزهاي 50mmاf/1.4 و 85 mmاf/1.8 با ارزش ۴۵۰ دلار كمي گران‌تر هستند؛ اما تصوير آن‌ها فوق‌العاده است.

نوع ابزار تا وقتي كه پاسخگوي نيازهاي شما باشد، اهميتي ندارد. گاهي اوقات براي ثبت انواع مشخصي از تصاوير نياز به لنزهاي صحيح و مناسب نداريد. متأسفانه لنز كيت، عمق ميدان كم را براي پرتره‌ها ارائه نمي‌كند. اما هر كدام از لنزهايي كه در اين مقاله اشاره كرديم از اين مزيت برخوردار هستند.