برترين خودروها با بدنه فايبرگلاس

در ۷۰ سال گذشته خودروهاي زيادي با بدنه‌ي فايبرگلاس توليد شده‌اند. حتي در موارد نادر، خودروهايي ديده‌ايم كه در ساخت شاسي يكپارچه‌ي آن‌ها نيز از فايبرگلاس استفاده شده است. در بيشتر خودروها استفاده از فايبرگلاس تنها در بخش‌هاي سپر يا گلگيرها ديده مي‌شود اما در ادامه مي‌خواهيم به معرفي ۱۰ مورد از بهترين خودروهايي بپردازيم كه در بدنه‌ي آن‌ها استفاده‌ي گسترده‌اي از فايبرگلاس شده است. 

الپين A610

سال ساخت: ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۵

الپين A610 با طرح موتور جلو و ديفرانسيل عقب حداكثر سرعتي بيش از ۲۶۰ كيلومتر بر ساعت داشت. الپين A610 در حقيقت نسخه‌اي تقويت‌شده از رنو الپين GTA بود. در قلب اين خودرو از پيشرانه ۳ ليتري V6 مجهز به توربوشارژر استفاده شده بود. اين موتور با پيشرانه برخي مدل‌هاي پژو و ولوو يكسان بود و قدرت آن به ۲۵۰ اسب‌بخار مي‌رسيد. تقسيم وزن در الپين A610 به‌صورت ۴۳ درصد در جلو و ۵۷ درصد در عقب است. اين در حالي بود كه اعداد ذكرشده براي نسخه‌ي عادي GTA معادل ۳۷ درصد در جلو و ۶۳ درصد در عقب بودند. از مشخصه‌هاي مثبت A610 بايد به چسبندگي بالا و فرمان پذيري بسيار خوب اشاره كرد.

شورولت كوروت C7

سال ساخت: ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹

نوبل M120 GTO

سال ساخت: ۲۰۰۰

زماني‌كه لي نوبل، طراح و مهندس خودروهاي مسابقه‌اي تصميم به ساخت اولين خودروي سوپر اسپرت خود گرفت، همگان متعجب شدند. اين خودرو M10 نام داشت و در زمان خود يكي از سريع‌ترين و بهترين خودروهاي اسپرت دو نفره‌اي بود كه در انگلستان توليد شده بود. با وجود اين،  انتقاداتي نسبت به M10 وارد شده بود و سبب شد تا نوبل محصول ديگري را به نام M12 GTO معرفي كند. 

نوبل M12 GTO از بدنه‌ي فايبرگلاس روي يك شاسي فضايي فولادي استفاده مي‌كند و در  اين خودرو از موتور V6 تويين توربو ساخت فورد استفاده شده است. مونتاژ نهايي خودرو نيز در آفريقاي جنوبي انجام شد. سرانجام نوبل امتياز اين خودرو را به يك شركت آمريكايي به نام Rossion Automotive واگذار كرد. 

لانچيا استراتوس

سال ساخت: ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۸ 

سال ۱۹۷۳، لانچيا مدل استراتوس را براي شركت در مسابقات رالي طراحي كرد. قسمت جلو و عقب اين خودروي اسپرت موتورمياني از فايبرگلاس ساخته شده بودند. لانچيا استراتوس از پيشرانه ۲.۴ ليتري V6 متعلق به فراري دينو استفاده مي‌كرد. طراحي استراتوس را مارچلو گانديني بر عهده داشت. وي ايده‌ي اوليه‌ي استراتوس را از لانچيا فولويا، يكي از دوستانش گرفت. نتيجه‌ي كار وي، خودرويي به‌نام لانچيا استراتوس زيرو بود كه برتونه نيز خود با آن رانندگي كرد.  

كيترهم Seven

سال ساخت: ۱۹۷۳ تاكنون

تمام بدنه‌ي كيترهم Seven از فايبرگلاس ساخته نشده ولي در بخش‌هاي دماغه و باله‌ها از فايبرگلاس استفاده شده است. استفاده از فايبرگلاس در اين خودرو باعث كاهش وزن شد و اين مسئله براي رانندگاني كه با كيترهم مسابقه‌ داده بودند، بسيار خوشايند بود. كيترهم Seven در ابتدا براساس لوتوس Seven مدل ۱۹۵۷ شكل گرفت ولي از آن زمان تاكنون روي خط توليد باقي مانده و به‌روزرساني‌هاي زيادي رو آن انجام گرفته است.

فراري 308 GTB

سال ساخت: ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۷

فراري ۳۰۸ در آمريكا محبوبيت زيادي دارد چون در آن زمان، تام سلك در يك سريال جنايي با آن رانندگي مي‌كرد. نسخه‌ي GTB اين خودرو اولين مدل فراري است كه در ساخت بدنه‌ي آن از فايبر گلاس استفاده شد. طراحي بدنه‌ي ۳۰۸ GTB توسط پينين فارينا انجام شد و ساخت آن نيز بر عهده‌ي كاروزرا اسكاگليتي قرار گرفت. اسكاگليتي مورد علاقه‌ي انزو فراري بود و بعدها فراري مدل ۶۱۲ اسكاگليتي را هم به افتخار وي توليد كرد. از فراري ۳۰۸ GTB تنها به تعداد محدود ۷۱۲ دستگاه توليد شد و پس از آن فراري به بدنه‌هاي فولادي و آلوميينومي روي آورد.

لوتوس اليز S1

سال ساخت: ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۰

لوتوس يكي از پيش‌گامان استفاده از فايبر گلاس در صنعت خودرو است. اين خودروساز بريتانيايي در سال ۱۹۵۷ با معرفي مدل اليت با شاسي مونوكوك و سيستم تعليق خاص، انقلابي را در صنعت خودرو رقم زد.  لوتوس براي قرن بيست‌ويكم مدل اليز را روي خط توليد فرستاد. اين مدل با وجود برخي اشكالات، آغازگر راه لوتوس در قرن جديد بود. سپس لوتوس مدل S1 اين خودرو را با شاسي آلومينيومي و بدنه‌ي فايبرگلاس توليد كرد. طراحي اين مدل را جوليان تامسون بر عهده داشت. مدل اليز S1 آغازكننده‌ي راه درستي بود كه لوتوس تا امروز در آن باقي مانده است.

TVR Griffith

سال ساخت: ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۲

مدل گريفيت يكي از بهترين محصولات TVRاست. خطوط نرم و زيباي بدنه اين خودرو در كنار پيشرانه قدرتمند V8 همگي دست به دست هم دادند تا گريفيت تبديل به خودرويي ناب و لذت‌بخش براي رانندگي شود. TVR گريفيت يكي از بهترين محصولات اين شركت پيش از تصميم TVR براي توليد همه‌ي بخش‌هاي خودرو از موتور گرفته تا بخش‌هاي الكتريكي به شمار مي‌رود. اين تصميم TVR پس از به وجود آمدن اشكالاتي در خصوص قابليت اطمينان خودروها اتخاذ شد.

ماترا رانچو

سال ساخت: ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۴

تالبوت ماترا رانچو خودرويي جلوتر از زمان خود بود. اين خودرو از بدنه‌ي فايبر گلاس با روكش پلاستيكي استفاده مي‌كرد. ماترا رانچو را بايد آغازگر عصر كراس‌اورهاي مدرن امروزي دانست. چون رانچو ظاهري مانند خودروهاي 4×4 داشت، ولي يك خودروي تك ديفرانسيل براساس سيمكا 1100 بود. ماترا در اين مدل از پيشرانه ۱.۴ ليتري كرايسلر استفاده كرده بود. در نسخه‌ي Grand Raid اين خودرو امكانات اضافي مانند ديفرانسيل لغزش محدود، سيني محافظ زير خودرو و لاستيك يدكي روي سقف هم موجود بودند.

رنو اسپس

سال ساخت: ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۱

رنو اسپس (Espace) شايد خودروي خيلي جالب و سريعي نباشد ولي در زمان خود بسيار متخصصدي و جالب بود. رنو اسپس به‌عنوان يك ون از ۷ صندلي مجزا برخودار بود. صندلي‌هاي رديف دوم و سوم اين خودرو قابليت جدا شدن يا تا شدن را داشته و صندلي‌هاي رديف اول توانايي چرخش ۱۸۰ درجه‌اي داشتند تا رو در روي سرنشينان عقب قرار گيرند. استفاده از فايبرگلاس در بدنه‌ي رنو اسپس باعث شد تا اين خودرو با وجود ارتفاع بالا و ابعاد بزرگ، وزن زيادي نداشته باشد.