كشاورزي در اقيانوس راه‌حلي براي اشكال تغييرات اقليمي
دانشمندان هشدار هولناكي داده‌اند: براي اينكه اين سياره، قابل سكونت باقي بماند، ما بايد طي دهه‌ي آينده به ميزان قابل‌توجهي از مقدار كربن اتمسفر كم كنيم. طبيعت نيز به ما هشدار داده است: تشديد طوفان‌هاي فلورانس و مايكل حاصل تغييرات اقليمي است. در همين حين، دولت ترامپ در حال توقف استانداردهاي بهره‌وري سوخت، همراهي از صنعت زغال‌سنگ، عدم حمايت از طرح انرژي پاك و منحل كردن هيئت مشاورين علمي آژانس حمايت از محيط زيست است. در غياب اقدام رهبران فدرال آمريكا در مورد آب‌و‌هوا، آيا راه‌حل‌هاي ايالتي، محلي يا مردمي مي‌توانند در سطح وسيعي پياده شوند؟
اليزابت جانسون يك كشاورز و زيست‌شناس دريايي است. در ادامه صحبت‌هاي او را از زبان خودش مي‌خوانيم.
من براي دو دهه است كه هنگام شام با خانواده در مورد ارتباط بين كشاورزي و اقيانوس و در مورد روندهاي هشداردهنده در زمينه‌ي سلامت خاك، اقيانوس و تغييرات اقليمي مباحثه مي‌كنم. نتيجه‌ي اين مباحث ارائه‌ي يك راه‌حل بوده است: كشاورزي احياكننده با اتكا به خشكي و دريا. اگر بخواهيم به‌طور ساده بگوييم، كشاورزي احياكننده، فراتر از كشاورزي ارگانيك يا پايدار است و واقعا سلامت خاك و اقيانوس را بازيابي مي‌كند. اين روش مي‌تواند مقادير زيادي از كربن را به خاك و گياهان بازگرداند و در عين حال ميزان استفاده از آفت‌كش‌ها يا كودها را كاهش دهد و نيز حامي اقتصادهاي محلي است. در سمت خاكي، بازيابي خاك بوسيله‌ي ذرات احياكننده مي‌تواند تا ۶۰ تن كربن را در هر جريب زمين (۰/۴ هكتار) حفظ كند و قابليت توليد محصولات كشاورزي را افزايش دهد و موجب بهره‌وري بيشتر در جذب مواد مغذي، حفظ آب و مقاومت به آفات شود.
دانشمندان پروژه‌ي Drawdown (سازماني كه اطلاعات و راه‌حل‌هاي مربوط به جلوگيري از تغييرات اقليمي را تجزيه‌و‌تحليل مي‌كند)، كشاورزي احياكننده را به‌عنوان يكي از بزرگترين فرصت‌ها براي پرداختن به موضوع سلامت و اقليم مي‌شمرد كه داراي مزاياي مالي عمده‌اي براي كشاورزان نيز خواهد بود.
زميني در مزرعه‌ي اسكيل‌هيل در شمال نيويورك كه از وضعيت علفزار به باغي براي توليد غذاهاي احياكننده تبديل شده است
خاك ما نياز به بازسازي جدي دارد. آمريكا از زماني كه جان ديري در دهه‌ي ۱۸۳۰ نخستين ماشين شخم‌زني را ساخت، در حدود نيمي از خاك‌هاي سطحي خود را از دست داده و كشاورزي صنعتي منجر به آزاد شدن ۵۰ درصد از كربن خاك و وارد شدن آن به اتسمفر شده است. ديويد مونتگومري متخصص زمين‌شناسي خاك مي‌گويد:
هنگامي كه زمين برهنه است، فقط با يك بارش باران شديد، كل اندوخته‌ي با ارزشي را كه طي يك قرن جمع كرده است، از دست مي‌دهد.
اخيرا در آمريكا طوفان فلورانس موجب سرريز تالاب‌هاي مدفوع مربوط به مزارع پرورش خوك شد و ميليون‌ها پرنده و خوك در كاروليناي شمالي از بين رفتند. باران زباله‌ها، كودها، آفت‌كش‌ها و خاك‌هاي سطحي را وارد رودخانه‌ها كرده و از آنجا آن‌ها را به سمت دريا مي‌برد و موجب آسيب به حيات وحش، برهم‌خوردن تعادل مواد مغذي و ايجاد مناطق مرگبار و رشد بي‌اندازه‌ي جلبك‌هاي سمي در آب مي‌شود.
صنعت پرورش طيور در كاروليناي شمالي در نتيجه‌ي طوفان فلورانس حداقل ۳/۴ ميليون قطعه پرنده را از دست داد
كشاورزي احياكننده كه پيشگامان آن موسسه‌ي رودال و موسسه‌ي بين‌المللي احيا هستند، به ما كمك مي‌كنند كه از آفت‌كش‌ها اجتناب كنيم. علف‌كش گليفسات با ايجاد اختلال در عمل غدد درون‌ريز موجب بروز بيماري‌هاي زيادي در انسان‌ها مي‌شود. اين ماده مي‌تواند براي بيش از ده ماه در آب دريا بماند و موجب تشديد رشد جلبك‌ها شود. آفت‌كش‌هاي ارگانوفسفره علاوه‌بر اينكه مي‌توانند موجب آسيب مغزي در انسان شوند، باعث كاهش رشد و ايجاد اشكالات توليدمثلي براي ماهي سالمون، نهنگ‌ها و ديگر گونه‌هايي دريايي مي‌شوند. همان‌طور كه راشل كارسون در جزوه رايگان بهار خاموش مي‌نويسد:
امكان ندارد كه بتوانيد بدون اينكه آب مناطق ديگر را آلوده كنيد، آفت‌كش‌ها را در يك منطقه وارد آب كنيد.
رودخانه‌هاي پر شده توسط باران طوفان فلورانس، آب آلوده را وارد اقيانوس اطلس مي‌كنند
فضاي زيادي براي پيشرفت در زمينه كشاورزي در اقيانوس وجود دارد. تاكنون بيشتر تاكيد روي پرورش ماهي بوده است. پرورش ماهي نياز به مقدار زيادي خوراك دارد و مي‌تواند موجب آلودگي آب با آفت‌كش‌ها و آنتي‌بيوتيك‌هايي شود كه براي درمان شپش و بيماري استفاده مي‌شود و در نهايت منجر به انتشار بيماري‌ها به جمعيت ماهي‌هاي وحشي مي‌شود و به‌طور كلي نياز به زيرساخت‌ها و مراقبت‌هاي فراواني دارد. تمركز زياد روي توليد ماهي موجب از دست رفتن فرصت‌هاي ديگري مي‌شود. كشاورزي احياكننده در اقيانوس به مفهوم پرورش جلبك دريايي و صدف‌هاي خوراكي است. جلبك‌ها و صدف‌ها لازم نيست كه تغذيه شوند؛ آن‌ها فقط با استفاده از نور خورشيد، مواد مغذي و پلانكتون‌هايي كه در آب دريا وجود دارند، رشد مي‌كنند.
برن اسميت در حال برداشت محصول جلبك (كلپ)
برن اسميت يك كشاورز پيشگام كشاورزي در اقيانوس مي‌گويد كه شگفتي واقعي اين است كه اين گياهان و جانوران اقيانوسي كم‌توقع، نيازي به آب شيرين، كود و از بين بردن جنگل‌ها نداشته و به‌علاوه موجب بهبود كيفيت آب و ايجاد زيستگاه‌هايي براي ديگر گونه‌ها مي‌شوند. اقيانوس‌ها در حال حاضر در حدود ۴۰ درصد از كربني كه ما وارد اتمسفر مي‌كنيم را جذب مي‌كنند اما به علت اينكه اين كربن وارد آب مي‌شود، حاصل آن اسيدي شدن اقيانوس‌ها است. اسيدي شدن اقيانوس‌ها در فرايند ساخت پوسته و اسكلت در صدف‌ها و مرجان‌ها اختلال ايجاد مي‌كند. جذب اين كربن به‌صورت گياه از طريق كشاورزي در اقيانوس و كشاورزي پايدار دريايي مي‌تواند در كنار فراهم كردن غذا، راه‌حلي براي مبارزه با تغييرات اقليمي باشد. كلپ (نوعي جلبك دريايي قهوه‌اي) مي‌تواند تا بيش از ۳۰ سانتي‌متر در روز رشد كند.
پژوهشگران برآورد مي‌كنند كه اگر ۹ درصد اقيانوس‌ها به پرورش جلبك دريايي اختصاص داده شود، مي‌تواند ساليانه در حدود ۵۳ ميليارد تن كربن‌دي‌اكسيد اتمسفر را جذب كند و ما را به سطح كربن‌دي‌اكسيد پيش از زمان صنعتي‌شده برساند و در عين حال از اسيدي شدن اقيانوس جلوگيري كند، در كنار اينكه پتانسيل فوق‌العاده‌اي در زمينه‌ي سوخت‌هاي زيستي مبتني بر جلبك نيز وجود دارد. همچنين در مباحث مربوط به سلامتي انسان، جلبك‌هاي دريايي سرشار از پروتئين، يد و ديگر مواد معدني هستند كه كمبود آن‌ها در جوامع انساني شايع است. ما همچنين مي‌توانيم از اين‌ها در تغذيه‌ي دام‌ها استفاده كنيم. بر اساس نتايج يك پژوهش، گاوهايي كه از انواع خاصي از جلبك‌هاي دريايي تغذيه مي‌شدند، ۵۸ درصد متان كمتري توليد مي‌كردند. متان يكي ديگر از گازهاي گلخانه‌اي است كه داراي ظرفيت نگهداري گرمايي بسيار بيشتري نسبت به گاز كربن‌دي‌اكسيد است.
به جاي تكيه روي توليد كودها از مسيرهاي آلوده‌كننده‌ي محيط‌زيست، مي‌توانيم جلبك‌هايي دريايي را پرورش دهيم كه در حين رشد كربن را جذب مي‌كنند و مي‌توانند به‌عنوان غذا، سوخت زيستي و كود مورد مصرف قرار گيرند. به جاي استفاده از آفت‌كش‌ها كه انسان‌ها و اقيانوس‌ها را در معرض خطر قرار مي‌دهند، مي‌توانيم غذا را در اقيانوس پروش دهيم. به جاي ايجاد جرياني از كود در دريا كه موجب رشد جلبك‌هاي سمي شود، مي‌توانيم از اين جلبك‌ها به‌عنوان كودي براي شكوفايي درختان ميوه‌ي خود استفاده كنيم.
آمريكا به جاي حمايت از كشت تك‌محصو‌لي در مقياس وسيع كه موجب تهي‌شدن خاك مي‌شود، بايد از فعاليت‌هاي احياكننده‌اي كه موجب بازيابي خاك مي‌شوند، حمايت كند. اتمسفر ما از كربن پر شده است اما خود كربن دشمن نيست. كربن با نقش حياتي كه در فتوسنتز و انتقال انرژي در اكوسيستم‌ها دارد، از پايه‌هاي اساسي حيات روي زمين به شمار مي‌رود. از طريق روش كشاورزي احياكننده مي‌توانيم سطح كربن‌دي‌اكسيد را كاهش دهيم و در همين حال با توليد مواد غذايي، وضعيت كره زمين را نيز بهبود دهيم. در حقيقت ما بايد به سمت يافتن راه‌حل‌هاي دولتي و محلي براي بحران محيط زيست برويم. يك مورد جالب در اين زمينه، بازگشت به باغ‌هاي پيروزي جنگ جهاني است. باغ پيروزي نامي بود كه در دوران جنگ جهاني به باغ‌هاي سبزيجات، ميوه و گياهان دارويي كه در آمريكا، بريتانيا، كانادا، آلمان و بيشتر در زمين‌هاي شخصي يا پارك‌ها ايجاد مي‌شدند، نهاده شد. هدف از ايجاد باغ‌هاي پيروزي، كاهش فشار كمبود مواد غذايي ناشي از جنگ بود. در باغ‌هاي پيروزي اقليمي به صورتي كه توسط سازمان آمريكاي سبز پيشنهاد شده است، از فعاليت‌هاي احياكننده براي تبديل سريع چمنزارها، فضاهاي عمومي و آبراهه‌هاي ساحلي به مكان جذب كربن و توليد غذا استفاده مي‌شود. در هر جايي فضاي ايجاد يك باغچه وجود دارد و هر خط ساحلي و هر فردي مي‌تواند بخشي از اين پيروزي سريع و كم نياز به تكنولوژي براي غلبه بر بحران تغييرات اقليمي باشد. سلامت اقليمي، سلامت خاك و اقيانوس و در نهايت سلامت انسان است. اگر ما سريع دست بجنبانيم، در كنار داشتن غذاي كافي مي‌توانيم اقليم قابل زيستي نيز براي خود حفظ كنيم.
هم انديشي ها