آلودگي شديد هوا بر بهره‌وري نيروي سادهان تأثير مي‌گذارد
اقتصادداناني از دانشگاه ملي سنگاپور مطالعه‌ي جامعي انجام داده‌اند كه نشان مي‌دهد مواجهه‌ي مداوم با آلودگي هوا نه‌تنها ازانديشه متخصصين سلامتي ضرر دارد؛ بلكه همچنين مي‌تواند باعث كاهش بهره‌وري كاركنان شود. آلبرتو سالوو، نويسنده‌ي مقاله توضيح مي‌دهد:
بيشتر ما با تأثيرات منفي حاصل از آلودگي هوا بر سلامتي آشنا هستيم؛ اما به‌عنوان اقتصاددان مي‌خواستيم ديگر پيامدهاي اجتماعي‌اقتصادي اين موضوع را مطالعه كنيم. هدف ما از اين پژوهش، افزايش درك در زمينه‌ي آلودگي هوا از مسيرهايي است كه تاكنون مطالعه نشده‌اند. معمولا فكر مي‌كنيم شركت‌ها با بي‌توجهي به مقررات مرتبط‌با انتشار آلودگي ازطريق صرفه‌جويي در تجهيزات كنترل انتشارات گازي و... سود مي‌برند؛ ولي اينجا تأثير متضادي روي بهره‌وري نيروي كار آن‌ها نشان داديم.
پژوهشگران حدود يك سال مشغول جمع‌آوري اطلاعاتي از كارخانجات چين بودند. اين مطالعه مصاحبه با مديران شركت‌هاي متعدد در چهار استان چين را شامل مي‌شد. اين كارخانجات كارخانه‌هاي نساجي بودند و نيروي سادهان براساس تعداد و ارزش تعداد قطعه پارچه‌اي دستمزد مي‌گرفتند كه توليد مي‌كردند. بدين منظور، ركوردهاي روزانه‌ي ميزان بهره‌وري برخي از نيروي سادهان در نوبت‌هاي كاري خاصي مطالعه شد.
پژوهشگران تعداد قطعه پارچه‌اي كه هر نيروي ساده طي روز توليد مي‌كرد، با سنجه‌هاي غلظت ذرات آلاينده‌ي خاصي مقايسه مي‌كرد كه هر نيروي ساده طي زمان درمعرض آن قرار گرفته بود. يكي از راه‌هاي استاندارد براي تعيين شدت آلودگي اين است كه تعداد ذرات ريز داراي قطر كمتر از ۲.۵ ميكرومتر (PM2.5) موجود در هوا اندازه‌گيري شود.
اكثر مردمي كه در كشورهاي درحال‌توسعه زندگي مي‌كنند، درمعرض غلظت ناسالمي از موادآلاينده قرار مي‌گيرند. در محل دو كارخانه‌ي مطالعه‌شده، سطوح آلودگي به‌طور معني‌داري از روزي به روز ديگر متغير، ولي به‌طور كلي زياد بود. در منطقه‌ي سطوح PM2.5، به‌طور متوسط هفت‌برابر بيشتر از محدوده‌ي سالمي بود كه سازمان حفاظت از محيط‌زيست اعلام كرده است (۸۵ ميكروگرم در مترمكعب). نتايج اين مطالعه نشان داد برخلاف آنچه در مطالعات قبلي گزارش شده، نوسانات روزانه‌ي آلودگي تاثيري فوري بر بهره‌وري نيروي سادهان ندارد؛ ولي مواجهه‌ي طولاني‌مدت، مثلا سي‌روزه، موجب افت درخورتوجهي در بهره‌وري مي‌شود. در اين مطالعه، براي عوامل مؤثر ديگري مانند فعاليت اقتصادي منطقه نيز تصحيح انجام شد. پروفسور ليو مي‌گويد:
متوجه شديم افزايشي دَه‌ميكروگرمي در PM2.5، درصورتي‌كه براي مدت بيش از ۲۵ روز باقي بماند، بازده روزانه را تا ۱درصد كم مي‌كند و به شركت‌ها و نيروي سادهان آسيب مي‌رساند. اثرها ناچيز، ولي بسيار معني‌دار بود.
پژوهشگران درباره‌ي دلايل اين ارتباط توضيح واضحي ندارند. ليو توضيح مي‌دهد:
سطوح بالاي ذرات مرئي هستند و ممكن است به‌طرق مختلفي بر بهزيستي فرد اثرگذار باشند. علاوه‌بر واردشدن به بدن و تأثير جسمي، اين امر همچنين مي‌تواند عنصري روان‌شناختي باشد. كاركردن در محيط‌هاي بسيار آلوده براي مدت‌زمان طولاني مي‌تواند روي خلق‌و‌خو يا رغبت به انجام كار تأثيرگذار باشد.
ازآنجاكه تعيين كمّيّت بازده هر نيروي ساده دشوار است، پژوهش روي اين موضوع بسيار محدود است كه چگونه زندگي و كار در چنين هواي آلوده‌اي بهره‌وري را تحت‌تأثير قرار مي‌دهد. مطالعه‌اي پيشين كه روي نيروي سادهان بسته‌بندي ميوه در كاليفرنيا انجام شده بود، نشان‌دهنده‌ي تأثير بزرگ و فوري حاصل از مواجهه با PM2.5 بود. اين مطالعه نشان مي‌داد وقتي اين سطوح به‌اندازه‌ي دَه ميكروگرم در مترمكعب افزايش مي‌يافت، ميزان بهره‌وري نيروي سادهان ۶درصد كمتر مي‌شد. البته به‌انديشه متخصصين مي‌رسد برآورد اين مطالعه براي كشور در‌حال‌توسعه‌ي بزرگي باشد. نيروي سادهان در كشور چين مي‌توانند در وضعيت بدتر كار كنند و در همان زمان، همان سطوح بهره‌وري را حفظ كنند كه در يك روز پاك وجود دارد. سالوو مي‌گويد:
البته اگر واقعا چنين اثر قطعي و فوري وجود داشته باشد، يقينا مديران كارخانه‌ها و اداره‌ها درباره‌ي آنچه در مصاحبه‌هاي خود ديديم، بايد بيشتر متوجه اين موضوع مي‌شدند. براساس اين مشاهده‌ها، بر اين باوريم يافته‌ي ما كه آلودگي رابطه‌ي ظريفي با بهره‌وري دارد، واقع‌بينانه به‌انديشه متخصصين مي‌رسد.
دسترسي به اطلاعات جمع‌آوري‌شده در اين مطالعه آزاد خواهد بود تا به‌عنوان منبعي براي ديگر پژوهشگران استفاده شود.
هم انديشي ها