پژوهشگرها براي اولين بار، موميايي يك زن باردار را كشف كردند
دانشمندان لهستاني از سال ۲۰۱۵، مطالعه جامع ۴۰ موميايي را در موزهي ملي ورشو آغاز كردند. به گفتهي ووجسيچ اجموند، باستانشناس و رئيس پروژهي موميايي ورشو و سرپرست پژوهش، آنها در طول اين مطالعه به ماهيت اصلي موميايي يادشده پي بردند. يافتههاي پژوهش فوق ماه گذشته در مجلهي Acheological Science منتشر شد. به گفتهي اجموند:
اين كشف بهشدت غير منتظره بود. انسانشناس تيم دو بار محدودهي لگن خاصرهي موميايي را مطالعه كرد تا از جنسيت آن اطمينان حاصل كند و متوجه چيزي عجيب در اين ناحيه شد كه نوعي ناهنجاري به شمار ميرفت.
طبق يافتهها، ناهنجاري يادشده پاي كوچك جنيني است كه سن آن به ۲۶ تا ۳۰ هفته ميرسيد. بر اساس اسكنهاي كامپيوتري و پرتونگاري ايكس، زن موميايي هنگام مرگ ۲۰ الي ۳۰ سال داشته است. دانشمندان به كمك تكنيكهاي غير تهاجمي، متوجه شدند قدمت موميايي به قرن اول پيش از ميلاد ميرسد. بدن موميايي متعلق به زني با جايگاه اجتماعي بالا است كه در پارچههاي بافت ساده و كتان همراهبا مقدار زيادي طلسم پيچيده شده. محل دفن زنان باردار در مصر باستان قبلاً كشف شده بود؛ اما اين موميايي اولين كشف از نوع زن باردار است. به گفتهي اجموند:
كشف موميايي باردار مانند كشف گنج هنگام چيدن قارچ در جنگل است. ما همه با اين كشف گيج شدهايم.
موميايي باردار كه در سال ۱۸۲۶ به دانشگاه ورشو اهدا شد، در نهايت در موزهي ملي ورشو جاي گرفت. به گفتهي پژوهشگرها اين موميايي در قرن نوزدهم با عنوان «موميايي يك بانو» شناخته ميشد؛ اما با ترجمهي هيروگليف روي تابوت و پوشش موميايي، پژوهشگرها متوجه نام كشيشي مصري به نام هور ديهوتي شدند. مطالعههاي راديولوژي در دههي ۱۹۹۰ هم به تفسير جنسيت مرد از موميايي انجاميدند.
طبق تطبيق قرن نوزدهم، موميايي در مقبرههاي سلطنتي تبس مصر پيدا شد؛ اما دانشمندان نسبت به منشأ رسمي آن شك داشتند. در طول قرن نوزدهم بارها پيش آمد كه مومياييها با تابوتهايشان همخواني نداشتند؛ اين اتفاق تقريبا ده درصد مواقع رخ ميداد. دانشمندان دربارهي موميايي باردار مينويسند:
شايد بتوان گفت موميايي باردار به شكل كاملا تصادفي در همان مصر باستان در تابوت اشتباهي قرار داده شده يا بعدها توسط دلالهاي آثار تاريخي در قرن نوزدهم جابهجا شده است.
اسكنهاي كامپيوتري و اشعهي ايكس نشان ميدهند زن باردار هنگام مرگ ۲۰ تا ۳۰ سال داشته است
الكساندر ناگل، دستيار پژوهشي بخش انسانشناسي موزهي ملي تاريخ طبيعي اسميتسونيان موميايي باردار را يافتهاي منحصربهفرد ميداند. متون باستان انديشه متخصصيناتهايي را دربارهي زنان باردار در مصر باستان ارائه ميدهند اما پژوهشهاي بعدي به شفافيت اين انديشه متخصصيناتها كمك كردند. پاپيروس يافتشده از ۱۸۲۵ پيش از ميلاد نشان ميدهند موادي مثل عسل و مدفوع كروكديل براي پيشگيري از بارداري به كار ميرفتند.
هنوز دادههاي كمي دربارهي مراقبتهاي بارداري در دوران باستان وجود دارد. به گفتهي دكتر ناگل، در دوران باستان تقريبا ۳۰ درصد از نوزادان در اولين سال زندگي خود جان خود را از دست ميدادند. او پس از يافتههاي مربوط به موميايي باردار، بيشتر به پژوهش دربارهي باورهاي مصريان دربارهي زندگي پس از مرگ كودكان متولدنشده علاقهمند شد. براي كسب دادههاي بيشتر دربارهي سلامت موميايي باردار نياز به پژوهشهاي بيشتري است. به اين منظور بايد از نمونههاي بافتهاي نرم استفاده كرد. به گفتهي دكتر اجموند:
از بافت نرم بسيار كوچكي استفاده ميشود؛ بهطوريكه بتوان هر تغيير اندكي در موميايي را ديد. اما هنوز بهدنبال مطالعه ساختار شيء هستيم.
دانشمندان اميدوار هستند با انتشار يافتهها بتوانند توجه فيزيكدانها و متخصص كارشناسان رشتههاي ديگر را جلب كنند و از آنها در مراحل بعدي پژوهش كمك بگيرند. به گفتهي دكتر اجموند:
اين پژوهش پايهي خوبي براي شروع پروژههاي بزرگتر دربارهي مومياييها محسوب ميشود؛ زيرا براي اجراي پروژههاي ميانرشتهاي به تعداد زيادي از دانشمندان نياز است.
هم انديشي ها