افراد با صحبت‌كردن معمولي هم مي‌توانند ويروس كرونا را منتقل كنند

سرفه يا عطسه ممكن است تنها راهي نباشد كه افراد عوامل بيماري‌زا نظير ويروس كروناي جديد را به ديگران منتقل مي‌كنند. به‌نقل از مطالعه‌اي تازه، صحبت‌كردن نيز مي‌تواند قطره‌هايي چنان كوچك را به بيرون پرتاب كند كه قادر به باقي‌ماندن در هوا به‌مدت هشت تا ۱۴ دقيقه هستند. ممكن است به كمك اين پژوهش كه روز چهارشنبه در نشريه‌ي PNAS منتشر شد، توضيح داد كه افراد بي‌علامت يا داراي علائم خفيف چگونه در سكونتگاه‌هاي بسته نظير دفاتر، خانه‌هاي سالمندان، كشتي‌هاي تفريحي و ديگر فضاهاي محدود، ديگران را آلوده مي‌كنند.

باوجود اهميت مطالعه جديد، شرايط آزمايشي آن بايد در موقعيت‌هاي بيشتر در دنياي واقعي تكرار شود و پژوهشگران هنوز نمي‌دانند كه چه مقدار ويروس بايد از فردي به فرد ديگر منتقل شود تا عفونت رخ دهد. بااين‌حال، يافته‌هاي پژوهش جديد بر ضرورت پوشيدن ماسك و رعايت ديگر اقدامات احتياطي در محيط‌هاي يادشده به‌منظور كاهش انتشار ويروس كرونا تأكيد مي‌كند.

دانشمندان موافق‌اند كه ويروس كرونا در اغلب موارد با قرارگيري درمعرض قطرات بسيار كوچك تنفسي از فرد به فرد منتقل مي‌شود. اين قطرات وقتي از بدن فرد خارج شوند، معمولا پس از طي فاصله‌ي كمتر از دو متر روي زمين سقوط مي‌كنند. قطرات ممكن است روي سطوحي نظير دستگيره‌ي در بنشينند و سپس افراد با لمس ذرات ويروسي باقي‌مانده، آن‌ها را به صورتشان منتقل كنند؛ اما برخي قطرات مي‌توانند در هوا باقي بمانند و افراد آن‌ها را استنشاق كنند.

آزمايش‌هاي دقيق نشان داده است كه سرفه يا عطسه‌كردن چگونه مي‌تواند انفجاري از هواي تركيب‌شده با بزاق يا مخاط توليد كند كه درصورت بيمار بودن فرد، قادر است صدها ميليون ذره‌ي ويروسي را به درون هوا بفرستد. يك سرفه مي‌تواند نزديك به ۳ هزار قطره‌ي تنفسي بيرون دهد؛ درحالي‌كه با عطسه‌كردن ممكن است تا ۴۰ هزار قطره توليد شود.

پژوهشگران مؤسسه ملي ديابت و بيماري‌هاي كليوي و گوارشي و دانشگاه پنسيلوانيا براي آنكه دريابند چه مقدار قطره درجريان گفتگويي معمولي توليد مي‌شود، از داوطلبان خواستند تا واژگان «سالم بمان» را چندين بار تكرار كنند. درحالي كه شركت‌كنندگان در انتهاي باز جعبه‌اي مقوايي صحبت مي‌كردند، پژوهشگران درون آن را ليزرهاي سبز روشن و انفجار قطرات توليدشده به‌دست افراد را رديابي كردند.

نور ليزر پراكندگي قطرات را در محيط آزمايشي نشان مي‌دهد

اسكن‌هاي ليزر نشان داد كه درحين صحبت، تقريبا ۲۶۰۰ قطره‌ي كوچك در ثانيه توليد شد. وقتي پژوهشگران برپايه‌ي مطالعات پيشين، مقدار و اندازه‌ي قطرات توليدشده در حجم‌هاي مختلف را مطالعه كردند، دريافتند كه بلندتر صحبت‌كردن مي‌تواند قطرات بزرگتر و همچنين بيشتري توليد كند. هرچند دانشمندان قطرات گفتاري توليد‌شده به دست افراد بيمار را ثبت نكردند، مطالعات پيشين مقدار دقيق مواد ژنتيكي ويروس كرونا را كه مي‌توان در مايعات دهان بيماران معمولي يافت كرد، محاسبه كرده‌اند. براساس اين يافته، پژوهشگران برآورد كردند كه يك دقيقه صحبت‌كردن با صداي بلند مي‌تواند دست‌كم هزار قطره‌ي حاوي ويروس توليد كند.

پژوهشگران همچنين دريافتند كه هرچند قطرات كوچك به‌محض خروج از دهان فرد دراثر خشك‌شدن كوچك مي‌شوند، همچنان مي‌توانند به‌مدت هشت تا ۱۴ دقيقه در هوا شناور بمانند. آن‌طور كه نويسندگان در مطالعه نوشته‌اند «اين مشاهدات تأييد مي‌كند كه احتمال درخورتوجهي وجود دارد كه صحبت‌كردن معمولي به انتقال هوابرد ويروس در محيط‌هاي محدود منجر شود.»

پژوهشگران ادغان دارند كه آزمايش آن‌ها در محيط كنترل‌شده با هواي راكدي انجام شده كه ممكن است بازتاب‌دهنده‌ي  آن چيزي نباشد كه در اتاق‌هاي داراي تهويه‌ي مناسب رخ مي‌دهد؛ اما آن‌ها همچنان معتقدند كه مقادير گزارش‌شده در پژوهش «به‌طرز محافظه‌كارانه تخمين‌هاي حد پايين» هستند؛ زيرا برخي افراد بار ويروسي بالاتر دارند؛ بدين معنا كه ممكن است قطراتي با چندهزار ذره‌ي ويروسي بيشتر از حد متوسط توليد كنند.

• ابهام برسر انتشار آئروسل: ويروس كرونا واقعا از طريق هوا منتقل مي‌شود؟
• هرآنچه بايد ندگاري ويروس كرونا روي سطوح مختلف بدانيد

مركز كنترل و پيشگيري از بيماري‌ها مي‌گويد حفظ دست‌كم دو متر فاصله از ديگران مي‌تواند به افراد كمك كند تا از تماس با قطرات تنفسي جلوگيري كنند و خطر عفونت را پايين بياورند؛ اما به‌گفته‌ي بسياري از دانشمندان، قطرات بسته به فشار پرتاب، دماي محيط پيرامون، وجود جريان هواي احتمالي با توانايي حمل آن‌ها تا مسافت‌هاي دورتر و ديگر شرايط، مي‌توانند بيش از دو متر نيز حركت كنند. دانشمندان همچنين درحال مباحثه دراين‌باره هستند كه آيا ويروس كرونا قادر است ازطريق قطرات كوچك‌تر از يك‌دهم عرض موي انسان يا آئروسل‌ها نيز منتقل شود، آيا مي‌تواند معلق بماند يا ازطريق هوا مسافتي طولاني‌تر را طي كند يا نه.

در مطالعه‌اي ديگر، نويسندگان همين پژوهش اخير نشان دادند كه صرفا بيان برخي حروف مي‌تواند مقادير بسيار چشمگيرتري از ذرات تنفسي را توليد كند. به‌عنوان مثال حرف «th» در واژه‌ي «healty» به‌نحو بسيار موثري قادر به توليد قطرات گفتاري است. مقاله‌اي ديگر كه در ماه ژانويه به‌دست پژوهشگران دانشگاه كاليفرنيا ديويس منتشر شد، دريافت كه حرف صدادار «e» در واژه‌ي «need» بيش از حرف «a» در واژه‌ي «saw» يا «o» در «mood» قطره‌ي تنفسي توليد مي‌كند.

آنچه پژوهشگران هنوز نمي‌دانند اين است كه آيا تمام قطرات توليدشده دراثر صحبت، عطسه و سرفه، ذرات ويروسي را حمل مي‌كنند؛ آيا همگي به‌يك اندازه عفوني هستند يا مقاديري مشخص از ويروس بايد منتقل شود تا فرد با تنفس آن بيمار شود. بااين‌حال، مطالعه‌ي جديد ضرورت رعايت فاصله‌ي فيزيكي از ساير افراد را به‌منظور كمك به كاهش انتشار ويروس كرونا تقويت مي‌كند. اين پژوهش همچنين بر اهميت پوشيدن ماسك درهنگام برقراري تعاملات اجتماعي تأكيد مي‌كند.