عكاسي پرتره چيست؛ هر آنچه براي شروع بايد بدانيد

تابه‌حال به اين فكر كرديد كه اي كاش مي‌توانستيد عكس‌هاي بهتري از دوستان يا خانواده‌ي خود بگيريد؟ آيا از ديدن تصاوير پرتره‌ي عكاسان حرفه‌اي لذت مي‌بريد؛ اما نمي‌توانيد به نتايج مشابهي برسيد؟ آيا درباره‌ي انتخاب تجهيزات متنوع عكاسي گيج شديد و نياز به راهنما داريد؟ اگر پاسختان به يكي از پرسش‌هاي فوق يا تمام آن‌ها مثبت است، در اين مقاله با ما همراه باشيد.

عكاسي پرتره به معني ثبت ماهيت، شخصيت، هويت و نگرش افراد با استفاده از پس‌زمينه‌ها، نورپردازي و ژست است. با اينكه اين تعريف به‌انديشه متخصصين ساده مي‌رسد، عكاسي پرتره مي‌تواند يكي از چالشي‌ترين انواع عكاسي باشد. وقتي يك عكاس پرتره بتواند كاراكتر سوژه‌ي خود را به خوبي به تصوير بكشد، تجهيزاتي كه به كار مي‌‌برد اهميت چنداني ندارد؛ گرچه داشتن جديدترين تجهيزات هم بي‌تأثير نيست.

در عكاسي مي‌توانيد از هر تجهيزاتي كه داريد، استفاده كنيد. صرف‌انديشه متخصصين از اينكه از موبايل هوشمند، دوربين كامپكت، دوربين بدون آينه، كراپ سنسور، فول فريم يا دوربين‌هاي فيلم قديمي استفاده مي‌كنيد، مي‌توانيد تصاوير زيبايي از دوستان و خانواده‌ي خود ثبت كنيد. در نتيجه، اجازه ندهيد ايدئال‌گرايي به تجهيزات شما را از عكاسي منصرف كند. تقريبا در هر شرايطي مي‌توانيد از اين راهنما براي بهبود عكاسي پرتره استفاده كنيد. از سوي ديگر، داشتن تجهيزات كافي مي‌تواند كار شما را آسان‌تر كند. علاوه‌بر تجهيزاتي مثل بدنه‌ي دوربين يا تجهيزات ساده‌اي مثل كارت حافظه، لازم است به چند نمونه‌ از تجهيزات ضروري عكاسي پرتره در اين راهنما اشاره كنيم.

اگر از دوربين DSLR استفاده مي‌كنيد، بايد به خاطر داشته باشيد كه لنزهاي مختلف نتايج كاملا متفاوتي را به‌وجود مي‌آورند و بر كيفيت تصاويرتان تأثير مي‌گذارند. اغلب عكاس‌ها لنزهاي پرايم را براي عكاسي پرتره ترجيح مي‌دهند؛ گرچه لنزهاي اخبار تخصصي هم به‌دليل تنظيم فاصله‌ي كانوني خروجي‌هاي متنوعي را به‌وجود مي‌آورند. صرف‌انديشه متخصصين از اينكه عكاسي عروسي يا ورزشي را انجام مي‌دهيد، گاهي فاصله‌ي سوژه از لنز تأثير چشمگيري بر خروجي تصوير مي‌گذارد. در چنين شرايطي، استفاده از لنز اخبار تخصصي بهترين انتخاب براي عكاسي از افراد است. درادامه به برخي لنزهاي پركاربرد عكاسي پرتره اشاره مي‌كنيم.

• لنز ۳۵ ميلي‌متري: اين فاصله‌ي كانوني براي پرتره‌هاي قديمي در ابعاد سروشانه مناسب نيست؛ بلكه براي عكاسي از افراد همراه با محيط اطراف مناسب است. لنز ۳۵ ميلي‌متري (روي كراپ سنسور يا APS-C) شباهت زيادي به زاويه‌ي ديد چشم انسان دارد. درنتيجه، براي ثبت اتفاق‌ها و رويدادهاي محيط اطراف بهترين انتخاب است. به‌همين‌دليل، از اين لنز در ژانرهايي مثل عكاسي خياباني زياد استفاده مي‌شود.
• لنز ۵۰ ميلي‌متري: بسياري از عكاس‌ها دركنار كيت لنز خود لنز ۵۰ ميلي‌متري را هم مي‌خرند. ارزش و انعطاف لنز ۵۰ ميلي‌متري قابل رقابت نيست؛ زيرا مي‌توان در گشودگي‌هاي ديافراگم f/1.8 يا f/1.4 با اين لنز عكاسي كرد. اگر از بدنه‌ي فول فريم استفاده مي‌كنيد، لنز ۵۰ ميلي‌متر براي تصاوير خانوادگي مفيد است؛ اما اگر از دوربين كراپ سنسور استفاده مي‌كنيد، فاصله‌ي كانوني اين لنز براي ثبت تصاوير پرتره عالي است.
• لنز ۸۵ ميلي‌متر: اغلب لنزهاي ۸۵ ميلي‌متري از انعطاف بالايي برخوردار هستند و اجازه مي‌دهند كل فريم را با چهره‌ي سوژه پر كنيد يا كل بدن بدون هيچ اعوجاجي در تصوير قرار بگيرد. درواقع فاصله‌ي كانوني ۸۵-۱۰۵ ميلي‌متر، فاصله‌ي ايدئال براي ثبت تصاوير پرتره است؛ زيرا در اين فاصله تصاوير انحراف و كج‌نمايي كمتري دارند. علاوه‌بر‌اين، فشرده‌سازي لنز ۸۵ ميلي‌متري باعث مي‌شود پس‌زمينه نزديك‌تر به سوژه به‌انديشه متخصصين برسد كه خروجي آن تصاوير پرتره‌ي زيبا و چشمگير است.

• لنز سيگما آرت ۳۵-۱۸ ميلي‌متر f/1.8: اين لنز كه براي دوربين‌هاي كراپ‌سنسور طراحي شده است، داراي طيفي از فاصله‌هاي كانوني محبوب براي عكاسي از افراد است. علاوه‌براين، توانايي عكاسي در f/1.8 باعث مي‌شود اين لنز به گزينه‌اي ايدئال براي عكاسي از افراد و عكاسي پرتره تبديل شود.
• لنز ۲۰۰-۷۰ ميلي‌متر: براي عكاسي از مراسم ازدواج يا به‌طوركلي عكاسي از رويدادها اين لنز به‌دليل انعطاف بالا در ثبت تصاوير پرتره در فواصل كانوني مختلف، گزينه‌ي ايدئال عكاس‌ها است. طيف فاصله‌ي كانوني ۷۰-۲۰۰ ميلي‌متر در موقعيت‌هايي كه بخواهيد احساسات خالصانه را بدون نزديك شدن به سوژه‌ها ثبت كنيد، مفيد است.

با مطالعه لنزهاي مختلف عكاسي پرتره، به ياد داشته باشيد براي رسيدن به پس‌زمينه‌اي تاز و زيبا در پرتره‌ها، به لنزي نياز داريد كه تصاوير را در گشودگي‌هاي ديافراگم f/1.2 و f/2.8 ثبت كند. لنزهايي كه چنين تنظيماتي دارند، معمولا گران‌ارزش تر هستند؛ اما ارزش صرف هزينه را دارند.

اگر با دوربين كراپ‌سنسور عكاسي مي‌كنيد، بايد فاصله‌ي كانوني لنز خود را در ضريب كراپ (عددي مثل ۱.۵ يا ۱.۶) ضرب كنيد تا فاصله‌ي كانوني لنز را براي دوربين خود به‌دست بياوريد. براي مثال، اگر لنز ۳۵ ميلي‌متري را روي يك دوربين كراپ‌سنسور قرار دهيد، در‌واقع مانند اين است كه از لنز ۵۰ ميلي‌متري استفاده مي‌كنيد.

لنز ۱۷ ميلي‌متري در تصوير بالا ظاهري عجيب به مدل داده است

لنز ۷۰ ميلي‌متري ظاهري طبيعي‌تر را به مدل بخشيده است

• رفلكتورها: با يك كيت رفلكتور پنج در يك، مي‌توانيد انواع موقعيت‌هاي نورپردازي را به‌وجود بياوريد. رفلكتورها نه‌تنها براي انعكاس نور سرد و گرم به سوژه مناسب هستند؛ بلكه قابليت جذب نور و برطرف كردن اشكالات نور هنگام عكاسي از يك تا سه نفر را هم دارند.
• منابع نور : حتي اگر در فضاي باز و در نور طبيعي از افراد عكاسي مي‌كنيد، مي‌توانيد از منابع نور جايگزين هم براي نورپردازي استفاده كنيد. اين منابع نور عبارت‌اند از: فلش جانبي، رينگ لايت و نورهاي استوديويي. در بخش نورپردازي اين مقاله، با جزئيات بيشتري به معرفي اين نورها مي‌پردازيم. به‌طوركلي منبع نور مي‌تواند به‌شكل چشمگيري انعطاف عكاسي را افزايش دهد.

دو مورد از متداول‌ترين حالت‌هاي دوربين براي عكاسي پرتره عبارت‌اند از: اولويت ديافراگم (Aperture Priority) و اولويت شاتر (Shutter Priority).

با انتخاب حالت اولويت ديافراگم، تنها كافي است گشودگي ديافراگم را تغيير دهيد تا دوربين بقيه‌ي تنظيمات را انجام دهد. همچنين، مي‌توانيد ايزو را هم به‌دلخواه تغيير دهيد؛ اما مي‌توانيد اين گزينه را به دوربينتان واگذار كنيد. با انتخاب گشودگي ديافراگم كوچك (f/1.8)، بخش كمتري از تصويرتان در فوكوس قرار مي‌گيريد. به‌همين‌ترتيب، وقتي عدد بزرگ‌تري را براي گشودگي ديافراگم انتخاب كنيد (f/8)، بخش زيادي از تصوير در فوكوس قرار مي‌گيرد. اگر مي‌خواهيد تصوير پرتره با پس‌زمينه‌ي تار را ثبت كنيد، بايد در گشودگي‌هاي ديافراگم بسيار عريض مثل f/1.8 عكاسي كنيد.

بااين‌حال، اضافه شدن تعداد سوژه‌ها فوكوس دقيق‌تر را دشوار مي‌سازد. به‌عنوان قانون كلي براي عكاسي از گروه كوچكي از افراد، عدد گشودگي ديافراگم نبايد از تعداد سوژه‌ها كمتر باشد. براي مثال، اگر از دو سوژه عكاسي مي‌كنيد مي‌توانيد گشودگي ديافراگم را برابر با f/2 يا بيشتر قرار دهيد. اگر از خانواده‌اي سه‌نفره عكاسي مي‌كنيد، مي‌توانيد تنظيمات گشودگي ديافراگم را روي f/3 يا بيشتر قرار دهيد؛ به‌ويژه اگر تمام افراد روي يك سطح قرار ندارند. حالت اولويت ديافراگم انتخاب خوبي براي عكاسي پرتره يا عكاسي از گروه كوچكي از افراد است كه در آن سوژه‌ها زياد حركت نمي‌كنند.

حالت اولويت شاتر براي عكاسي از سوژه‌هاي متحرك در اولويت است. صرف‌انديشه متخصصين از اينكه از بازي فوتبال عكاسي مي‌كنيد، مي‌خواهيد لحظه‌اي را شكار كنيد، عكسي خانوادگي را ثبت يا عكاسي خياباني را تمرين كنيد، حالت اولويت شاتر روش خوبي براي توقف حركت يا تأكيد بر حركت در عكاسي از افراد است.

به‌طوركلي مي‌توانيد دو قانون را در انتخاب حالت عكاسي پرتره رعايت كنيد:

• اگر دوربينتان روي سه‌پايه قرار دارد، مي‌توانيد با حالت دستي هم عكاسي كنيد
• اگر سه‌پايه نداريد، حالت اولويت ديافراگم را انتخاب كنيد.

معمولا دو قانون يادشده در ۹۵ درصد مواقع نتيجه‌بخش هستند. با استفاده از سه‌پايه سرعتتان خود‌به‌خود كاهش پيدا مي‌كند؛ در‌نتيجه مي‌توانيد در حالت دستي آزادانه و به‌دلخواه تنظيمات را تغيير دهيد؛ زيرا زمان بيشتري براي اين كار داريد. در حالت دستي، به‌خوبي مي‌توانيد به تفاوت‌هاي نوردهي در تنظيمات مختلف پي ببريد.

با استفاده از فوكوس تك‌نقطه‌اي، اجازه نمي‌دهيد دوربينتان نقاط ديگري را در فوكوس قرار دهد. اين حالت براي عكاسي از يك سوژه مناسب است. براي رسيدن به فوكوس مناسب سعي كنيد روي چشم سوژه فوكوس كنيد. اگر يكي از چشم‌ها به دوربين نزديك‌تر است، سعي كنيد روي آن فوكوس كنيد. همچنين، هنگام انتخاب فوكوس گزينه‌ي سينگل شات (AF-S) را انتخاب كنيد، نه فوكوس پيوسته؛ زيرا مي‌خواهيد فوكوس خودكار روي سوژه‌تان قفل شود و نمي‌خواهيد سوژه را رديابي كنيد.

تنظيمات دوربين: f/2.8، ايزو ۲۰۰، سرعت شاتر:۱/۴۰۰. در اين تصوير فوكوس روي چشمي كه به دوربين نزديك‌تر است قرار دارد.

به‌طوركلي، عكاسي به معني نقاشي با نور است. بر‌‌‌اساس چنين تعريفي درك كافي از انواع منابع نور و حداكثر استفاده از آن‌ها براي يك عكاس ضروري است. در نورپردازي استوديو، همه‌چيز تحت كنترل است و با استفاده از نورهاي مصنوعي مي‌توان جلوه‌هاي متفاوتي را خلق كرد؛ اما در فضاي باز بايد با شناخت انواع نورهاي طبيعي حداكثر استفاده از آن‌ها را برد. همچنين، نورپردازي فضاي باز تا حد زيادي به سرعت و وقت‌شناسي عكاس وابسته است.

يكي از ابتدايي‌ترين انواع نورپردازي نور طبيعي است. همان‌طوركه از اين تعريف ساده پيدا است، نور طبيعي از خورشيد سرچشمه مي‌گيرد و هيچ سرچشمه‌ي ديگري ندارد. از نور طبيعي مي‌توان در فضاي باز و فضاي بسته و محيط‌هايي مثل كنار پنجره از نور طبيعي براي عكاسي استفاده كرد.

ماهيت ايستا و كنترل‌شده‌ي استوديو موقعيتي ايدئال را براي ثبت تصاوير پرتره فراهم مي‌كند. همه‌چيز سر جاي خود قرار دارد و كافي است تنظيمات را تغيير دهيد؛ اما در فضاي باز تقريبا همه چيز متغير است: نور، رنگ‌ها، آب‌و‌هوا و بسياري از موارد ديگر.

عكاسي پرتره در فضاي باز مانند داشتن بومي سفيد است كه هر عنصر طبيعي رنگي جديد به آن مي‌افزايد. در فضاي باز همه‌چيز تحت كنترل قرار ندارد؛ اما عكاس ماهر مي‌تواند با رعايت نكات لازم خود را با شرايط وفق داده و به نتايج خوبي برسد.

براي عكاسي پرتره در فضاي باز به لنزي سريع نياز داريد كه فوكوس را با دقت زيادي انجام دهد. همچنين، ديافراگم بايد به‌اندازه‌ي كافي باز باشد. هرچقدر سريع‌تر عكاسي كنيد و گشودگي ديافراگم بازتري داشته باشيد، به پس‌زمينه‌هاي تارتري مي‌رسيد. به اين جلوه در عكاسي «بوكه» گفته مي‌شود. بوكه يكي از عناصر محبوب در عكاسي پرتره‌ي كنوني است كه جزئيات پس‌زمينه را حذف مي‌كند و باعث مي‌شود سوژه به چشم بيايد.

نورپردازان آماتور معمولا فكر مي‌كنند روزهاي آفتابي به‌معني دسترسي به نور بيشتر و نور زياد چيز خوبي است. با‌اين‌حال، عكس اين مسئله صادق است. هر چقدر نور بيشتري داشته باشيد، امكان برخورد نورهاي ناخواسته به لنز و ايجاد درخشش‌ها و سايه‌هاي اضافي افزايش مي‌يابند. از طرفي روزهاي ابري نور طبيعي‌تر و پخش‌تري را فراهم مي‌كنند و عكس جلوه‌ي تميزتري پيدا مي‌كند. اگر در روزهاي آفتابي عكاسي مي‌كنيد و انتخاب ديگري نداريد، مي‌توانيد در سايه عكاسي كنيد يا از رفلكتور (بازتا‌ب‌دهنده‌ي نور) براي از بين بردن نورهاي اضافي بهره ببريد.

حتما تابه‌حال اصطلاح ساعت طلايي را شنيده‌ايد. به بيان ساده، ساعت طلايي به ساعتي گفته مي‌شود كه خورشيد در افق پايين مي‌رود. اين ساعت درست قبل از غروب خورشيد رخ مي‌دهد. با پايين رفتن خورشيد نور در جوّ زمين پخش مي‌شود؛ به‌طوري‌كه نوري نارنجي رنگ و خوشايند را به‌وجود مي‌آورد.

در عكاسي فضاي باز، مي‌توانيد از رفلكتورها يا بازتاب‌دهنده‌هاي طبيعي اطراف خود براي ارتقاي كيفيت عكس استفاده كنيد. برخي از اين رفلكتورها عبارت‌اند از:

• كاميون‌هاي حمل بار سفيد
• ديوارهاي سفيد ساختمان
• خودروهاي سفيد
• شن سفيد
• علامت‌ها و تابلوهاي سفيد
• ميزهاي سفيد

درصورت نبود، رفلكتور طبيعي مي‌توانيد از رفلكتور مصنوعي براي تنظيم بازتاب نور استفاده كنيد.

قانون آفتابي ۱۶ راهنمايي كلاسيك است كه از روزهاي عكاسي با فيلم به‌جا مانده است. بر‌‌‌اساس اين قانون، مي‌توانيد نوردهي مناسب را براي روزهاي آفتابي تنظيم كنيد. البته اين روزها تمام دوربين‌ها از امكانات نورسنجي برخوردار هستند؛ ولي اين قابليت‌ها در برخي موقعيت‌ها دقت خوبي ندارند. در يك روز آفتابي، مقدار گشودگي ديافراگم را روي f/16 قرار دهيد. بر اساس اين معادله، سرعت شاتر عكس ايزو خواهد بود. براي مثال، اگر ايزو برابر با ۱۰۰ و گشودگي ديافراگم روي f/16 تنظيم شده باشد، سرعت شاتر بايد ۱/۱۰۰ باشد و اگر ايزو روي ۲۰۰ و گشودگي ديافراگم همان f/16 باشد، سرعت شاتر بايد ۱/۲۰۰ باشد. در روزهاي ابري، مي‌توانيد از f/8 استفاده كنيد.

فرمت RAW به فرت فايل غيرفشرده‌اي گفته مي‌شود كه اغلب دوربين‌هاي DSLR از آن برخوردار هستند. حتي در حالتي كه به‌صورت دستي با دوربين DSLR عكاسي مي‌كنيد، دوربين باز‌هم بخشي از كنتراست رنگي و نوردهي را به‌صورت خودكار تنظيم مي‌كند. دوربين معمولا عكس‌ها را در حالت پيش‌فرض JPG فشرده‌سازي مي‌كند؛ اما با تنظيم دوربين روي حالت RAW مي‌توانيد تمام داده‌هاي عكس را حفظ كنيد و در ويرايش نهايي آن‌ها را تغيير دهيد.

گزينه‌ي ديگر نورپردازي، نورپردازي استوديويي است. در نورپردازي استوديويي، مي‌توانيد از تجهيزاتي مثل فلش، نور ايستاده و ديگر منابع نور مصنوعي به‌عنوان منبع نور اصلي عكاسي استفاده كنيد. يكي از مزاياي اصلي نورپردازي استوديويي كنترل آسان نور و نبود معيارهايي مثل آب‌و‌هوا است. نورپردازي استوديويي مي‌تواند براي خلق تصاويري با كنتراست بالا بسيار مفيد باشد. يادگيري نورپردازي استوديويي با نورپردازي طبيعي متفاوت است.

در نورپردازي استوديويي، از الگوهاي نورپردازي استفاده مي‌شود. الگوهاي نورپردازي به توزيع نور و سايه روي چهره و ايجاد اشكال مختلف گفته مي‌شود. چهار الگوي رايج براي نورپردازي پرتره وجود دارند:

• نورپردازي يك طرفه (split lighting)
• نورپردازي حلقه (loop lighting)
• نورپردازي رامبراند (Rembrandt lighting)
• نورپردازي پروانه‌اي (Butterfly lighting)

در نورپردازي يك‌طرفه، همان‌طوركه از نامش پيدا است، تنها يك سمت صورت روشن است و سمت ديگر در سايه قرار مي‌گيرد. اين نوع نورپردازي معمولا براي ساخت تصاوير دراماتيك مثل پرتره‌ي هنرمند يا موسيقي‌دان به‌كار مي‌رود. نور يك‌طرفه براي آقايان مناسب‌تر است و ظاهري مردانه‌تر را به آن‌ها مي‌بخشد؛ با‌اين‌حال، هيچ قانون خاصي براي متخصصد اين نوع نور وجود ندارد.

براي رسيدن به اين نورپردازي منبع نور را در زاويه‌ي ۹۰ درجه در سمت چپ يا راست سوژه و كمي پشت سر او قرار دهيد. قراردادن نور نسبت به سوژه به چهره‌ي او بستگي دارد. بايد مطالعه كنيد كه نور چگونه روي چهره مي‌نشيند و موقعيت آن را بر همين اساس تغيير دهيد.

نورپردازي حلقه با ايجاد سايه‌اي كوچك روي بيني و گونه‌هاي سوژه به‌وجود مي‌آيد. براي خلق اين نوع نورپردازي، بايد منبع نور كمي بالاتر از سطح چشم و در زاويه‌ي ۳۰ تا ۴۵ درجه از دوربين قرار بگيرد. در اين نوع نورپردازي، سايه‌ي بيني و گونه نبايد به يكديگر برسند. سعي كنيد سايه‌ي كوچكي را ايجاد كنيد؛ اما به‌ياد داشته باشيد هرچقدر منبع نور بيشتر شود، سايه‌هاي عجيب‌تري به‌وجود مي‌آيند. نورپردازي حلقه متداول‌ترين روش نورپردازي در استوديو است.

نام اين نوع نورپردازي برگرفته از رامبراند نقاش مشهور است؛ زيرا او هميشه از اين الگوي نورپردازي براي ترسيم سوژه‌هايش استفاده مي‌كرد. نورپردازي رامبراند را مي‌توان بر‌‌‌اساس مثلث نور روي گونه شناسايي كرد. بر‌‌خلاف نورپردازي حلقه كه در آن سايه‌ي بيني و حلقه به يكديگر نمي‌رسند، در اين الگوي نورپردازي اين دو به‌هم مي‌رسند و مثلثي از نور را در ميان به‌وجود مي‌آورند.

براي رسيدن به جلوه‌ي صحيح نورپردازي رامبراند، بايد مطمئن شويد سمت سايه‌ي تصوير داراي نور است؛ در‌غير‌اين‌صورت چشم حالتي مُرده و رنگ‌پريده خواهد گرفت. نورپردازي رامبراند جلوه‌اي زيبا را خلق مي‌كند و حسي تاريك را به تصوير مي‌بخشد.

نورپردازي پروانه به‌دليل شكل سايه‌اي كه زير بيني به‌وجود مي‌آورد، به اين صورت نام‌گذاري شده است. با قراردادن منبع نور در بالاي سوژه و پشت دوربين، مي‌توان اين نوع نور را به‌وجود آورد. از اين نوع نور براي خلق تصاوير جذاب و ايجاد سايه زير گونه‌ها و چانه استفاده مي‌شود. نورپردازي پروانه براي سوژه‌هاي مسن‌تر هم مناسب است؛ زيرا بيشتر از نورپردازي يك‌طرفه بر چروك‌ها تأكيد مي‌كند.

علاوه‌بر تنظيمات دوربين و نور، تركيب‌بندي هم نقش بسزايي در كيفيت تصاوير پرتره دارد. اولين پرسشي كه در انتخاب محيط بايد از خود كنيد، اين است كه مي‌خواهيد داستاني را روايت يا معنايي احساسي را منتقل كنيد؟ هدفتان هرچه باشد، انتخاب تركيب‌بندي و پس‌زمينه‌ي مناسب در انتقال پيام به كمكتان مي‌آيد.

خطوط راهنما در عكاسي مانديشه متخصصينه اهميت زيادي دارند. از اين خطوط مي‌توان در عكس‌هاي پرتره هم براي خلق عكس‌هاي چشمگير استفاده كرد. اين خطوط به افزايش عمق به عكس كمك و چشم مخاطب را به‌سمت سوژه‌ها هدايت و احساسي سه‌بعدي را به عكس اضافه مي‌كنند. مي‌توانيد از حصارها، پرچين‌ها، مسيرها، درخت‌ها و خطوط كنار خيابان به‌عنوان خطوط راهنما استفاده كنيد.

اگر سوژه‌هايتان را درمقابل برگ‌هاي نورپردازي‌شده قرار دهيد، به تصاوير جذابي مي‌رسيد. همچنين، مي‌توانيد از برگ‌ها به‌عنوان قاب تصاوير استفاده كنيد. در اين شرايط، بهتر است از نورسنجي نقطه‌اي براي رسيدن به نوردهي مناسب چهره‌ها و اجتناب از سيلوئت استفاده كنيد. با استفاده از رفلكتور هم مي‌توانيد نور اضافي را منحرف كنيد.

يك درِ چوبي شايد پس‌زمينه‌اي جذاب نباشد؛ اما بافت‌هاي روي آن مي‌توانند به افزايش كنتراست تصوير و به‌چشم‌آمدن سوژه كمك كنند. همچنين، ديوارهاي مخروبه يا خطوط موازي تكرارشونده پس‌زمينه‌ها و تركيب‌بندي‌هاي خوبي ايجاد مي‌كنند.

مغز انسان علاقه دارد بخش‌هاي پازل را كنارهم بگذارد. به‌همين‌دليل، عناصر يك عكس را مانند يك پازل كنارهم قرار مي‌دهد. براي مثال، مغز به‌دنبال اشكالي مثل مثلث، دايره، مستطيل يا مربع مي‌رود. تركيب‌بندي با استفاده از اشكال هندسي به ايجاد نظم و هارموني در تصوير كمك مي‌كند. اشكال هندسي را تقريبا مي‌توانيد در هر جايي پيدا كنيد. اشكال هندسي اغلب مبناي هنر مدرن را تشكيل مي‌دهند.

براي افزودن عمق و حسي سه‌بعدي به عكس‌ها بايد چشم بيننده را به پيش‌زمينه، ميان‌زمينه و پس‌زمينه هدايت كنيد. در تصوير ذيل، بخش‌هاي پراكنده‌ي چمن مي‌توانند به‌عنوان پيش‌زمينه عمل كنند. كودك در ميان‌زمينه و نور خورشيد كه از ميان برگ درختان عبور كرده، در پس‌زمينه قرار مي‌گيرد.

خيابان‌هاي درختي به‌دليل ايجاد جلوه‌هاي تكراري و منظم مي‌توانند جلوه‌هاي زيبايي به‌وجود بياورند. همچنين، سايه‌ي لازم را در طول مسير ايجاد مي‌كنند. مسير درختان مي‌تواند به افزايش عمق تصوير كمك كند. از لنزهاي اخبار تخصصي مي‌توانيد براي ايجاد جلوه‌اي تونلي در خيابان‌هاي درختي استفاده كنيد.

تفاوت زيادي بين ثبت تصوير فوري از افراد و خلق پرتره‌ وجود دارد. اغلب اوقات اين تفاوت به رابطه‌ي بين عكاس و سوژه‌ي عكس برمي‌گردد. معمولا مدل‌هاي حرفه‌اي به‌خوبي با اصول ژست‌گرفتن و قرارگرفتن مقابل دوربين آشنايي دارند؛ اما همه با مدل‌ها كار نمي‌كنند. سوژه‌ي بسياري از عكاس‌ها مردم عادي هستند كه هيچ تجربه‌اي در ژست‌گرفتن يا كنترل چهره مقابل دوربين ندارند. درادامه، به نكاتي براي بهترشدن ژست سوژه و چگونگي قرار گرفتن مقابل دوربين اشاره مي‌كنيم.

بسياري از افراد مو را بخش قابل‌كنترلي از عكس نمي‌دانند؛ اما مي‌توان به‌راحتي حالت مو را كنترل كرد. موي بد اولين چيزي است كه انديشه متخصصين مخاطب را در عكس به خود جلب مي‌كند. حالا فرض كنيد كه مي‌خواهيد با كمترين امكانات و بدون وجود آرايشگر يا گريم به بهترين عكس پرتره برسيد. در درجه‌ي اول، سعي كنيد موها را روي شانه قرار ندهيد (شماره‌ي ۱ در تصوير). در تصوير ذيل، پنج مدل ديگر براي حالت‌دادن مو براي عكاسي پرتره ارائه شده‌اند:

• كل موها پشت شانه قرار داده شوند
• كل موها جلو شانه قرار داده شوند
• بخشي از موها يك طرف قرار بگيرند (سمت چپ يا راست)
• موها بسته شوند

دقت كنيد درهرصورت بايد از تصوير شماره‌ي ۱ اجتناب كنيد. انتخاب ديگر حالت‌هاي مو به مدل و ظاهر مدانديشه متخصصينتان بستگي دارند. معمولا شماره‌هاي چهار و پنج ظاهري طبيعي‌تر به مو مي‌دهند.

وقتي شخصي در حالت عادي مي‌ايستد، معمولا چربي‌ها زير چانه‌ي او جمع مي‌شوند؛ در‌نتيجه خروجي نهايي چهره‌اي رو به بالا است كه بيشترين بخش سوراخ‌هاي بيني در آن ديده مي‌شوند و ظاهر جذابي ندارد. سعي كنيد از مدل بخواهيد سر خود را به‌سمت جلو بياورد. تصاوير زير قبل و بعد از تنظيم چانه را از روبه‌رو و نيم‌رخ نشان مي‌دهند. گاهي به اين تكنيك ژست‌گرفتن تكنيك لاك‌پشت هم گفته مي‌شود؛ زيرا سر مانند لاك‌پشتي از لاكش بيرون مي‌آيد. شايد اين ژست براي سوژه كمي ناراحت‌كننده باشد؛ اما درعوض نتايج خوبي را به‌دنبال دارد.

همين تكنيك را مي‌توان براي سوژه‌هاي مرد هم اعمال كرد. حالت معمولي قرارگرفتن سر زياد براي عكس مناسب نيست.

در حالت عادي، ايستادن بازوها به‌انديشه متخصصين مسطح و تخت مي‌رسند و همين مسئله اشكالاتي به‌وجود مي‌آورد. در درجه‌ي اول، ظاهر عجيب و ناراحتي در عكس به‌وجود مي‌آيد. همچنين، اين حالت باعث مي‌شود بازوها بزرگ‌تر از حالت واقعي برسند.

در اين صورت، از سوژه بخواهيد به‌اندازه‌ي يك يا دو سانتي‌متر بازوي خود را بالا بياورد؛ به‌گونه‌اي كه حالت شناور داشته باشد و به كمر او نچسبد. همچنين، مي‌توانيد دست‌ها را به‌گونه‌اي حالت دهيد كه در موقعيتي متفاوت قرار بگيرند؛ به‌صورتي‌كه دست روي مفصل ران قرار بگيرد.

همه دوست دارند در تصاوير لاغرتر به‌انديشه متخصصين برسند. يكي از راهكارها حالت‌دادن به كمر است. در تصوير زير، مدل دست‌هاي خود را روي مفاصل ران خود قرار داده است. در تصوير سمت چپ، بازويي كه در پشت قرار دارد، هيچ فاصله‌اي با كمر ندارد. در اين صورت، از مدل بخواهيد كمي بازوي پشت خود را به‌سمت جلو خم كند تا بتوانيد فضاي بين بازو و كمر را ببينيد. در اين صورت، كمر چاق‌تر از حالت عادي به‌انديشه متخصصين نمي‌رسد. به‌طوركلي هر چيزي كه در پس‌زمينه‌ي سوژه باعث بزرگ‌ نشان‌دادن آن شود، عنصري مزاحم است. نمونه‌هاي ديگر سوژه‌هايي هستند كه مقابل تنه‌هاي درخت يا تيرهاي چراغ مي‌ايستند.

اين نكته بسيار ساده، اما مهم است. اگر سوژه مستقيما مقابل دوربين قرار بگيرد، بزرگ‌تر به‌انديشه متخصصين مي‌رسد. اين حالت مي‌تواند در عكاسي از بازيكن فوتبال يا مديرعامل شركتي بزرگ مفيد باشد؛ اما هنگام عكاسي پرتره و نشان‌دادن زيبايي مناسب نيست. از سوژه بخواهيد كمي بچرخد. در اين حالت، شانه‌ها باريك‌تر و لاغرتر به‌انديشه متخصصين مي‌رسند. در تصوير ذيل، مي‌توانيد طول سوژه در حالت عادي را با حالت ژست مقايسه كنيد.

اگر مي‌خواهيد ظاهري رؤيايي به عكس بدهيد؛ به‌گونه‌اي كه سوژه به دوربين نگاه نكند، لازم نيست به سوژه بگويد «آنجا را نگاه كن». سعي كنيد از شيء پشت‌سر خود براي هدايت مسير ديد سوژه استفاده كنيد. براي مثال، در تصوير سمت چپ عكاس از سوژه خواسته درِ كنار خود را نگاه كند. در اين حالت، سفيدي چشم‌هاي سوژه رو به دوربين قرار مي‌گيرند كه ظاهر خوبي ندارد. در عكس دوم (سمت راست)، عكاس از سوژه درخواست مي‌كند پنجره‌ي كنار در را نگاه كند. تغيير كوچكي در مسير چشم به‌وجود مي‌آيد و از شرّ بخش سفيدي خلاص مي‌شود.

اين حالت كمي پيچيده‌تر است؛ اما اهميت زيادي دارد. فرض كنيد نمي‌خواهيد تصويرتان كاملا نيم‌رخ باشد و فقط مي‌خواهيد نماي سه‌چهارم چهره را در قاب قرار دهيد. اگر خطي فرضي به‌سمت گوشه‌ي چهره بكشيد، خط نبايد بيني را قطع كند؛ اما اگر خط فرضي بيني را قطع كند منحني طبيعي چهره از بين مي‌رود. در اين حالت، جلوه‌ي پينوكيو به‌وجود مي‌آيد كه باعث كشيده‌تر‌شدن بيني مي‌شود. مي‌توانيد از مدل بخواهيد كمي به‌سمت شما بچرخد تا اين حالت برطرف شود و فضايي بين انتهاي دماغ و گوشه‌ي چهره به‌وجود بيايد.

براي اين ژست از سوژه بخواهيد يكي از پاهاي خود را جلو بياورد و وزن خود را روي پاي عقب خود قرار دهد. بدين‌صورت سوژه ظاهري طبيعي‌تر پيدا مي‌كند.

ايستادن ضربدري معمولا براي خانم‌ها رايج است. مي‌توانيد پاهايتان را به حالت ضربدري قرار دهيد؛ به‌طوري‌كه وزنتان را روي پاي عقبي قرار دهيد. ژست پاي ضربدري باعث تأكيد بيشتر بر شكل بدن مي‌شود.

اين ژست به‌دليل انعطاف زياد يكي از بهترين ژست‌هاي عكاسي پرتره است. از اين ژست براي عكاسي از مردان، زنان، كودكان و حتي افراد مسن‌تر مي‌توانيد استفاده و تنها تغييرات كوچكي اعمال كنيد. به‌دليل وجود تكيه‌گاه فيزيكي، بدن در حالت راحتي قرار مي‌گيرد.

اگر مي‌خواهيد به‌صورت تمام‌قد از سوژه‌اي عكس بگيريد، مي‌توانيد از اين ژست ساده و راحت استفاده كنيد. اين ژست در حالتي كه مدل شلوار پوشيده، مناسب‌تر است.

خم‌شدن رو به دوربين روشي عالي براي شكل‌دادن به بدن و تبديل چهره به نقطه‌ي كانوني عكس است. به‌همين‌دليل، اين ژست در بسياري از ژست‌هاي پرتره به‌كار مي‌رود. به‌ياد داشته باشيد هر چيزي كه به دوربين نزديك‌تر باشد، بزرگ‌تر به‌انديشه متخصصين مي‌رسد؛ در‌نتيجه با اين ژست، بدن باريك‌تر و لاغرتر به‌انديشه متخصصين مي‌رسد. از طرفي نبايد چهره غيرعادي شود؛ ازاين‌رو، سعي كنيد سوژه را در فاصله‌ي معقولي از لنز قرار دهيد و در اين حالت از لنز وايد استفاده نكنيد.

اين ژست معمولا ژستي زنانه است. براي تأكيد بر منحني‌ها و خميدگي‌هاي بدن، مدل خود را به‌شكل S حالت دهيد. البته نبايد زياد در اين ژست اغراق كنيد تا عجيب‌و‌غريب به‌انديشه متخصصين برسد. اين ژست را مي‌توان در حالت نشسته، ايستاده يا درازكشيده به‌وجود آورد.

اين ژست كلاسيك معمولا براي عكاسي از نيم‌تنه يا پرتره‌هاي سازماني به‌كار مي‌رود. معمولا بايد با دقت از اين ژست عكس گرفت؛ زيرا اگر مدل ظاهري سخت يا بدون لبخند داشته باشد، ممكن است خيلي خشن به‌انديشه متخصصين برسد.

اين ژست براي خانم‌ها و آقايان نتيجه‌بخش است. يكي از بازوها را مي‌توان به صورت عادي در يك سمت رها كرد (البته كمي آن را خميده كنيد كه حالت مُرده به خود نگيرد). سپس بازوي ديگر روي آرنج بازوي افتاده قرار مي‌گيرد. بر‌‌‌اساس پوشش و تناسبات مدل مي‌توان محل قرارگيري بازو را تعيين كرد.

عكاسان پرتره زياد از اين ژست كلاسيك استفاده مي‌كنند؛ زيرا سوژه را باريك‌تر نشان مي‌دهد. اين ژست به فريم‌بندي صورت و قرارگرفتن آن به‌عنوان نقطه‌ي كانوني نيز كمك مي‌كند؛ چراكه بازوها مي‌توانند به‌عنوان خطوط راهنما عمل و چشم بيننده را به‌سمت چهره هدايت كنند. درحالي‌كه دست‌ها بالا هستند، مي‌توانيد با موها بازي كنيد يا يك روسري را در هوا نگه داريد.

قراردادن دست زير چانه باعث مي‌شود چشم بيننده به‌سمت چهره هدايت شود كه مهم‌ترين بخش عكاسي پرتره است. اين ژست در عكاسي از سر متخصصد زيادي دارد؛ اما همان‌طور‌كه در مثال ذيل مي‌بينيد، مي‌توان براي عكاسي كمر به بالا هم از آن استفاده كرد. در اين حالت، بهتر است انگشت‌هاي سوژه حالتي آرام و راحت داشته باشند تا نتايج خوشايندي حاصل شوند.

ژست دست زير چانه در سال‌هاي اخير به‌دليل عكس نمادين دست زير چانه‌ي استيو جابز كه آلبرت واتسون ثبت كرده، شهرت زيادي پيدا كرد.

يك ژست محبوب ديگر، گرفتن بخشي از لباس است كه معمولا در بسياري از موارد يقه‌ي كت است؛ اما گرفتن روسري يا كلاه هم ايده‌ي خوبي است. عكاسان مَد از اين ژست براي ثبت تصاوير كاتالوگ يا مجله استفاده مي‌كنند؛ زيرا به اين صورت توجه بيننده به لباس‌ها جلب و جزئيات لباس بهتر نمايش داده مي‌شوند. اين ژست براي مدل راحت است؛ زيرا باعث مي‌شود دست‌ها بي‌استفاده نمانند. همچنين، اين ژست براي خانم‌ها و اقايان نتايج خوبي را به‌دنبال دارد.

اين ژست انواع مختلفي دارد و براي آقايان و كودكان معمولا نتيجه‌بخش است؛ اما براي خانم‌ها هم درصورتي‌كه ظاهر روزمره يا كژوالي داشته باشند، مناسب است. مي‌توان با قراردادن دست در جيب جلو يا جيب پشتي، جيب شلوار يا جيب كت يا هر دو ژست‌هاي متنوعي را خلق كرد. اين ژست به‌دليل انعطاف زياد يكي از گزينه‌هاي محبوب عكاسان پرتره است.

اين ژست بر‌‌‌اساس نوع لباس، محيط و حالت چهره‌ي مدل براي ايجاد جلوه‌اي جذاب و رازآلود مناسب است. درحالي‌كه پشت سوژه به شما است، مي‌توانيد از او بخواهيد گردن خود را برگرداند و از روي شانه به‌سمت دوربين نگاه كند. اين ژست براي انواع سوژه‌ها مناسب است. براي مثال، سوژه مي‌تواند كودكي باشد كه پشت ميز شام نشسته است و از روي صندلي به شما نگاه مي‌كند يا مردي در پياده‌رو كه برگشته است و به دوربين نگاه مي‌كند. همچنين، اين سوژه براي ثبت سلف پرتره مناسب است.

برخي ژست‌هاي پرتره روي تمام سوژه‌ها نتيجه‌بخش هستند. چرخاندن سر هم يكي از آن‌ها است. اين ژست براي القاي حالت نرم و اضافه كردن حركت به سر مناسب است. اغلب مدل‌هاي حرفه‌اي با زاويه‌ي خوب خود آشنا هستند و بر‌‌اساس آن، در‌مقابل دوربين ژست مي‌گيرند. براي مدل‌هاي غيرحرفه‌اي، مي‌توانيد هر دو سمت چهره را امتحان كنيد و بخشي را كه بهتر به‌انديشه متخصصين مي‌رسد، انتخاب كنيد.

يكي از بزرگ‌ترين اشكالات اجراي ژست اجتناب از خشك به‌انديشه متخصصين رسيدن است. اين اتفاق وقتي رخ مي‌دهد كه مدل مضطرب است؛ زيرا بايد مدتي طولاني را ژست بگيرد. يكي از روش‌هاي جالب براي جلوگيري از خشك به‌انديشه متخصصين رسيدن سوژه‌ها، اضافه‌كردن حركت به مدل و ثبت تصوير او است. خلق حركت براي ثبت تصاوير خانوادگي يا مجالس دوستانه، جشن عروسي و انواع عكاسي مُد مناسب است.

ژست‌هاي عكاسي پرتره در حالت نشسته مي‌توانند هر دو حالت روزمره و رسمي را القا كنند. مدل‌ها مي‌توانند روي زمين يا روي صندلي بنشينند، پاها را به حالت ضربدري يا كشيده يا تركيبي از هر دو قرار دهند. همچنين، مي‌توانيد از ژست‌هاي نشسته در انواع شرايط استفاده كنيد. اگر در سطح شهر عكاسي مي‌كنيد، از مدل بخواهيد روي يك لبه يا برآمدگي بنشيند. اگر هم در فضاي داخلي و سربسته عكاسي مي‌كنيد، مي‌توانيد از سه‌پايه يا صندلي استفاده كنيد و از مدل بخواهيد كمي به سمت جلو خم شود.

اگر يكي از سوژه‌ها قوي‌تر از ديگري است؛ به‌طوري‌كه بتواند سوژه‌ي ديگري را پشت خود كول كند، مي‌توانيد اين ژست را امتحان كنيد. اين ژست براي عكاسي از زوج‌هاي رمانتيك مناسب است؛ اما مي‌توان براي عكاسي از دوستان يا خواهر و برادرها هم از آن استفاده كرد. ژست كول‌كردن باعث خنديدن مدل مي‌شود كه ظاهري خوشايند و راحت را به سوژه مي‌بخشد. اين ژست براي عكاسي از دوستان صميمي مثل تصوير ذيل مناسب است.

اغلب افراد انواع لباس‌هاي متنوع را براي عكاسي مي‌پوشند. با‌اين‌حال، بسته به موقعيت‌هاي خاص مانند نوع شرايط و محيط مي‌توانيد به سوژه‌هاي در انتخاب نوع لباس كمك كنيد. براي مثال، در عكاسي خياباني يا عكاسي از مهمانان جشن تولد نمي‌توانيد در انتخاب نوع لباس دخالت كنيد؛ اما در عكاسي‌هاي پرتره‌ي معمولي مي‌توانيد ايده‌هايي به مدل بدهيد. اين ايده‌ها مي‌توانند گزينه‌هايي مثل رنگ و بافت لباس‌ها را دربر بگيرند.

انتخاب لباس به سبك شخصي عكاس هم بستگي دارد؛ اما صرف‌انديشه متخصصين از سبك شخصي عكاس قوانيني كلي براي انتخاب لباس در عكاسي پرتره وجود دارند:

• لباس‌هايي با رنگ‌هاي خنثي مثل سياه، سفيد، خاكستري يا قهوه‌اي سير هميشه گزينه‌هاي خوبي هستند.
• سعي كنيد لباس‌هايي بپوشيد كه شكل‌هاي كلاسيك مثل دايره يا چهارخانه داشته باشند.
• هنگام عكاسي از خانواده‌ها، بهتر است همه لباس‌هايي را در يك تن رنگي بپوشند (مثل رنگ‌هاي گرم، رنگ‌هاي سرد، خنثي و...)
• پوشيدن يا درآوردن كت روشي خوب براي افزايش انعطاف به عكاسي است
• اگر از بيش از يك نفر عكاسي مي‌كنيد، مطمئن شويد رنگ لباس‌ها يكسان نباشند

وقتي از سوژه‌‌ي داراي ژست عكاسي مي‌كنيد، قدم بعد برانگيختن احساس سوژه با طرح سؤال‌ها يا حرف‌زدن با اوست. براي مثال، هنگام عكاسي از كودكان مي‌توانيد حرف‌هاي بامزه‌اي بزنيد تا كودك بخندد. اگر از دانش‌آموز دبيرستاني يا سنين بالاتر عكاسي مي‌كنيد، مي‌توانيد از برنامه‌هاي او براي فارغ‌التحصيلي بپرسيد و او را به هيجان بياوريد. اگر از زوجي كه به‌تازگي ازدواج كرده‌اند، عكاسي مي‌كنيد، مي‌توانيد از آن‌ها درباره‌ي داستان آشنايي يا پيشنهاد ازدواج بپرسيد. هنگام عكاسي در عروسي مي‌توانيد از زوج‌ها بخواهيد مقابل شما تمرين رقص كنند.

پس از ثبت تصاوير، بايد بهترين تصاوير را انتخاب كنيد و فرايند ويرايش نهايي را روي آن‌ها انجام دهيد. اگر در حالت RAW عكاسي كرده باشيد، نياز به نرم‌افزاري مثل لايت روم يا ادوبي بريج داريد تا فايل‌هاي RAW را تشخيص دهد.

در فرايند انتخاب تصاوير، در درجه‌ي اول كل تصاويري را حذف كنيد كه فكر مي‌كنيد ارزش ويرايش ندارند. سپس، كل تصاويري را انتخاب كنيد كه به ويرايش آن‌ها علاقه‌مند هستيد. انتخاب‌ تصوير به اولويت شما وابسته هستند و روش بهتري وجود ندارد؛ اما هنگام انتخاب تصاوير به‌ياد داشته باشيد نيازي نيست ده تصوير با حالت چهره‌، فاصله‌ي كانوني يا زاويه‌ي دوربين يكسان را انتخاب كنيد. با‌اين‌حال، مراقب تفاوت در حالت چهره‌ها و جزئيات باشيد تا به‌اشتباه عكسي را حذف نكنيد.

ويرايش كردن يا نكردن تصاوير در عكاسي ديجيتال هميشه موضوع مباحثه جديدي بوده است. گزينه‌هاي زيادي براي ويرايش تصاوير وجود دارند؛ ولي متداول‌ترين آن‌ها استفاده از مجموعه‌ي ادوبي كريتيو كلاد براي عكاسي است. اين مجموعه نرم‌افزارهايي مثل لايت‌روم، فتوشاپ و مجموعه‌ي كاملي از اپليكيشن‌هاي موبايل را دربر مي‌گيرد.

بسياري از عكاس‌ها به‌صورت دسته‌اي با استفاده از پيش‌فرض‌هاي لايت‌روم يا اكشن‌هاي فتوشاپ تصاوير خود را ويرايش مي‌كنند. اگر در ويرايش تصاوير تازه‌كار هستيد، مجموعه‌ي كاملي از پريست‌ها و اكشن‌ها وجود دارند؛ اما به‌ياد داشته باشيد كه اغلب اكشن‌ها و پريست‌ها به‌صورت تك‌كليكي طراحي نشده‌اند و براي رسيدن به نتايج نياز به تغييراتي دارند. به‌طوركلي براي رسيدن به بهترين نتايج بايد دركي اوليه از نرم‌افزارهاي فتوشاپ يا لايت‌روم داشته باشيد. در ويرايش تصاوير پرتره، سعي كنيد تاحدممكن به اصالت تصوير وفادار بمانيد. عكس‌هاي پرتره را مي‌توان با تغييرات كوچك در رنگ و نور و روتوش جزئيات بهبود داد.

فرض كنيد پس از عكاسي از خانواده و دوستان برخي افراد به شما پيشنهاد مي‌دهند كسب‌وكار عكاسي‌تان را راه بيندازيد. اگر مي‌خواهيد به عكاس پرتره‌ي تمام‌وقت يا نيمه‌حرفه‌اي تبديل شويد، به نكات زير توجه كنيد.

قوانين مربوط به كسب‌وكارهاي كوچك در مناطق و كشورهاي مختلف متفاوت هستند. در برخي مناطق، بايد براي شغل عكاسي مجوز داشته باشيد؛ حتي گاهي لازم است نام كسب‌و‌كار خود را ثبت كنيد. در برخي نقاط ديگر، بايد درآمد دريافتي خود را اعلام كنيد تا ماليات بپردازيد. بهترين كار اين است كه قوانين مربوط به محل زندگي خود را مطالعه كنيد. حتي اگر براي شروع و ثبت كسب‌وكار آمادگي لازم را نداريد، بهتر است تحقيقات اوليه را انجام دهيد.

• ساخت پورتفوليو: در درجه‌ي اول، بايد پورتفوليويي از آثار خود را تهيه كنيد تا چشم‌انداز شغلي شما را به مشتري نشان دهد. بسياري از اوقات، عكاسان پورتفوليو خود را با پيشنهاد عكاسي از دوستان يا خانواده به‌رايگان مي‌سازند تا بدين‌ترتيب راخبار تخصصيه‌ي خود را بهبود دهند. گزينه‌ي ديگر براي ساخت پورتفوليو، مشاركت در كارگاه‌هاي عكاسي است كه به شما مجوز استفاده از تصاوير را در طول يك رويداد مي‌دهند.
• ساخت برند: پس از ساخت پورتفوليو براي ورود به بازار نياز به يك برند داريد. اين گام معمولا با نام تجاري، لوگو، واتر مارك و يك تصوير پروفايل و اغلب يك تم رنگي همراه است كه به‌صورت الكترونيك و چاپي از آن استفاده مي‌كنيد.
• حضور الكترونيك: يكي از گام‌هاي مهم براي توسعه‌ي سطح عكاسي تجاري حضور الكترونيك و ارتباط با مردم است. حضور الكترونيك مي‌تواند شامل ساخت وب‌سايت، يك وبلاگ عكاسي، صفحه‌ي كسب‌وكار فيسبوك يا حساب اينستاگرامي باشد.
• توسعه‌ي مخاطب‌ها: بسياري از عكاس‌ها شغل خود را با عكاسي از خانواده و دوستان شروع مي‌كنند و به‌تدريج دايره‌ي مخاطبان خود را توسعه مي‌دهند. اگر دوستان يا خانواده را به تگ‌كردن صفحات عكاسي خود در شبكه‌هاي اجتماعي تشويق كنيد، مي‌توانيد دايره‌ي مخاطبان خود را به‌خوبي توسعه دهيد.

در اين مقاله، سعي كرديم اطلاعات جامعي را درباره‌ي عكاسي پرتره ارائه دهيم. گرچه بسط و تعميم برخي مباحث مثل نورپردازي و ويرايش تصاوير بسيار مفصل هستند و به مقاله‌اي مجزا نياز دارند. اگر با حجم داده‌هاي فوق گيج شديد نگران نباشيد، با كسب تجربه مي‌توانيد تمام آن‌ها را به‌تدريج ياد بگيريد. سعي كنيد دانسته‌هاي خود را در عمل به‌كار بگيريد. تنها افرادي در اين راه موفق مي‌شوند كه بيرون بروند و تجربه كنند.