۴ عاملي كه مرگ و مير ناشي از سرطان را ۷۰ درصد كاهش مي دهند

سرطان بيماري پيچيده‌اي است. در حال حاضر بيش از ۲۰۰ نوع سرطان شناخته شده كه از بين آن‌ها درمان برخي ساده‌تر از انواع ديگر است. اگر چه علم پزشكي به دستاوردهاي مهمي در شيمي درماني دست يافته و سازما‌ن‌ها و بنيادهاي تحقيقاتي زيادي به اين امر اختصاص  پيدا كرده‌اند، ولي پيشگيري (البته اگر ممكن باشد) بدون ترديد بهترين نوع برخورد با سرطان است. 

با در انديشه متخصصين گرفتن موارد بالا، مطالعه جديدي كه در مجله علمي JAMA Oncology منتشر شده نشان مي‌دهد كه چطور برخي از تغييرات كوچك در نوع زندگي افراد مي‌تواند خطر ابتلا به چندين نوع سرطان را كاهش دهد. اگرچه فاكتورهاي در هم تنيده‌ زيادي در اين موضوع وجود دارد ولي دو محقق از مدرسه بهداشت عمومي Harvard T.H. Chan در بوستون امريكا نشان داده‌اند كه چطور مردم امريكا مي‌توانند با انجام فقط ۴ كار ميزان مرگ بر اثر سرطان را تا حد زيادي كاهش دهند. 

در اين مطالعه سرطان‌هاي Carcinoma  شامل همه انواع سرطان به استثناي سرطان‌هاي پوست، مغز، غدد لنفاوي، خون و انواع غير كشنده سرطان پروستات در انديشه متخصصين گرفته شده‌اند و با انتخاب‌هاي افراد در سبك زندگي سالم مقايسه شده‌اند. طبق نتايج بدست آمده اگر هر فرد امريكايي سيگار را ترك كند، ميزان مصرف الكل را كاهش دهد، وزن مناسب خود را حفظ كند و در طول هفته كمي ورزش كند تعداد افراد جديدي كه به سرطان مبتلا مي‌شوند، ۴۰ تا ۷۰ درصد كاهش خواهد داشت. 

گراهام كلديتز استاد اپيدميولوژي در اين رابطه مي‌گويد:

سرطان قابل پيشگيري است. در واقع اكثر سرطان‌ها قابل پيشگيري هستند و تخمين زده مي‌شود كه ۸۰ تا ۹۰ درصد سرطان‌هاي مرتبط با سيگار قابل پيشگيري هستند. چالش فعلي ما اين است كه با توجه به دانسته‌هاي خود عمل كنيم. ما پيش از اين وقت زيادي را از شناسايي عوامل تا تبديل علم به عمل تلف كرده‌ايم.

حدود ۶۰۰ هزار امريكايي امسال به خاطر سرطان‌هاي غير قابل درمان فوت مي‌كنند و بيش از ۱.۶ ميليون نفر نيز به سرطان‌هاي جديدي مبتلا مي‌شوند. اگر چه برخي از اين موارد واقعا از روي بدشانسي اتفاق مي‌افتند با اين حال خيلي از اين سرطان‌ها نيز قابل پيشگيري هستند. ولي رسيدن به ليست قطعي از شاخص‌هاي جلوگيري كننده آن هم براي بيماري چند وجهي مثل سرطان آسان نيست.

اين دو محقق با زحمت بسيار زياد به جستجو در مطالعات مرتبط با رفتارها و نرخ سرطان پرداخته‌اند و همانطور كه انتظار مي‌رفت توانايي افراد در جلوگيري از ابتلا به سرطان نه تنها به سبك زندگي آن‌ها وابسته است بلكه به جنسيت آن‌ها و نوع سرطان مورد انديشه متخصصين هم بستگي دارد. 

۱۳۶ هزار زن و مرد سفيد پوست در اين مطالعه در انديشه متخصصين گرفته شدند (ساير نژادها در اين مطالعه در انديشه متخصصين گفته نشده‌اند). در اين مطالعه سبك زندگي سالم به اين مفهوم است: اگر حداقل طي ۵ سال گذشته سيگار نكشيده باشند، مصرف الكل پايين داشته يا اصلا الكل مصرف نكنند، شاخص توده بدني (BMI) بين ۱۸.۵ تا ۲۷.۵ داشته باشند و در طي هفته حدود ۱۵۰ دقيقه فعاليت بدني هوازي داشته باشند. 

اگر هر ۴ مورد گفته شده در پاراگراف بالا در يك فرد وجود داشته باشد او در دسته‌بندي كم خطر قرار گرفته در غير اين صورت در گروه پر خطرها قرار مي‌گيرد. با تحليل ميزان ابتلا به سرطان و مرگ و مير افراد در اين گروه‌ها و مقايسه اين اطلاعات با جمعيت كلي امريكا، نسبت سرطان‌هايي كه در گروه پر خطر قابل پيشگيري هستند، تخمين زده شده است.

در اغلب موارد تفاوت بين دو گروه واقعا آشكار است. براي مثال در گروه با رفتارهاي پر خطر، خطر ابتلا به سرطان ريه تا ۸۲ و ۷۸ درصد به ترتيب براي زنان و مردان بيشتر از گروه افراد كم خطر بود. در بعضي موارد هم تفاوت به طرز عجيبي كم بود. زنان حاضر در گروه پر خطر در مقايسه با زنان گروه كم خطر فقط ۴ درصد بيشتر احتمال داشت تا به سرطان سينه مبتلا شوند.

در مجموع طبق مطالعه صورت گرفته زندگي سالم مي‌تواند تا ميزان مرگ و مير ناشي از سرطان را در جمعيت امريكا تا ۵۹ درصد براي زنان و ۶۷ درصد براي مردان كاهش دهد كه اين در تضاد با مطالعه ديگري است كه سال گذشته به چاپ رسيد و معتقد بود علت اصلي بسياري از سرطان‌ها بدشانسي است و سبك زندگي تاثير زيادي در ابتلا به سرطان ندارد.