امواموا همچنان در سكوت؛ آخرين تلاش‌‌ها براي شنود راديويي شي مرموز بي‌‌نتيجه ماند

چنانچه اولين جرم بين‌‌ستاره‌‌اي ديده‌‌شده در منظومه‌‌ي شمسي واقعاً يك سفينه‌‌ي فضايي بوده، احتمالاً در حالت اختفا پرواز مي‌‌كرده است.

مطالعه‌‌ي جديد مي‌‌گويد كه جستجو براي سيگنال‌هاي راديويي ساطع‌شده از امواموا (oumuamua)، بازديدكننده‌‌ي مرموزي كه در پاييز گذشته وارد منظومه‌‌ي شمسي شد، بي‌‌نتيجه بوده است.

گري هارپ، نويسنده‌‌ي اصلي مطالعه از مؤسسه‌‌ي پژوهش‌‌هاي SETI در مانتين‌ويوي كاليفرنيا در بيانيه‌اي گفت:

ما در جستجوي نشانه‌‌اي بوديم كه ثابت كند اين شي از نوعي فناوري با منشأ مصنوعي استفاده مي‌‌كرده است.

وي در ادامه افزود:

علي‌‌رغم جستجويي دقيق، ما نشانه‌‌اي از وجود سيگنال نيافتيم؛ در حالي كه مشاهدات ما لاخبار تخصصياً منشأ غيرطبيعي امواموا را رد نمي‌‌كند؛ اما مي‌‌تواند شامل داده‌هاي مهمي براي تشخيص ساختار اين شي باشد.

هارپ و همكارانش از آرايه‌‌ي تلسكوپي آلن (ATA) در مؤسسه‌‌ي SETI كه سيستمي متشكل از ۴۲ ماهواره‌‌ي راديويي در كاليفرنياي شمالي است، بهره گرفتند تا به سيگنال‌هاي احتمالي امواموا از ۲۳ نوامبر تا ۵ دسامبر سال گذشته گوش فرا دهند. در آن زمان، شي مرموز سيگاري‌‌شكل تقريباً در فاصله‌‌ي ۲۷۵ ميليون كيلومتري از زمين بود؛ فاصله‌‌اي تقريباً معادل با دو برابر فاصله‌‌ي سياره‌‌ي زمين تا خورشيد.

تيم پژوهشي به دنبال امواجي با فركانس بين ۱ تا ۱۰ گيگاهرتز با رزولوشن ۱۰۰ كيلوهرتز بود. پژوهشگران مي‌‌گويند كه اين عمليات قادر به آشكارسازي سيگنال‌هاي توليد‌‌شده توسط يك فرستنده‌‌ي چندسويه با تواني بين ۳۰ تا ۳۰۰ ميلي‌‌وات بوده است.

نمايندگان مؤسسه‌‌ي SETI در اين بيانيه نوشته‌‌اند:

در همه‌‌ي موارد، محدوده‌‌هاي تواني كه قابل‌رديابي بودند، در رده‌ي نسبتاً متوسط بودند؛ محدوده‌‌اي تقريباً مشابه با باند تلفن‌هاي همراه يا راديوهاي شهري.

هارپ و تيم او تنها گروهي نيستند كه شروع به شنود راديويي امواموا در پاييز سال گذشته كرده‌‌اند. پروژه‌‌ي ۱۰۰ ميليون دلاري Breakthrough Listen نيز با استفاده از تلسكوپ گرين بانك در ويرجينياي غربي نيز تلاش مشابهي را داشته است. اين جستجو نيز هيچ نتيجه‌‌اي را در برنداشت.

توضيح اصلي اين است كه امواموا، دنباله‌داري عجيب بوده و حركت مرموز آن به‌‌علت خروج گاز از اين جرم بوده است. وقتي ستاره‌هاي دنباله‌دار به خورشيد نزديك مي‌شوند و گرم مي‌شوند،  اغلب از سطوح يخي آن‌‌ها گاز خارج مي‌‌شود؛ اين خروج شديد گاز مي‌‌تواند مانند يك نيروي محركه‌‌ي كوچك عمل كنند و اجرام را به‌‌سمت جلو شتاب دهد.

اما برخي دانشمندان فرض‌‌هايي را مطرح كرده‌‌اند كه امواموا ممكن است يك نوع سفينه‌‌ي فضايي متعلق به بيگانگان باشد؛ مثلاً يك نوع كاوشگر شناسايي كه باهدف مطالعه اين ناحيه از كيهان ارسال شده است. ستاره‌‌شناساني از هاروارد با نام‌‌هاي شموئل بيالي و آوي لوب اخيراً چنين انديشه متخصصينيه‌‌اي را مطرح كرده‌‌اند كه امواموا مي‌تواند يك بادبان نوري باشد كه به‌‌كمك نور ستارگان به مسير خود ادامه مي‌دهد.

متأسفانه چنين گمانه‌زني‌هايي درباره‌‌ي امواموا ممكن است تا ابد پابرجا بمانند؛ خيلي وقت است كه اين شي از ديدرس قدرتمندترين تلسكوپ‌هاي ما گريخته است؛ بنابراين ما احتمالاً هرگز نخواهيم توانست آن را دوباره ببينيم.