اگر اينترنت 5G را فقط سرعت دانلود بالاتر ميدانيد، بايد خود را بيشازپيش براي آينده آماده كنيد. هرروز مصرف داده ما بيشتر و بيشتر ميشود؛ موبايل هوشمند، ساعت هوشمند، واقعيت مجازي، پهپاد، خودروي خودران، ماشين لباسشويي، يخچال، دستيار صوتي و ... چيزهايي هستند كه هرروز با آنها سروكار داريم. همه اينها نياز به داده زيادي دارند و مهمتر اينكه نياز به تعداد زيادي ارتباطات، بازدهي بيشتر و مصرف انرژي كمتر دارند.
5G ما اطمينان خواهد داد كه در آيندهاي با ميلياردها دستگاه متصل به اينترنت، بتوانيم ارتباط خود را حفظ كنيم.
بدون 5G، اينترنت اشيا وجود نخواهد داشت. شايد اين ادعا در سال ۲۰۱۷ بعيد به انديشه متخصصين برسد؛ اما در سال ۲۰۲۰ كه ۲۰ ميليارد دستگاه متصل به هم وجود دارند، چندان بعيد نخواهد بود. به عبارت ديگر، تعداد زيادي متخصص و تعداد زيادي دستگاه ميخواهند بهطور همزمان، فضاي يكساني (اينترنت) را اشغال كنند.
شايد در حال حاضر براي شبكههاي 3G و 4G زمان تأخير چندان مهم نباشد؛ اما در چند سال آينده، دستگاههايي كه به زمان تأخير كم (كمتر از ۱۰ ميليثانيه) نياز دارند، بايد به تكنولوژي ارتباطي جديد دسترسي داشته باشند.
جهاني را تصور كنيد كه در آن خودروها با مسافران، عابران پياده، ديگر خودروها، دوچرخهها، چراغهاي راهنما و ديگر زيرساختهاي شهري در ارتباط باشند. كمپانيهايي همچون تسلا و ولوو در حال كار روي تكنولوژيهايي هستند كه با استفاده از اينگونه ارتباط بين اشياء، تا سال ۲۰۲۰ تصادفات كشنده را حذف كنند.
نيازي نيست براي درك بهتر اينترنت اشيا در يك داستان علمي-تخيلي زندگي كنيد، چون همين الان ميتوانيد مصداقهاي زيادي پيدا كنيد. بهعنوان مثال، هفته گذشته، هواوي با همكاري تلفونيكا و Kamstrup پروژهاي به نمايش گذاشتند كه با استفاده از اينترنت اشيا باند باريك (NarrowBand IoT) يا NB-IoT، از اطلاعات متخصصان استفاده ميكرد.
اين شركتها با همكاري يكديگر، مديريت ارتباطات راهحلهاي تلهمتري را براي مديريت آب شهري شيلي مطالعه خواهند كرد. تلهمتري به مصرفكنندگان اجازه خواهد داد مصرف روزانه خود را بهتر اندازهگيري كنند و همچنين باعث ميشود صدور قبض دقيقتر باشد و نشتيها و ديگر اشكالات سيستم آبرساني هر خانوار بهتر آشكار شود. NB-IoT يك شبكه با مصرف انرژي كم براي فضاهاي بسيار بزرگ است. اين شبكه دستگاهها را با نيازهاي بازار اينترنت اشيا تطبيق ميدهد.
5G همانند سيناپسهاي نورونها است
سيستم 4G فعلي، بازدهي و زمان تأخير را بهينه كرده است؛ اما 5G اولين شبكهاي است كه براي گسترشپذيري، چند متخصصدي بودن و مصرف انرژي بهينه، طراحي ميشود. به عبارت ديگر، هر دستگاه و شبكهاي كه براي ارتباط با اينترنت اشيا ساخته شود؛ به جاي استفاده بدون وقفه و هميشگي از همه منابع، از هر چيزي در زماني كه به آن نياز دارد استفاده ميكند.
اما زمان تأخير (latency) به چه معنا است؟ به عبارت ساده، اين يك نوع لگ است. زمان تأخير نوعي اندازهگيري است كه نشان ميدهد چه ميزان زمان لازم است تا يك بسته داده از يك نقطه شبكه به نقطه ديگر شبكه انتقال داده شود. در حال حاضر كمترين ميزان زمان تأخير حدود ۱۰ ميليثانيه است، اما 5G وعده ميدهد كه اين ميزان را به يك ميليثانيه كاهش خواهد داد. در حقيقت، علاوه بر سرعت بالا، استفاده از 5G به دليل اينكه هر دستگاه قادر است هر زمان كه نياز داشت به شبكه وصل شود يا ارتباط خود را با شبكه قطع كند، بسيار پربازده است. اين همان چيزي است كه در شبكههاي عصبي شاهد هستيم.
5G پلي براي راهكارهاي نوين اينترنت اشيا خواهد بود
همانطور هم كه قبلا ذكر شد، 5G نهتنها سرعت ارتباطات را بهبود ميبخشد، بلكه با پربازده كردن ارتباط دستگاهها، راه را براي آيندهاي هوشمند و بهشدت متصل هموار ميسازد. براي اينكه اينترنت اشيا به واقعيت بپيوندد، بايد اين قابليت وجود داشته باشد كه بتوان مقدار زيادي داده را بين چند شبكه انتقال داد. در نهايت، 5G پلي خواهد بود كه راهكارهاي اينترنت اشيا را به بازار خواهد آورد.
بر اساس گفتههاي جوليانو بازو، يكي از مديران شركت Mobile Network Technologies، اولين شبكههاي اقتصادي 5G در سال ۲۰۲۰ عرضه ميشوند. البته شايد بتوان نمونههاي آزمايشي را در جام جهاني ۲۰۱۸ روسيه تست كرد.
هم انديشي ها