فيسبوك و گوگل، ارتباط زباني بين دو سيستم هوش مصنوعي را كشف كردند
پيچيدگي‌هاي متعدد علم زبان‌شناسي در حوزه‌ي هوش مصنوعي، هنوز كشف‌نشده باقي مانده‌اند. دراين‌ميان، تحقيقات جديد شايد انديشه متخصصينيه‌هاي جديدي را پيش روي متخصصان قرار دهد. يكي از جديدترين تحقيقات پيرامون اين موضوع، انديشه متخصصينيه‌هاي جديدي درباره‌ي تكامل گويش ميان دو سيستم هوش مصنوعي (AI Agent) ارائه كرده است.
مقاله‌هايي با عنوان «پديده‌ي زباني كه در بازي‌هاي نيازمند ارتباط شكل مي‌گيرد»، در سرور مشهور پيش‌چاپ مقاله يعني Arxiv.org مشاهده شده است كه دانشمندان هوش مصنوعي فيسبوك، گوگل و دانشگاه نيويورك در تخقيقات مرتبط با آن همكاري كرده‌اند. در تحقيقات مذكور، دو سيستم هوش مصنوعي مورد انديشه متخصصين با فناوري يادگيري عميق يادگيري داده شدند. اين يادگيري با استفاده از چند بازي انجام شد كه برخي پديده‌هاي زبان‌هاي واقعي را شبيه‌سازي مي‌كرد.
تحقيقات فوق، اولين تلاش براي درك زبان‌شناسي با استفاده از يادگيري ماشين نيست. در ژوئن ۲۰۱۷، مقاله‌اي توسط محققان فيسبوك منتشر شد كه چگونگي يادگيري مذاكره در حين چت كردن توسط دو هوش مصنوعي را نشان مي‌داد؛ اما تحقيقات اخير ادعا مي‌كند كه براي اولين‌بار، از آخرين هوش مصنوعي در حوزه‌ي شبكه‌ي عصبي استفاده كرده است. شبكه‌ي عصبي مورد انديشه متخصصين، توانايي كار كردن با ورودي‌هاي ادراكي عظيم را دارد. به‌علاوه آن‌ها نتيجه گرفتند كه شبكه‌ي فوق، به‌خوبي روند تكامل زبان با تعامل را نشان مي‌دهد.
تيم تحقيقاتي، كار خود را با طراحي گروه‌‌هايي از هوش مصنوعي شروع كرد كه توانايي برقراري ارتباط در محيطي شبيه‌سازي‌شده را داشتند. محيط و شرايط ارتباطي آن‌ها، درجه‌هاي مختلف پيچيدگي داشت كه از ساده (مثلا چند معادله‌ي رياضي) تا بسيار پيچيده (يك شبكه‌ي عظيم عصبي) را در بر مي‌گرفت. بازي‌هايي كه هوش‌هاي مصنوعي مذكور با هم انجام مي‌دادند، مشخصات كليدي متعددي داشت. بازي‌ها به‌صورتي بودند كه هر دو طرف، قابليت گوش دادن به مخاطب و صحبت كردن به‌صورت همزمان را داشتند. به‌علاوه، آن‌ها درباره‌ي مسائل خارج از محيط شبيه‌سازي‌شده نيز با هم مكالمه‌هايي انجام دادند. آن مسائل در محيط‌هايي رخ مي‌داد كه طرفين درگير در مكالمه، توانايي مشاهده و درك نسبي آن‌ها را داشتند.
ارتباط ميان گروهي كارگزاران هوشمند، توانايي‌هاي زباني آن‌ها را افزايش مي‌دهد
در اولين آزمايش انجام‌شده بين گروه‌هاي سه تا ۱۰ عضوي، نرخ موفقيت در حل پازل بازي به‌صورت تكي و همكاري با ديگر اعضاي گروه، قابل تشخيص نبود. درواقع، پس از ۱۵۰ تا ۲۰۰ هزار بار انجام بازي‌ها، صرف‌انديشه متخصصين از ابعاد گروه‌ها هيچ تفاوت خاصي در نرخ موفقيت حل كردن پازل نبود.
در آزمايش بعدي، دو گروه هوش مصنوعي با توانايي‌هاي ارتباطي و زباني متفاوت، با هم روبه‌رو شدند. نتايج نشان داد كه گروه‌ها پس از مدتي توانايي صحبت كردن با هم را پيدا كرده و در ميان آن‌ها كارگزاراني با قابليت مديريت پروتكل جديد زباني بين گروه‌ها، فعاليت ميكردند.
حتي كارگزاران هوشمندي كه پيش از تحقيقات با هم ارتباطي نداشتند، پس از ۲۰۰ هزار بازي، در ۶۵.۶ درصد از بازي‌ها موفق شدند. البته، موفقيت آن‌ها نيازمند ارتباط قوي در گروه هر يك بود. وقتي ارتباط داخل گروهي، به نصف ارتباط بين گروه‌هاي مختلف كاهش پيدا كرد، نرخ موفقيت نيز به ۵۲.۳ درصد رسيد.
مولفان تحقيق مذكور در بخشي از مقاله‌ي خود به اين نكته اشاره كردند كه نياز اوليه براي توسعه و گسترش يك زبان در شرايط فوق، حضور حداقلي از كارگزاران هوشمند در گروه‌ها است. يافته‌هاي آن‌ها (باتوجه‌به اينكه در داخل گروه‌هاي هوش مصنوعي، يك زبان مشترك ساخته شد)، نشان مي‌دهد كه حداقل ارتباطي داخلي در گروه‌ها لازم است تا ارتباط با گروه‌هاي خارجي، بهتر انجام شود. درواقع، موفقيت كارگزاران ارتباط كمي به تعامل با گروه‌هاي ديگر داشت و بيشتر، مشروط به ارتباط داخلي آن‌ها مي‌شد.
يافته‌ي ديگر تحقيقات پيرامون ارتباط زباني هوش‌هاي مصنوعي آن بود كه آن‌ها در گروه‌هاي خود بيشتر به‌دنبال ادغام شدن و همكاري هستند. پيشرفت زبان مشترك ميان كارگزاران، زماني اوج مي‌گرفت كه تعداد كارگزاران حاضر در آن‌ها، تفاوت بيشتري با هم داشتند. درنتيجه، زباني كه حاصل از ارتباط دو گروه با تعداد اعضاي نزديك به يكديگر بود، ساده‌تر به‌‌انديشه متخصصين مي‌رسيد.
در آزمايش نهايي، تعدادي از گروه‌ها با تعداد اعضاي برابر، با يكديگر ارتباط برقرار كردند. در اين آزمايش، فاصله‌ي كارگزاران گروه‌ها با هم مورد مطالعه قرار گرفت. كارگزاران گروه‌ها با گروه‌هاي ديگر ارتباطي به‌خوبي ارتباط داخل گروه برقرار ميكردند، اما با افزايش فاصله‌ي آن‌ها، درك متقابل يا ارتباط مورد نياز برقرار نمي‌شد.
نتايج تحقيقات بالا نشان داد كه مهارت زبان براي هوش مصنوعي، لاخبار تخصصيا به توانايي‌هاي پيشرفته و پيچيده‌ي زباني وابسته نيست. بلكه مي‌توان آن را از ارتباطات ساده‌ي اجتماعي كارگزاران گروه‌هاي هوش مصنوعي و ازطريق انجام بازي‌هاي ارتباطي توسعه داد. درنهايت محققان اعلام كردند با حضور سه يا تعداد بيشتر كارگزاران هوشمند در گروه‌هاي هوش مصنوعي، بدون اضافه كردن مكانيزمي خاص به كارگزاران، مي‌توان پرتكل ارتباطي ساده‌اي را توسعه داد.
هم انديشي ها