با تلويزيون OLED‌ و شاخصه‌هاي آن بيشتر آشنا شويد

تا چند سال گذشته كه خبري از ورود تلويزيون‌هاي OLED به بازار نبود، رقابت اصلي بين تكنولوژي‌هاي پلاسما و LCD در جريان بود و با وجود برتري‌هاي متعدد پلاسماها، توليدكنندگان LCD با توسعه‌ي اين فناوري و رفع نقاط ضعف آن، موفق به كسب سهم زيادي از بازار شدند. شايد باور اين موضوع سخت باشد، اما OLEDها از سال ۱۹۸۷ در حال طراحي و توسعه هستند. با اين حال اولين تلويزيون OLED در سال ۲۰۰۷ توسط سوني به بازار عرضه شد. ارزش بسيار بالا و عمر كم اين دستگاه شانس زيادي براي رقابت با ساير انواع موجود تلويزيون در بازار براي آن باقي نگذاشت. اما معرفي اين تكنولوژي، قدم بزرگي در عرصه‌ي نمايشگر‌هاي خانگي بود و از عرضه‌ي نسل جديد تلويزيون‌ها در آينده‌ي نزديك خبر مي‌داد. با وجود اين كه سوني و سامسونگ از اولين توسعه‌دهندگان تلويزيون‌هاي OLED‌ بودند، اما بنا به دلايلي اعم از هزينه‌ي توليد گران، نبود پتانسيل در بازار و اشكالات ديگر، از توليد اين تكنولوژي پنل‌هاي تلويزيون كناره‌گيري كردند. 

كناره‌گيري سامسونگ و سوني از توليد OLED به معناي پايان راه براي اين تكنولوژي نبود و ال‌جي يكي ديگر از غول‌هاي توليد پنل‌هاي نمايشگر در جهان، وارد عرصه شد و با سرمايه‌گذاري كلان موفق به تجاري‌سازي و كاهش ارزش اين دسته از تلويزيون‌ها شد. در حال حاضر شركت‌هاي پاناسونيك و ال‌جي به توليد و عرضه‌ي تلويزيون‌هاي OLED مشغول هستند؛ اگر چه با توجه به ارزش بالاي محصولات پاناسونيك و متخصصي خاص آن براي فيلم‌سازان و استوديو‌هاي توليد محتوا، ال‌جي را مي‌توان تنها گزينه‌ي موجود براي خريد تلويزيون‌هاي OLED‌ دانست. اما اين تكنولوژي نوظهور چه مزايايي دارد؟ آيا خريد آن با ارزشي بالاتر نسبت به نمونه‌هاي LCD (يا LED) توجيه دارد؟ در ادامه به مطالعه عميق مشخصات OLEDها خواهيم پرداخت.

OLEDها به لحاظ رياضي داراي كنتراست بي‌نهايت هستند. نسبت كنتراست عبارت است از بيشترين روشنايي نمايشگر هنگام پخش رنگ سفيد به كمترين روشنايي آن هنگام پخش رنگ مشكي. تلويزيون‌هاي OLED به دليل خاموش كردن پيكسل‌ها هنگام نمايش تصاوير تاريك، عملا روشنايي ندارند و به همين دليل با قرار گرفتن عدد حداكثر روشنايي در بالاي كسر و عدد صفر در مخرج آن، به كنتراست بي‌نهايت خواهيم رسيد. اما آيا در عمل نيز كنتراست OLEDها با LCDها تفاوت فاحشي دارد؟ در جواب بايد بگوييم خير. OLEDها توانايي توليد رنگ‌هاي اشباع‌شده و زيباتري دارند، اما اين موضوع به معني برتري بي‌نهايت كنتراست OLEDها نيست. البته شركت‌هاي توليدكننده‌ي LCD با توسعه‌ي الگوريتم‌هاي پردازش تصاوير و استفاده از پردازنده‌هاي قدرتمند‌تر، از قابليت‌هاي نرم‌افزاري جديدي مانند نمايش تصاوير با رنج ديناميكي بالا HDR رونمايي كرده‌اند و مانور تبليغاتي زيادي روي آن داده‌اند. با وجود اين كه HDR پيشرفت محسوسي در نمايش و غلظت رنگ‌ها ايجاد مي‌كند، اما هم‌چنان OLEDها رنگ‌ها زنده‌تري توليد مي‌كنند. البته اين ايراد نيز به پنل‌هاي OLED وارد است كه در غلظت رنگ‌هاي به نمايش درآمده در آن‌ها، اغراق شده است. البته توليد‌كنندگان اين دسته از پنل‌هاي نمايشگر‌ها نيز تلاش زيادي بر كاليبره‌ي بهتر محصولات خود كرده‌اند. با اين حال اگر دنبال تلويزيون‌هاي OLED با نمايش دقيق رنگ‌ها هستيد، چاره‌اي جز خريد نمونه‌هاي حرفه‌اي پاناسونيك با ارزش ۵۰ هزار دلاري نداريد!

در حال حاضر توليدكنندگان (LCD (LED از دو پنل مختلف VA و IPS در تلويزيون‌هاي خود بهره مي‌برند. براي مثال مي‌توان به ال‌جي در استفاده از پنل‌هاي IPS و سامسونگ به عنوان بزرگ‌ترين مشتري پنل‌هاي VA  اشاره كرد. استفاده از پنل‌هاي IPS منجر به زاويه‌ي ديد بالا مي‌شود؛ اما اين پنل‌ها توانايي نمايش غلظت رنگ‌ پنل‌هاي VA را ندارند.