تفاوت‌هاي واقعيت تركيبي و واقعيت افزوده و مجازي در چيست؟

اصطلاح واقعيت تركيبي ويندوز هيجان‌انگيز و متفاوت است، اما توضيح كاري كه مايكروسافت در فناوري جديد انجام مي‌دهد، با مفاهيم ساده براي كسي كه قبلا توجه خاصي بروي اين موضوع نداشته است، چالش‌برانگيز خواهد بود. ما در حال حاضر واقعيت مجازي را شناخته‌ايم؛ سيستمي كه در آن هدست را روي سر قرار مي‌دهيد و دنيايي كاملا متفاوت با دنياي واقعي را پيش چشمان خود مي‌بينيد. با ديدن كارهاي مايكروسافت پيرامون هولولنز برايمان واضح خواهد شد كه واقعيت تركيبي و واقعيت مجازي پديده‌هاي يكساني نيستند. اما در مورد واقعيت افزوده به چه شكل خواهد بود؟

ما مدتي است كه خبرهاي جديدي را در مورد واقعيت افزوده و استفاده از آن توسط كمپاني‌هاي اپل و گوگل مي‌شنويم. واقعيت افزوده پديده‌اي است كه در آن با نگاه كردن به يك نمايشگر، موارد جديدي به دنياي واقعي افزوده مي‌شود. اين پديده شايد به ميزان زيادي همانند هولولنز بدون كلاه مخصوص باشد. اين همان جايي است كه واقعيت تركيبي و واقعيت افزوده با يكديگر تفاوت دارند و علت اين تفاوت بايد به خوبي مطالعه شود.

واقعيت افزوده پديده‌اي است كه وقتي دنياي واقعي را گرفته و چيزي به آن اضافه مي‌كنيد، اتفاق مي‌افتد. متداول‌ترين مثال در حال حاضر مربوط به بازي پوكيمون گو است؛ جايي كه شما مي‌توانيد از طريق دوربين خود به دنيا نگاه كنيد و پوكيمون را در دنياي واقعي ببينيد. تا جايي كه بازي مربوط مي‌شود، بايد توضيح دهيم كه يك موجود مجازي از بازي در فاصله يك متري شما قرار دارد و به سرعت در حال حركت است.

در بخشي كه به دنياي واقعي مربوط مي‌شود، هيچ چيز خاصي وجود ندارد؛ مگر اينكه به صفحه‌ي تلفن هوشمند خود نگاه كنيد و آن موجود افزوده‌شده به جهان واقعي را مشاهده كنيد. واقعيت افزوده مي‌تواند بيشتر از بازي‌هاي اين‌چنيني باشد، اين چيزي است كه ما در هولولنز مايكروسافت به طور كامل شاهدش بوده‌ايم.

با توجه به محدوديت‌هاي فعلي در فناوري، بيشتر حالت‌هاي اجراشده در واقعيت افزوده از طريق تلفن هوشمند به همراه دوربين شما اتفاق مي‌افتند. گمانه‌زني‌هاي مربوط به آينده‌ي بسياري از متخصص كارشناسان مبتني بر اين است كه گام بعدي در دنياي واقعيت افزوده، ساخت مجموعه‌اي از عينك‌هاي متخصصدي خواهد بود و شما به سادگي با زدن آنها در چشمتان، به طور تمام وقت از جهان واقعيت افزوده‌ي خلق‌شده در اطرافتان لذت خواهيد برد. اين روند باعث مي‌شود كه برنامه‌هاي شما هميشه در اطراف شما باشد؛ نه فقط در جيب لباستان. چنين حالتي مي‌تواند نحوه‌ي استفاده از كامپيوترها را به صورت بنيادي دستخوش تغيير كند.

چيزي كه واقعيت افزوده را به يك پديده‌ي خاص تبديل مي‌كند، در يك كلمه خلاصه مي شود: حضور. شما با واقعيت مجازي، به طور كامل در محل ديگري كه از طريق اين سيستم برده شده‌ايد، شناور مي‌شويد. واقعيت افزوده، امكان بالقوه براي شمار زيادي از تجربيات بسيار تعاملي را فراهم مي‌كند؛ با اين حال هنوز هم به دنياي واقعي وابسته است. شما در اين سيستم، به احتمال زياد از برخورد تصادفي بدن خودتان در حين چرخش، با فردي در اطرافتان اجتناب خواهيد كرد؛ زيرا با وجود مشغول بودن ذهن انسان براي انجام يك كار ديگر، همچنان آن فرد را در نزديكي خودتان خواهيد ديد.

اين همان چيزي است كه در واقعيت مجازي وجود ندارد. سوال اين كه آيا همه‌ي ما قرار است به سراغ عينك‌هاي واقعيت افزوده رفته و به‌طور كامل با صفحه نمايش‌هاي ديگر در زندگي‌مان خداحافظي كنيم؟ احتمالا براي مدت زماني طولاني چنين چيزي رخ نخواهد داد؛ اما واقعيت افزوده، همانطور كه در حال حاضر هم وجود دارد، يك تصوير سرگرم‌كننده و جالب از چنين حالتي را براي يك آينده‌ي احتمالي ارائه مي‌دهد.

مايكروسافت اولين كمپاني نيست كه از عبارت واقعيت تركيبي استفاده مي‌كند، بلكه آنها اولين گروهي هستند كه از اين اصطلاح براي نام تجاري خود استفاده مي‌كنند. واقعيت تركيبي ويندوز، طبق اعلام مايكروسافت، يك طيف از تجربه‌ها است. هر چيزي از محصولات مايكروسافت كه با هدف تغيير يا جايگزيني واقعيت براي شما كار مي‌كند، از هدست‌هايي كه به‌طور كامل چشم‌انداز شما را تحت تأثير قرار مي‌دهند، تا هدست‌هاي شفاف مانند هولولنز، همگي شكل‌هايي از واقعيت تركيبي ويندوز هستند.

اين امر در حال حاضر كمي گيج‌كننده است؛ چرا كه مايكروسافت تنها محصولاتي را در دو انتهاي طيف يادشده دارد. دسته‌اي از هدست هاي سبك واقعيت مجازي براي رقابت با اچ‌تي‌سي وايو يا PlayStation VR وجود دارند و يك هدست موسوم به هولولنز كه پيشتر به آن اشاره داشتيم نيز براي واقعيت افزوده ساخته شده است.

براي مايكروسافت، فضاي زيادي در ميان اين طيف وجود دارد كه هنوز مورد مطالعه قرار نگرفته است. همه‌ي اين فضاي مياني و همچنين گستره‌هاي انتهاي طيف، تماما واقعيت‌هاي تركيبي هستند؛ همان چيزي كه به عنوان دغدغه‌ي اصلي مايكروسافت مطرح است. اين استراتژي داراي دو مزيت كليدي براي مايكروسافت است. در وهله‌ي نخست، توسعه‌دهندگاني را كه برنامه‌هايي براي هدست‌هاي واقعيت تركيبي توليد مي‌كنند، مجبور مي سازد تا در ارائه‌ي خود از توليدشان تصريح كنند كه محصول آنها از واقعيت تركيبي ويندوز هم همراهي مي‌كند؛ به جاي اينكه تنها از تعبير استيم‌ وي‌آر ياد كنند.

 از انديشه متخصصينات بازاريابي اين فضاي بازشده براي خرده‌فروشي بيشتر، مهم است، زيرا احتمالا برنامه‌هايي از برنامه‌هاي موجود براي SteamVR هم وجود دارند كه هميشه با هدست‌هاي واقعيت تركيبي ويندوز به خوبي كار نمي‌كنند؛ زيرا در اصل براي اچ‌تي‌سي وايو يا آكيولس فيسبوك ساخته شده‌اند. دليل دوم نيز به همان اندازه مهم است و البته به مراتب كمتر بدبينانه. ردموندي‌ها آگاهي دارند هدست‌هايي كه در نسل‌هاي بعد از هر توليدكننده‌اي به بازار مي‌آيند، بيشتر از يك دستگاه واقعيت مجازي يا واقعيت افزوده صرف خواهند بود. براي مثال، اچ‌تي‌سي وايو، در حال حاضر يك دوربين در بخش جلو براي تماشاي دنياي واقعي در هنگام بازي دارد. اين دوربين براي هر يك از برنامه‌هاي واقعيت افزوده‌ي پيشرفته و براي انجام تمام كارهاي مورد نياز، به اندازه‌ي كافي با كيفيت نيست؛ اما واقعيت اين است كه فضاي موجود در طراحي آن هدست، براي چيزي بيش از تجربه‌ي واقعيت مجازي صرف در انديشه متخصصين گرفته شده است.

مايكروسافت در حال برنامه‌ريزي براي مرحله‌ي بعدي در واقعيت افزوده و واقعيت مجازي است و با ياد كردن از هر دوي آنها تحت يك نام واحد، در همين مسير حركت مي‌كند. اين بدان معني است كه شركت در حال برنامه‌ريزي براي استفاده از اين فناوري براي مدت زمان بسيار طولاني‌تر از حد انتظار است. به عبارتي ممكن است فناوري و دستگاه‌هايي كه ما هنوز در اختيار داريم ظرف مدت نه‌چندان دور بسيار از مد افتاده و قديمي تلقي شوند.

عناصر واقعيت تركيبي ويندوز، واقعيت افزوده نيز هستند؛ اما در عين حال فراتر از واقعيت افزوده نيز مي‌روند. مايكروسافت در حال رديابي يك شبكه‌ي گسترده است و آنها اميدوارند كه سهم بزرگي از آنچه كه در آينده خواهد آمد، داشته باشند. كارهايي كه تاكنون روي هولولنز و هدست‌هاي ديگر انجام شده، نشان مي‌دهد كه مايكروسافت براي حل بسياري از اشكالات موجود مشتاق است؛ اشكالاتي كه اين فناوري‌ها را از تبديل شدن به تجربيات اصلي كه همه‌ي تمايل به اشتراك‌گذاري‌شان با ديگران داريم، باز مي‌دارد.

اين در واقع كاري است كه پيش بردن آن هم اكنون براي ردموندي‌ها اهميت فراواني دارد. مسلما مي‌دانيم كه قرار نيست در ماه آينده همه‌ي متخصصان را در حال استفاده از عينك‌هاي واقعيت تركيبي ويندوز ببينيم؛ اما روند فوق نشان مي‌دهد كه مايكروسافت نقش مهمي را در نحوه‌ي استفاده از تكنولوژي‌هاي مرتبط در آينده ايفا خواهد كرد.