حدود ۲۰ سال پيش گروه دايملر كرايسلر، تصميم گرفت خودرويي به نام Necar را براساس مرسدس بنز A كلاس را به بازار معرفي كند. اين خودرو قرار بود كه اولين خودروي توليد انبوه پيل سوختي جهان باشد. اولين سري از اين خودرو با نام Necar X كه يك خودروي تجاري بود در سال ۲۰۰۴ وارد بازار شد. در آن زمان دايملر كرايسلر پيش‌بيني مي‌كرد بيش از ۱.۱ ميليارد يورو را خرج توسعه‌ي خودروهاي پيل سوختي كند. كلاوس ديتر فوهرينگر عضو هيئت مديره و مسئول بخش تحقيق و توسعه‌ي دايملر كرايسلر در آن زمان اشاره كرد كه خودروهاي پيل سوختي بين سال‌هاي ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰ بايد رشد چشمگيري داشته باشند تا زير ساخت‌هاي مربوط به اين خودروها پيشرفت كند. وي در اين مورد درست مي‌گفت و عدم توسعه‌ي زير ساخت‌هاي لازم براي خودروهاي پيل سوختي باعث شد تا هنوز هم اين خودروها نتوانند به‌صورت گسترده وارد خيابان‌ها شوند.
برخي از افراد خودروهاي پيل سوختي را بهترين راه‌حل براي آينده مي‌دانند چون از اگزوز اين خودروها هيچ چيز جز بخار آب و مقداري گرما بيرون نمي‌آيد. همچنين سوختگيري خودرويي هيدروژني به اندازه‌ي بنزين زدن زمان مي‌برد و نيازي نيست مانند خودروهاي برقي چندين ساعت براي شارژ باتري صبر كرد. سلول‌هاي سوختي در اين خودروها مانند باتري عمل كرده و هر يك چند ولت برق توليد مي‌كنند تا در نهايت نيروي مورد نياز براي حركت خودرو فراهم شود.
اصلي‌ترين نوع پيل سوختي كه در خودروها استفاده مي‌شود، غشاي تبادل پليمري يا PEM نام دارد. در يك پيل سوختي از نوع PEM غشاي پليمري بين كاتد و آند پلاتينيومي قرار داده مي‌شود و دو صفحه‌ي جريان نيز در بين آن‌ها قرار مي‌گيرد. هيدروژن در ابتدا از صفحه‌ي جريان آند رد شده و هم‌زمان هوا نيز به سمت كاتد پمپ مي‌شود تا اكسيژن لازم فراهم باشد. پروتون‌هاي هيدروژن در اينجا به سمت غشا كشيده شده و با اكسيژن مخلوط مي‌شوند و به اين ترتيب آب ايجاد مي‌شود. توليد آب در اين بخش باعث باقي ماندن الكترون‌هاي هيدروژن در پشت غشا شده و اين مسئله سبب ايجاد جريان الكتريكي در مدار مي‌گردد.
در ابتدا طرح سلول‌هاي سوختي اشكالات فراواني داشتند براي مثال يخ زدن آب در دماي صفر درجه و پايين‌تر درون سيستم مي‌تواند باعث ايجاد اشكال شود اما فناوري امروز با وجود گران بودن خيلي پيشرفته هستند. سيستم پيل سوختي از يك تانكر هيدروژن فيبر كربني هم استفاده مي‌كند كه مي‌توان هيدروژن را با فشار ۷۵۰ بار درون آن ذخيره كرد. بخش ديگر اين سيستم باتري ليتيوم‌يون است كه هم محل ذخيره‌ي انرژي توليد شده توسط سيستم بازيابي نيروي ترمز است و هم در هنگام سرعت‌گيري برق اضافي مورد نياز موتور را تأمين مي‌كند. يكي از مزاياي هيدروژن اين است كه در صورت بروز حادثه و آسيب ديدن مخزن، هيدروژن منفجر نمي‌شود بلكه تنها نشت مي‌كند و خطر خاصي ندارد. به اين ترتيب مي‌بينيد كه فراوان‌ترين عنصر كره‌ي زمين از انديشه متخصصين ايمني نيز وضعيتي بهتر از بنزين دارد. ساير بخش‌هاي يك خودروي پيل سوختي مانند خودروهاي برقي است و يك موتور الكتريكي و ماژول كنترل قدرت، چرخ‌ها را به حركت در مي‌آورد.
بيست سال پيش در كاليفرنيا، تأسيسات توسعه‌ي فناوري پيل سوختي (California Fuel Cell Partnership) تأسيس شد. هدف نهايي اين است كه تا سال ۲۰۳۰ يك ميليون خودروي پيل سوختي توليد شود و ۱۰۰۰ ايستگاه سوختگيري در كاليفرنيا وجود داشته باشد. فناوري پيل سوختي براي خودروهاي بزرگ نيز بسيار مناسب هستند.تا امروز دو قطار هيدوژني توليد شده و از سال ۲۰۱۸ در آلمان مشغول به كار است. آلمان ۲۷ فروند ديگر از اين قطارهاي هيدروژني سفارش داده است.
هم انديشي ها