تاثير نامطلوب تنهايي و انزواي اجتماعي بر قلب و سلامت آن
بر اساس مطالعهاي كه همين هفته در EroHeartCare 2018، متتشر شد، تنهايي براي قلب بد است و يك پيشبيني كنندهي قوي در مورد احتمال مرگ زودهنگام است. طبق اين مطالعه، احساس تنهايي پيشبينيكنندهي قوي احتمال بروز اشكالات جسمي خصوصا بيماريهاي قلبي در مردان و زنان است.
آن وينگارد كريستنسن نويسندهي مقاله گفت:
امروزه تنهايي نسبت به قبل رواج بيشتري دارد و بيشتر مردم تنها زندگي ميكنند. مطالعات پيشين نشان دادهاند كه تنهايي و ايزولهبودن از لحاظ اجتماعي با افزايش خطر بيماريهاي قلبي عروقي و سكته همراه است.
نشانههاي اضطراب و افسردگي در مردان و زناني كه احساس تنهايي ميكردند سه برابر بيشتر بود
موضوعي كه در پژوهش حاضر مورد مطالعه قرار گرفت اين بود كه آيا وجود ارتباطات اجتماعي ضعيف با اشكالات سلامتي ۱۳۴۶۳ بيمار درگير حمله قلبي ايسكمي، آريتمي (اختلال ريتم قلب)، نارسايي قلبي يا بيماريهاي مربوط به دريچهي قلب ارتباطي دارد يا نه. به اين منظور اطلاعات مربوط به بيماران داراي اشكالات قلبي و پرسشنامههايي در خصوص سلامت ذهني و جسمي، شيوهي زندگي و حمايت اجتماعي كه توسط بيماران پر شده بود، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
عامل حمايت اجتماعي بر اساس اينكه بيمار تنها زندگي ميكرد يا نه، اندازهگيري شد و پرسشهاي مربوط به احساس تنهايي به اين صورت بود: آيا شما زماني كه نياز داريد با كسي صحبت كنيد، كسي را داريد؟ آيا گاهي احساس تنهايي ميكنيد حتي اگر با كسي هستيد؟ وينگارد توضيح ميدهد:
لازم بود اطلاعات مربوط به دو گروه جمعآوري شود زيرا ممكن است افرادي باشند كه تنها زندگي كنند ولي احساس تنهايي نكنند و از طرف ديگر ممكن است افرادي باشند كه با اينكه تنها زندگي نميكنند، ولي احساس تنهايي كنند.
در تمام بيماران مورد مطالعه، احساس تنهايي با عملكرد ضعيف قلب همبستگي داشت؛ قطعانديشه متخصصين از نوع بيماري قلب، حتي بعد از اينكه براي سن، سطح تحصيلات، ديگر بيماريها، شاخص تودهي بدني، استعمال سيگار و مصرف الكل نيز تصحيح صورت گرفت. تنهايي با افزايش دو برابري خطر مرگ همراه بود. گزارش نشانههاي اضطراب و افسردگي در مردان و زناني كه احساس تنهايي ميكردند سه برابر بيشتر بود و كيفيت زندگي آنها نسبت به افرادي كه احساس تنهايي نميكردند به طور معنيداري پايينتر بود.
وينگارد گفت:
تنهايي فاكتور پيشبينيكننده قوي از مرگ زود هنگام، بدتر شدن سلامت رواني و كاهش كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به اشكالات قلب بود. افرادي كه از حمايت اجتماعي ضعيفي برخوردار هستند ممكن است اشكالات سلامتي بدتري نيز داشته باشند؛ زيرا آنها روش زندگي ناسالمي دارند، سازگاري كمتري نسبت به درمان دارند و بيشتر تحت تاثير رويدادهاي استرسزا قرار ميگيرند. ما براي تفاوتهاي شيوه زندگي و فاكتورهاي زيادي تصحيح انجام داديم و با اين حال باز هم مشخص بود كه تنهايي براي سلامتي بد است. ما داريم در زماني زندگي ميكنيم كه تنهايي حضور بيشتري دارد و ارائهدهندگان خدمات سلامتي بايد هنگام ارزيابي خطر بروز اشكالات قلبي، چنين عاملي را هم در انديشه متخصصين بگيرند. مطالعهي ما نشان ميدهد كه پرسيدن دو سوال در مورد حمايت اجتماعي اطلاعات زيادي در مورد احتمال داشتن اشكالات سلامتي فراهم ميكند.
در بيانيههاي اروپايي، مطالبي درمورد پيشگيري از اشكالات قلبي عروقي آمده است؛ مردمي كه از ديگران جدا شدهاند و به صورت ايزوله زندگي ميكنند، در معرض خطر بيشتري در ارتباط با ابتلاي به بيماريهاي عروق كرونر و مرگ زودهنگام هستند.
هم انديشي ها