روشي جديد براي احياي قلب پس از حمله قلبي

در جريان يك حمله‌ي قلبي، قلب دچار كمبود شديد اكسيژن شده و عضله‌ي قلب آسيب مي‌بيند. در اين وضعيت بدن با فرستادن سلول‌هاي ايمني به‌منظور پاك‌سازي سلول‌هاي مرده و در حال مرگ، به اين اشكال پاسخ مي‌دهد؛ اما همين سلول‌ها خود موجب ايجاد التهاب بيشتر در قلب آسيب‌ديده شده و اين مي‌تواند موجب نارسايي قلبي شود. نارسايي قلبي وضعيتي ناتوان‌كننده است كه فقط در بريتانيا نيم ميليون نفر را درگير كرده‌ است.

يك گروه علمي از دانشگاه آكسفورد دريافت كه تزريق پروتئيني به نام VEGF-C پس از حمله‌ي قلبي در موش‌ها به‌طور معني‌داري ميزان آسيب وارده به عضله‌ي قلب را كم مي‌كند و به قلب اجازه مي‌دهد تقريبا تمام عملكرد پمپاژي خود را بازيابي كند. موش‌هاي تيمارنشده با اين ماده، پس از حمله‌ي قلبي تقريبا نيمي از عملكرد قلب خود را از دست دادند. تيمار با VEGF-C موجب تشويق رشد شبكه‌اي از رگ‌ها شد كه بخشي از سيستم لنفاوي بودند. عروق لنفاوي اضافي موجب مي‌شود كه سلول‌هاي ايمني پس از كمك كردن به ترميم و برداشت سلول‌هاي مرده، قبل از ايجاد آسيب جدي التهابي، برداشته شوند. اين روش درمان منجر به بهبود بهتر قلب و بازيابي بهتر عملكرد پمپاژي قلب پس از يك حمله قلبي شد. زماني كه در توانايي قلب براي استفاده از سيستم لنفاوي براي زدودن سلول‌هاي ايمني اشكال ايجاد شد، جراحت بيشتري به بار آمد، عضله قادر به پمپاژ خون نبود و در پاسخ به اين آسيب، تغيير شكلي در كل قلب آغاز شد. پژوهشگران عقيده دارند كه با برداشت سريع ماكروفاژها، نخستين سلول‌هاي ايمني كه فرايند بهبود را آغاز مي‌كنند، ديگر سلول‌هاي دستگاه ايمني كه سلول‌هاي T تنظيمي ناميده مي‌شوند، مي‌توانند وارد عضله آسيب ديده شده و به ترميم و بازيابي قلب كمك كنند.

رشد عروق لنفاوي زير ميكروسكوپ

هدف پژوهش‌هاي بعدي يافتن بهترين توازن سلول‌هاي ايمني پس از يك حمله‌ي قلبي است؛ براي تضمين اينكه ترميم اوليه قلب موجب تشديد التهاب، جراحت و نارسايي قلبي نشود. يافته‌هاي اين پژوهش در ژورنال Journal of Clinical Investigation منتشر شده است.

پائول ريلي گفت:

ما از چند سال پيش شروع به مطالعه سيستم لنفاوي در قلب كرده بوديم؛ ولي هرگز به نقش محوري آن در ترميم قلب پي نبرده بوديم. اكنون ما مي‌دانيم اين به‌تنهايي كافي نيست كه سلول‌هاي شفابخش ايمني را به خون برسانيم. ما نياز داريم كه مسيرهاي برداشت اين سلول‌ها را از قلب پس از اينكه وظيفه‌ي خود را در قلب انجام دادند، تقويت كنيم؛ به‌صورتي‌كه موجب آغاز آسيب بيشتر در قلب و بروز نارسايي قلبي نشوند. اين پژوهش به ما اين فرصت را داد كه برنامه‌اي را براي كشف داروهايي كه موجب تشويق رشد عروق لنفاوي و پاكسازي سريع سلول‌هاي ايمني شوند، آغاز كنيم. ما اميدواريم در بازه‌ي زماني پنج تا ده سال، دارويي كشف كنيم و پس از حمله‌‌ي قلبي، آن را به بيمار بدهيم تا اشكالات بعدي پيش نيايند.

جرمي پيرسون يكي از اعضاي موسسه‌ي حامي اين پژوهش نيز گفت:

در بريتانيا هر سه دقيقه يك فرد بر اثر حمله‌ي قلبي به بيمارستان مراجعه مي‌كند بنابراين لازم است درمورد آسيب‌هايي كه در اين زمان پيش مي‌آيند و ترميم آن آسيب‌ها بيشتر آگاه باشيم. بازسازي قلب آرزوي دست نيافتني پژوهش‌هاي مرتبط با قلب بوده‌ است. مطالعه‌ي اين گروه علمي به همراه پژوهش‌هاي پيشين آن‌ها، ما را يك قدم به درك اينكه چگونه اين وضعيت به حقيقت تبديل مي‌شود، نزديك‌تر مي‌كند. استفاده از سيستم لنفاوي، فرصت‌ جديدي براي يافتن داروهايي براي كاهش خسارت وارده طي حمله‌ي قلبي و كمك به بازسازي قلب، است. بايد براي چنين پژوهش‌هاي مهمي سرمايه‌گذاري كرد؛ پروژه‌هايي كه شايد روزي بتوانند به اشكال نارسايي قلبي پايان بدهند.