در ميان مردان و زنان ميان‌سالي كه حدود هفت‌هزار قدم و حتي كمتر در روز برمي‌داشتند، با خواب بهتر همراه بود. براساس نتايج اين مطالعه‌ي جديد و دلگرم‌كننده كه درزمينه‌ي سبك زندگي و الگوي خواب انجام شده، قدم‌زدن بيشتر در طول روز با خواب بهتر در شب همراه است. پژوهشگران با مطالعه ارتباط بين قدم‌زدن و خواب نشان دادند فعال‌بودن و نه لاخبار تخصصيا ورزش، مي‌تواند بر چگونگي خواب ما اثرگذار باشد.
دانشمندان حوزه‌ي خواب و ورزش مدت‌ها است درباره‌ي ارتباط بين فعاليت بدني و حالت خواب‌آلودگي كنجكاو بوده‌اند. براي اكثر ما ممكن است اين گونه به‌انديشه متخصصين برسد كه اين رابطه بايد رابطه‌اي يك‌طرفه و سودمند و ساده باشد: كار مي‌كنيد و خسته مي‌شويد و آن شب بهتر مي‌خوابيد. باوجوداين، بسياري از مطالعات گذشته نشان مي‌دهند تأثير ورزش روي خواب چيزي بيش از اين است. در بعضي از مطالعات، وقتي افراد در طول روز كار زيادي مي‌كردند، خواب نه‌چندان دلچسبي تجربه مي‌كردند كه نشان مي‌دهد ورزش شديد ممكن است موجب اختلال در خواب شود. آزمايش‌هاي ديگر نشان مي‌دهند رابطه‌ي بين فعاليت و خواب دوطرفه است. مردم اغلب گزارش مي‌كنند پس از خوابي آشفته، فعاليت طبيعي آن‌ها در آن روز بسيار خسته‌كننده بوده است.
در پژوهش‌هاي گذشته، نتايج ضدونقيضي درباره‌ي اين موضوع به‌دست آمده است كه آيا زمان‌بندي ورزش در رابطه با كيفيت خواب اهميت دارد و انجام فعاليت بعدازظهر به خواب شب كمك مي‌كند يا موجب آشفتگي آن مي‌شود. تمركز بيشتر مطالعات گذشته روي ورزش برنامه‌ريزي‌شده بوده است و عمدتا فعاليت‌هاي ضمني و روزمره را در انديشه متخصصين نگرفته‌اند. همچنين، بيشتر اين مطالعات روي افراد دچار اشكالات باليني خواب مانند بي‌خوابي انجام شده است.
اطلاعات كمي درباره‌ي اين موضوع وجود دارد كه آيا تحرك بيشتر در طول روز (نه ورزش رسمي) روي خواب تأثير مي‌گذارد يا نه. بنابراين، براي مطالعه‌ي جديد كه اخيرا در مجله‌ي Sleep Health منتشر شده است، پژوهشگران دانشگاه برندايس با همكاري مؤسسه‌هاي پژوهشي ديگر تصميم گرفتند ارتباط بين خواب و قدم‌زدن مورد كنند. اين مطالعه بخشي از تلاش گسترده‌تري است كه براي تشويق افراد بزرگ‌سال منطقه‌ي بوستون براي فعال‌بودن بيشتر در حال انجام است.
پژوهشگران براي اين مطالعه ۵۹ زن و مرد ميان‌سال را در انديشه متخصصين گرفتند كه تمام‌وقت كار مي‌كردند و از اين موضوع نگران بودند كه زمان كافي براي فعاليت بدني ندارند. پژوهشگران دستگاه‌هاي پوشيدني نظارت بر فعاليت را دراختيار اين افراد گذاشتند و در مواردي پيشنهادهايي نيز درباره‌ي نحوه‌ي گنجاندن پياده‌روي بيشتر در برنامه‌ي روزانه ارائه كردند. داوطلبان دستگاه‌ها را يك ماه پوشيدند و تعداد قدم‌هايي كه در هر روز برمي‌داشتند و تعداد دقايقي كه آن‌ها در حال حركت بودند، زيرانديشه متخصصين گرفته مي‌شد. برخي از اين فعاليت‌ها مانند كارهاي خانه سبك بودند. همچنين، داوطلبان در آغاز و پايان چهار هفته و هر روز پرسشنامه‌هاي مختلفي پر مي‌كردند.
برخي از پرسشنامه‌ها درباره‌ي خواب شركت‌كنندگان بود و از آن‌ها خواسته مي‌شد كيفيت مدت‌زماني كه طول كشيده به خواب بروند يا تعداد دفعات بيداري در طول شب يا حس تازگي هنگام صبح و كميت خواب خود را به‌شكل زمان رفتن به خواب و بلندشدن از آن ارزيابي كنند.
پژوهشگران براي مطالعه‌ي حاضر، داده‌هاي هركدام از ۵۹ شركت‌كننده را به‌دقت مطالعه كردند و به اميد پيداكردن الگوي مشخصي بين كيفيت خواب و ميزان تحرك، روي ميزان تحرك و وضعيت خواب آن‌ها تمركز كردند. آن‌ها براساس نتايج حاصل دريافتند رابطه‌ي بين تحرك و خواب پايدار و محكم بود.
بنابه گزارش خود شركت‌كنندگان، هرچه تعداد قدم‌هاي بيشتري در طول ماه جمع مي‌شد، كيفيت خواب طي زمان افزايش مي‌يافت. همچنين، وقتي پژوهشگران به تعداد دقايق حركت آن‌ها توجه كردند، مشخص شد هرچه فرد در طول ماه زمان بيشتري در حال حركت بود، كيفيت خواب او افزايش پيدا مي‌كرد. حتي وقتي پژوهشگران روزها را به‌صورت انفرادي مطالعه كردند، اين همبستگي‌ها نيز وجود داشت. در هركدام از اين روزها، وقتي فرد درمقايسه‌با حالت معمول بيشتر راه مي‌رفت، معمولا كيفيت خواب او بهبود پيدا مي‌كرد. اليسا بيسون، يكي از پژوهشگران اين مطالعه مي‌گويد:
فكر كنم عادلانه است اگر بگوييم اين نتايج نشان مي‌دهد افرادي كه در طول روز تحرك بيشتري داشته باشند، خواب بهتري نيز خواهند داشت.
او مي‌افزايد فعاليت موردنياز براي بهبود كيفيت خواب آن‌قدر زياد نيست كه كسي نتواند از عهده‌ي آن برآيد. ميانگين قدم‌ها در اين ۵۹ شركت‌كننده حدود هفت‌هزار قدم (حدود پنج كيلومتر) در روز بود. قدم‌زدن با خواب بهتر همراه بود؛ ولي حتي كساني كه كمترين فعاليت را داشتند، وقتي در برخي از روزها اندكي فعاليتشان را افزايش مي‌دادند، كيفيت خواب آن‌ها بهتر مي‌شد.
البته ارتباط نشان داده‌شده در اين مطالعه فقط يك ارتباط است. اين نوع مطالعه‌ي مشاهده‌اي نمي‌تواند اين موضوع را تأييد كند كه لاخبار تخصصيا قدم‌زدن بيشتر موجب خواب بهتر مي‌شود. نكته‌ي بعد اينكه آزمايش كوتاه‌مدت مذكور بر گزارش خود افراد درباره‌ي نحوه‌ي خواب تكيه داشته است و با اين هدف انجام نشده است كه تعيين كند راه‌رفتن چگونه ازانديشه متخصصين فيزيولوژيكي روي بدن و ذهن و درنهايت خواب تأثير مي‌گذارد. بيسون مي‌گويد:
اگرچه چنين هشدارهايي درباره‌ي مطالعه وجود دارد، كساني كه مي‌خواهند خواب بهتري داشته باشد، بهتر است فعاليت بيشتري در زندگي روزمره‌ي خود بگنجانند.
هم انديشي ها