انواع جديد چاي كيسه‌‌اي، ميلياردها ذرات پلاستيكي را در آب جديد آزاد مي‌‌كنند

در كشفي تازه، پژوهشگران كانادايي دريافته‌‌اند كه برخي از انواع چاي‌‌هاي كيسه‌‌اي پلاستيكي، مقادير بسيار زيادي ميكروپلاستيك را در آب جديد آزاد مي‌‌كنند.

ميكروپلاستيك‌‌ها از جمله موادي هستند كه امروزه به‌‌وفور در طبيعت، بطري‌‌هاي آب بسته‌بندي‌‌شده و حتي آب لوله‌‌كشي نيز مشاهده شده‌‌اند. سازمان بهداشت جهاني مي‌‌گويد، به‌‌انديشه متخصصين نمي‌‌رسد كه وجود اين نوع ذرات در آب آشاميدني اشكال‌‌ساز باشد؛ اما اين سازمان تأكيد دارد، يافته‌‌هاي فعلي براساس اطلاعاتي محدود شكل گرفته‌‌اند و هنوز نياز به تحقيقات گسترده‌‌تري در اين زمينه احساس مي‌‌شود.

پژوهشگران دانشگاه مك‌‌گيل مونترال از كانادا نيز روي لاخبار تخصصي تحقيقات بيشتر در زمينه‌‌ي آثار ميكروپلاستيك‌‌ها روي سلامت افراد تأكيد دارند؛ ذراتي با ابعاد كمتر از ۵ ميلي‌‌متر از تجزيه‌‌ي انواع و اقسام مواد پلاستيكي ايجاد مي‌‌شوند.

در پژوهش اخير، پژوهشگران روي چهار نوع مختلف از چاي‌‌هاي كيسه‌‌اي تجاري با تي‌‌بگ پلاستيكي تحقيق كردند. گفتني است كه بيش‌‌تر انواع چاي‌‌هاي كيسه‌‌اي موجود در بازار از نوع كاغذي بوده و تنها از مقداري محدودي پلاستيك براي چسباندن كاغذ بسته‌‌بندي استفاده مي‌‌شود. اما به‌‌تازگي برخي از برندهاي باكيفيت جهان شروع به جايگزيني بسته‌‌بندي پلاستيكي به‌‌جاي انواع كاغذي كرده‌‌اند. در انواع جديد، چاي در ساختاري هرمي‌‌شكل بسته‌‌بندي و عرضه مي‌‌شود؛ موضوعي كه به ادعاي توليدكنندگان، دم‌‌كشيدن سريع‌‌تر چاي را حين استفاده در پي خواهد داشت.

پژوهشگران مواد داخل هر كيسه‌‌ي چاي را تخليه كردند و تي‌‌بگ خالي را درون آبي با دماي ۹۵ درجه‌‌ي سانتي‌‌گراد قرار دادند؛ درست مانند روندي كه مصرف‌‌كنندگان اين محصولات براي دم‌‌كردن چاي به‌‌كار مي‌‌گيرند. آن‌‌ها متوجه شدند كه يك كيسه‌‌ي پلاستيكي چاي كيسه‌‌اي (بدون مواد درون آن) مي‌‌تواند ۱۱/۶ ميليارد ميكروپلاستيك و ۳/۱ ميليارد ذره‌‌ي نانوپلاستيك را در آب جديد آزاد كند. هيچ‌‌يك از اين ذرات با چشم غيرمسلح قابل‌‌ديدن نيستند.

همچنين پژوهشگران از يك نمونه چاي كيسه‌‌اي بازنشده به‌‌عنوان نمونه‌‌ي كنترلي استفاده كردند تا مطمئن شوند فرايند بازكردن و تخليه چاي موجب آزاد شدن مقادير اضافي پلاستيك در جريان آزمايش نشده باشد.

ذرات پلاستيكي مي‌‌توانند از بطري‌‌هاي آب به درون آن نفوذ كنند. بنابر مستندات اين پژوهش كه نتايج آن در ژورنال علم و فناوري زيست‌‌محيطي منتشر شد، سطح ذرات پلاستيك آزادشده در اين آزمايش چندين برابر مقادير گزارش‌‌شده در مورد ساير مواد غذايي بوده است.

يكي از پژوهشگران با نام لاورا هرناندز از حجم بالاي مواد آزادشده در اين آزمايش نسبت‌‌به آزمايش‌‌هاي مشابه درمورد بطري‌‌هاي آب اظهار شگفتي مي‌‌كند.  او مي‌‌گويد، بخشي از اين اختلاف چشمگير مي‌‌تواند مربوط به ابعاد ذراتي باشد كه مورد مطالعه قرار گرفته‌‌اند؛ يعني ميكروپلاستيك‌‌ها كه ابعادي به‌‌ضخامت يك تار مو دارند و نانوپلاستيك‌‌ها كه هزار مرتبه از آن‌‌ها نيز كوچك‌‌تر هستند. اما او همچنين اذعان مي‌‌كند كه بخشي از واقعيت مي‌‌تواند در  ارتباط با دماي بسيار بالاي آبي باشد كه پلاستيك درمعرض آن قرار گرفته است. آزمايش‌هاي قبلي همگي روي محتويات بطري‌‌هاي آبي تمركز داشتند كه در دماي اتاق قرار گرفته بودند.

ما به مصرف‌‌كنندگان توصيه مي‌‌كنيم كه از انواع چاي‌‌هاي فاقد بسته‌‌بندي يا دست‌‌كم چاي‌‌هاي كيسه‌‌اي با بسته‌‌بندي كاغذي استفاده كنند.

او اين قضيه را به‌‌عنوان فرصتي تلقي مي‌‌كند تا مصرف‌‌كنندگان با انتخابي آگاهانه‌‌تر نسبت‌‌به خريدهاي خود، درصدد كاهش حجم پلاستيك مصرفي خود برآيند:

واقعا هيچ نيازي نيست كه چاي در بسته‌‌بندي پلاستيكي عرضه شود؛ پلاستيكي كه نهايتا بعد از يك‌‌بار استفاده عملا بلامصرف خواهد بود. در صورت اجتناب از اين نوع بسته‌بندي ديگر مجبور نخواهيد بود پلاستيك بخوريد و در ضمن هزينه‌ي مازادي را نيز به محيط زيست تحميل نخواهيد كرد.