آزمايشات آنن چنسلر، درمان بيماري‌ها را با استفاده از داروهاي فضايي امكان‌پذير كرد
دكتر سرنا آنن چنسلر، جراح پرواز ۴۳ ساله به مدت ۱۳ سال به ناسا خدمت كرده است؛ علاوه بر اين، او در زمينه‌هاي مهندسي برق، غواصي و پزشك هوافضايي و داخلي هم تخصص دارد. چنسلر اخيرا پس از اقامت ۶ ماهه در فضا به زمين بازگشته است؛ سفر او در گروه‌هاي اعزامي ۵۶ و ۵۷ قرار مي‌گيرد.
گرچه تاكنون صدها نفر به فضا رفته‌اند اما پژوهش‌هاي ريزگرانش مانند پژوهش‌هاي چنسلر به‌صورت مستقيم بر روش‌هاي درماني روي زمين تأثير مي‌گذارند. چنسلر با هدف افزايش دانش درباره‌ي بدن انسان و همچنين بهبود زندگي افراد مبتلا به سرطان، پاركينسون و پوكي استخوان، آزمايش‌هاي متعددي را در فضا انجام داده است. او مي‌گويد:
براساس تصور بسياري از افراد، آزمايش‌هاي فضايي تنها محدود به اكتشافات فضايي مي‌شوند؛ در حالي كه درمان بيماري مردم روي زمين يكي از اولويت‌هاي ما است.
او مي‌گويد از ابتدا مي‌دانست روزي زمين را ترك خواهد كرد. وقتي آنن چنسلر ۱۵ ساله بود براي اولين‌بار طعم فضا را چشيد و در آكادمي فضايي مركز راكت و فضايي ايالات‌متحده در هانتسويل آلاباما در نقش يك جراح پرواز، مأموريت شبيه‌سازي فضايي را تجربه كرد. اين مركز كمپي براي يادگيري فضانوردي و اجراي اعزام‌هاي فضايي براي دانش‌آموزان است. چنسلر به‌شدت تحت تأثير اين تجربه قرار گرفت و وقتي پدر و مادرش در مورد آن تجربه از او پرسيدند، پاسخ داد: «اين كار همان كاري است كه دوست دارم تمام عمر تجربه كنم.»
سرنا آنن چنسلر در سال ۱۹۹۲ به آكادمي فضايي پيوست
زندگي در ريزگرانش
آنن چنسلر در تاريخ ۶ ژوئن ۲۰۱۸ از ايستگاه فضايي بايكانور روسيه در قزاقستان به فضا رفت. چنسلر همراه‌با الكساندر گرست، مهندس پرواز آلماني و سرجي پروكوپيف، فرمانده‌ي روسي با فضاپيماي سايوز MS-09 با پيشرانه‌ي ۴۲۱ هزار كيلوگرم و سرعت ۱۷۷۰ كيلومتر بر ساعت سفر خود را آغاز كرد.
چنسلر به ياد مي‌آورد كه از زمان پرتاب متمركز بر هشت دقيقه و چهل ثانيه زمان لازم براي رسيدن به مدار در ارتفاع تقريبي ۲۰۷ كيلومتر بود و در عين حال بايد از نبود خطا مطمئن مي‌شد. جذاب‌ترين بخش سفر زماني بود كه پوشش اطراف كپسول كنار رفت و او براي اولين‌بار توانست زمين را از فضا ببيند. سايوز پس از طي ۳۴ مدار زميني به ISS وصل شد. آنن به‌آرامي و در حالي كه دست‌هايش را باز كرده بود داخل كپسول شناور شد. او مي‌گويد:
در اين لحظه مغز دقيقا نمي‌داند چه كاري را بايد انجام دهد زيرا هيچ نقطه‌ي بالا و پاييني وجود ندارد. مي‌توانيد اطراف سقف، ديوارها يا كف حركت كنيد؛ اما وقتي براي اولين‌بار در اين موقعيت قرار گرفتم، خيلي گيج شدم زيرا دقيقا مطمئن نبودم كجا هستم.
زمان زيادي نگذشت تا آنن به زندگي در ريزگرانش عادت كند؛ اما عادت به محيط استريل ISS براي او دشوارتر بود؛ زيرا حركت هوا را احساس نمي‌كرد. تعداد پنجره‌هاي ايستگاه فضايي اندك بود، به همين دليل براي افزايش سروصدا به انواع موسيقي راك، كلاسيك و رپ روي آورد. او مي‌گويد: «محيط ايستگاه فضايي، محيطي ماشيني با سروصداي اندك است. موسيقي اين سكوت را مي‌شكند.»
كنار رفتن پوشش كپسول و ديدن زمين از فضا براي اولين‌بار
افزايش سن در فضا
در شرايط ريزگرانش اتفاق‌هاي عجيبي براي بدن انسان رخ مي‌دهد. به نقل از ناسا، مواد معدني ضروري ازجمله كلسيم در بدن فضانوردها به شكل چشمگيري كاهش مي‌يابند و تراكم استخوان ماهانه يك درصد افت مي‌كند. اين شرايط دقيقا مشابه شرايط فرد مبتلا به پوكي استخوان است. با افزايش شكنندگي استخوان، فرد مبتلا به پوكي استخوان دچار خميدگي يا كاهش وزن مي‌شود. پژوهشگرها مي‌توانند با مطالعه تغييرات فضانوردهايي مانند آنن چنسلر به درك بهتري از آثار افزايش سن برسند. چنسلر نمونه‌هايي از خون، ادرار، بزاق و حتي مدفوع خود را جمع‌آوري كرده است. او مي‌گويد:
جمع‌آوري ادرار در مدار زمين كار ساده‌اي نيست. در ريزگرانش قطره‌هاي ادرار در همه‌جا شناور مي‌شوند و ممكن است به تجهيزات آسيب برسانند. اما با اعمال تغييرات پيوسته در بسته‌بندي نمونه‌ها مي‌توان به اين هدف رسيد.
دانشمندان روي زمين در مرحله‌ي بعد نمونه‌ها را مطالعه كردند. آن‌ها براي مطالعه ماهيچه‌هاي ميوتوم (به گروهي از ماهيچه‌ها گفته مي‌شود كه فقط از يك عصب نخاعي، عصب مي‌گيرند) به مطالعه آهنگ استراحت ماهيچه‌ها پرداختند. از نتايج اين مطالعه مي‌توان به روش‌هاي درماني جديدي براي سالخوردگي و درمان افراد مبتلا به معلوليت رسيد. به‌گفته‌ي چنسلر:
اين آزمايش‌ها جالب‌اند. آن‌ها مي‌توانند ما را زير انديشه متخصصين بگيرند و براساس بيماري‌هاي استخواني ما داروهاي مشخصي را تست كنند. اين آزمايش‌ها مي‌توانند بر زندگي ميليون‌ها انسان مبتلا به پوكي استخوان در زمين هم تأثير بگذارند.
سرنا آنن چنسلر در طول مأموريت اعزامي ۵۷ در حال تركيب نمونه كريستال‌هاي پروتئيني
چنسلر علاوه بر اينكه سوژه‌ي اين مطالعه بود، صدها آزمايش مرتبط با سلامت انسان را نيز اجرا كرد؛ براي مثال او از نمونه‌هاي بيولوژيكي مانند اسپرم انساني و گاوي براي آزمايش‌هاي باروري استفاده كرد. دانشمندان با اين آزمايش‌ها به درك جديدي از توليدمثل در فضا خواهند رسيد.
او همچنين به كريستالي‌سازي پروتئين LRRK2 (كيناز ۲ تكرار غني‌شده‌ي لوسين) پرداخت كه در بيماران مبتلا به بيماري پاركينسون ديده مي‌شود (در طول دوره‌ي مطالعه، كريستال‌هاي پروتئيني رشد بيشتري داشتند و در شرايط ريزگرانش يكپارچه‌تر از زمين بودند). دانشمندان با تحليل ساختار پروتئيني مي‌توانند نقش آن در پاركينسون را بهتر درك كنند و داروهاي اين بيماري را بهبود دهند.
دارو در ريزگرانش
چنسلر در طول دوره‌ي ۱۹۷ روزه‌ي اقامتش در فضا، سلول‌هاي اندوتليال را مطالعه كرد؛ سلول‌هاي اندوتليال، سلول‌هايي براي ايجاد مرز بين رگ‌هاي خوني هستند. چنسلر در اين مطالعه سعي كرد به اين سؤال پاسخ دهد: آيا مي‌توان از EC-هاي (سلول‌هاي اندوتليال) پرورش‌يافته در ريزگرانش به‌عنوان سيستم مدل مناسبي براي آزمايش‌هاي درمان سرطان استفاده كرد؟ او مي‌گويد: «من به پژوهش‌هاي درمان سرطان كمك مي‌كنم؛ با اين پژوهش‌ها مي‌توان به تمايل رشد سلول‌ها در ريزگرانش پي برد.»
سرنا آنن چنسلر در حال اجراي آزمايش درمان سرطان داخل glovebox (محفظه‌ي عايق‌داري كه براي دسترسي به مواد خطرناك از آن استفاده مي‌شود)
يكي از نشانه‌هاي سرطان، قابليت تشكيل رگ‌هاي خوني جديد براي تغذيه‌ي تومور است؛ به همين دليل با نابودي منبع تأمين خون به كمك دارو مي‌توان به درمان اين بيماري كمك كرد. به‌گفته‌ي چنسلر، سلول‌هاي اندوتليال در فضا مدت طولاني‌تري به رشد ادامه مي‌دهند و رشد آن‌ها مشابه رشد داخل بدن است. دانشمندان با مطالعه اين سلول‌ها مي‌توانند عامل‌هاي شيمي‌درماني يا داروهاي جديد سرطاني را تست كنند. چنسلر مطمئن است يافته‌هاي او در فضا مي‌توانند روي زمين مفيد واقع شوند. او مي‌گويد: «خيلي سريع، حتي در طول سه تا پنج سال آينده مي‌توان سرطان را روي زمين درمان كرد.»
آمادگي براي فضانوردي
گرچه مأموريت ساختگي فضايي چنسلر در دوران نوجواني، او را در مسير فضانوردي قرار داد؛ اما تحصيلات وي به‌ويژه دريافت مدرك مهندسي برق از دانشگاه جورج واشنگتن در سال ۱۹۹۷، فارغ‌التحصيلي از دانشكده‌ي پزشكي دانشگاه مركز علوم بهداشتي تگزاس در سال ۲۰۰۱ و تكميل رزيدنسي در پزشكي داخلي و پزشكي هوافضا در دانشگاه پزشكي تگزاس او را به سمت ناسا هدايت كرد. او مي‌گويد:
هيچ مسير مشخصي براي من وجود نداشت كه بخواهم آن را به‌عنوان مسير فضانوردي خود تعريف كنم؛ اما من هميشه از كاري كه انجام مي‌دادم لذت مي‌بردم. عاشق پزشكي و عاشق متخصصد پزشكي در هوافضا بودم؛ بنابراين همين كه به سمت جلو پيش مي‌رفتم، درهاي زيادي برايم باز شدند.
سرنا آنن چنسلر در حال نمونه‌برداري خون ايمني با الكساندر گرست
چنسلر براي اولين‌بار در سال ۲۰۰۶ به‌عنوان جراح پرواز يا پزشك فضانوردها مشغول به كار شد. او در سال ۲۰۰۹ در حالي كه در پاركينگ يك رستوران چيني بود، تماسي دريافت كرد كه سال‌ها منتظرش بود. پگي ويتسون، فضانورد سابق ناسا و اولين فرمانده زن در ISS و استيون ليندسي، فضانورد سابق ناسا، او را به بيستمين كلاس فضانوردي دعوت كردند. چنسلر مي‌گويد: «به ياد مي‌آورم كه پس از قطع تلفن جيغ كوچكي در خودروي خود زدم. بلافاصله همان موقع با خانواده‌ام تماس گرفتم.»
از داروهاي فضايي مي‌توان براي درمان سرطان و پوكي استخوان كمك گرفت
اين خانم اهل ايندياناپليس از ميان ۳۵۰۰ متقاضي انتخاب شد؛ او پس از دكتر الن اوچا، دومين فضانورد آمريكايي-اسپانيولي ناسا است. اوچا كه رئيس سابق مركز فضايي جانسون است، مي‌گويد: «سرنا فضانورد بااستعدادي است و من خوشحالم كه ۲۵ سال پس از اولين پروازم بالاخره در سال گذشته او دومين فضانورد لاتيني است كه انتخاب شده است.»
يكي از استعدادهاي چنسلر، برخورداري از ذهنيت قوي براي رسيدن به اهداف است؛ استعدادي كه از والدين خود به ارث برده است. چنسلر مي‌گويد: «براي رسيدن به خواسته و هدف، همه چيز براي شما مرتب و آماده نيست. بايد يك مجموعه از موانع را كنار زده و همه چيز را ناديده بگيريد.»
پيام ساده اما قوي چنسلر براي دانشجويان اين است: «خود را محدود نكنيد.» او در ادامه مي‌گويد:
پدر من مردي فقير بود. وقتي در سال ۱۹۶۰ از كوبا به آمريكا مهاجرت كرد، تقريبا هيچ چيز نداشت. شما مي‌توانيد با هيچ‌چيز شروع كنيد و به همه‌چيز برسيد. همه‌چيز به اين بستگي دارد كه چه رويايي داشته باشيد و چه كارهايي را بخواهيد انجام بدهيد.
چنسلر قبل از رفتن به فضا به مدت دو سال در مركز فضايي جانسن يادگيري مي‌ديد. به نقل از الين آر ميرالس، دستيار معاون بخش فناوري و نوآوري‌هاي اطلاعات استراتژيك در دانشگاه هوستون كلير ليك و سرپرست سابق مهندسين ناسا، او به كمك شبيه‌سازي رباتيك در آزمايشگاه واقعيت مجازي ناسا، تمرين‌هاي خارج از سفينه را انجام داد.
در سال ۲۰۰۹، چنسلر به‌عنوان عضوي از بيستمين كلاس فضانوردي ناسا انتخاب شد
يكي از درس‌ها، اقدامات ضروري در صورت جداشدن از ايستگاه فضايي و اجراي پياده‌روي فضايي بود. ميرالس با استفاده از هدست VR، شبيه‌سازهاي حركتي و گرافيكي زمان واقعي، روش تغيير ورودي‌هاي كنترل‌كننده‌ي دستي SAFER لباس فضايي را يادگيري داد (كمك ساده براي EVA Rescue). در اين تمرين ژاكت حيات پياده‌روي فضايي مانند يك كوله‌پشتي همراه‌با پيشرانه‌هاي نيتروژني به فضانورد وصل مي‌شود كه امكان حركت به اطراف را به او مي‌دهد. ميرالس، چنسلر را فردي حرفه‌اي و باهوش توصيف مي‌كند: «او جراح پروازي است كه محيط و پيچيدگي بالاي آن را به‌خوبي مي‌شناسد. همچنين از بنيه‌ي قوي، قدرت و انعطاف بالايي برخوردار است.»
چنسلر بالافاصله پس از آنكه به‌عنوان فضانورد انتخاب شد، ماجراجويي خود در محيط‌هاي خشن مثل آزمايشگاه‌هاي زيردريايي را آغاز كرد. چنسلر براي تكميل بخشي از مأموريت ناسا براي كار در محيط‌هاي خشن (Neemo 20) به مدت ۱۷ روز در زيستگاه آبي وزارت ملي جو و اقيانوس در عمق ۱۸ متري ساحل كي لارگوي فلوريدا مشغول به كار شد و آزمايش‌هاي علمي ازجمله نمونه‌برداري از گونه‌ي مرجاني Siderastrea siderea در عمق كم (۱۷ متر زير آب) و عمق زياد (۲۷ متر زير آب) را اجرا كرد. او مي‌گويد: «زندگي زير دريا يكي از دوره‌هاي افتخارآميز كار من است.»
دانشمندان در مرحله‌ي بعد براي مطالعه ارتباط قارچ‌ها، باكتري‌ها و جلبك‌ها با تغيير مرجان‌ها در مناطق عميق و كم‌عمق دريا، نمونه‌ها را تحليل كردند. به‌گفته‌ي دنيل مرسليس، پژوهشگر فوق‌دكتراي دانشگاه بين‌المللي فلوريدا كه در طول مأموريت Neemo 20 با آنن چنسلر همكار بود، تجمع‌هاي ميكروبي مي‌توانند سرنخ‌هايي درباره‌ي نحوه‌ي تراكم مرجاني در عمق‌هاي مختلف بدهند. او مي‌گويد:
چنسلر موفق به شناسايي گونه‌هاي مرجاني و نمونه‌برداري دقيق آن‌ها شد. توانايي‌هاي رهبري و شايستگي بالاي او تحسين زيست‌شناسان مرجاني را برانگيخته است.
آنن چنسلر در آزمايشگاه واقعيت مجازي ناسا يادگيري ديد
تيم Neemo 20 همچنين براي حل اشكالات بالقوه‌ي مأموريت‌هاي آينده‌ي مريخ تلاش كرد. اعضاي اين تيم تأخير زماني ده دقيقه‌اي برقراري ارتباط را شبيه‌سازي كردند كه ممكن است هنگام برقراري تماس فضانوردان در مريخ با واحد كنترل مأموريت در زمين رخ دهد. به‌گفته‌ي آنن چنسلر:
ما آزمايش‌هايي انجام داديم كه مي‌توانم نصف روز يا كل روز درباره‌ي آن‌ها صحبت كنم. يكي از اين آزمايش‌ها، مطالعه تأخير احتمالي ارتباط و تأثير آن بر عمليات علمي و اشكالات ناشي از آن بود.
آنن چنسلر به‌عنوان عضوي از برنامه‌ي Neemo 20 ناسا به مدت ۱۷ روز زير دريا زندگي كرد
ماه و فراتر از آن
هدف ناسا قبل از رسيدن به مريخ، بازگشت به ماه با فضاپيماي اوريون تا سال ۲۰۲۴ است. به‌گفته‌ي آنن چنسلر، اين مأموريت در زمان تعيين‌شده انجام خواهد شد: «مردم فكر مي‌كنند اين كار غيرممكن است اما اين‌طور نيست.»
مأموريت آرتميس ناسا كه با اقتباس از خداي ماه در اساطير يونان باستان نام‌گذاري شده، مأموريتي ارسال فضانوردان به قطب جنوب ماه است. يكي از فضانوردهاي انتخابي، زن خواهد بود. آنن چنسلر يكي از ۱۲ فضانورد زن فعال در ناسا است كه براي اين سفر آمادگي كافي را دارد. او در پاسخ به انتخاب خود براي سفر به ماه، لبخندي زد و گفت: «گزينه‌ي انتخابي مي‌تواند هر شخصي باشد. من براي بازگشت مجدد به ماه هيجان‌زده هستيم. اين بار اين بازگشت هدفمند خواهد بود. فكر مي‌كنم مردم هم از اين سفر خوشحال خواهند شد.»
فضانوردها بايد در سفرهاي طولاني‌مدت از پرتوهاي كيهاني در امان بمانند
گرچه هدف كوتاه‌مدت آرتميس، فراهم‌كردن زمينه‌ي حضور پايدار ناسا روي ماه است اما هدف بلند‌مدت آن، استفاده از ماه به‌عنوان سكويي براي رسيدن به مريخ است. ناسا فضاپيماي Lunar gateway را براي يادگيري زندگي طولاني‌مدت در اعماق فضا به فضانوردان در مدار ماه قرار مي‌دهد (پيش‌بيني مي‌شود سفر يك‌طرفه به مريخ در فاصله‌ي ۵۵ ميليون كيلومتر از زمين ۶ تا ۹ ماه طول بكشد). همچنين ازآنجاكه فضاپيماي فرامريخي براي رسيدن به سياره‌ي سرخ نياز به تغيير مدار دارد، ناسا از Lunar Gateway براي يادگيري مانورهاي اعماق فضا به فضانوردان استفاده خواهد كرد. تنها نكته‌اي كه امروز بايد به آن اهميت داد، يادگيري روش زندگي خارج از زمين قبل از رسيدن به مريخ است. به‌گفته‌ي آنن چنسلر:
ما مي‌خواهيم روي زميني با حداقل امكانات قدم بگذاريم. اين آغاز راهمان است. سپس زمينه‌ي حضور پايدار خود روي سطح ماه را فراهم مي‌كنيم. اين كار نياز به زمان دارد اما من ترجيح مي‌دهم به‌جاي حدس و گمان و اميد و آرزو به سمت مريخ بروم.
ماژول خدمه‌ي اوريون در مركز فضايي جانسون ناسا در هيوستون
مأموريت به مريخ
طرح ناسا براي فرستادن انسان به مريخ، چشم‌اندازي بزرگ است اما آيا بدن انسان قادر به تحمل سفري ۹ ماهه در اعماق فضا خواهد بود؟ به‌گفته‌ي آنن چنسلر، پاسخ خير است: «ما در حباب كوچك نزديك به زمين به‌خوبي از خطرها در امان هستيم ولي با گذشت زمان، زندگي در فضا تأثير بيشتري روي بدن و حتي رفتارمان خواهد گذاشت.»
در حال حاضر فضانورداني كه در فاصله‌ي تقريبي ۴۰۸ كيلومتري بالاي سطح زمين در ISS زندگي مي‌كنند، توسط ديوارهاي ضخيم ايستگاه و ميدان مغناطيسي زمين در برابر پرتوهاي خورشيدي (انرژي در موج‌هاي الكترومغناطيسي) محافظت مي‌شوند؛ اما با سفر به بخش‌هاي خارجي فضا، پرتوها شديدتر مي‌شوند و انسان‌ها به محافظت بيشتري نياز دارند. براساس داده‌هاي به‌دست‌آمده از مريخ‌نورد كيورياسيتي، اين مريخ‌نورد به‌طور ميانگين در معرض ۱/۸ ميلي سيورت پرتوي كيهاني كهكشاني قرار دارد. اين وضعيت مانند اين است كه كل بدن انسان هر پنج روز زير سي‌تي‌اسكن قرار بگيرد يا شخصي روزانه ۱۸ بار عكاسي اشعه‌ي ايكس از قفسه‌ي سينه انجام دهد.
به‌گفته‌ي آنن چنسلر، خطر ديگري كه فضانوردان حين سفر به مريخ با آن روبه‌رو مي‌شوند، رخداد بزرگ ذرات خورشيدي است. عوامل دخيل در اين رخداد كه براي سلامتي انسان مضر هستند، از ذرات راديواكتيوي تشكيل شده كه با ۹۹ درصد سرعت نور از زبانه‌هاي خورشيدي به حركت درمي‌آيند. به‌گفته‌ي چنسلر:
با برخورد به اين رويدادها به‌نوعي بيماري شديد پرتويي مبتلا مي‌شويد كه براي مدتي به‌هيچ‌عنوان احساس خوبي نخواهيد داشت. اين پرتوها مي‌توانند سيستم ايمني بدن را ضعيف كنند و زمينه را براي بروز اشكالات بعدي فراهم كنند.
ناسا براي محافظت از فضانوردان در برابر پرتوهاي مضر در حال كار روي سپرهاي پرتويي است. يكي از اين سپرها خود فضاپيماي اوريون خواهد بود. كپسول اوريون با قطر ۵ متر و طول تقريبا ۳ متر حتي براي يك فضانورد زن با قد ميانگين ۱۶۴ سانتي‌متر هم كوچك است. اگر وارد اين كپسول شويد، حتي نمي‌توانيد؛ بايستيد اين در حالي است كه قرار است چهار فضانورد در آن قرار بگيرند.
فضاي داخلي كپسول خدمه‌ي اوريون
اگرچه كپسول اوريون مشابه ماژول سرويس آپولو ۱۱ است، اما عملكرد مشابهي ندارد. به‌گفته‌ي نوجود مارانسي، رئيس دفتر برنامه‌ريزي مأموريت اكتشافي ناسا، اين سازمان درس‌هاي زيادي را از مأموريت آپولو درباره‌ي محافظت از خدمه آموخته و از اين درس‌ها در اوريون هم استفاده كرده است. ماژول خدمه مجهز به محافظ گرمايي است كه از مواد فيبر كربني ساخته شده است. ماژول خدمه همچنين مجهز به بزرگ‌ترين سپر گرمايي است كه تاكنون ساخته شده؛ قطر اين سپر به پنج متر مي‌رسد. به‌گفته‌ي نوجود:
ما از تركيب‌هاي كربني استفاده كرديم كه در دوران آپولو از آن‌ها خبري نبود. اغلب بخش‌هاي كپسول آپولو پر از كامپيوترهايي با ظرفيت محاسباتي بسيار كم بود. حالا مي‌توانيم چهار كامپيوتر اضافي را به پرواز دربياوريم كه در برابر پرتوها مقاوم باشند.
فضاپيماي اوريون همچنين مجهز به ابزار دريافت پرتو است. اين ابزار به فضانوردان هشدار مي‌دهد كه در مركز ماژول پناه بگيرند زيرا به دليل جرم بيشتر فضاپيما در اين نقطه، در برابر ذرات ايمني بيشتري دارند. ديگر تيم‌هاي ناسا هم در حال توسعه‌ي فناوري لازم براي توليد لباس‌هاي محافظتي و سطوح باردار فضاپيما براي انحراف پرتوها هستند؛ اما هنوز هم نكات زيادي براي يادگيري وجود دارد؛ به همين دليل ناسا در حال جمع‌آوري داده براي توسعه‌ي استراتژي‌هاي محافظت پرتويي در طول مأموريت آرتميس است. فعلا يك چيز قطعي است: فرستادن انسان به ماه يا مريخ بدن انسان را وارد محدوديت جديدي خواهد كرد؛ اما تا چه اندازه؟ هنوز نامشخص نيست. از طرفي ناسا اميدوار است تا سال ۲۰۲۴ با گذاشتن اولين قدم روي ماه به پاسخ مناسبي براي اين سؤال برسد.
آنن چنسلر در گنبد پنجره‌دار مدل ISS
به عقيده‌ي چنسلر، فتح مريخ نيازمند تلاش در سطح جهاني است. او مي‌گويد:
يكي از مهم‌ترين برداشت‌ها از فعاليت‌هاي كنوني برنامه‌ي فضايي، تلاش پيوسته براي پيشبرد حضور انسان در فضا است. صرف‌انديشه متخصصين از اينكه سابقه‌ي شما چيست يا رشته‌ي تحصيلي شما شيمي، مهندسي يا پزشكي است، شما در ارتش هستيد و در هر كجاي جهان كه باشيد، متعهد به برنامه‌ي فضايي كشور خود هستيد.
در حال حاضر چنسلر در حال سفر به سراسر جهان و اشتراك‌گذاري تجربيات منحصربه‌فرد خود با پژوهش‌هاي بيوپزشكي در زمينه‌ي ريزگرانش است. او مي‌گويد: «من از انجام اين كار لذت مي‌برم؛ زيرا معتقدم بسياري از مردم حتي در شرايط سخت هم مهربان هستند. من عاشق توصيف اين داستان هستم و مي‌خواهم مردم به درك بهتري از آن برسند.»
هم انديشي ها