زدن دو ماسك ميتواند بيش از ۹۰ درصد از ابتلا به كرونا جلوگيري كند
براساس پژوهش جديد مركز كنترل و پيشگيري از بيماري (CDC)، نحوهي ماسك زدن و محكم بودن آن تأثير زيادي بر پيشگيري از ويروس كروناي جديد دارد. زدن دو ماسك راهحلي ساده براي تطبيق اندازهي ماسك با صورت است. گرچه بسياري از پزشكان، ازجمله آنتوني فاوچي زدن دو ماسك را در هفتههاي اخير توصيه كردند، پژوهشگران CDC اولينبار است كه اين روش را آزمايش كردند و به كارايي آن براي افزايش ايمني پي بردند. مؤلفان ميگويند:
يافتهها بر اهميت اندازهي مناسب ماسك براي بهبود عملكرد آن تأكيد ميكنند. تا زمان تكميل واكسيناسيون و دستيابي به ايمني جمعي، زدن ماسك در سراسر دنيا روشي امن و بهينه و براي كاهش سرعت شيوع ويروس جديد كرونا است.
ماسكهاي جراحي و پارچهاي از گزينههاي محبوبي براي عموم افراد هستند؛ بااينحال، اين ماسكها معمولا مانند ماسكهاي N95 بهخوبي روي صورت نمينشينند. پژوهشگران دو روش مختلف براي تطبيق اندازهي ماسك با صورت را مطالعه كردند: زدن ماسك پارچهاي روي ماسك جراحي يا استفاده از دو ماسك و گرهزدن حلقهاي بندهاي ماسك براي محكمكردن آن و نزديكشدن ماسك به صورت.
آنها از مانكنهايي براي آزمايش خود استفاده كردند و ميزان جلوگيري از ذرات كوچك هوا با قطر ۰/۱ تا ۰/۷ ميكرومتر را واكاوي كردند. براساس يافتهها، تأثير ماسك پارچهاي براي جلوگيري از ذرات كوچك سرفه، ۴۴/۳ درصد و تأثير ماسك جراحي با اندازهي نامناسب و شكافهاي بزرگ در بغل ۴۲ درصد است؛ اما تركيب اين دو ماسك ميتواند بيش از ۹۲/۵ درصد از ورود ذرات هوا به بدن جلوگيري كند.
پژوهشگران در آزمايش دوم از دو مانكن استفاده كردند كه در فاصلهي تقريبا دومتري از يكديگر قرار داشتند. آنها تنفس را شبيهسازي كردند كه در يكي از آزمايشها يكي از مانكنها ماسك نزده بود و ديگري دو ماسك داشت. تأثير استفاده از دو ماسك بر جلوگيري از ذرات هوا ۸۳ درصد و تأثير استفاده از ماسكي با بندهاي گرهخورده ۶۴/۵ درصد بود. وقتي براي هر دو مانكن ماسك زدند، ۹۶/۴ درصد از ورود ذرات جلوگيري شد و وقتي براي هر دو مانكن از ماسك گرهخورده استفاده كردند، ميزان پيشگيري به ۹۵/۹ درصد رسيد. ميزان انطباق ماسك با صورت باتوجهبه شيوع جهشهاي جديد ويروس كرونا ضروري است. دكتر جان تي. بروكز از CDC ميگويد:
تلاش براي تطبيق ماسك با صورت بدينمعني است كه پاندمي با سرعت بيشتري به پايان ميرسد.
در پژوهشهاي ديگر به ساير روشهاي بهبود انطباق ماسك اشاره شده است؛ ازجمله استفاده از تطبيقدهندهي ماسك يا قابهاي تطبيقپذير كه روي ماسك پوشيده ميشوند يا گرههاي پشت سر. بهگفتهي پژوهشگران، روشهاي آزمايششده براي همه امكانپذير نيستند؛ زيرا استفاده از دو ماسك براي برخي افراد دشوار است و گرهزدن ماسك براي برخي صورتهاي بزرگتر امكانپذير نيست؛ زيرا ماسك تطبيقيافته ديگر نميتواند بيني و دهان را بپوشاند. مؤلفان اين پژوهش معتقدند:
تلاشهاي نوآورانهي پيوسته براي بهبود ماسكهاي جراحي و بهبود عملكرد آن نيازمند توجه بيشتري هستند.
مقالهي اصلي در Live Science منتشر شد.
هم انديشي ها