حافظه NVMe چيست و چه ويژگي‌هايي دارد؟
NVMe مخفف non-volatile memory express (رابط كنترل‌كننده‌ي ميزبان حافظه غيرفرار) يك اينترفيس ارتباطي براي حافظه‌هاي SSD است كه توسط يك كنسرسيوم متشكل از شركت‌هاي همچون اينتل، سامسونگ، سن‌ديسك، دل و سيگيت توسعه داده شده است؛ اين پروتكل در حقيقت استفاده از باس PCIe را براي حافظه هاي SSD ممكن مي‌سازد. NVM Express به نرم‌افزار و سخت‌افزار ميزبان اين امكان را مي‌دهد تا از حداكثر موازي‌سازي در SSDهاي مدرن استفاده كنند.
فناوري NVMe در گذشته به‌عنوان گزينهاي غيرضروري اما پركاربرد در صنعت ذخيره‌سازي اطلاعات به‌شمار مي‌رفت. اما اكنون اين قابليت به موردي مهم تبديل شده و خريداران رايانه‌هاي جديد بهتر است به داشتن آن توجه داشته باشند. اگر به‌تازگي رايانه‌اي خريداري كرده‌ايد و مي‌خواهيد سرعت آن را افزايش دهيد، مي‌توانيد با بهره‌گيري از اين فناوري به هدف خود دست پيدا كنيد.
استفاده از پروتكل NVMe باعث بهبود سرعت I/Oهاي خواندن و نوشتن مي‌شود؛ همچنين در اين حافظه‌ها زمان تأخير به‌شدت كاهش پيدا مي‌كند. فرايند بهبوديافته مطالعه رديف‌هاي چندگانه فرامين (به‌خصوص فرامين بلند) نيز سرعت و عملكرد حافظه را تا حد زيادي در اين نوع فناوري بهبود مي‌دهد. NVMe گزينهاي جايگزين براي SCSI و ATA محسوب مي‌شود كه با هدف رسيدن به حداكثر ظرفيت حافظه‌ها روانه‌ي بازار شده است.
NAND، كنترل‌ها و ساختار آن‌ها در SSDها امكان رسيدن به سرعت‌هاي بالا را فراهم كردند اما تا زماني‌كه يك فرايند و درگاه مناسب براي رسيدن به سرعت‌هاي بالا وجود نمي‌داشت اين پتانسيل‌ها بلااستفاده باقي مي‌ماندند. NVMe كه مبتني بر PCIe توسعه داده شده، درحقيقت موانع درگاهي براي انتقال اطلاعات را برداشته است. درحقيقت به‌دليل استفاده از رابط‌هاي قديمي، بسياري از حافظه‌هاي SSD نمي‌توانند به حداكثر ظرفيت خود در سرعت تبادل داده‌ها برسند و استاندارد جديد مي‌تواند موجب افزايش بيش از پيش فاصله‌ي ميان اين نوع حافظه‌ها و حافظه‌هاي مكانيكي قديمي شود.
تاريخچه مختصر
اولين جزئيات و اخبار پيرامون استاندارد جديد حافظه در سال ۲۰۰۷ رسانه‌اي شد. توسعه‌ي متخصص اينترفيس NVMe از سال ۲۰۰۹ آغاز شد و بيش از ۹۰ شركت تحت رهبري امبر هافمن از اينتل فرايند توسعه را پيش گرفتند. مارس ۲۰۱۱ نسخه ۱.۰ منتشر شد. نسخه‌ي ۱.۱ همراهي از SSD با چندين درگاه PCIe را به نسخه پيشين افزود.
نسخه‌ي ۱.۲ در نوامبر ۲۰۱۴ بهبودهايي همچون همراهي زنده از به‌روزرساني‌‌هاي فرمور و مصرف بهينه‌تر را افزود. نسخه ۱.۳ كه هم‌اكنون نيز شاهد استفاده از آن در حافظه‌ها هستيم از جون ۲۰۱۷ آماده شد كه پاك‌سازي از بلاك‌هاي لول پايين روي NAND و فرمور جديدي را براي حافظه‌هاي NVMe به ارمغان مي‌آورد.
بهبودهاي شبيه‌سازي نيز در اين نسخه نحوه‌ي استفاده از فضاي ذخيره‌سازي اشتراكي در زمان وجود كنترلر فيزيكي و مجازي را تعريف مي‌كرد. اطلاعات اوليه از نسخه‌ي ۱.۴ نيز در جون ۲۰۱۹ رسانه‌اي شد اما هنوز محصولي بر مبناي آن به بازار عرضه نشده است.
NVMe چگونه كار مي‌كند؟
NVMe فرامين I/O (ورودي خروجي) و پاسخ‌هاي آن را در حافظه‌ي مشترك روي اينترفيس PCIe در كامپيوتر ميزبان مپ مي‌كند. اين اينترفيس از I/Oهاي موازي و پردازنده‌هاي چند هسته‌اي براي رسيدن به توان عملياتي بالا و كاهش پديده گلوگاهي شدن همراهي مي‌كند.
NVMe اينطور عمل مي‌كند كه كامپيوتر ميزبان يك رديف فرمان I/O را مي‌نويسد و كنترلر NVMe با برداشتن رديف‌هاي I/O آن‌ها را اجرا كرده و فرامين انجام شده را بار ديگر به ميزبان ارسال مي‌كند.
با تخصيص مسيرهاي بيشتر براي پردازش يك درخواست I/O نسبت به SCSI و ATA، نياز NVMe به پردازنده‌ي مركزي كمتر مي‌شود. NVMe از ۶۴ هزار فرمان در يك رديف پيام و ۶۵۵۳۵ رديف I/O همراهي مي‌كند. براي مقايسه مي‌توان به اين نكته اشاره كرد كه دستگاه مبتني بر SAS به حالت عادي حداكثر ۲۵۶ فرمان و يك حافظه SATA نيز حداكثر ۳۲ فرمان را در يك رديف همراهي مي‌كند.
اشكال اصلي حافظه است!
نمي‌توان پيشرفت‌هاي توليدكنندگان پردازنده و كارت هاي گرافيك را در دهه‌ي اخير انكار كرد؛ اما علت اصلي افزايش سرعت لپ‌تاپ‌ها در نسل‌هاي كنوني، حافظه‌هاي SSD هستند. براي سال‌هاي متمادي، ضعف در سرعت ذخيره‌سازي يكي از علت‌هاي اصلي كند بودن رايانه‌هاي شخصي بوده است و بالارفتن تعداد هسته‌هاي پردازشي يا فركانس پردازنده نيز كمكي به سريع‌تر شدن سيستم‌ها نمي‌كرد. حافظه‌هاي مكانيكي درحال تلف كردن پتانسيل پردازنده‌ها و كارت‌هاي گرافيك بودند و افزايش سرعت چرخش آن‌ها نيز ثمربخش نبود. در نهايت SSDها توانستند خلاء ايجادشده ميان قدرت پردازنده و سرعت حافظه را پر كنند. اكنون در تمامي سيستم‌هاي قدرتمند از جمله رايانه‌ها و لپ تاپ هاي مخصوص بازي، ويرايش ويدئو و توليد محتواي گرافيكي شاهد استفاده از نوع جديد حافظه‌ها هستيم.
براي مثال اگر طي دو سال اخير اقدام به خريداري مك بوك پرو كرده باشيد، متوجه خواهيد شد كه سرعت دستگاه نسبت به نسل‌هاي قبلي خود افزايش چشمگيري داشته است. برنامه‌ها در يك چشم برهم زدن باز و فايل‌ها نيز به‌سرعت روي دستگاه ذخيره مي‌شوند. همچنين روشن و خاموش شدن دستگاه تنها در چند ثانيه صورت مي‌گيرد. تمامي موارد گفته‌شده، به‌دليل استفاده از حافظه‌هاي NVMe SSD در نسل‌هاي اخير مك‌بوك پرو است كه مي‌تواند خواندن و نوشتن اطلاعات را ۴ برابر سريع‌تر از حافظه‌هاي SATA SSD به‌كاررفته در نسل‌هاي قبلي انجام دهد.
شناسايي مسير داده‌ها نيز ۱۰ برابر سريع‌تر از گذشته شده است. اين در حالي است كه حافظه‌هاي SATA SSD خود چندين برابر پرسرعت‌تر از انواع HDD هستند و حاصل‌ضرب تمامي اين ارقام مي‌تواند نشان‌دهنده‌ي سرعت بسيار زياد حافظه‌هاي مبتني بر استاندارد NVMe باشد. در جدول زير مي‌توانيد مقايسه‌ي ميان عملكرد سه فناوري اصلي در صنعت ذخيره‌سازي اطلاعات را مشاهده كنيد.
ميانگين سرعت قابل دستيابي در حافظه‌هاي مكانيكي حدود ۲۰۰ مگابايت بر ثانيه است؛ درحالي‌كه اين مقدار براي حافظه‌هاي SATA SSD به‌رقم ۵۵۰ مگابايت بر ثانيه و براي NVMe SSD به بيش از ۳ گيگابايت بر ثانيه مي‌رسد. البته مشخص است كه بسياري از متخصصان به چنين سرعتي نياز ندارند و حتي متخصصان حرفه‌اي نيز در استفاده روزمره، به حداكثر پتانسيل سرعت در استاندارد NVMe دست پيدا نمي‌كنند؛ اما افزايش اين مقدار مي‌تواند به‌طور چشمگيري موجب بهبود عملكرد رايانه‌ها شود.
نتايجي كه در جدول زير مشاهده مي‌كنيد به‌خوبي تفاوت دو نوع NVMe در كلاس‌هاي مختلف، تفاوت SATA و NVMe و تفاوت بين هاردديسك‌ها و حافظه‌هاي SSD را مشخص مي‌كنند:
مدل حافظه / خواندن و نوشتن (MB/s) | ظرفيت | نوع حافظه | Seq Q32T1 | 4K Q32T1 |
Seq |
4K |
|---|---|---|---|---|---|---|
Samsung 970 Pro | ۵۱۲ گيگابايت | NVMe SSD | ۳۵۳۵ ۲۳۰۰ | ۴۱۸ ۳۲۸.۹ | ۲۵۷۴ ۲۱۲۴ | ۵۴/۹۵ ۱۳۱.۴ |
Lexar NS200 | ۲۴۰ گيگابايت | SATA SSD | ۵۶۸/۸ ۵۱۶/۷ | ۳۱۱/۱ ۲۹۲/۸ | ۵۳۳/۹ ۴۷۶/۳ | ۳۳/۴ ۸۸/۹۸ |
ADATA XPG SX6000 Lite | ۵۱۲ گيگابايت | NVMe SSD | ۱۷۴۲ ۱۲۴۰ | ۴۲۲/۹ ۳۷۹/۹ | ۱۷۳۶ ۱۲۰۸ | ۴۸/۵۸ ۱۱۴/۸ |
Western Digital WD10EZEX | ۱ ترابايت | HDD 7200 RPM | ۱۶۴/۲ ۱۵۹/۵ | ۰/۹۴۳ ۱/۳۱۱ | ۱۶۳/۸ ۱۵۹/۱ | ۰/۳۰۰ ۱/۳۰۳ |
*تمامي بنچمارك‌هاي ذكرشده در اين جدول را اخبار تخصصي، علمي، تكنولوژيكي، فناوري مرجع متخصصين ايران اجرا كرده است.
همان‌طور كه مشاهده مي‌كنيد، SSDهاي NVMe سرعت بسيار بيشتري در تست‌هاي اخبار تخصصي، علمي، تكنولوژيكي، فناوري مرجع متخصصين ايران نسبت به نمونه‌هاي SATA داشتند. Samsung 970 Pro يك حافظه‌ي NVMe بالارده و ADATA XPG SX6000 Lite يك حافظه NVMe اقتصادي است و با وجود اينكه هر دو از NVMe 1.3 بهره مي‌برند، تفاوت سرعتي زيادي در آن‌ها ديده مي‌شود. البته ممكن است محصولاتي از هر سه نوع حافظه وجود داشته باشند كه عملكردي بهتر يا پايين‌تر از سطح گفته‌شده داشته باشند، اما مقادير ذكرشده در جدول‌هاي فوق، به‌صورت ميانگين درانديشه متخصصين گرفته شده است.
حافظه ذخيره‌سازي / سرعت خواندن اطلاعات (نوشتن اطلاعات) | نوع | ترتيبي برحسب مگابايت‌برثانيه | 4KB Random Single IOPS |
|---|---|---|---|
Samsung 970 Pro | NVMe SSD | ۲۷۹۵ (۲۰۸۷) | ۱۴۰۱۴ (۴۱۰۷۸) |
Lexar NS200 | SATA SSD | ۵۲۳ (۴۷۸) | ۸۵۷۷ (۲۴۸۲۰) |
Samsung 970 Evo Plus | NVMe SSD | ۲۷۰۶ (۲۴۴۷) | ۱۵۰۸۲ (۴۱۷۳۶) |
ٰWestern Digital WD10EZEX | HDD 7200 RPM | ۱۴۳/۵ (۱۴۲.۵) | ۵۹ (۳۱۴) |
*تمامي بنچمارك‌هاي ذكرشده در اين جدول را اخبار تخصصي، علمي، تكنولوژيكي، فناوري مرجع متخصصين ايران اجرا كرده است.
بدون شك اگر نموداري از ميزان پيشرفت حافظه‌ها در ۱۰ سال اخير رسم شود، مي‌تواند پيشرفت‌هاي صورت‌گرفته در حوزه‌ي پردازش رايانه‌هاي شخصي را كم‌رنگ كند. اما سرعت پايين‌تر موجب نشده است كه نسل‌هاي قديمي از جمله HDD حذف شوند. اين نوع حافظه‌ها هم‌چنان براي ذخيره‌سازي انبوه اطلاعات گزينهي مناسب‌تري به‌شمار مي‌روند زيرا نسبتا حافظه‌هاي SSD، ارزش بسيار كمتري دارند و در حجم‌هاي زياد، اين فاصله بسيار محسوس‌تر مي‌شود. اما بهتر است سيستم‌هاي عامل، برنامه‌ها و داده‌هاي پراستفاده روي حافظه‌هاي NVMe SSD يا در صورت عدم دسترسي روي SATA SSD قرار گيرند تا سرعت سيستم افزايش پيدا كند.
اگرچه درگاه SATA توانسته است در نسخه ۳.۳ خود به سرعت ۱۶ گيگابيت‌برثانيه دست پيدا كند، اما بيشتر درگاه‌هاي تجاري موجود در رايانه‌ها از ظرفيت اسمي ۶ گيگابيت‌برثانيه فراتر نمي‌روند و در عملكرد واقعي نيز سرعت آن‌ها به‌سختي به ۵۵۰ مگابايت بر ثانيه مي‌رسد. حتي نسخه ۳.۳ اين فناوري بسيار كندتر از پتانسيل حافظه‌هاي SSD امروزي است؛ مخصوصاً اگر در پيكربندي RAID از آن‌ها استفاده شود.
در قدم بعدي، استفاده از فناوري PCI Express در دستور كار بسياري از سازندگان قرار گرفت كه به‌صورت پيش‌فرض در رايانه‌ها براي انتقال داده‌هاي مربوط به كارت گرافيك وجود داشت. اين فناوري از نسل سوم به بعد قابليت استفاده از چندين مسير (Lane) را تا حداكثر مقدار ۱۶ عدد فراهم مي‌كند كه هر يك از آن‌ها مي‌توانند حدود ۱ گيگابايت (به‌طور دقيق ۹۸۵ مگابايت) داده را در هر ثانيه منتقل كنند.
PCIe به‌عنوان عامل اصلي پيدايش رابط تاندربولت نيز شناخته مي‌شود. اين رابط اكنون گزينهي اصلي براي اتصال كارت‌هاي گرافيك اكسترنال مخصوص بازي به رايانه‌ها است. همچنين حافظه‌هاي اكسترنال NVMe از رابط گفته‌شده استفاده مي‌كنند كه موجب مي‌شود سرعت آن‌ها تقريبا همانند حافظه‌هاي داخلي باشد. اكنون بسياري از متخصصان متوجه مي‌شوند كه اقدام اينتل در جلوگيري از فراموش شدن Thunderbolt چگونه ثمربخش بوده است.
اگرچه ظهور PCIe به چندسال قبل از پيدايش استاندارد NVMe برمي‌گردد، اما استفاده از آن براي ذخيره‌سازي اطلاعات چندان متداول نبوده است. پروتكل‌هاي قبلي مورد استفاده دراين‌زمينه مانند SCSI و AHCI همگي در دوران اوج و سلطنت حافظه‌هاي مكانيكي توسعه يافته بودند و به‌همين دليل چندان با ويژگي‌هاي پيشرفته‌ي SSDها سازگاري نداشتند. درنهايت NVMe توانست با ارائه‌ي قابليت‌هاي بسياري از جمله كم كردن تأخير در اجراي فرمان‌ها و افزايش ظرفيت اجراي آن‌ها به‌مقدار ۶۴ هزار عدد، محدوديت‌هاي استانداردهاي قبلي را از ميان بردارد.
قابليت ذكرشده در حافظه‌هاي اس اس دي اهميت بسيار زيادي دارد زيرا داده‌ها در اين نوع محصولات به‌صورت گسترده در واحد‌هاي ذخيره‌سازي ثبت مي‌شوند؛ درحالي‌كه اين روند در حافظه‌هاي مكانيكي به‌طور پيوسته و دايره‌وار صورت مي‌گرفت. استاندارد NVMe هم‌چنان درحال پيشرفت است و نسل‌هاي جديدتر آن درحال عرضه به بازار هستند. در نسخه‌ي ۱.۳۱ اين پروتكل، قابليت استفاده از رم كامپيوتر به‌عنوان حافظه موقت (cache) فراهم شده است.
فرم‌فكتورهاي حافظه‌هاي NVMe
M.2: مرسوم‌ترين فرم‌فكتور براي حافظه‌هاي NVMe محسوب مي‌شود كه با استفاده از كانكتور آن حداكثر تا چهار لين از PCIe 3.0 يا PCIe 4.0 مي‌توان استفاده كرد.
U.2: اين فرم‌فكتور با نام SFF-8639 نيز شناخته مي‌شود و حداكثر از ۴ لين PCIe بهره مي‌برد. چنين فرم‌فكتوري را بيشتر در سرورهاي كامپيوتري مي‌توان يافت.
U.3: بر مبناي مشخصات U.2 توسعه داده شده و از كانكتور SFF-8639 بهره مي‌برد. مي‌توان از يك كنترلر براي تركيب SAS، SATA و NVMe بهره برد. حافظه‌هاي U.3 با U.2 سازگار هستند اما امكان استفاده از حافظه U.2 در بستر U.3 فراهم نيست.
AIC: تقريبا تمام حافظه‌هاي NVMe اوليه از نوع HHHL AIC يا FHHL AIC بودند و از اينترفيس PCIe 2.0 و PCIe 3.0 بهره مي‌بردند. يك حافظه HHHL AIC به درگاه PCIe سرور متصل مي‌شود.
چگونه از يك حافظه‌ي NVMe بهره ببريم؟
افزودن چنين حافظه‌اي به رايانه‌اي بدون همراهي از بوت NVMe، امري بيهوده خواهد بود؛ مگر اينكه يك گيمر باشيد
امكان اضافه كردن يك حافظه از نوع NVMe به رايانه‌هاي داراي درگاه PCIe با خريد آداپتور وجود دارد. تمامي سيستم‌هاي عامل محبوب و مهم، درايورهاي مخصوص براي اين كار را فراهم مي‌كنند و بدون درانديشه متخصصين گرفتن سن رايانه‌ي شما، سرعت آن بدون شك افزايش پيدا مي‌كند. اما اين مسئله، چندان ساده نيز نخواهد بود. براي استفاده از حداكثر توان يك حافظه NVMe SSD، بايد سيستم‌عامل خود را روي آن نصب كنيد.
بوت شدن سيستم‌عامل از روي حافظه نيازمند همراهي BIOS از استاندارد مورد استفاده توسط حافظه است. بايوس بيشتر رايانه‌هاي قديمي از چنين قابليتي همراهي نمي‌كند و به‌انديشه متخصصين نمي‌رسد كه سازندگان قصد ارائه‌ي به‌روزرساني براي افزودن قابليت مذكور داشته باشند. به‌همين دليل افزودن چنين حافظه‌اي به يك رايانه‌ي بدون همراهي از بوت NVMe، امري بيهوده خواهد بود؛ مگر اينكه يك گيمر باشيد و بازي‌هاي خود را روي حافظه‌ي مذكور نصب كنيد يا از نرم‌افزارهاي سنگين با نياز پردازشي بالا مثل ويرايش ويدئو با كيفيت‌هاي بالا (مانند 2160p) بهره ببريد.
بيشتر حافظه‌هاي NVMe SSD موجود در بازار از فرم‌فكتور M.2 بهره مي‌برند. اما داشتن درگاه M.2 به‌معناي همراهي رايانه‌ي شما از استاندارد مورد نياز نخواهد بود. اين درگاه براي همراهي از USB 3.0 دركنار SATA و PCIe درانديشه متخصصين گرفته شده است اما نسل‌هاي ابتدايي آن، تنها از SATA همراهي مي‌كنند؛ به‌همين دليل بهتر است قبل از خريداري حافظه‌ي جديد، اطلاعات مربوط به مادربرد خود را مطالعه كنيد يا به‌صورت الكترونيك از سازگاري آن با استاندارد NVMe مطمئن شويد. همچنين دقت داشته باشيد كه درگاه MSATA كه نسل قبلي M.2 به‌شمار مي‌رود، شباهت بسياري به آن دارد اما از قابليت گفته‌شده همراهي نمي‌كند.
از روي ظاهر يك درگاه نمي‌توان به همراهي آن از PCIe و NVMe پي برد؛ اما مي‌توان از انديشه متخصصين ظاهري ميان درگاه PCIe x2 و PCIe x4 تفاوت قائل شد كه تنها مورد دوم مي‌تواند از استانداردهاي گفته‌شده همراهي كند. نمونه اول از كليد B شكل بهره مي‌برد كه موجب شده ۶ پين يا محل اتصال از بقيه جدا شوند. اصطلاح كليد به برآمدگي‌هايي در درگاه گفته مي‌شود كه روي فرورفتگي‌هاي موجود در حافظه قرار مي‌گيرند. درگاه PCIe x4 از كليد M شكل استفاده مي‌كند كه علاوه‌بر برآمدگي قبلي، در طرف مخالف برآمدگي ديگري نيز دارد كه پنج پين اتصال را از سايرين جدا مي‌كند. البته قانون كلي براي اين درگاه‌ها وجود ندارد اما بيشتر درگاه‌هاي داراي كليد B تنها از استاندارد SATA بهره مي‌برند. امروزه درگاه‌هاي داراي هردو كليد B و M رايج هستند كه قابليت بهره‌گيري از تمامي استانداردها را دارند. گاهي به درگاه‌هاي گفته‌شده، نام دو سوكت و سه سوكت نيز گفته مي‌شود.
اگر درگاه شما از نوع قديمي‌تر بود بايد از مبدل ۲۵ دلاري PCIe M.2 استفاده كنيد. محصولاتي مانند M9Pe ساخت شركت Plextor در بازار وجود دارند كه تنها پس از قرارگيري در درگاه، قابل استفاده خواهند بود و هيچ عمل اضافي براي راه‌اندازي آن‌ها نياز نيست. همچنين به‌عنوان يك متخصص ساده، بايد از خريد نسخه ۲.۵ اينچي حافظه‌هاي NVMe خودداري كنيد زيرا نيازمند رابط SFF-8639 هستند كه براي حافظه‌هاي كوچك طراحي شده است. اين رابط داراي ۴ مسير نسل سوم PCIe، به‌همراه ۲ پورت SATA و چندين كانال جانبي است كه از درگاه‌هاي ۳.۳ و ۱۲ ولتي براي تأمين انرژي استفاده مي‌كند. البته اين رابط تنها در حافظه‌ها و سيستم‌هاي رده‌بالا و سازماني ديده مي‌شود. اگر شما از دارندگان رايانه‌هاي نادر داراي پورت تاندربولت هستيد (مانند بسياري از مادربردهاي ايسوس)، مي‌توانيد از اين پورت براي اتصال حافظه‌ي NVMe به دستگاه خود استفاده كنيد كه توان بسيار بالايي را دراختيار متخصص قرار مي‌دهد.
همه‌ي NVMeها يكسان نيستند
به‌صورت كلي هرنوع حافظه‌ي NVMe موجب سريع‌تر شدن رايانه‌ي شما مي‌شود؛ اما همه‌ي آن‌ها شبيه يكديگر نيستند. براي مثال حافظه‌ي 970 Pro ساخت سامسونگ مي‌تواند فرايند خواندن اطلاعات را با سرعت ۳ گيگابايت بر ثانيه و نوشتن داده را با سرعت ۲.۵ گيگابايت در ثانيه انجام دهد درحالي‌كه اين مقادير براي RC100 ساخت توشيبا، به‌ترتيب برابر با ۱.۲ گيگابايت بر ثانيه و ۹۰۰ مگابايت بر ثانيه است. اختلاف مدل‌هاي گوناگون، هنگامي كه حجم داده‌ي نوشته‌شده بيشتر از حجم كش است، حتي مي‌تواند محسوس‌تر باشد. عامل‌هاي مختلفي مانند نوع كنترلر، تعداد و نوع واحد‌هاي NAND و تعداد مسيرهاي PCIe روي عملكرد حافظه تأثير دارد. چندين مورد از تفاوت‌ها و توضيحات برخي از عوامل در ادامه شرح داده شده است:
در نهايت بايد گفت كه با استفاده از حافظه‌هاي NVMe SSD مي‌توانيد تا مدت زيادي از رايانه يا لپ‌تاپ خود استفاده كنيد و ديگر نيازي به تعويض قطعات يا دستگاه نخواهيد داشت؛ مگر اينكه گيمر باشيد يا استفاده‌هاي سنگين پردازشي داشته باشيد. سرعت بالاي اين نوع حافظه‌ها موجب مي‌شود تا بيشترين استفاده از توان ساير قطعات رايانه‌ي خود از جمله پردازنده و كارت گرافيك را داشته باشيد.
سوالات متداول
۱.حافظه‌هاي مبتني بر NVMe 1.3 حداكثر به چه سرعتي دست مي‌يابند؟
همه چيز به تعداد لين‌هاي PCIe و نوع حافظه بستگي دارد. حافظه‌هاي SSD از نوع NVMe درحال‌حاضر حداكثر ۴ لين را درگير مي‌كنند؛ بنابراين در فناوري PCIe 3.0 حداكثر سرعت نامي ۴ گيگابايت بر ثانيه قابل دستيابي است؛ اما در شرايط عملي اين سرعت كمتر است.
۲.آيا حافظه M.2 و NVMe يكسان هستند؟
خير، اين دو مقوله كاملا متفاوت هستند. NVMe يك اينترفيس انتقال داده محسوب مي‌شود كه مي‌توان آن را در مقابل SATA قرار داد اما M.2 فرم‌فكتوري ظاهري محسوب مي‌شود كه هر دو نوع حافظه‌ي SATA و NVMe در آن جاي مي‌گيرد.
۳. آيا همه‌ي لپ‌تاپ‌ها از حافظه‌هاي مبتني بر NVMe همراهي مي‌كنند؟
خير، درصد زيادي از لپ‌تاپ‌ها درگاهي براي اتصال حافظه NVMe ندارند و برخي از آن‌ها نيز در صورت وجود حافظه قابل تغيير نيستند (همانند مك‌بوك‌هاي جديد)؛ بنابراين حتما پيش از خريد اين نوع حافظه براي لپ‌تاپ خود به همراهي از M.2 در آن و نسخه‌ي NVMe توجه كنيد.
۴. آيا حافظه‌هاي مبتني بر PCIe 4.0 در بازار موجود هستند؟
برخي شركت‌ها محصولات مبتني بر PCIe 4.0 خود را روانه‌ي بازار كرده‌اند اما به دليل محدوديت‌هاي مربوط به مادربردها و جديد بودن آن‌ها هنوز به‌صورت گسترده شاهد اين حافظه‌ها نيستيم.
۵. آيا ممكن است درگاه حافظه SSD كامپيوتر شما از از نوع x4 نباشد؟
بله. برخي از مادربردها به دليل محدوديت‌هايشان درگاه حافظه‌هاي M.2 با x2 (دو لين) دارند؛ به اين معني كه احتمالا سرعت انتقال داده‌ي شما نصف ميزان اعلامي توسط شركت يا بنچمارك‌ها خواهد بود.
هم انديشي ها