داستان برند بنتلي؛ خودروساز لوكس انگليسي با طراحي مدرن

بهبود شرايط اقتصادي در بازار جهاني، تنوع بي‌سابقه‌اي از برندهاي مختلف ايجاد كرده است. حالا براي كلاس بدنه‌هاي متفاوت، سازندگان متعدد از كشورهاي آسيايي، اروپايي و امريكايي وجود دارند. اين شرايط، هرچند به نفع خريدار خواهد بود؛ اما رقابت براي خودروسازان را سخت كرده و نياز به نوآوري در محصولات را افزايش داده است. بنتلي، نمونه‌اي از شركت‌هاي برجسته‌ در صنعت جهان محسوب مي‌شود كه هماهنگ با نياز بازار، روند رو به رشد خود را ادامه مي‌دهد و ساليانه هزاران دستگاه از محصولات گران‌ارزش خود را به‌فروش مي‌رساند.

برخلاف بسياري از خودروسازان لوكس انگليسي كه از ابتدا براي توليد خودروهاي لوكس پهن‌پيكر تأسيس شدند؛ مؤسس و مهندسان بنتلي بر دنياي سرعت و مسابقات اتومبيل‌راني متمركز بودند. موفقيت اين برند در رقابت‌هاي متنوع، منحصر به دهه‌ي ۱۹۳۰ و برادران بنتلي نيست. هرچند كه ۵ قهرماني در لمان ۲۴ ساعته‌ي ۱۹۲۴، ۱۹۲۷، ۱۹۲۸، ۱۹۲۹ و ۱۹۳۰ بسيار باشكوه و شايسته‌ي احترام به انديشه متخصصين مي‌رسد؛ موفقيت‌هاي بنتلي در مسابقات مختلف سال‌هاي اخير هم داراي اهميت است.

پس از ۷۳ سال، بنتلي مجددا به قهرماني لمان ۲۴ ساعته رسيد. خودروهاي بنتلي اسپيد 8، رتبه‌هاي اول و دوم كلاس LMGTP را در لمان ۲۰۰۳ به‌دست آوردند. بعد از اين تاريخ، بنتلي از حضور در لمان كناره گرفت.

امروزه، نسخه‌ي GT3 از بنتلي كنتيننتال در رقابت‌هاي اتومبيل‌راني استقامت حضور دارد. مدل ۲۰۱۹ از كنتيننتال GT3 با پيشرانه‌ي ۸ سيلندر ۴ ليتري، ۵۵۰ اسب‌بخار قدرت و ۷۰۰ نيوتن‌متر گشتاور دارد. وزن خالص خودرو نسبت به مدل استاندارد جاده‌اي كنتيننتال، ۹۴۴ كيلوگرم كاهش يافته و در حدود ۱۳۰۰ كيلوگرم است. كنتيننتال GT3 براي سال ۲۰۱۹ در رقابت‌هاي اروپايي بلنك‌پين (Blancpain GT Series Endurance) و چند رقابت فصلي مربوط به كلاس GT انگلستان حضور دارد.

مشابه رولزرويس، شركت بنتلي هم در ابتداي كار خود، نماينده‌ي فروش خودروهاي فرانسوي بود. برادران بنتلي با نام‌هاي والتر و هوريس،اوايل دهه‌ي ۱۹۱۰ ميلادي در شمال لندن، خودروهاي برند DFP فرانسه را عرضه مي‌كردند.

والتر اٌون بنتلي (Walter Owen Bentley) كه بيشتر با نام WO بنتلي شهرت دارد؛ متولد ۱۸۸۸ شهر لندن بود. او در يك خانواده‎ي متمول با اصالت استراليايي متولد شد و از كودكي به مهندسي موتورهاي بخار علاقه داشت. والتر بنتلي در سن ۱۶ سالگي به شركت راه‌آهن GNR انگلستان پيوست تا دوره‌هاي مرتبط با لوكوموتيو‌ها و طراحي ريل‌هاي قطار را بياموزد. بعد از ۵ سال، والتر ۲۱ ساله به خدمت شركت GNR درآمد و مدت ۷ سال سمت‌هاي مختلف در قطارهاي انگلستان را تجربه كرد كه اغلب آن‌ها، جزئي و دون‌پايه بوند. والتر بنتلي در سال ۱۹۱۰ از شركت حمل‌و‌نقل ريلي استعفا داد. علاقه‌ي او به مسابقات سرعت، حضور در رقابت‌هاي متنوع موتورسواري را در پي داشت كه البته با مقام قهرماني در كلاس حرفه‌اي همراه نشد. والتر ترجيح داد به كينگ كالج لندن برود و تحصيلات خود در زمينه‌ي مهندسي موتورها را تكميل كند.

 اتمام جنگ جهاني اول با پيروزي انگلستان، فرصت مناسبي براي برادران بنتلي بود تا كارخانه‌ي خود را افتتاح كنند. منطقه‌ي كريكلوود (Cricklewood) در شمال غرب لندن براي شروع كار انتخاب شد. اين محل، امروزه هنوز هم دفتر اصلي بنتلي است؛ اما ۱۰۰ سال قبل، محلي براي توليد پيشرانه‌هاي هواپيما محسوب مي‌شد.

هدف از تأسيس شركت بنتلي موتورز (Bentley Motors Limited) ساخت خودروهاي اسپرت تورر با كيفيت عالي و قدرت بالا بود. چند مهندس برجسته، از جمله كلايو گالوپ كه سابقه‌اي درخشان در طراحي پيشرانه‌هاي هواپيما داشت به بنتلي پيوستند. اين شرايط، منجر به ساخت پيشرانه‌ي ۴ سيلندر خطي ۳ ليتري بنتلي شد كه به جهت نصب ۴ سوپاپ در هرسيلندر، برتري‌هايي نسبت به رقبا از جمله بوگاتي داشت. محصول نهايي، روي اولين خودروي بنتلي با نام ۳ ليتر (Bentley 3 Litre) نصب شد تا قدرت ۷۰ اسب‌بخار فراهم كند. نسخه‌ي پايه، به سرعت ۱۳۰ كيلومتربرساعت مي‌رسيد؛ اما نسخه‌هاي سفارشي با نام سوپراسپرت، نهايت سرعت ۱۶۱ كيلومتربرساعت داشتند كه در سال ۱۹۲۱، خبرساز بود. تا سال ۱۹۲۹، تعداد ۱۶۲۲ دستگاه بنتلي ۳ ليتر توليد شد كه امروزه، حدود يك ميليون دلار ارزش كلكسيوني دارد.

فروش خوب بنتلي 3 ليتر، سرمايه لازم براي محصولات جديد را فراهم كرد. بنتلي ½6 ليتر و مدل اسپرت آن با نام اسپيد ۶، همراه پيشرانه‌ا‌ي قوي‌تر و بدنه‌اي بزرگ‌تر در سال ۱۹۲۶ رونمايي شد. نسخه‌ي جاده‌اي براي عرضه‌ي عمومي، محصولي لوكس در حد و اندازه‌هاي يك ليموزين پهن‌پيكر بود كه با ۸ نوع  فاصله محور و اتاق متفاوت توليد مي‌شد. پيشرانه‌ي ۶.۵ ليتري ۶ سيلندر خطي، قدرت ۱۴۷ اسب‌بخار فراهم مي‌كرد. نسخه‌ي مولينر با فاصله محورهاي ۳.۸۱ متر، فروش بيشتري نسبت به ديگر نمونه‌هاي بنتلي  ½6 ليتر داشت و با خودروهاي سوپرلوكس آن‌رمان، مثل ميباخ و رولزوريس رقابت مي‌كرد.

برنامه‌ريزي والتر بنتلي براي ساخت خودروهاي مناسب براي پيست و استفاده‌ي عمومي، با پيروزي‌هاي پياپي در مسابقات مختلف، نتيجه داد. گروه موسوم به پسران بنتلي (Bentley Boys)، تعدادي از رانندگان حرفه‌اي و افراد متمول بودند كه همراه‌با خودروهاي بنتلي، چهارسال متوالي به مقام قهرماني در مسابقات ۲۴ ساعته‌ي لمان رسيدند. در ميان پسران بنتلي، ۱۷ نفر از جمله مهندسان شركت سازنده، پزشك و هوانورد نيز وجود داشت.

در سال ۱۹۲۹، نسخه‌اي كوچك‌تر و ارزان‌تر از بنتلي  ½6 ليتر با نام  ½4 ليتر رونمايي شد . بنتلي بلوئر (Blower Bentley) نسخه‌ي اسپرت از مدل  ½4 ليتر بود كه به جهت استفاده از سوپرشارژر (بلوئر به‌معني دمنده) روي پيشرانه‌ي ۴.۵ ليتر با قدرت ۱۷۵ اسب‌بخار و قهرماني در لمان ۲۴ ساعته سال‌ ۱۹۲۸ مشهور شد. نمونه‌هاي كلكسيوني از بنتلي بلوئرامروزه حدود يك ميليون دلار ارزش دارند.

 مدل‌هاي جاده‌اي بنتلي  ½4 ليتر با قدرت ۱۱۰ اسب‌بخار، جايگاه خاصي در تاريخ خودروسازي ندارند؛ اما تك‌نمونه‌ي سوپرشارژ با قدرت ۲۴۲ اسب‌بخار علاوه‌بر حضور در لمان ۲۴ ساعته و كسب مقام پنجم، با رسيدن به ركورد سرعت ۲۲۲ كيلومتربرساعت، به شهرت رسيد. اين محصول به دليل توليد بسيار محدود (يك دستگاه توسط كارگاه شخصي تيم بركين)، با ارزش ۵ ميليون پوند (معاد ۶.۵ ميليون دلار) در سال ۲۰۱۲ حراج شد و رسما، گران‌ترين خودروي ساخت انگلستان در تاريخ لقب گرفت.

بنتلي اسپيد سيكس (Speed Six)، نسخه‌ي اسپرت بنتلي  ½6 ليتر بود كه علاوه‌بر فروش عمومي، در سال‌هاي ۱۹۲۹ و ۱۹۳۰ به مقام قهرماني لمان ۲۴ ساعته رسيد. اين خودرو مجهز به پيشرانه‌ي تقويت‌شده ۶.۶ ليتري، ۱۸۰ اسب‌بخار قدرت داشت و در زماني حدود ۱۰ ثانيه به سرعت ۱۰۰ كيلومتربرساعت مي‌رسيد. اسپيد سيكس، با نهايت سرعت ۱۳۵ كيلومتربرساعت، در سري مسابقات قطار آبي (Blue Train Races) هم شركت داشت تا مسير شمال فرانسه تا لندن را، سريع‌تر يك قطار بخار طي كند. تنها ۱۸۲ دستگاه بنتلي اسپيد سيكس توليد شد كه امروزه، بيش از ۵۰۰ هزار دلار ارزش كلكسيوني دارد.

سقوط بازار سهام نيويورك در سال ۱۹۲۹، سرآغازي بر تحولات اقتصادي بزرگ براي شركت‌هاي اروپايي و امريكايي بود. دهه‌ي ۱۹۳۰، بيكاري و تعطيلي كارخانه‌ها در كشورهاي مختلف جهان را در‌پي داشت و بيش از همه به برندهاي لوكس با محصولات گران‌ارزش، ضربه زد. كاهش فروش و سررسيد بازپرداخت وام‌هاي بانكي، خيلي زود بنتلي را به ورطه‌ي ورشكستگي كشاند تا سرانجام در سال ۱۹۳۱، بخش اصلي سهام اين شركت به رولزرويس فروخته شود. براساس شنيده‌هاي غيررسمي، والتر بنتلي تا آخرين لحظات اتمام معامله‌ي فروش شركت بنتلي با ارزش ۱۲۵ هزار پوند، هويت واقعي خريداران و شركت متبوع آن‌ها را نمي‌دانست. والتر بنتلي تا سال ۱۹۳۵ به فعاليت خود در زيرانديشه متخصصين مديران رولزرويس ادامه داد؛ اما با نارضايتي از شرايط به شركت لاگوندا پيوست.

بنتلي 8 ليتر، آخرين محصول قبل از تغيير مالكيت شركت سازنده بود. اين خودروي سوپرلوكس، با فاصله محورهاي نزديك به ۴ متر و طول بدنه‌ي ۵ تا ۵.۴ متر در مدل‌هاي مختلف، بزرگ‌ترين محصول بنتلي تا آن زمان محسوب مي‌شد. پيشرانه‌ي ۸ ليتري، ۲۲۰ اسب‌بخار قدرت و فناوري‌هايي مثل، رادياتور، پمپ آب و ترموستات داشت. در مجموع، ۱۰۰ دستگاه بنتلي 8 ليتر بين سال‌هاي ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۲ با مديريت بنتلي و رولزرويس توليد شد.  بسياري از مالكان اين خودرو كه فقط با بدنه‌ي تمام‌فلزي قابل خريد بود، بعدا سقف را از بدنه حذف كردند تا صاحب يك بنتلي اسپرت شوند. ارزش كلكسيوني بنتلي ۸ ليتر امروزه در حدود ۹۰۰ هزار دلار است.

بحران مديريتي در بنتلي و شرايط نابه‌سامان اقتصاد جهاني، كارخانه را به تعطيلي كشاند. بعد از ۲ سال توقف توليد، اولين محصول بنتلي با مديريت رولزرويس در سال ۱۹۳۳ رونمايي شد. بنتلي ½3  ليتر كه بعدا با پيشرانه‌ي قوي‌تر و كد ¼4 ليتر هم در خط توليد حضور داشت؛ محصولي لوكس و پهن‌پيكر بود؛ ولي كاهش اندازه و ارزش نهايي نسبت به مدل‌هاي قبلي بنتلي فراهم مي‌كرد. بنتلي ½3  ليتر و ¼4 ليتر به ترتيب ۱۱۰ و ۱۲۶ اسب‌بخار قدرت داشتند تا نهايت سرعت‌هاي ۱۴۵ و ۱۶۰ كيلومتربرساعت داشته باشند. توليد اين خودروها تا سال ۱۹۳۳ به تعداد ۲۴۱۱ دستگاه ادامه داشت. ارزش نسخه‌ي كلكسيوني از بنتلي ½3  ليتر و ¼4 ليتر در مدل‌هاي مختلف از ۲۰۰ هزار تا ۸۰۰ هزار دلار متغيير است.

اولين محصول رسمي بنتلي با نام كنتيننتال (Continental) سال ۱۹۵۲ رونمايي شد؛ اما سال‌ها پيش از آن، يك نمونه‌‌ي سفارشي توسط ژرژ پائولين و شركت پرتوت (Portout) به توليد رسيد كه زمينه‌ساز خودروهاي اسپرت بنتلي، از جمله كنتيننتال شد. يكي از مشهورترين طرح‌هاي پائولين، براساس بنتلي ¼4 ليتر در سال ۱۹۳۹ عرضه شد تا ضمن استفاده از پيشرانه‌ي تقويت‌شده با قدرت ۱۴۰ اسب‌بخار، بدنه‌ي ۲در كوپه با كاهش وزن ۱۵۲ كيلوگرم داشته باشد. اين خودروي ويژه امروزه با نام سفارش‌دهنده‌ي متمول خود (André Embiricos) شناخته مي‌شود كه با مصرف سوخت ۱۱ ليتر در ۱۰۰ كيلومتر به نهايت سرعت ۱۹۵ كيلومتربرساعت مي‌رسيد. بنتلي امبيركاس، سال ۲۰۱۷ با ارزش ۶۱۷ هزار دلار معامله شد.

طي سال‌هاي جنگ جهان دوم (۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵)، بخش هوانوردي رولزرويس با توانايي عالي در توليد پيشرانه‌هاي هواپيما، نقش مهمي در پيروزي نيروهاي انگليسي داشت. كارخانه‌ي بنتلي كه تحت مالكيت رولزرويس اداره مي‌شد هم، به محلي مخفي براي ساخت پيشرانه‌هاي هواپيما، تغيير متخصصي داد. توقف توليد خودروهاي بنتلي تا سال ۱۹۴۶ ادامه يافت.

بنتلي مارك سيكس (Bentley Mark VI)، اولين محصول بعد از جنگ جهاني دوم بود و سودآوري را باز گرداند. مارك فايو (Bentley Mark V) سال ۱۹۳۹ رونمايي شد؛ اما با شروع جنگ تنها تعداد ۱۱ دستگاه توليد داشت. شاسي و بسياري از متعلقات متخصص مارك سيكس با رولزرويس سيلور داون مشترك بود تا هزينه‌هاي توليد كاهش يابد. اين خودرو با پيشرانه‌هاي ¼4 و ۴.۶ ليتر بنتلي، ۸۰ و ۸۵ اسب‌بخار قدرت داشت. از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۲، بيش از ۵۲۰۰ دستگاه بنتلي مارك سيكس توليد شد تا پرفروش‌ترين محصول شركت تا آن زمان باشد.

شروع دهه‌ي ۵۰ ميلادي با بهبود شرايط اقتصادي در بازار جهاني همراه بود. مناطق پيروز در جنگ جهاني دوم و خصوصا امريكا بيش از ديگر كشورهاي دنيا به خودروهاي لوكس و پرمصرف علاقه نشان مي‌دادند. اين فرصت براي رولزرويس و بنتلي مغتنم بود؛ اما تشابه محصولات اين برندها توجيه اقتصادي نداشت. پس مديران اين شركت‌هاي باتوجه به منافع مشترك، تصميم به ايجاد تغيير در توليدات بنتلي گرفتند تا ضمن افزايش فروش و ايجاد تنوع در سبد محصولات، اصالت اين خودروها با روحيه‌ي اسپرت را احيا كنند.

بنتلي كنتيننتال S2 مدل ۱۹۵۹

نسل اول بنتلي كنتيننتال با شاسي اختصاصي و متفاوت از محصولات رولزرويس در سال ۱۹۵۱ به توليد رسيد. هدف از توليد اين خودرو، ايجاد شرايط يك سفر لوكس با راحتي عالي و سرعت بالا عنوان شد. واژه‌ي كنتيننتال، پيش‌تر توسط رولزرويس براي چند مدل توليد محدود با بدنه‌ي سبك‌وزن و پيشرانه‌ي تقويت‌شده هم استفاده شده بود اما براي بنتلي، محصولي مناسب سفرهاي قاره‌اي (Continental) معني مي‌داد. اولين مدل با پسوند R تايپ، چهاردر و مجهز به پيشرانه‌ي ۴.۶ ليتري با قدرت ۱۳۰ اسب‌بخار بود؛ اما از سال ۱۹۵۵ به بعد كنتيننتال با بدنه‌ي ۲‌در به سبد بنتلي اضافه شد. به بيان بهتر، نسخه‌ي ۲‌در از مدل‌هاي ۴در S1 و S2 و S3، با نام كنتيننتال به دست مصرف‌كننده مي‌رسيد و از انديشه متخصصين متخصص، تفاوتي با محصول اصلي نداشت.

بنتلي كنتيننتال S3 مدل ۱۹۶۲ 

بعد از R تايپ، سري S1 و S2 و S3 به‌ترتيب در سال‌هاي ۱۹۵۵، ۱۹۵۹ و ۱۹۶۲ توليد شدند. مدل S3، آخرين نسل كنتيننتال كلاسيك محسوب مي‌شود كه به جهت استفاده از چراغ‌هاي دوگانه در طرفين، متفاوت از نمونه‌هاي قديمي با تك چراغ دايره‌اي است. اين محصول با پيشرانه‌ي ۸ سيلندر ۶.۲ ليتري و جعبه‌دنده‌ي خودكار ۴ سرعته، ۲۲۰ اسب‌بخار قدرت داشت. ارزش بنتلي S3 با بدنه‌ي ۴در و S3 كنتيننتال امروزه در حدود ۲۰۰ هزار دلار است. اين خودروها در سال‌هاي دهه‌ي ۶۰ ميلادي، سه تا چهار برابر پرفروش‌ترين مدل‌هاي لوكس اروپا مثل جگوار مارك X و مرسدس بنز كلاس S ارزش داشتند.

تقريبا تمامي خودروسازان كلاس لوكس و سوپرلوكس، هم‌زمان با اشكالات اقتصادي در بازار جهاني، كاهش فروش و بحران مالي را تجربه كردند. بنتلي هم، چنين شرايطي در سال‌هاي دهه‌ي ۷۰ ميلادي داشت و البته به جهت مالكيت رولزرويس، بيش از رقبا ضربه خورد.

بنتلي كورنيش مدل ۱۹۷۵

علاوه‌بر افزايش ارزش نفت در سال‌هاي ۱۹۷۳ و ۱۹۷۹ كه منجر به كمبود سوخت و بحران در اقتصاد جهاني شد؛ سرمايه‌گذاري سنگين رولزرويس بر صنعت هوانوردي هم، شركت‌هاي خودروسازي رولزرويس و بنتلي را با كمبود منابع مالي رو‌به‌رو كرد. به‌مرور زمان تا اواخر دهه‌ي ۷۰ ميلادي، توليد محصولات بنتلي به ۱۰۰ دستگاه در سال كاهش يافت. تقريبا تمامي خودروهاي توليدشده با برند بنتلي در اين بازه‌ي زماني؛ تفاوت خاصي با توليدات رولزرويس نداشتند. بنتلي كورنيش و سري T، حتي در ظاهر هم مشابه رولزرويش كورنيش و سيلور شادو (Silver Shadow) توليد شدند.  

گروه سرمايه‌گذاري ويكرز در سال ۱۹۸۰، بخش اصلي سهام گروه رولزرويس را خريداري كرد. با اين شرايط، بنتلي هم زيرمجموعه‌ي ويكرز شد. صنايع نظامي، هوانوردي، ساخت كشتي و خودرو، اهم فعاليت گروه ويكرز را در دهه‌ي ۸۰ ميلادي تشكيل مي‌داد كه نهايتا در سال ۲۰۰۴ با تقسيم به شركت‌هاي كوچك‌تر منحل شد.

بنتلي ايت (Bentley Eight) نسخه‌ي ارزان‌ارزش مولسان (ساخت ۱۹۸۱) با امكانات ساده‌تر بود كه البته پيشرانه‌اي مشابه داشت. اين محصول، به افزايش صادرات و سودآوري بنتلي در بازارهاي خارج از اروپا كمك كرد. يكي از نكات جالب در بنتلي ايت، استفاده از جلوپنجره‌ي مشبك به‌جاي نمونه‌ي استيل با ستون‌هاي عمودي بود. اين ترفند كه در ابتدا با هدف كاهش هزينه‌ها اعمال شد؛ به دليل تفاوت ظاهري با محصولات رولزوريس، مورد توجه طرفداران بنتلي قرار گرفت و مدتي بعد، روي نسخه‌هاي اسپرت مثل كنتيننتال نصب شد. بنتلي ايت بين سال‌هاي ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۲، آستانه ارزش ۹۰ هزار دلار و مجموع تيراژ توليد ۱۷۳۶ دستگاه داشت. ارزش كلكسيوني اين خودرو، امروزه در حدود ۲۰ هزار دلار است.

ايجاد تفاوت بين محصولات بنتلي و رولزرويس در دهه‌ي ۹۰ ميلادي، بيش از گذشته جدي گرفته شد. با اين شرايط، بنتلي براي بهبود مشخصه‌هاي اسپرت تلاش كرد و رولزرويس هم، توليد مدل‌هاي سوپرلوكس با امكانات رفاهي تجملي را گسترش داد. از سويي ديگر، تفاوت ارزشي بين محصولات مختلف اين برندهاي انگليسي، افزايش يافت تا توليدات بنتلي، آستانه ارزش كم‌تر از ۳۰۰ هزار دلار و خودروهاي رولزرويس با ارزش بالاتر عرضه شوند.

كنتيننتال مدرن كه به بيان بهتر، پيش‌درآمد بنتلي كنتيننتال امروزي محسوب مي‌شود؛ سال ۱۹۹۱ رونمايي شد. اين خودروي ۲در پهن‌پيكر، در ۲ نسخه‌ي R و T فاصله محورهاي ۳ متر و طول بدنه‌ي ۵.۳۴ متر داشت. نخستين نمونه‌ از كنتينتال مدرن در نمايشگاه خودروي ژنو ۱۹۹۱ رونمايي و با ارزشي در حدود ۲.۵ ميليون لار به سلطان برونئي فروخته شد. پيشرانه‌ي توربوشارژ ۶.۷۵ ليتري با قدرت ۳۲۵ اسب‌بخار و گشتاور ۶۱۰ نيوتن‌متر، اين بنتلي ۲۴۰۰ كيلوگرمي را در زمان ۶.۶ ثانيه به سرعت ۱۰۰ كيلومتربرساعت مي‌رساند و نهايت سرعت ۲۳۳ كيلومتربرساعت فراهم مي‌كرد. نسخه‌ي T، با پيشرانه‌ي قوي‌تر و كاهش وزن ۲۰۰ كيلوگرم، سال ۱۹۹۵ به سبد بنتلي اضافه شد تا قدرت ۴۲۰ اسب‌بخار و گشتاور ۸۸۰ نيوتن‌متر با نهايت سرعت ۲۷۴ كيلومتربرساعت داشته باشد. در مجموع، ۱۸۰۰ دستگاه بنتلي كنتيننتال R و T تا سال ۲۰۰۳ توليد شد كه امروزه ۵۰ هزار تا ۲۵۰ هزار دلار ارزش كلكلسوني دارد.

پيش از آنكه شركت ويكرز، اقدام به فروش شركت‌هاي خودروسازي رولزرويس و بنتلي به سرمايه‌داران آلماني كند؛ پيشرانه و تجهيزات متخصص ساخت بي‌ام‌و به محصولات اين برندهاي انگليسي اضافه شد. پيشرانه‌ي ۶.۷۵ ليتري رولزرويس، رقيبي آلماني با حجم كم‌تر و استهلاك پايين‌تر داشت. علاوه‌بر‌اين، تقريبا تمامي خودروهاي رولزرويس و بنتلي در دهه‌ي ۹۰ ميلادي، با جعبه‌دنده‌هاي خودكار ZF آلمان (و بعضا جنرال موتورز امريكا) توليد مي‌شدند.

بنتلي آرنيج (Arnage) در سال ۱۹۹۸ رونمايي شد. اين سدان سوپرلوكس با طول ۵.۴ متر، مجهز به پيشرانه‌ي ۴.۴ ليتري V۸ طراحي بي‌ام‌و بود كه در شركت كاز‌ورث انگلستان به توليد مي‌رسيد. اين محصول، ۳۷۰ اسب‌بخار قدرت و ۵۷۰ نيوتن‌متر گشتاور داشت تا بتواند در زمان ۵.۵ ثانيه به سرعت ۱۰۰ كيلومتربرساعت برسد. بنتلي آرنيج با وزتن ۲۵۰۰ كيلوگرم، نهايت سرعت ۲۹۰ كيلومتربرساعت داشت و سريع‌ترين خودروي دنيا در كلاس سوپرلوكس محسوب مي‌شد. اين مدل تا سال ۲۰۰۹ توليد شد. ارزش نسخه‌هاي كلكسيوني از بنتلي آرنيج، امروزه در حدود ۵۰ هزار دلار است.

بنتلي آزور مدل ۱۹۹۸ 

ديگر محصولات بنتلي در سال‌هاي ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰، همگي نسخه‌هايي ارتقاءيافته از مولسان و كنتيننتال با پيشرانه‌هاي ۸ سيلندر ۶.۷۵ ليتري بودند. بنتلي توربو R و بروكلند و RT مولينر، سدان‌هاي سوپرلوكس ۴در محسوب مي‌شدند؛ درحالي‌كه انواع كنتيننتال و آزور (Azure)، خودروهاي ۲در اسپرت با ويژگي‌هاي لوكس بودند. در مجموع، سال‌هاي منتهي به قرن بيست و يكم سودآوري بنتلي را در مقايسه با رولزرويس افزايش داد. همچنين، شهرت بنتلي و محبوبيت اين برند در كشورهاي متمول، مثل امريكا با رشد چشم‌گير مواجه شد.

در سال ۱۹۹۷، شركت ويكرز از عزم خود براي فروش گروه خودروسازي رولزرويس خبر داد كه البته شامل بنتلي نيز مي‌شد. مدتي بعد، مناقصه‌‌اي برگزار شد كه درنتيجه‌ي آن، گروه فولكس‌واگن با ارزش ۴۳۰ ميليون پوند (حدود ۹۰ ميليون پوند بيش از مبلغ پيشنهادي بي‌ام‌و) مالكيت دپارتمان‌هاي طراحي و مهندسي رولزرويس را تصاحب كرد. با اين معامله، فولكس‌واگن اجازه استفاده از لوگو و ساخت خودرو با نام رولزرويس را در اختيار نداشت. پس از مذاكرات گسترده، بين مديران ويكرز، فولكس‌واگن و بي‌ام‌و، سرانجام حق استفاده از برند و نام تجاري بنتلي در اختيار فولكس‌واگن قرار گرفت؛ درحالي‌كه مالكيت رولزرويس هم به بي‌ام‌و واگذار شد.

از سال ۲۰۰۳ با حضور مديران فولكس‌واگن در راس بنتلي، تزريق سرمايه آغاز شد. كارخانه‌ي اصلي بنتلي در ناحيه‌ي كرو (Crewe) با هزينه‌ي ۸۳۰ ميليون دلار، مطابق استانداردهاي روز دنيا تغيير كرد. تا سال ۲۰۱۰، تعداد نيروي سادهان اين كارخانه از ۱۵۰۰ به ۳۵۰۰ نفر افزايش يافت. در مجموع، فولكس‌واگن حدود ۲ ميليارد دلار براي بهينه‌سازي بنتلي و طراحي مدل‌هاي جديد، هزينه كرد.

بنتلي استيت ليموزن، اولين محصول جديد شركت در قرن ۲۱ بود كه براي خاندان سلطنتي انگلستان با توليد محدود به ۲ دستگاه ساخته شد. اين محصول، به مناسبت پنجاه‌امين سالگرد آغاز سلطنت ملكه در اخيتار اليزابت دوم قرار گرفت. بنتلي استيت ليموزن هنوز هم، گران‌ترين خودروي دنيا در كلاس سوپرلوكس ۴‌در محسوب مي‌شود و ارزش كلكسينوني بيش از ۱۲ ميليون دلار دارد. اين خودروي ۶.۲۲ متري، روي شاسي بنتلي ارنج با پيشرانه‌ي تقويت‌شده‌ي ۶.۷۵ ليتري، ۴۰۰ اسب‌بخار قدرت و ۸۳۵ نيوتن‌متر گشتاور داشت. هر ۲ دستگاه بنتلي استيت ليموزن امروزه در كلكسيون خودروهاي سلطنتي نگه‌داري مي‌شوند.

اضافه شدن درك وان بريكل (Dirk van Braeckel) به تيم طراحي بنتلي، برگ‌برنده‌ي فولكس‌واگن براي توسعه‌ي اين شركت بود. اين طراح مشهور بلژيكي كه از گذشته تاكنون براي شركت‌هاي مختلف زيرمجموعه‌ي فولكس‌واگن، مثل آئودي و اشكودا كار كرده است؛ خالق بنتلي كنتيننتال GT، فلاينگ اسپور و بنتلي مولسان محسوب مي‌شود. شاسي‌بلند بنتايگا هم براساس طرحي از وان بريكل روي خودروي مفهومي EXP 9 F ساخته شد.

درك وان بريكل متوليد ۱۹۵۸ در شهر دنيز كشور اتريش است. او بعد از اتمام تحصيلات در رشته‌ي مهندسي برق به استخدام يكي از دپارتمان‌هاي طراحي فورد در آلمان درآمد. با حمايت مالي و بورسيه‌ي اهدايي فورد، درك وان بريكل وارد رويال كالج لندن شد تا هنر و علم طراحي خودرو را در يكي از بهترين دانشگاه‌هاي جهان بياموزد. سال ۱۹۸۴ به فولكس‌واگن پيوست و طراحي بيروني A۸ و A۳ را به اتمام رساند. با انديشه متخصصين شخصي فرديناند پيچ (Ferdinand Piëch) مديرعامل وقت گروه فولكس‌واگن، وان بريكل به سمت طراح ارشد اشكودا منسوب شد. با حضور وان بريكل در بنتلي، از سال ۱۹۹۸ نوسازي محصولات اين شركت انگليسي هم جهت تازه‌اي گرفت كه درنتيجه‌ي آن، كنتيننتال GT و مولسان به‌ترتيب در سال‌هاي ۲۰۰۳ و ۲۰۰۹ متولد شدند. به عقيده‌ي بسياري از متخصص كارشناسان، توليد بسيار موفق كنتيننتال GT با تيراژ نزديك به ۶ هزار دستگاه در سال، تحول در طراحي و سودآوري اقتصادي بنتلي را در پي داشت.

خودروهاي بنتلي كنتيننتال به ۳ گروه تقسيم مي‌شود. نسخه‌هاي كلاسيك در ۳ نسل، بين سال‌هاي ۱۹۵۲ تا ۱۹۶۵ توليد شدند. مدل‌هاي كلاسيك جديد (Modern Classic) هم، توليدات كنتيننتال از ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۳ را شامل مي‌شوند؛ درحالي‌كه محصولات مدرن بنتلي با كد GT؛ از سال ۲۰۰۳ تا امروز روي خط توليد هستند. نسخه‌ي ۴‌در از كنتيننتال GT با نام فلاينگ اسپور (Flying Spur)، از سال ۲۰۰۹ تاكنون توسط بنتلي توليد مي‌شود.

رونمايي از كنتيننتال GT در سال ۲۰۰۳، آغازي بر موفقيت بنتلي در كلاس اسپرت لوكس بود؛ ضمن اينكه نخستين محصول مدرن شركت سازنده با تكيه بر فناوري‌هاي روز و ظاهر آينده‌نگر محسوب مي‌شد. ظاهر مدرن و آيروديناميك كنتيننتال GT، شاهكاري از طراحي درك وان بريكل كه مورد تحسين متخصص كارشناسان در نمايشگاه ژنو، لمان و فستيوال سرعت گودوو قرار گرفت. پيشرانه‌ي ۶ ليتري W12 ساخت فولكس‌واگن، قدرت ۵۶۰ اسب‌بخار و گشتاور ۶۵۰ نيوتن‌متر براي كنتيننتال GT فراهم مي‌كرد تا اين خودروي لوكس ۲‌در، نهايت سرعت ۳۲۰ كيلومتربرساعت و سرعت‌گيري صفر تا ۱۰۰ كيلومتربرساعت ۴.۸ ثانيه داشته باشد.

نسل اول كنتيننتال GT تا سال ۲۰۱۱ روي خط توليد باقي ماند. نسل دوم هم، با كمي تغيير چهره از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸ توليد شد تا اين محصول موفق، حدود ۱۷ سال در بازار جهاني حضور داشته باشد. از سال ۲۰۰۹ با معرفي بنتلي كنتيننتال سوپراسپرتز (Supersports) و نسخه‌هاي مختلف نسل دوم (سال ۲۰۱۱ به بعد)، زمان‌ سرعت‌گيري صفر تا ۱۰۰ كيلومتربرساعت كمتر از ۴ ثانيه به توانايي‌هاي كنتيننتال GT اضافه شد. البته مدل توربوديزل اين خودرو هم از سال ۲۰۱۰ عرضه مي‌شود كه با پيشرانه‌ي ۴ ليتري ۵۰۰ اسب‌بخار روي نسل دوم، حدود ۴.۸ ثانيه بعد از شروع حركت به سرعت ۱۰۰ كيلومتربرساعت مي‌رسيد.

از سال ۲۰۱۹، نسل سوم كنتيننتال GT در بازار جهاني فروخته مي‌شود. اين محصول با تغيير چهره‌ي گسترده نسبت به مدل‌هاي پيشين، در تمامي نسخه‌هاي ديزلي، بنزيني، سقف ثابت يا پارچه‌اي (كانورتيبل)، مي‌تواند سرعت‌گيري صفر تا ۱۰۰ كيلومتربرساعت ۳.۸ ثانيه يا كمتر، فراهم كند. اين كوپه‌ي ۴‌نفره، با پيشرانه‌ي بنزيني ۶ ليتري W12، قدرت ۶۳۵ اسب‌بخار و گشتاور ۹۰۰ نيوتن‌متر دارد؛ درحالي‌كه مدل توربوديزل ۴ ليتري V۸، قدرت ۵۵۰ اسب‌بخار و گشتاور ۷۷۰ نيوتن‌متر توليد مي‌كند.

رونمايي از يك مدل شاسي‌بلند مفهومي با نام EXP 9 F در نمايشگاه ژنو ۲۰۱۲، هوادارن بنتلي را متعجب كرد. خيلي زود، موافقان و مخالفان متعددي نسبت به پروژه‌ي جديد بنتلي جهت‌گيري كردند. اضافه شدن يك شاسي‌بلند به سبد يكي از لوكس‌ترين و اصيل‌ترين خودروسازان انگلستان، شخصيت اين برند را تحت تأثير قرار مي‌داد و البته يك ريسك مهم براي بنتلي محسوب مي‌شد. موفقيت بنتايگا در بازار جهاني، اولين مدل پلاگين هيبريد بنتلي را به‌دنبال داشت كه ميانگين مصرف سوخت ۳.۵ ليتر در ۱۰۰ كيلومتر فراهم مي‌كرد.

بنتايگا در سال ۲۰۱۵ به نمايشگاه فرانكفورت رسيد. پلتفرم اين شاسي‌بلند لوكس، مشابه آئودي Q۷، پورشه كاين و فولكس‌واگن توارگ است. پيشرانه‌ي ۶ ليتري و W12 روي بنتايگاه هم نصب شد تا قدرت ۶۰۰ اسب‌بخار و گشتاور ۹۰۰ نيوتن‌متر فراهم شود.  اين مدل، سرعت‌گيري صفر تا ۱۰۰ كيلومتربرساعت ۴ ثانيه و نهايت سرعت ۳۰۰ كيلومتربرساعت دارد.

استقبال بازار جهاني از بنتايگا، منجر به عرضه‌ي اين خودرو با پيشرانه‌هاي ۴ ليتري بنزيني، ۴ ليتري ديزل و پلاگين هيبريد كرد كه به ترتيب، ۵۴۲ و ۴۳۰ و ۴۵۶ اسب‌بخار قدرت دارند. سال ۲۰۱۹، بنتايگا اسپيد هم به سبد بنتلي اضافه شد تا رسيدن به سرعت ۱۰۰ كيلومتربرساعت در زماني كم‌تر از ۴ ثانيه براي اين شاسي‌بلند لوكس ۲۵۰۰ كيلوگرمي فراهم شود.

نسخه‌ي پلاگيني هيبريد از شاسي‌بلند بنتايگا، ارزان‌ترين محصول در سبد بنتلي با آستانه ارزش ۱۵۰ هزار است. مدل W12 از بنتايگا با ارزشي بيش از ۲۰۰ هزار دلار فروخته مي‌شود. نسخه‌هاي پايه از كنتيننتال GT، فلاينگ اسپور و مولسان هم، به‌ترتيب ۲۰۰، ۱۹۲ و ۳۰۷ هزار دلار ارزش دارند.

مشابه بسياري ديگر خودروسازان دنيا، بنتلي هم براي ساخت مدل‌هاي تمام‌الكتريكي در آينده‌ي آماده مي‌شود. هرچند كه توليد اين قبيل محصولات، احتمالا تا سال ۲۰۲۵ محقق نخواهد شد؛ مي‌توان اميدوار بود نسخه‌هاي پلاگين هيبريد از كنتيننتال GT و فلاينگ اسپور تا سال ۲۰۲۱ وارد چرخه‌ي توليد شوند.

تابستان ۲۰۱۹ به مناسبت ۱۰۰ سالگي برند بنتلي، يك مدل مفهومي با كد EXP 100 GT رونمايي شد. اين خودروي آينده‌نگر، با تكيه بر طراحي بدنه‌ي كنتيننتال GT به‌صورت ۲‌در كوپه چهارنفره، نمايي از اين محصول در سال ۲۰۳۵ را شبيه‌سازي كرد. براساس طرح بلندپروازانه‌ي بنتلي، خودرويي مشابه EXP 100 GT مي‌تواند با استفاده از موتورهاي برقي، ۱۶۰۰ نيوتن‌متر گشتاور داشته باشد و در زماني حدود ۲.۵ ثانيه به سرعت ۱۰۰ كيلومتربرساعت برسد. بنتلي، اميدوار است ظرفيت باتري‌ در چنين محصولاتي را براي سفر تا مسافت ۷۰۰ كيلومتر، بالا ببرد.