داستان برند: بوئينگ، بزرگترين شركت صنعت هوانوردي جهان
بوئينگ (The Boeing Company) شركت آمريكايي طراح، توليدكننده و فروشنده‌ي هواپيما، هليكوپتر، ماهواره و انواع موشك‌هاي ماهواره‌اي و تسليحاتي در سرتاسر جهان است. به‌علاوه، بوئينگ خدمات پس از فروش، تعميرات وتأمين قطعات را نيز براي مشتريان انجام مي‌دهد. درحال حاضر، اين شركت بزرگترين شركت هوايي جهان از لحاظ درآمد و حجم بازار محسوب مي‌شود.
پروژه‌هاي نظامي بوئينگ، يكي از بازوهاي رشد اين شركت آمريكايي محسوب مي‌شود. آن‌ها پنجمين پيمانكار پروژه‌هاي نظامي در جهان و همچنين بزرگترين صادركننده‌ي آمريكايي از لحاظ ارزش فروش هستند. سهام شركت بوئينگ، در بازار داو جونز به فروش مي‌رسد. شركت كنوني بوئينگ، حاصل ادغام بوئينگ با شركت مك دانل داگلاس است. مركز مديريت شركت جديد در شيكاگو ايلينوي قرار دارد.
كارخانه‌ي بوئينگ
فعاليت‌هاي شركت بوئينگ در پنج زيرمجموعه دنبال مي‌شود. هواپيماهاي تجاري، بخش امنيت و هوافضا، عمليات مهندسي و فناوري، بخش سرمايه و بخش خدمات مشترك، زيرمجموعه‌هاي عملياتي اين شركت هستند. در آخرين آمار سال ۲۰۱۸، بوئينگ در رتبه‌ي ۲۴ فهرست فورچن ۵۰۰ قرار دارد.
تاريخچه‌ي تأسيس
ويليام ادوارد بوئينگ، يك تاجر چوب بود كه شركت بوئينگ را در سال ۱۹۱۶ تأسيس كرد. در آن سال‌ها، اولين نشانه‌ها از موفقيت نهايي انسان براي پرواز طولاني‌مدت، در جهان رؤيت مي‌شد. تنها چند سال پس از موفقيت‌هاي برادران رايت بود كه بزرگاني همچون بوئينگ، دونالد داگلاس، جيمز كيندلبرگر و جيمز مك‌دانل، محصولات تجاري اين صنعت را توليد كردند.
ويليام اي. بوئينگ
برادران رايت، پروازهاي نمايشي با اصطلاح Barnstorming را مشهور كردند. ويليام بوئينگ در سال ۱۹۱۴ اولين پرواز بارن‌استورم خود را انجام داد و يك سال بعد، يك آشيانه‌ي هواپيما در ليك يونيون سياتل ساخت. او كه تجربه و ثروت كافي را از تجارت چوب به دست آورده بود، ظرفيت بالاي صنعت هوانوردي را درك كرد و وارد اين تجارت شد.
بوئينگ پيش از تأسيس شركت هواپيمايي، تاجر چوب بود
بوئينگ، ابتدا شركت خود را با نام Pacific Aero Product تأسيس كرد و سال بعد نام آن را به Boeing Airplane تغيير داد. اولين محصول شركت بوئينگ، Model C نام داشت كه نوامبر سال ۱۹۱۷ معرفي شد. با شروع جنگ جهاني اول و ورود آمريكا به اين جنگ در سال ۱۹۱۷، بوئينگ نمونه‌هاي اصلاح‌شده و پيشرفته‌تر مدل سي را به نيروي دريايي ارتش آمريكا فروخت. ارتباط اين شركت با ارتش آمريكا از همان زمان شروع شد و تا به امروز ادامه پيدا كرد.
اولين هواپيماي ساخت بوئينگ
پس از كسب تجربه در ساخت هواپيماهاي جنگي، بوئينگ تصميم گرفت تا به صنعت هواپيماهاي تجاري وارد شود. از سال ۱۹۱۹، اولين هواپيماهاي تجاري اين شركت با مأموريت انتقال نامه از سياتل به كانادا، شروع به كار كردند. فعاليت در صنعت پست باعث شد تا آن‌ها در سال ۱۹۲۷، نمونه‌هاي اختصاصي حمل مرسولات پستي را با نام Model 40A عرضه كنند. عرضه‌ي اين هواپيماها، قرارداد حمل‌ونقل مرسوله از سان فرانسيسكو به شيكاگو را با شركت پست مركزي آمريكا به همراه داشت.
هواپيماي حمل مرسولات پستي Model 40
فعاليت‌هاي بوئينگ در صنعت پست به‌حدي جدي بود كه زيرمجموعه‌ي مستقل آن با نام Boeing Air Transport در سال ۱۹۲۷ تأسيس شد. اين شركت در سال‌هاي بعد پس از چند جابه‌جايي و خريد و ادغام، به United Airlines تبديل شد.
با پايان جنگ جهاني اول در سال ۱۹۱۸، تعداد زيادي هواپيماهاي ارزان و مستعمل وارد خطوط هوايي تجاري شدند. اين اتفاق، فروش هواپيماهاي جديد را براي شركت‌هايي همچون بوئينگ تقريبا غيرممكن مي‌كرد. باوجود اينكه بسياري از شركت‌هاي توليدكننده‌ي هواپيما در آن سال متضرر شده يا ورشكست شدند، بوئينگ در صنايع ديگر مانند دكوراسيون، لوازم خانه و قايق‌هايي با نام Sea Sleds فعاليت كرد.
اولين هواپيماهاي جنگي تاريخ در جنگ حهاني اول فرصت مانور پيدا كردند
در دهه‌هاي ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، انواع تلاش‌ها براي جابه‌جا كردن مرزهاي صنعت هوانوردي در جهان انجام مي‌شد. خلبانان مختلف، انواع پروازهاي بلندمدت، دور دنيا، گذر از اقيانوس و موارد ديگر را براي نشان دادن ظرفيت‌هاي اين غول‌هاي پرنده، انجام مي‌دادند. در همين حين، مهندسان نيز درپي پيشرفت هرچه بيشتر در تجهيزات و امكانات هواپيما بودند كه يكي از مهم‌ترين اين تلاش‌ها، ساخت موتور جت بود. بوئينگ نيز دراين‌ميان قراردادهايي قابل‌توجه با ارتش آمريكا داشت و انواع هواپيماها را براي آن‌ها طراحي مي‌كرد.
جنگ جهاني دوم
باوجود رخ دادن ركود بزرگ در دهه‌هاي ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ در جهان، صنعت هوانوردي به پيشرفت هرچه بيشتر ادامه مي‌داد. افزايش تقاضا نيز در اين سال‌ها، به رشد اين صنعت كمك مي‌كرد. بوئينگ در آن زمان يكي از مشهورترين مدل‌هاي نظامي خود را با نام B-17 معرفي كرد كه لقب «قلعه‌ي پرنده» به آن داده شد. اولين مدل از اين هواپيما در سال ۱۹۳۵ و مدل‌هاي پيشرفته از سال ۱۹۴۱ به پرواز درآمدند.
يكي از اولين كارخانه‌هاي بوئينگ
نيروي هوايي سلطنتي بريتانيا، يكي از اولين خريداران جدي B-17 بود. اين ارتش، براي مأموريت‌هاي ارتفاع زياد خود، هواپيماهاي مذكور را از بوئينگ مي‌خريد. اين هواپيماها، نقشي جدي در پيروزي‌هاي متفقين در جنگ جهاني دوم داشتند. درواقع، تعدادي از خلبانان و ژنرال‌هاي باتجربه‌ي اين جنگ، B-17 را دليل پيروزي متفقين مي‌دانند.
همان‌طور كه گفته شد، يونايتد ايرلاينز از ادغام چند شركت هواپيمايي در دهه‌ي ۱۹۳۰ تشكيل شد. درواقع به‌جز BAT، شركت‌هايي همچون National Air Transport، Varney Airlines و Pacific Air Transport هم در اين ادغام حضور داشتند. در آن سال‌ها، تقاضا براي سفرهاي هوايي نيز به اوج خود رسيده بود. درواقع، صنعت حمل مسافر با هواپيما، پس از حمل‌ونقل مرسوله با اين پرنده‌هاي غول‌پيكر، در حال ظهور و رشد بود.
پس از جنگنده،نوبت به طراحي و ساخت هواپيماهاي پستي رسيد
سي. آر. اسميث، مدير آن زمان امريكن ايرلاينز به داگلاس مأموريت داد تا هواپيمايي براي حمل‌ونقل مسافر طراحي كند. نتيجه‌ي اين طراحي، هواپيماي Douglas DC-3 بود. اين هواپيما سود سرشاري را با جابه‌جايي مسافر به شركت‌هاي هوايي سرازير مي‌كرد. هواپيماي داگلاس در سال ۱۹۳۶ عرضه شد به‌نوعي استاندارد لاكچري سفر را براي دو شركت امريكن و يونايتد ايرلاينز تعريف كرد. البته با وجود اين تعريف لاكچري، هواپيماي مذكور خاصيت‌هاي قدرت بالا، مقاومت و چندوظيفگي را به‌خوبي نشان مي‌داد.
هواپيماي ساخت شركت داگلاس با نام C-3
تا سال ۱۹۳۹، هواپيماي DC-3 و نسل قبلي آن يعني DC-2، بيش از ۹۰ درصد از پروازهاي مسافري را در آمريكا انجام مي‌دادند. در خلال جنگ جهاني دوم، نسخه‌هايي بهبوديافته و مخصوص عمليات نظامي از اين هواپيما ساخته شد. درواقع در آن سال‌ها تعداد نمونه‌هاي نظامي توليد و عرضه شده، از مدل‌هاي مسافري پيشي گرفت. اين هواپيما محموله‌هاي عظيم باري را در طول جنگ حمل مي‌كرد. اكنون و پس از بيش از ۷۰ سال از طراحي اوليه‌ي DC-3، هنوز نمونه‌هايي از آن در بازارهاي در حال رشد هوايي استفاده مي‌شود.
جنگ جهاني دوم، با تمام ويراني‌هايي كه در سرتاسر كره‌ي خاكي از خود بر جاي گذاشت، صحنه‌ي قدرت‌نمايي هواپيماهاي مختلف نيز بود. نياز مبرم به اين پرنده‌هاي جنگنده، توسعه و پيشرفت آن‌ها را نيز به همراه داشت. علاوه‌بر مدل‌هاي B-17 و DC-3 كه بخش اعظمي از ترافيك هوايي را به خود اختصاص مي‌دادند، هواپيماي 314 Clipper نيز در آن سال‌ها معرفي شد. اين هواپيما ابتدا توسط خطوط هوايي Pan American مورد استفاده قرار مي‌گرفت و توانايي صعود، فرود و پرواز بر فراز اقيانوس را داشت.
هواپيماي ۳۱ كليپر با قابليت فرود روي آب
هواپيماي كليپر امكانات متعددي همچون اتاق لباس، سالن غذاخوري و سوئيت عروسي داشت. اما اين هواپيماي غول‌پيكر و لاكچري نيز با شروع جنگ و كمي پس از اولين پرواز در سال ۱۹۳۸، براي خدمت به متفقين انتخاب شد. پيش از كليپر، هواپيماي T-6 Texan Trainer نيز با لقب «هاروارد» به جنگ فرستاده شده بود. هواپيماي هاروارد توسط ارتش سلطنتي بريتانيا به كار گرفته مي‌شد و انواع يادگيري‌هاي هوايي به خلبانان جنگي، با استفاده از اين شاهكار بوئينگ انجام گرفت.
هواپيماي لاكچري كليپر كمي پس از رونمايي مجبور به خدمت به ارتش شد
محصول ديگر بوئينگ يعني هواپيماي P-51 Mustang، يك دارايي حياتي براي ارتش آمريكا در جنگ جهاني دوم و جنگ كره بود. اين هواپيماي جنگنده، بمب‌افكن‌هاي آمريكايي را در خلال مأموريت بمباران زيرساخت‌هاي Axis بر عهده داشت. اين عمليات، يكي از مهم‌ترين بخش‌هاي تاريخ جنگ محسوب مي‌شود كه دسترسي نازي‌ها را به خطوط تأمين سوخت، فلج كرد.
P-51 Mustang
هواپيماي موستانگ و مدل‌هاي مشابه، دوران جديد ديگري را نيز در صنعت هوايي ايجاد كردند. آن‌ها اولين نمونه‌هاي جاسوسي هوايي بودند كه روش‌هاي تصويربرداري هوايي و با استفاده از اشعه‌هاي مادون قرمز را براي نظاميان فراهم كردند. اين فناوري‌ها در جريان جنگ سرد با قدرت طراحي شده و پيشرفت كردند و تا به امروز نيز بخش مهمي از صنعت هوانوردي محسوب مي‌شوند.
به‌هرحال توسعه‌ي قابليت‌هاي هواپيماها خصوصا در مباحثه نظامي، در خلال جنگ جهاني دوم و جنگ سرد، با قدرت ادامه پيدا كرد و نمونه‌هايي بسيار پيشرفته همچون B-29 نيز عرضه شدند. اين هواپيما، سيستم‌هاي تسليحاتي حرفه‌اي با قابليت كنترل از راه دور را حمل مي‌كرد. مورخان معتقدند توانايي‌هاي اين هواپيما باعث پيروزي در جنگ در اقيانوس آرام و يكي از مراحل اساسي پايان جنگ جهاني دوم بود.
B-29 Superfortress
توسعه‌ي فناوري‌هاي جديد
پس از جنگ جهاني دوم، بسياري از هواپيماهاي نظامي براي استفاده به‌عنوان هواپيماهاي مسافربري، اصلاح شدند. در آن سال‌ها مهندسان هوايي نوآوري‌هاي خود را براي توسعه در زمان صلح برنامه‌ريزي مي‌كردند. در سال ۱۹۴۷، هواپيماي B-47 معرفي شد. اين هواپيما براي اولين‌بار مجهز به بال‌هاي رو به عقب بود و ركوردهاي جديدي را در مباحثه سرعت و فاصله‌ي پرواز از خود بر جاي گذاشت. موفقيت‌هاي هواپيماي B-47، استاندارد استفاده از بال‌هاي رو به عقب را به صنعت هوايي معرفي كرد.
جنگ كره، فرصتي براي رويارويي واقعي آمريكا و شوروي در هوا شد
جنگ سرد، صحنه‌ي ديگري از قدرت‌نمايي هواپيماها در جهان بود. در آن سال‌ها و در جريان جنگ كره، آمريكايي‌ها و اتحاد جماهير شوروي، همه‌ي تلاش خود را به كار گرفتند تا فناوري‌هاي جديد هوايي را عليه يكديگر امتحان كنند. هواپيماي F-86 Sabre Jet يكي از اين ابزارهاي قدرت‌نمايي بود كه آمريكايي‌ها را تاحدودي بر شوروي پيروز كرد. اولين نمونه از اين هواپيما در سال ۱۹۵۰ عرضه شد و بسياري از هواپيماهاي ساخت شوروي را در خلال جنگ كره از بين برد. خانواده‌اي اين هواپيما تا زمان پايان توليد در سال ۱۹۵۶، پنج ركورد سرعت هوايي را شكستند.
F-86 Sabre
همان‌طور كه گفته شد، توسعه‌ي فناوري‌ها در بخش تجاري نيز در سال‌هاي مياني قرن بيستم ادامه داشت. محصول آن‌ها براي اين بازار در آن سال‌ها، Boeing 707 نام داشت. عرضه‌ي اين محصول بوئينگ، در بهترين بازه‌ي زماني و در دوران پيشي گرفتن سفرهاي هوايي به سفرهاي ريلي و دريايي انجام گرفت. اين هواپيما به‌خاطر سرعت و راحتي بيشتر، با استقبال بالاي مسافران رو‌به‌رو شد. پس از آن، نمونه‌هاي ديگر يعني 727 و 737 نيز به بازار عرضه شدند.
بوئينگ ۷۳۷ در توسعه‌هاي بعدي به خانواده‌اي از هواپيماهاي جت مسافربري تبديل شد و تا پايان قرن بيستم، بيشترين فروش را در ميان هواپيماهاي تجاري به نام خود ثبت كرد.
بوئينگ ۷۰۷
تاريخ بوئينگ همواره دركنار توليد هواپيماهاي مسافري، با جنگنده‌هاي انقلابي همراه بوده است. آن‌ها جنگنده‌ي مدرن A-4 Skyhawk خود را براي اولين‌بار در جنگ ويتنام و در سال ۱۹۶۴ به پرواز درآوردند. اين هواپيما، يك بمب‌افكن بود كه وزني نصف انواع ديگر بمب‌افكن داشت. وزن پايين اين هواپيما، انعطاف و قدرت مانور بالا را به نيروهاي ارتش آمريكا مي‌داد.
A-4 Skyhawk
پيشرفت بزرگ بعدي بوئينگ در توليد بمب‌افكن‌ها، با معرفي B-52 Stratofortress انجام شد. اين هواپيما براي اولين‌بار در سال ۱۹۵۴ معرفي شد و توانايي انجام طيف وسيعي از مأموريت‌هاي هوايي را داشت. مأموريت‌هاي اين هواپيما از جابه‌جايي توپخانه‌ي هسته‌اي آمريكا تا موشك‌هاي بالستيك و مأموريت‌هاي شناسايي را شامل مي‌شد. B-52 در حال حاضر نيز در بسياري از مأموريت‌هاي نظامي در جهان استفاده مي‌شود.
بمب‌افكن B-52
هواپيماي جنگنده‌ي F-4 Phantom II محصول ديگري بود كه در جنگ ويتنام، در خدمت ارتش آمريكا قرار گرفت. اين هواپيما به جز آمريكايي‌ها به ۱۱ ارتش ديگر نيز خدمت‌رساني كرد. اين هواپيما محصولي از شركت مك‌دانل داگلاس بود كه بعدها به بوئينگ پيوست. ۲۰ سال پس از اولين پرواز اف-۴ فانتوم، ۵ هزارمين عدد از آن‌ها توليد شد.
جنگنده‌ي اف ۴ فانتوم
علاوه‌بر بمب‌افكن‌ها و جنگنده‌ها، هليكوپترها نيز به مرور جاي خود را در محصولات بوئينگ باز كردند. ورود به اين صنعت، در سال ۱۹۶۰ و با خريد شركت هليكوپترسازي Vertol انجام گرفت. در سال‌هاي ابتدايي دهه‌ي ۱۹۶۰، تقاضا براي هليكوپترهاي حمل‌ونقل بار سنگين، افزايش يافت و CH-47 براي اين نياز معرفي شد. اين هليكوتر غول‌پيكر براي انواع عمليات هوايي از جابه‌جايي پناهندگان و نيروهاي نظامي و مسافران تجاري، تا محموله‌هاي نظامي و باري طراحي شد. نسخه‌اي ديگر از هليكوپترهاي نظامي نيز با عنوان CH-46 توليد شد.
هليكوپتر غول‌پيكر CH-47
پرواز به فضا
رقابت شوروي و آمريكا براي پرواز به فضا، علاوه‌بر تلاش براي ورود به قلمرويي جديد، رقابت بر سر سلطه‌ي علمي و فناوري نيز بود. پروژه‌هاي موفق شوروي همچون اسپوتنيك و پرواز يوري گاگارين به مدار زمين، زنگ خطر را براي آمريكايي‌ها به صدا درآورد و دوران جديدي در تحقيقات علمي هوايي آن‌ها ايجاد كرد.
موشك‌هاي بوئينگ در تمام پروازهاي آپولو استفاده شدند
بوئينگ به‌عنوان اصلي‌ترين پيمانكار هوايي دولت و ارتش آمريكا، در سال‌هاي رقابت فضايي نيز نقش تأثيرگذاري داشت. آن‌ها نمونه‌هاي اوليه‌ي موشك‌هاي Saturn V را ساختند كه در ۹ مأموريت پروازي آپولو به فضا، استفاده شد. اين موشك ارتفاعي برابر با يك ساختمان ۳۶ طبقه داشت و تمركز اصلي مأموريت‌هاي آن، سفر به ماه بود. اولين نسخه از اين موشك در سال ۱۹۶۷ پرواز كرد و دو سال بعد، مأموريت مهم آپولو ۱۱ و پرواز نيل آرمسترانگ به ماه، با استفاده از يكي از آن‌ها انجام شد. آخرين مأموريت موشك Saturn V نيز انتقال ايستگاه فضايي Skylab به مدار زمين در سال ۱۹۷۳ بود.
موشك پروژه‌ي Saturn V
دركنار توسعه‌ي صنعت فضايي، بوئينگ در حال پيشرفت هواپيماهاي خود نيز بود. در آن سال‌ها، هواپيماهاي بزرگ‌تر، هوشمندتر و متخصصدي‌تر مي‌شدند. تقاضا براي سفرهاي فضايي نيز با سرعتي ثابت رشد مي‌كرد و در نتيجه‌ي آن، هواپيمايي توليد شد كه هنوز در صنعت تجاري هوايي قدرت‌نمايي مي‌كند.
Boeing 747 يا جامبوجت توسط تيمي متشكل از ۵۰ هزار متخصص اين شركت، در عرض ۱۶ ماه طراحي و ساخته شد. اين تيم از مهندسان و متخصص كارشناسان متخصص، لقب «شگفت‌انگيزان» را براي خود كسب كردند. بوئينگ ۷۴۷، پاسخي به نياز شديد بازار براي جابجايي هوايي بود. البته طراحي و ساخت اين پرندهي غول‌پيكر، هزينه‌هاي زيادي را به بوئينگ تحميل كرد و حتي آن‌ها را به مرز ورشكستگي كشاند. اين هواپيما، در زمان معرفي در سال ۱۹۷۰، بزرگترين پرندهي تجاري جهان شد. ظرفيت بالا و راحتي پرواز، آن را در صدر سفارشات بوئينگ قرار داده و اين شركت را تا مدت‌ها بازيگر اصلي اين بخش از بازار كرد.
بوئينگ ۷۴۷
شاهكار بزرگ بعدي سال‌هاي مياني قرن بيستم، محصولي از مك‌دانل داگلاس يعني F-15 بود. اين هواپيما در قراردادي با نيروهاي هوايي آمريكا، پس از جنگ ويتنام طراحي و ساخته شد. اين هواپيما، اولين جنگنده‌ي آمريكايي بود كه توانايي شتاب گرفتن در حالت عمودي را نيز داشت. اف ۱۵، ركوردهاي متعدد شتاب عمودي را شكست و با پيشرفت‌ها و بهبودهاي متنوع، تا سال ۲۰۴۰ به‌عنوان عضوي دائمي از ناوگان هوايي آمريكا ثبت شده است.
هواپيماي F-15
هليكوپترها نيز در آن سال‌ها با قدرت، پيشرفت و توسعه را تجربه مي‌كردند. در ميانه‌هاي دهه‌ي ۱۹۷۰، هليكوپتر AH-64 Apache معرفي شد كه تا امروز هم پرواز مي‌كند. اين هليكوپتر، فناوري‌هاي پيشرفته‌ي راداري و سنسوري دارد و براي انجام عمليات در دشوارترين شرايط جوي و محيطي، بهينه‌سازي شده است. يكي از فناوري‌هاي مثال‌زدني اين هليكوپتر، سيستم هماهنگ كلاه خلبان و سلاح محسوب مي‌شود. خلبان با استفاده از اين سيستم، مي‌تواند به سمتي كه نگاه مي‌كند، شليك كند.
هليكوپتر آپاچي
بوئينگ 777 يكي از محصولات خاص اين شركت در سال‌هاي پاياني قرن بيستم بود. بوئينگ در جريان طراحي اين هواپيما، انديشه متخصصين و مشورت خطوط هوايي متعدد را جويا شد تا محصولي با مطابقت حداكثري با نيازهاي بازار بسازد. در زمان طراحي اين هواپيما، پيشرفت‌هاي نرم‌افزاري و سخت‌افزاري كامپيوتري به‌حدي رسيده بود كه تمامي اجزاي اين پرنده، در نرم‌افزارهاي طراحي و ساخت و به‌كمك كامپيوتر (CAD و CAM) طراحي شدند. با اين ابزارها، ديگر نيازي به ساخت نمونه‌اي اوليه‌ي هواپيما نبود.
در سال ۱۹۹۱، نيروي هوايي ايالات متحده طرحي را از كنسرسيوم چند شركت معتبر هوايي دريافت كرد كه در آن، ساخت يك جنگنده‌ي حرفه‌اي دو موتوره پيشنهاد شده بود. اين جنگنده، قابليت‌هاي مخفي‌كاري نيز داشت و شركت‌هاي لاكهيد، بوئينگ و جنرال دايناميكس طرح آن را پيشنهاد دادند. F-22 محصولي بود كه از اين طرح ساخته شد و اولين پرواز خود را در سال ۱۹۹۷ انجام داد.
F-22 Raptor
بوئينگ در سال ۱۹۹۵ يك همكاري با شركت‌هاي اوكرايني، نروژي و روسي داشت و پروژه‌ي Seal Launch را شروع كرد. اين پروژه در غالب يك شركت چندمليتي، خدمات پرتاب موشك را از يك پلتفرم شناور در اقيانوس آرام انجام مي‌دهد. پرتاب‌هاي تجاري اين پروژه، از سال ۱۹۹۹ شروع شد.
خريد راكول و مك‌دانل داگلاس، فرمانروايي بوئينگ را تكميل كرد
بوئينگ در سال‌هاي پاياني قرن بيستم، دو خريد و ادغام تأثيرگذار انجام داد. آن‌ها در سال ۱۹۹۶، زيرمجموعه‌ي دفاعي و هوافضاي شركت Rockwell را خريداري كرد. در سال بعد، ديگر بازيگر بزرگ صنعت هواپيمايي آمريكا يعني مك‌دانل داگلاس با يك قرارداد تبادل سهام به ارزش ۱۳ ميليارد دلار به بوئينگ ملحق شد. شركت جديد، يك هويت جديد هم دارد. لوگوي آن در بخش نوشتاري از نام بوئينگ استفاده مي‌كند و نمادي از داگلاس نيز در آن نقش بسته است.
سال‌هاي اخير و وضعيت كنوني بوئينگ
در سال‌هاي پاياني قرن بيستم و همچنين سال‌هاي اخير، صنعت هوايي و تحقيقات آن، به‌سمت فضا سوق پيدا كردند. دراين‌ميان، بوئينگ و ديگر شركت‌هاي پيشگام صنعت هوايي، تقريبا در تمامي مراحل برنامه‌ي فضايي آمريكا مشاركت داشته‌اند. به‌عنوان مثال‌هايي از اين پروژه‌ها، مي‌توان Mercury و Space Shuttle Orbiter را نام برد كه براي اولين‌بار در سال ۱۹۸۱ لقب فضاپيماي قابل استفاده‌ي مجدد را به خود اختصاص داد.
Space Shuttle
يكي از پروژه‌هاي اخير بوئينگ در صنعت فضايي، همكاري با ناسا براي توسعه‌ي سيستم حمل‌ونقل افراد به فضا است. اين سيستم كپسول‌هايي را براي جابجايي افراد به مقصد و از مبدأ ايستگاه فضايي بين‌المللي فراهم مي‌كند. برنامه‌ي نهايي، استفاده از اين كپسول‌ها براي جابجايي مسافران خواهد بود.
البته توسعه‌ي هواپيماهاي مسافربري هم هنوز در برنامه‌هاي اصلي بوئينگ قرار دارند. يكي از آخرين محصولات اين شركت يعني Boeing 787 Dreamliner علاوه‌بر پاسخ به نيازهاي روزافزون سفرهاي فضايي، كاهش مصرف سوخت را نيز هدف قرار داده است. اولين پرواز اين هواپيما در سال ۲۰۰۹ انجام گرفت و سريع‌تر از هر هواپيماي ديگر در تاريخ، به ركورد ۱۰۰۰ پرواز رسيد.
دريم‌لاينر سرعت ۰.۸۵ ماخ دارد و از موتورهاي توربوفن ساخت پرت اند ويتني و رولز رويس بهره مي‌برد. طراحي بدنه‌ي اين هواپيما، يك انقلاب در طراحي محسوب مي‌شود و پلاستيك و فيبر كربن، مواد اصلي آن هستند. استفاده از اين مواد (به‌جاي آلومينيم كه در اكثر هواپيماها استفاده مي‌شود)، وزن دريم‌لاينر را بسيار كاهش داده و آن را به انتخابي كارآمد براي شركت‌هاي هواپيمايي تبديل كرده است.
هواپيماي دريم‌لاينر
دنيس مويلنبرگ، در سال ۲۰۱۵ به‌عنوان مديرعامل و رئيس هيئت مديره‌ي بوئينگ انتخاب شد و اكنون نيز در همين پست فعاليت مي‌كند. از رخدادهاي ديگر اين شركت در سال‌هاي اخير مي‌توان به تعديل ۴ هزار شغل در بخش هواپيماهاي تجاري و افتتاح كارخانه‌ي جديد واشنگتن براي ساخت بال‌هاي كامپوزيتي براي هواپيماي 777X اشاره كرد. شركت Aurora Flight Sciences، يكي از جديدترين خريدهاي بوئينگ در صنعت هوافضا، در سال ۲۰۱۷ به اين شركت پيوست. هدف از خريد اين شركت، توسعه‌ي هواپيماهاي خودكار، الكتريكي و با دامنه‌ي پروازي بالا بود.
برند بوئينگ در حال حاضر در رتبه‌ي ۸۵ برترين برندهاي فوربز قرار دارد. آخرين آمار ارائه شده، تعداد متخصصان اين شركت را بيش از ۱۴۱ هزار نفر عنوان مي‌كند و درآمد آن‌ها نير در سال ۲۰۱۷، حدود ۸ ميليارد دلار گزارش شد. محصولات اين شركت شامل ۷۴۸ هواپيماي تجاري، ۱۸۰ هواپيماي نظامي و ۵ ماهواره است.
هميشه مي‌توانيد ازطريق موتور جستجوي پرواز كجارو ارزان‌ترين بليط هواپيما به مقصد مورد انديشه متخصصينتان را بيابيد و به آساني آن را از فروشنده‌هاي معتبر خريداري كنيد.
هم انديشي ها